pj (4564 pkt)Strona WWW Autora338
522 min.
Ludzie kina
pj (4564 pkt)
101 dni temu
2019-10-12 14:03:34
28 października 2019 roku kończy 45 lat. Dziś w środowisku uchodzi za dziwaka-outsidera, dla którego Oscary to jedno wielkie G, ale jednocześnie za jednego z najlepszych aktorów swojego pokolenia. I choć wymowa jego imienia, a następnie sama rozmowa z nim nie należy do bardzo łatwych – o czym mógł się przekonać niedawno Jimmy Fallon, zapraszając Phoenixa na telewizyjną kanapę – to i tak większość „śmiertelników” marzy, by zamienić z gwiazdorem jedno słówko, a dziennikarzy, by zadać jakieś niewygodne pytanie.
Jak narodził się aktorski Feniks, czyli historia Joaquina
Rok 1974. San Juan w Portoryko. Arlyn Dunetz Jochebed – sekretarka z nowojorskiego Bronxu rodzi drugiego syna i nadaje mu „zwykłe” (nie opiewające piękna natury) imię Joaquin. Tata John Lee Bottom – zbieracz owoców i misjonarz jest dumny. Bohater niniejszego artykułu wychowuje się ze starszym bratem Riverem i trzema siostrami (każde z rodzeństwa urodzone w innym miejscu): Rain Joan of Arc, Liberty Mariposą i Summer Joy. Jako dziecko hipisów, w którego żyłach płynie krew różnych narodowości (angielsko-niemiecko-francuska, a także rosyjsko-węgierska), nie dorasta w typowych rodzinnych warunkach. Rodzice Joaquina lata 70. spędzają bowiem na podróżowaniu po Ameryce Południowej, by tam dołączyć do słynnej sekty o nazwie Dzieci Boga. Ładna nazwa, prawda? Taka łagodna. Przyjemna… No bo faktycznie wtedy panuje tam skrajna swoboda obyczajowa. Np. kobiety namawiane są do stosowania kontaktów seksualnych w celu „nawracania” mężczyzn. Gdyby tylko na tym się skończyło, to jeszcze można by to tłumaczyć ideą wolności i miłości epoki dzieci kwiatów, ale… Dochodzi do częstego molestowania wychowanków (niektórych bardzo młodych) w „bożym imieniu”. O czym po długim okresie milczenia opowiada River. Czas spędzony w sekcie to dla niego trauma, bo już jako czterolatek doświadcza złego dotyku. Mimo to zostaje świetnie zapowiadającym się aktorem („Stań przy mnie”, „Indiana Jones i ostatnia krucjata”), jednak przeszłość daje szybko o sobie znać. Nieradzący sobie ze sławą i dawnymi demonami River umiera 31 października 1993 roku w wieku 23 lat w West Hollywood z powodu przedawkowania narkotyków w klubie swojego przyjaciela Johnny’ego Deppa „The Viper Room”. Młodszy o cztery lata Joaquin towarzyszy bratu w ostatnich chwilach. A nagranie z jego rozmowy telefonicznej z dyspozytorką (kiedy próbuje uratować Rivera) krąży przez długi okres po wszystkich amerykańskich programach informacyjnych i plotkarskich, co sprawia, że Joaquin odcina się od świata na rok.
John i Arlyn nieco za późno rozumieją, że dołączenie do Dzieci Boga jest ich wielkim błędem. W 1977 roku wracają do USA, aby oczyścić się grzechu i powstać z popiołów. Zmieniają więc nazwisko na „Phoenix” – symbol nowego początku. A Joaquin, zainspirowany grabieniem liści ze swoim ojcem, używa przez imienia Leaf.
Liść (Joaquinem staje się z powrotem w latach 90.) i jego z wkrótce „słynna” zajęcza warga (efekt bójki czy defekt?) „dorastają”. I stawiają pierwsze kroki w show-biznesie, pokazując się przed kamerą. Utalentowanego wokalnie rodzeństwo grające na ulicach jako pierwsza zauważa hollywoodzka agentka dziecięca, która szuka nowych twarzy do reklam. Rodzice godzą się na występy ich dzieci w telewizji, pod warunkiem, że nie będą to reklamy McDonalda – jako zatwardziali weganie nie mogą złamać swoich zasad.
Wkrótce nadchodzą „ambitniejsze” projekty. Leaf debiutuje na dużym ekranie w 1986 roku komedii „Kosmiczny obóz” (wcześniej pojawia się w serialach, np. „Alfred Hitchcock Presents”). W kolejnej komedii pt. „Spokojnie, tatuśku” (premiera w 1989) Rona Howarda, jako filmowy syn Steve’a Martina, Phoenix zjednuje sobie sympatię widzów i do tego zarabia sporo pieniążków (film jest ogromnym sukcesem kasowym, przynosi 100 ml dolarów zysku!). Nastoletni młodzieniec zamiast jednak iść za ciosem i przyjmować nowe filmowe propozycje, ogłasza światu, że… znika.
No i tak robi, już wtedy pokazując ekscentryczną stroną swojego charakteru. Od grania w hollywoodzkich produkcjach woli wyjazd z ojcem do Meksyku i Ameryki Południowej. Wspólnie z nim podróżuje przez kilka lat. I pewnie wakacje te potrwałyby dłużej, ale na scenę odważnie wchodzi Gus Van Sant. Po tragicznej śmierci Rivera, z którym reżyser współpracował na planie kultowego dziś filmu „Moje własne Idaho”, namawia Joaquina na współpracę, a konkretniej mówiąc chce mu dać rolę w czarnej komedii pt. „Za wszelką cenę”. Phoenix myśli: wóz albo przewóz. Ale może warto zaryzykować i jednocześnie na chwilę zapomnieć o traumie związanej z przedawkowaniem brata. Godzi się, przyjmuje trudne wyzwanie. A kto by nie przyjął, jakby wiedział, że będzie partnerować samej Nicole Kidman? Jako licealista Jimmy, ofiara bezwzględnej dziennikarki, udowadnia wszystkim wokół, że mimo niewielkiego doświadczenia, potrafi przekonać nawet krytyków, i porządnie wykreować postać niezbyt rozgarniętego nastolatka o dość mętnym spojrzeniu. To pierwszy krok na drodze do poważniej, przyszłej kariery.
Występuje we wspomnianym przeze mnie „8 mm” (1999) i innych thrillerach: „Drodze przez Piekło” (1997) Olivera Stone’a, „Powrocie do raju” (1998), czy kryminalnym „Ślepym torze” (2000) oraz kostiumowym, kontrowersyjnym „Zatrutym piórze” (2000). Angaż za angażem. Sukces za sukcesem? To wyraziste role, ale cały czas role drugoplanowe i to nie na nim skupiano główną uwagę. Do czasu…
Joaquine Phoenix jako Kommodus (źródło: materiały prasowe)
Jedno nazwisko. Jeden twórca. Jeden film. Jeden cesarz. „Gladiator”! Tak. Historyczne, świetne widowisko Ridleya Scotta ma otworzyć przed Joaquinem wrota, do tej pory zamknięte. I tak przez moment jest. Scott wie i czuje, że to właśnie Phoenix najciekawiej wcieli się w surowego, bezwzględnego Kommodusa. I rzeczywiście. Portretuje tę postać w taki sposób, że tym razem kradnie niemal całe show (z pełnym szacunkiem i podziwem dla Russella Crowe’a). I otrzymuje nominację do Oscara i Złotego Globu. Wydaje się, że od teraz będzie brylował w kolejnych filmach także na pierwszym planie. No i prawie bryluje, ale znowu na drugim…
Najpierw w horrorach wizjonera M. Nighta Shyamalana, czyli „Znakach” (2002) i „Osadzie” (2004), w których bez problemu odnajduje się jako dawny bejsbolista Merrill mieszkający z bratem i jego dziećmi na otoczonej polami kukurydzy farmie atakowanej przez Obcych czy jako młody Lucius żyjący w dziwnej wiosce otoczonej mrocznymi lasami atakowanej przez tajemnicze istoty. Jest też strażakiem w „Płonącej pułapce” (2004) i fotografem w „Hotelu Ruanda” (2004). Oczywiście, pojawia się jeszcze w czarnej komedii „Bufallo Soldiers” (2001), czyli opowieści o kryminalnej subkulturze złożonej z młodych amerykańskich żołnierzy, którzy bazują w zachodnich Niemczech tuż przed upadkiem muru berlińskiego w 1989 roku. W tym filmie jest wreszcie głównym bohaterem – Rayem Elwoodem, dowódcą batalionu, który wykorzystuje swój spryt , aby dwa lata służby wojskowej minęły mu bez zbędnych stresów. To niezła kreacja, lecz ta lepsza pierwszoplanowa, bardziej wyrazista nadchodzi kilka lat później.
Joaquine Phoenix w słynnej scenie w horrorze "Znaki" (źródło: materiały prasowe)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - Joaquine Phoenix – ekscentryk, który kroczy własną ścieżką
Więcej artykułów od autora pj
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Im wygodniej i bardziej futurystycznie, tym lepiej – pomyśleli zapewne producenci z firmy Segway, pokazując na CES 2020 (największe targi elektroniki na świecie), prezentując swoje najnowsze cacko na kołkach. I nie, nie jest to bardziej odpicowana elektryczna hulajnoga, a…. fotel o nazwie S-Pod!
Było ich trzech – Kacper, Melchior i Baltazar. Przybyli ze Wschodu, podążając za blaskiem Gwiazdy Betlejemskiej. Pragnęli pokłonić się małemu Jezusowi i obdarować go darami: kadzidłem, złotem i mirrą. 6 stycznia w Kościele katolickim obchodzone jest święto wspominające ten moment, oficjalnie Objawieniem Pańskim zwane.
Zapewne wszyscy z Was słyszeli lub czytali o muchołówce, która nęci potencjalne ofiary (owady) kolorem i słodkim nektarem, by następnie trawić je przez kilka dni. Są nawet takie rośliny, które potrafią zjeść… mysz lub ptaka. A co powiecie na drzewa wysysające wszystkie soki z… ludzi, tak że pozostanie z nich tylko szkielet? Podobno takie właśnie rosły w dżunglach połu
„Słuchaj swego serca, kiedy ono cię wzywa, słuchaj swego serca, nic innego nie możesz zrobić” - śpiewała Marie Fredriksson w jednej z najpiękniejszych piosenek o miłości. I robiła to tak, że każdy zakochiwał się w jej głosie i wizerunku. Każdy wierzył w siłę uczucia. Niestety, nie zobaczymy już więcej tej szwedzkiej wokalistki zespołu Roxette. Marie zmarła 9 grudnia
Polecamy podobne artykuły
Piotr Szczepanik śpiewał kiedyś: „Kochać – jak to łatwo powiedzieć”. W filmie „Ona” to magiczne słowo z mozołem przechodzi przez ludzkie gardła. Niemal wszyscy są samotni, zabiegani, obsesyjnie „związani” z wirtualnym światem. Mijają się na chodniku, w parku, nie potrafiąc nikomu spojrzeć w oczy, nie dostrzegając siebie nawzajem. Z maleńką słuchawką w uchu, mając stał
…On ma takie „chore” serce. Jest jak rozbity dzban. Klaun, sfrustrowany klaun – tak, parafrazując i zmieniając refren utworu rodzimego nurtu muzyki popularnej, trafnie można scharakteryzować postać Arthura Flecka. Niby rozśmiesza ludzi, ale na co dzień mu nie do śmiechu. Jest jak guz na zdrowej tkance społeczeństwa Gotham. Bez perspektyw. Bez choćby grama szczęścia w
Teraz czytane artykuły
Kiedy zobaczyłem go po raz pierwszy w thrillerze „8 milimetrów” (1999) Joela Schumachera, prawie zaniemówiłem. Jako specjalista od snuff porno – Max Callifornia przyćmił w rzeczonym obrazie samego Nicolasa Cage’a, pokazując aktorstwo na wysokim poziomie. Miał to coś w oku: tajemnicę, szczyptę charyzmy, niezdrową fascynację. A już rok później za kolejną drugoplanową ro
Starożytni mieszkańcy Ziemi bardzo duże znaczenie przywiązywali do rozmieszczenia zabudowań względem konkretnych gwiazd. Obserwacja ciał niebieskich była u starożytnych niezwykle istotna. Praktyka ta była popularna w całym dawnym i zapomnianym już przez nas świecie. Dlaczego?
Na Ziemi w czasach starożytnych stworzono wiele niezwykłych budowli. Istnieje jednak kompleks świątynny, który według mnie stanowi ewidentne świadectwo ingerencji istot pozaziemskich na naszej planecie.
Często miewamy w swoim życiu tzw. deja vu. Jest to odczucie, że dana sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, już nam się kiedyś przydarzyła. Ale ten artykuł będzie poświęcony innemu, chyba jeszcze bardziej niezwykłemu i ciekawszemu pojęciu, czyli efektowi Mandeli. Cóż to takiego?
Cywilizacja sumeryjska oraz jej kontynuatorki uchodziły za niezwykle rozwinięte pod wieloma względami. Sumerowie, a raczej bogowie wnieśli ogromną wiedzę do świata ludzkiego, przyczyniając się do rozkwitu nauki: architektury, astronomii, astrologii, budownictwa, matematyki, geografii, geometrii, a także zagadnień dotyczących metafizyki.
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
24 maja dobiegł końca 68. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes. Złotą Palmę zdobył film pt. „Dheepan”. To opowieść o uciekających uchodźcach z ogarniętej wojną domową Sri Lanki. Nadziei i szczęścia szukają we francuskiej stolicy. Niestety, nowe życie na przedmieściach Paryża okaże się dla nich trudne, wręcz brutalne.
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
W niedzielę 6 października 2019 roku po raz 23. przyznano prestiżową nagrodę Nike. Jej laureatem został lubiany Mariusz Szczygieł. Jury pod przewodnictwem profesora Marka Zaleskiego było zgodne, że to właśnie tom reportaży pt. „Nie ma” powinien zostać uznany za najlepszą książką.
Końcówka sierpnia to jednocześnie koniec wakacji. Ludzie wracają z wczasów, młodzież powoli szykuje się do szkoły i podsumowuje pełne przygód ciepłe dni. A co robią w stacji BBC? Wpadają na pomysł, aby sporządzić listę 100 najlepszych filmów XXI wieku (mimo że do jego końca jeszcze szmat czasu). Polacy powinni być dumni. Trafiły na nią dwa tytuły polskich reżyserów: „
Tegoroczne lato przyniosło kilkadziesiąt premier nowych seriali anime – kontynuacji znanych tytułów, serii opartych na znanych mangach i lekkich powieściach, a także dzieł opartych na oryginalnych scenariuszach. Po które z nich warto sięgnąć? W rozwinięciu artykułu znajdziecie dziesięć seriali anime, które do tej pory zgromadziły wokół siebie dużą widownię, uzyskując
18 maja 2019 roku, piąty raz, po ponad 40 latach, Konkurs Piosenki Eurowizji (tym razem w Tel Awiwie) wygrywa reprezentant Holandii. Zmieniały się trendy w muzyce, zmieniały style ubioru. Dziś stawia się na show, ekscentryczne zespoły, ale i otwartość. Duncan Laurence nie szokował. Skromny 25-letni Holender dotarł do finału 64. edycji Eurowizji, śpiewając i grając na
Kiedyś chciała pisać romantyczne powieści. Życie potoczyło się inaczej. Została pierwszoligową gwiazdą - jedną z lepiej opłacanych.
Za nami 88. gala wręczenia Oscarów, czyli najbardziej pożądanych nagród filmowych. Nie obyło się bez niespodzianek. „Zjawa” – faworyt w kategorii najlepszy film roku przegrał ze „Spotlight”, za drugoplanową rolę męską wyróżniono niespodziewanie Marka Rylance’a (znany głównie z filmu „Intymność”) za „Most szpiegów”, a w kategorii efekty specjalne triumfowała skromna „E
Wesołe jest życie staruszka, oj wesołe! Szwed Allan Karlsson, bo o nim mowa, jest znakomitym przykładem na potwierdzenie tej życiowej mantry. Właśnie wybija mu trzycyfrowa liczba – kończy okrągłą setkę. Powód do zmartwienia? W jego przypadku odwrotnie. Nadal tryska zdrowiem i zamiast nudnego, wspólnego świętowania urodzin w Domu Spokojnej Starości, postanawia dać drap
W 2007 roku amerykańskie studio Naughty Dog (nieznane tak jak obecnie) wydało swój pierwszy exclusive dla Sony. Miała to być gra nastawiona na doraźne załatanie luki, którą powiększała coraz gorzej spisująca się seria „Tomb Raider” – niegdysiejsze sacrum dla gier zręcznościowo-przygodowych.
Im wygodniej i bardziej futurystycznie, tym lepiej – pomyśleli zapewne producenci z firmy Segway, pokazując na CES 2020 (największe targi elektroniki na świecie), prezentując swoje najnowsze cacko na kołkach. I nie, nie jest to bardziej odpicowana elektryczna hulajnoga, a…. fotel o nazwie S-Pod!
Nowości
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
14 stycznia już po raz 27. wręczono Paszporty Polityki, czyli nagrody za najważniejsze osiągnięcia w szeroko pojętej dziedzinie polskiej kultury za rok 2019. Otrzymali je twórcy i wykonawcy, którzy swoim talentem, charyzmą i oryginalnością najbardziej zwrócili na siebie uwagę. Łącznie nagrodzono siedem osób w siedmiu kategoriach. Wśród laureatów znaleźli się m.in. mło
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Carbonara wcale nie jest włoską potrawą. Co nie zmienia faktu, że każda bardziej lub mniej szanująca się włoska restauracja ma ją w swojej ofercie. Gości również w naszych domach, i to z kilku powodów: smak, cena i łatwość w przygotowaniu. Jednak czym tak naprawdę jest włoska potrawa?
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
Artykuły z tej samej kategorii
Na naszym portalu często przedstawiamy ludzi z niezwykłą pasją i talentem. Należą do nich także dwaj pochodzący z Uniechowa – małej miejscowości na Kujawach bracia Dawid i Dominik Znajmieccy. Chłopaki interesują się kinem, piszą scenariusze i studiują na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, gdzie rozwijają swoją wiedzę w montażu i zdjęciach. Zapraszamy i zachęcamy
Bruce Lee. Ikona i legenda, którą nikomu przedstawiać nie trzeba. Nie ma na świecie człowieka (chyba że mieszka w głębokim buszu), który o nim nie słyszał. Na początku lat 90. zekranizowano biografię aktora w udanym filmie pt. „Smok: historia Bruce’a Lee” z doskonałą rolą Jasona Scotta… Lee (zbieżność nazwisk przypadkowa). A w roku 2019 jego nieśmiertelny duch ponowni
Najsympatyczniejszy mięśniak Hollywood. Filmy z jego udziałem to swoiste guilty pleasure – wiesz, że są średniej jakości fabularnej, ale i tak z miłą chęcią obejrzysz, bo gra tam właśnie On. Niedawno biegał po dżungli w nowej wersji „Jumanji”, a zapewne na kinowych ekranach będzie gościł jeszcze często i gęsto. Co ma w sobie takiego ten były zawodnik wrestlingu, że je
Jana Kobuszewskiego zapamiętamy wszyscy. Nie grywał w filmach i serialach ról pierwszoplanowych (poza „Barbarą i Janem”), nie grywał nawet drugoplanowych, ale za to epizody kreował wyśmienite. Zachwycał też w teatrze. Ale najlepiej czuł się jako artysta kabaretowy, rozśmieszając mieszkańców Polski na wschodzie, zachodzie, północy i południu. Dożył pięknego wieku – 85
Raz na kilka lat za oceanem odkrywane są nowe męskie aktorskie talenty. Wśród dzieciaków takim objawieniem był niedawno Jacob Trembley („Pokój”). A w grupie starszych chłopaków widzów i krytyków zachwyca, nazwany przez koleżankę z planu – młodym Danielem Day-Lewisem sympatyczny „Timmy” Timothée Chalamet. Nominowany do Oscara miał ogromną szansę zostać najmłodszym w hi
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
1.431