pj (4125 pkt)Strona WWW Autora189
306 min.
Ludzie kina
pj (4125 pkt)
34 dni temu
2019-10-12 14:03:34
28 października 2019 roku kończy 45 lat. Dziś w środowisku uchodzi za dziwaka-outsidera, dla którego Oscary to jedno wielkie G, ale jednocześnie za jednego z najlepszych aktorów swojego pokolenia. I choć wymowa jego imienia, a następnie sama rozmowa z nim nie należy do bardzo łatwych – o czym mógł się przekonać niedawno Jimmy Fallon, zapraszając Phoenixa na telewizyjną kanapę – to i tak większość „śmiertelników” marzy, by zamienić z gwiazdorem jedno słówko, a dziennikarzy, by zadać jakieś niewygodne pytanie.
Jak narodził się aktorski Feniks, czyli historia Joaquina
Rok 1974. San Juan w Portoryko. Arlyn Dunetz Jochebed – sekretarka z nowojorskiego Bronxu rodzi drugiego syna i nadaje mu „zwykłe” (nie opiewające piękna natury) imię Joaquin. Tata John Lee Bottom – zbieracz owoców i misjonarz jest dumny. Bohater niniejszego artykułu wychowuje się ze starszym bratem Riverem i trzema siostrami (każde z rodzeństwa urodzone w innym miejscu): Rain Joan of Arc, Liberty Mariposą i Summer Joy. Jako dziecko hipisów, w którego żyłach płynie krew różnych narodowości (angielsko-niemiecko-francuska, a także rosyjsko-węgierska), nie dorasta w typowych rodzinnych warunkach. Rodzice Joaquina lata 70. spędzają bowiem na podróżowaniu po Ameryce Południowej, by tam dołączyć do słynnej sekty o nazwie Dzieci Boga. Ładna nazwa, prawda? Taka łagodna. Przyjemna… No bo faktycznie wtedy panuje tam skrajna swoboda obyczajowa. Np. kobiety namawiane są do stosowania kontaktów seksualnych w celu „nawracania” mężczyzn. Gdyby tylko na tym się skończyło, to jeszcze można by to tłumaczyć ideą wolności i miłości epoki dzieci kwiatów, ale… Dochodzi do częstego molestowania wychowanków (niektórych bardzo młodych) w „bożym imieniu”. O czym po długim okresie milczenia opowiada River. Czas spędzony w sekcie to dla niego trauma, bo już jako czterolatek doświadcza złego dotyku. Mimo to zostaje świetnie zapowiadającym się aktorem („Stań przy mnie”, „Indiana Jones i ostatnia krucjata”), jednak przeszłość daje szybko o sobie znać. Nieradzący sobie ze sławą i dawnymi demonami River umiera 31 października 1993 roku w wieku 23 lat w West Hollywood z powodu przedawkowania narkotyków w klubie swojego przyjaciela Johnny’ego Deppa „The Viper Room”. Młodszy o cztery lata Joaquin towarzyszy bratu w ostatnich chwilach. A nagranie z jego rozmowy telefonicznej z dyspozytorką (kiedy próbuje uratować Rivera) krąży przez długi okres po wszystkich amerykańskich programach informacyjnych i plotkarskich, co sprawia, że Joaquin odcina się od świata na rok.
John i Arlyn nieco za późno rozumieją, że dołączenie do Dzieci Boga jest ich wielkim błędem. W 1977 roku wracają do USA, aby oczyścić się grzechu i powstać z popiołów. Zmieniają więc nazwisko na „Phoenix” – symbol nowego początku. A Joaquin, zainspirowany grabieniem liści ze swoim ojcem, używa przez imienia Leaf.
Liść (Joaquinem staje się z powrotem w latach 90.) i jego z wkrótce „słynna” zajęcza warga (efekt bójki czy defekt?) „dorastają”. I stawiają pierwsze kroki w show-biznesie, pokazując się przed kamerą. Utalentowanego wokalnie rodzeństwo grające na ulicach jako pierwsza zauważa hollywoodzka agentka dziecięca, która szuka nowych twarzy do reklam. Rodzice godzą się na występy ich dzieci w telewizji, pod warunkiem, że nie będą to reklamy McDonalda – jako zatwardziali weganie nie mogą złamać swoich zasad.
Wkrótce nadchodzą „ambitniejsze” projekty. Leaf debiutuje na dużym ekranie w 1986 roku komedii „Kosmiczny obóz” (wcześniej pojawia się w serialach, np. „Alfred Hitchcock Presents”). W kolejnej komedii pt. „Spokojnie, tatuśku” (premiera w 1989) Rona Howarda, jako filmowy syn Steve’a Martina, Phoenix zjednuje sobie sympatię widzów i do tego zarabia sporo pieniążków (film jest ogromnym sukcesem kasowym, przynosi 100 ml dolarów zysku!). Nastoletni młodzieniec zamiast jednak iść za ciosem i przyjmować nowe filmowe propozycje, ogłasza światu, że… znika.
No i tak robi, już wtedy pokazując ekscentryczną stroną swojego charakteru. Od grania w hollywoodzkich produkcjach woli wyjazd z ojcem do Meksyku i Ameryki Południowej. Wspólnie z nim podróżuje przez kilka lat. I pewnie wakacje te potrwałyby dłużej, ale na scenę odważnie wchodzi Gus Van Sant. Po tragicznej śmierci Rivera, z którym reżyser współpracował na planie kultowego dziś filmu „Moje własne Idaho”, namawia Joaquina na współpracę, a konkretniej mówiąc chce mu dać rolę w czarnej komedii pt. „Za wszelką cenę”. Phoenix myśli: wóz albo przewóz. Ale może warto zaryzykować i jednocześnie na chwilę zapomnieć o traumie związanej z przedawkowaniem brata. Godzi się, przyjmuje trudne wyzwanie. A kto by nie przyjął, jakby wiedział, że będzie partnerować samej Nicole Kidman? Jako licealista Jimmy, ofiara bezwzględnej dziennikarki, udowadnia wszystkim wokół, że mimo niewielkiego doświadczenia, potrafi przekonać nawet krytyków, i porządnie wykreować postać niezbyt rozgarniętego nastolatka o dość mętnym spojrzeniu. To pierwszy krok na drodze do poważniej, przyszłej kariery.
Występuje we wspomnianym przeze mnie „8 mm” (1999) i innych thrillerach: „Drodze przez Piekło” (1997) Olivera Stone’a, „Powrocie do raju” (1998), czy kryminalnym „Ślepym torze” (2000) oraz kostiumowym, kontrowersyjnym „Zatrutym piórze” (2000). Angaż za angażem. Sukces za sukcesem? To wyraziste role, ale cały czas role drugoplanowe i to nie na nim skupiano główną uwagę. Do czasu…
Joaquine Phoenix jako Kommodus (źródło: materiały prasowe)
Jedno nazwisko. Jeden twórca. Jeden film. Jeden cesarz. „Gladiator”! Tak. Historyczne, świetne widowisko Ridleya Scotta ma otworzyć przed Joaquinem wrota, do tej pory zamknięte. I tak przez moment jest. Scott wie i czuje, że to właśnie Phoenix najciekawiej wcieli się w surowego, bezwzględnego Kommodusa. I rzeczywiście. Portretuje tę postać w taki sposób, że tym razem kradnie niemal całe show (z pełnym szacunkiem i podziwem dla Russella Crowe’a). I otrzymuje nominację do Oscara i Złotego Globu. Wydaje się, że od teraz będzie brylował w kolejnych filmach także na pierwszym planie. No i prawie bryluje, ale znowu na drugim…
Najpierw w horrorach wizjonera M. Nighta Shyamalana, czyli „Znakach” (2002) i „Osadzie” (2004), w których bez problemu odnajduje się jako dawny bejsbolista Merrill mieszkający z bratem i jego dziećmi na otoczonej polami kukurydzy farmie atakowanej przez Obcych czy jako młody Lucius żyjący w dziwnej wiosce otoczonej mrocznymi lasami atakowanej przez tajemnicze istoty. Jest też strażakiem w „Płonącej pułapce” (2004) i fotografem w „Hotelu Ruanda” (2004). Oczywiście, pojawia się jeszcze w czarnej komedii „Bufallo Soldiers” (2001), czyli opowieści o kryminalnej subkulturze złożonej z młodych amerykańskich żołnierzy, którzy bazują w zachodnich Niemczech tuż przed upadkiem muru berlińskiego w 1989 roku. W tym filmie jest wreszcie głównym bohaterem – Rayem Elwoodem, dowódcą batalionu, który wykorzystuje swój spryt , aby dwa lata służby wojskowej minęły mu bez zbędnych stresów. To niezła kreacja, lecz ta lepsza pierwszoplanowa, bardziej wyrazista nadchodzi kilka lat później.
Joaquine Phoenix w słynnej scenie w horrorze "Znaki" (źródło: materiały prasowe)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - Joaquine Phoenix – ekscentryk, który kroczy własną ścieżką
Więcej artykułów od autora pj
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
31 dzień października, a konkretniej pora wieczorna, to czas, kiedy dziatwa przebiera się w różnej maści zjawy, duchy i potwory, i wyrusza na łowy. Pukając od drzwi do drzwi, odważnie krzyczą „cukierek albo psikus”, tym samym nie dając większego wyboru mieszkańcom. Zabawa ta jest mocno zaakcentowana na zachodzie, szczególnie za oceanem, aczkolwiek i w Polsce od co na
Uszy – tak, jak o każdy inny narząd, tak i o nie dbać trzeba i chronić też. Szczególnie jesienna, nawet słoneczna, aura może być zdradliwa. Czapkę więc nosić należy, o zawianie bowiem łatwo. Gorzej jak powodem niedosłuchu nie jest przeziębienie, a przewlekłe, trwające tygodniami ostre zapalenie. Ale najczęściej (i na szczęście) przyczyna uczucia zapchanego ucha tkwi w
W niedzielę 6 października 2019 roku po raz 23. przyznano prestiżową nagrodę Nike. Jej laureatem został lubiany Mariusz Szczygieł. Jury pod przewodnictwem profesora Marka Zaleskiego było zgodne, że to właśnie tom reportaży pt. „Nie ma” powinien zostać uznany za najlepszą książką.
Johna Wicka alias Babę Jagę zna już chyba każdy fan kina akcji. Ten perfekcyjny zabójca zlikwidował już setki wrogów na dziesiątki sposobów. A wcielający się w niego Keanu Reeves powrócił na łono gatunku w chwale i udowodnił, że nadaje się do takich ról idealnie. Filmy osiągnęły sukces, dzięki głównemu bohaterowi i dopracowanej choreografii. A jak Baba Jaga poradzi s
Polecamy podobne artykuły
Piotr Szczepanik śpiewał kiedyś: „Kochać – jak to łatwo powiedzieć”. W filmie „Ona” to magiczne słowo z mozołem przechodzi przez ludzkie gardła. Niemal wszyscy są samotni, zabiegani, obsesyjnie „związani” z wirtualnym światem. Mijają się na chodniku, w parku, nie potrafiąc nikomu spojrzeć w oczy, nie dostrzegając siebie nawzajem. Z maleńką słuchawką w uchu, mając stał
…On ma takie „chore” serce. Jest jak rozbity dzban. Klaun, sfrustrowany klaun – tak, parafrazując i zmieniając refren utworu rodzimego nurtu muzyki popularnej, trafnie można scharakteryzować postać Arthura Flecka. Niby rozśmiesza ludzi, ale na co dzień mu nie do śmiechu. Jest jak guz na zdrowej tkance społeczeństwa Gotham. Bez perspektyw. Bez choćby grama szczęścia w
Teraz czytane artykuły
Kiedy zobaczyłem go po raz pierwszy w thrillerze „8 milimetrów” (1999) Joela Schumachera, prawie zaniemówiłem. Jako specjalista od snuff porno – Max Callifornia przyćmił w rzeczonym obrazie samego Nicolasa Cage’a, pokazując aktorstwo na wysokim poziomie. Miał to coś w oku: tajemnicę, szczyptę charyzmy, niezdrową fascynację. A już rok później za kolejną drugoplanową ro
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Napisana przez tajemniczego Australijczyka Torstena Krola i wydana w Polsce jako "Biali bogowie" (oryginalny tytuł "The Dolphin People") powieść jest jak podróż do najciemniejszych zakamarków ludzkiej duszy. Można się pokusić o stwierdzenie, że jest prowokacyjnym i szokującym połączeniem losów bohatera "Życia Pi" oraz scenerii i atmosfery serialu "Lost -Zagubieni".
W niedzielę 6 października 2019 roku po raz 23. przyznano prestiżową nagrodę Nike. Jej laureatem został lubiany Mariusz Szczygieł. Jury pod przewodnictwem profesora Marka Zaleskiego było zgodne, że to właśnie tom reportaży pt. „Nie ma” powinien zostać uznany za najlepszą książką.
Jaką temperaturę ustawić na termostacie bojlera, aby zminimalizować opłaty za prąd? Opiszemy kilka ważnych zasad związanych z oszczędna pracą bojlera. Zmniejsz swoje rachunki za prąd.
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Matematyka to bez wątpienia najważniejsza z nauk. W tym artykule przeczytacie, jak bardzo jest powiązana ze światem przyrody, a także z architekturą, sztuką oraz muzyką.
W moim poprzednim artykule na temat legendarnego kontynentu Mu/Lemurii przedstawiałem anomalia występujące na poszczególnych wyspach na Oceanie Spokojnym, które wskazują na istnienie niegdyś wielkiego kontynentu na Pacyfiku. Teraz przejdę do omówienia dwóch niezwykłych miejsc, czyli Yonaguni i Nan Madol.
Z niedzieli na poniedziałek czasu polskiego ponownie w Staplem Center w Los Angeles (roku temu w Nowym Jorku) rozdano muzyczne Oscary 2019. Mowa o prestiżowych nagrodach Grammy przyznawanych od 1959 roku przez amerykańską Narodową Akademią Sztuki i Techniki Rejestracji. Ceremonia odbyła się już po raz sześćdziesiąty pierwszy.
Zakończył się prestiżowy turniej Intel Extreme Masters. W tym roku odbywał się wyjątkowo przez dwa weekendy: 25-26 lutego oraz 3-5 marca. Drużyny i e-sportowcy z całego świata zmierzyli się w trzech podstawowych grach: „Counter Strike: Global Offensive”, „League of Legends” i „StarCraft II”.
Osadzona w świecie dark fantasy seria RPG „Diablo” od Blizzarda nieźle namieszała na rynku gier, szybko stając się kultową i definiując swój gatunek. Od premiery pierwszej części minęło już ponad 20 lat – w roku 2019 pojawiła się w wersji przeglądarkowej. W „cudownie mroczną” dwójkę zapewne też graliście jak szaleni, poświęcając jej przy swoich PC masę czasu. Ledwo co
Jesień i zima to pory roku pełne refleksji i zadumy, kiedy wielu ludzi wspomina bliskich, popada w przejściową depresję i czeka z niecierpliwością na pierwszy podmuch wiosny… Do niej jeszcze co prawda daleko, ale mamy dla Was skarb, pewne lekarstwo, dzięki któremu łatwiej zniesiecie niezbyt przyjemną pogodową aurę za oknem. A jest nim zespół muzyczny z Rzeszowa o nazw
„Szachy to moja pasja. Codziennie przy partii szachowej, zwłaszcza przy blitzach zapominam o wszystkich zmartwieniach dnia codziennego. Czuję się jakbym słuchał muzyki, bo partia szachów to dla mnie jakby symfonia Mozarta. Inspiruje nowe idee, odradza ducha walki.” - Mieczysław Najdorf
Witamy serdecznie na stronach portalu kulturalnego Altao.pl.
Lara Croft to obecnie jedna z najbardziej popularnych postaci we wszystkich grach wideo. I nie wynika to jedynie z tej przyczyny, że taka piękna, inteligentna i z niezwykłymi umiejętnościami fizycznymi kobieta jest w stanie zachwycić niejednego mężczyznę z konsolą w dłoni. Oczywiście, zapewne miało to jakieś tam znaczenie, ale nie mam zamiaru skupiać się mocniej na ty
BioWare, dzięki klasykom takim jak „Wrota Baldura”, „Neverwinter Nights” czy „Star Wars: Knights of the Old Republic”, przez wiele lat cieszyło się opinią twórców jednych z najlepszych gier RPG. Wraz z debiutem „Dragon Age II” w 2011 roku na nieskazitelnym dotąd wizerunku pojawiła się spora rysa, która rok później pogłębiła się jeszcze bardziej za sprawą „Mass Effect
Czułem ogromne emocje, mając w ręku wydanie „Terroru” z roku 2015, książki na temat której słyszałem i czytałem wiele pochlebnych opinii. Nic dziwnego. Wystarczy samo nazwisko autora – Amerykanina Dana Simmonsa, aby wierzyć, że będzie się miało do czynienia z czymś ponadprzeciętnym. Tak było z „Hyperionem”, tak jest i z „Terrorem”. Może nie jest to dzieło ze wszech mi
Nowości
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Pochodzi z Poznania. I ma zdolności będące jednocześnie ogromną pasję. Darek Roszyk jest bowiem masażystą. Jako Masu-Masu zaczął pomagać ludziom i ich kręgosłupom. Jedna z jego zadowolonych klientek napisała, że „ma ręce, które leczą i ciało, i duszę!”. Nawet sama rozmowa z tym pozytywnym jegomościem, jak się przekonaliśmy, jest bardzo relaksująca i odstresowująca.
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego k
Poznajcie Joanną Dyląg-Faliszek. To młoda, skromna artystka, absolwentka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od trzech lat mieszka w Jedliczu. I tam też oddaje się swojej pasji – maluje na płótnie przestrzeń, która ją otacza. Swoją twórczość prezentuje na Facebooku, a także w formie filmików na YouTubie na kanale Aś Maluje. W czerwcu tego roku jej zorganizowany w Starej Kuźni
Artykuły z tej samej kategorii
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Na naszym portalu często przedstawiamy ludzi z niezwykłą pasją i talentem. Należą do nich także dwaj pochodzący z Uniechowa – małej miejscowości na Kujawach bracia Dawid i Dominik Znajmieccy. Chłopaki interesują się kinem, piszą scenariusze i studiują na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, gdzie rozwijają swoją wiedzę w montażu i zdjęciach. Zapraszamy i zachęcamy
Najsympatyczniejszy mięśniak Hollywood. Filmy z jego udziałem to swoiste guilty pleasure – wiesz, że są średniej jakości fabularnej, ale i tak z miłą chęcią obejrzysz, bo gra tam właśnie On. Niedawno biegał po dżungli w nowej wersji „Jumanji”, a zapewne na kinowych ekranach będzie gościł jeszcze często i gęsto. Co ma w sobie takiego ten były zawodnik wrestlingu, że je
Jana Kobuszewskiego zapamiętamy wszyscy. Nie grywał w filmach i serialach ról pierwszoplanowych (poza „Barbarą i Janem”), nie grywał nawet drugoplanowych, ale za to epizody kreował wyśmienite. Zachwycał też w teatrze. Ale najlepiej czuł się jako artysta kabaretowy, rozśmieszając mieszkańców Polski na wschodzie, zachodzie, północy i południu. Dożył pięknego wieku – 85
Raz na kilka lat za oceanem odkrywane są nowe męskie aktorskie talenty. Wśród dzieciaków takim objawieniem był niedawno Jacob Trembley („Pokój”). A w grupie starszych chłopaków widzów i krytyków zachwyca, nazwany przez koleżankę z planu – młodym Danielem Day-Lewisem sympatyczny „Timmy” Timothée Chalamet. Nominowany do Oscara miał ogromną szansę zostać najmłodszym w hi
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
1.500