aragorn136 (6748 pkt)Strona WWW Autora2 718
3 124 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (6748 pkt)
2555 dni temu
2013-01-24 13:54:20
Parafrazując słowa Adasia Miauczyńskiego, jak Tarantino zrobi film, to nie ma „...uja we wsi”! Tym razem zrealizował western, nie rezygnując wcale ze swojego wypracowanego stylu. Z jednej strony „Django” to pastisz starych klasycznych opowieści z Dzikiego Zachodu, z drugiej hołd dla gatunku (szczególnie spaghetti westernów). Kolejny raz doświadczymy krwawej orgii ze szczyptą czarnego humoru – wymieszane w odpowiednich dawkach dają piorunujący efekt. Z tak perfekcyjnie napisanego i przemyślanego scenariusza nie mógł powstać kiepski film. Tarantino nadal udowadnia, że jest mistrzem w kreowaniu postmodernistycznych filmowych światów.
Dla niewolnika Django rok 1858 był całkowitą odmianą i nową nadzieją na lepsze jutro. Wystarczyło, że spotkał na swojej drodze niemieckiego dentystę, doktora Kinga Shultza. W tym miejscu warto zaznaczyć ,że poprawa losu nie miała związku z wyleczeniem popsutych zębów, ale z czymś zupełnie innym. Boguś Linda mógłby spytać Shultza „co ty wiesz o zabijaniu”?, skoro twój fach to wyrywanie zębów. Nic bardziej mylnego. Sprytny i odważny dentysta przemierzał południowe tereny Stanów Zjednoczonych, by polować na wyjętych spod prawa. Django był mu potrzebny, by udała się kolejna misja. A nasz niewolnik wierzył, że z pomocą nowego przyjaciela, uwolni ukochaną kobietę i dokona zemsty.
Sam Alfred Hitchcock poklepałby po ramieniu Quentina. Film zaczyna się mocnym uderzeniem, a dalej napięcie tylko wzrasta, by w kulminacyjnym momencie przyprawić widza o zawrót głowy. Zresztą suspens co jakiś czas daje o sobie znać. Kilka razy zostaniecie oszukani i wciśnięci w fotel nagłym zwrotem akcji. Reżyser podejmuje temat niewolnictwa, ale dokonuje tego w innym, lżejszym tonie, niż Spielberg w swoim „Lincolnie”. Zdjęcia pozbawione szarości, oddziaływają na nasz wzrok gamą przeróżnych wyrazistych barw. Jeszcze bardziej pieszczony jest narząd słuchu. Dialogi są soczyste jak dojrzały owoc kiwi, a muzyka, podobnie, jak we wcześniejszych produkcjach Tarantino, niezwykle oddaje klimat (co dziwne, wpleciony w pewnym momencie rap, nie psuje go, a wręcz przeciwnie).
Wierzchowce zmęczone intensywnym galopem potrzebują odpoczynku, rozgrzane rewolwery stygną. Pozwólcie zatem, że powoli będę zbliżał się do podsumowania filmu „Django” (w oryginale „Django Unchained” – w dosłownym znaczeniu: pozbawiony łańcuchów). Ale zanim dokonam ostatecznego werdyktu: „żywy lub martwy”, zatrzymam się w pobliskim saloonie, zamówię piwo i w spokoju opowiem wam o największej sile napędowej tego westernu. Jest nią aktorstwo, a konkretniej niejaki Christoph Waltz. Tytułowy protagonista, którego przekonywująco zagrał, zdobywca Oscara, Jamie Foxx, blednie przy popisach aktorskich Waltza. Nawet Leonardo DiCaprio, jako brutalny i przebiegły plantator, nie dorównał talentem koledze z dalekiej Austrii. Wydawać się mogło, że już na zawsze zostanie zaszufladkowany doskonałą i charyzmatyczną rolą pułkownik Hansa Landy w „Bękartach wojny”. Jednak to, co pokazał w „Django” stanowczo temu przeczy. To bez wątpienia kolejna popisowa rola, dzięki której zjedna sobie rzesze nowych fanów. King Shultz to postać, której bardzo kibicujemy, zagrana lekko i budząca sympatię. Śmiem nawet stwierdzić, że to jeden z najciekawszych bohaterów filmowych w dziejach kina. W pamięci zapada również Don Johnson jako plantator oraz niesamowity Samuel L. Jackson w roli sprytnego lokaja.
Czas na wspomniany wyżej werdykt. Skazuję ten film na wieczne potępienie … Przepraszam, za dużo wypiłem (oprócz piwa, dostałem gratis wysokoprocentowe whisky). Po zanurzeniu głowy w zimnej wodzie i szybkim otrzeźwieniu, jestem przekonany do ostatecznej oceny. „Django” śmiało będzie można postawić na półce obok takich dzieł jak: „Bez przebaczenia” , „Tańczący z wilkami” czy „Tombstone”. Przez trzy godziny w kinie, wspólnie z doktorem Kingiem i jego czarnoskórym pomocnikiem, wymierzałem sprawiedliwość. I muszę przyznać, że bawiłem się przy tym wybornie.
Ocena: 9/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Django" – Galopujący przez prerię w imię sprawiedliwości
Mistrzu
2551 dni temu
Ja nie twierdzę, że recenzja jest źle napisana, bo jest ciekawa i bardzo dobrze się ją czyta, jednak używanie wulgaryzmów jest nie na miejscu ... takie portale czytają również dzieciaki. Jeżeli strona o kulturze prezentuje takie treści, to czego potem można wymagać od innych. Owszem w filmach używane są wulgaryzmy i to dosyć często, ale ma to sens w danych sytuacjach. Nie zmienia to faktu, że można było inaczej się wyrazić niż w tym pierwszym zdaniu, równie dobitnie, co taki recenzent powinien doskonale wiedzieć.
Dodaj opinię do tego komentarza
fajny film
2167 dni temu
Film bardzo fajny jednak wkurzały mnie dodatki muzyczne w stylu hip-hop co zupełnie rozwalało film. Godny 5 oskarów.Polecam
Dodaj opinię do tego komentarza
Może Tak A Może Nie
2553 dni temu
Hmmm. Ktoś tu próbował być dowcipny, ale nie wyszło...
Dodaj opinię do tego komentarza
Mistrzu
2551 dni temu
Ciekawie napisane, jednak pierwsze zdanie (nawet z tą cenzurą) jest mocno przegięte. Na forach i w publicznych wypowiedziach zabrania się używania wulgaryzmów (nawet jeżeli są to cytaty), a tutaj zaleciało chamstwem i amartoszczyzną. Osoba, która zajmuje się pisaniem recenzji i artykułów (zakładam, że zawodowo, chociaż teraz mam wątpliwości) powinna wiedzieć co wypada napisać, a czego nie i z pewnością powinna potrafić dobrać inny tekst zamiast czegoś takiego. Strona o kulturze, a w tym artykule przez to pierwsze zdanie kultury brak ...
Dodaj opinię do tego komentarza
Dyzio
2551 dni temu
Pod względem treści dla dzieci, masz rację. Autor nie powinien chyba tak tego nazywać, chociaż dał cenzurę. Prawda jest też taka, że dzieciaki czytają wszystko, nie mówiąc o stronach erotycznych. Ktoś kiedyś powiedział, że ten kto używa wulgarnych słów, nie potrafi się wysłowić i musi ich użyć. Co gorsza coraz więcej jest takich ludzi. Mam nadzieję, że Autor nie robi tego celowo.
Dodaj opinię do tego komentarza
Extreme
2553 dni temu
A ja uważam, że bardzo dobrze napisany artykuł. Trzeba mieć talent, aby napisać recenzję w takiej formie. Film wydaje się być ciekawy, mało jest westernów w takim stylu.
Dodaj opinię do tego komentarza
Dyzio
2551 dni temu
Ja chyba bym się nie zgodził z Mistrzem. Kultura to wszystko to co nas otacza, a otacza nas również chamstwo, wulgaryzmy, a nawet rażące błędy ortograficzne. Pamiętamy słynny wpis "W bulu..." - prezydenta, albo właśnie w kulturze słowa nie ma huja we wsi - słynny tekst Adasia Miałczyńskiego, a przecież Dzień Świra to też sztuka i jego wypowiedź znalazła się na językach wielu odbiorców Tej kultury. Co mogę dodać, a po części zgodzić się z Mistrzem i poprzednikami, że ciekawie napisane i dobry artykuł z małymi niedociągnięciami. Ale przecież jest to luźno pisana recenzja, którą fajnie się czyta. A co do amatorów - kiedyś i profesjonalista był amatorem - jak ktoś powiedział.
Dodaj opinię do tego komentarza
Więcej artykułów od autora aragorn136
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Polecamy podobne artykuły
Facet jest doskonałym przykładem na to, że dzięki determinacji i pewności siebie, spełniają się marzenia. Konkretniej mówiąc - pasja, jaką jest miłość do filmów, może przerodzić się w coś więcej. W tworzenie opowieści w swoim własnym, wypracowanym, specyficznym stylu.
20 marca 2019 roku w sieci pojawił się pierwszy teaser nowego filmu Quentina Tarantino. Akcja kryminalnego dramatu (bo tak jest reklamowany) "Pewnego razu w Hollywood" rozgrywa się w 1969 roku. Głównymi bohaterami są aktor Rick Dalton i jego przyjaciel kaskader Cliff, którzy powracają do Fabryki Snów. Mężczyźni próbują odnaleźć się w przemyśle filmowym, który bardzo e
Można nie lubić Quentina Tarantino? Można. Ale przejść obok jego twórczości obojętnym i nie znaleźć w niej choćby kilku plusów – to już rzecz nie do pomyślenia. Od swojego debiutu, tj. gangsterskich, zaskakujących „Wściekłych psów” aż do dziś udowadnia, że jest pozytywnym świrem zafiksowanym na punkcie kina made in America (i nie tylko). To pasjonat-rewizjonista, któr
Teraz czytane artykuły
Jest wkurzony, pragnie zemsty, nic ani nikt nie stanie mu na drodze. To On - czarnoskóry niewolnik Django, bohater najnowszego filmu Quentina Tarantino. Teraz nadszedł jego czas. Szturmem, bez cienia wątpliwości, zdobywa kina w Polsce.
Wybaczcie, że nie zapoznałem Was z nowym Robocopem, nie przedstawiłem ulepszonego Kapitana Amerykę i nie opisałem przygód Emmeta - żółtego ludzika z klocków Lego. W ramach rekompensaty zachęcam do spojrzenia w oczy herosowi, który co prawda jest niemową, ale przewyższa wyżej wymienionych urokiem osobistym, siłą i sprytem. Co więcej, posiada skrzydła, zionie ogniem i l
Ta urodzona w 1975 roku w Republice Południowej Afryki wysoka (177 cm) piękność, zdobywczyni Oscara, należy dziś do czołówki światowej sławy aktorek. Dawno temu, kiedy była jeszcze dzieckiem, a później nastolatką doświadczyła domowego piekła. Mimo to nie załamała się, a silna wola, determinacja i głęboka wiara w siebie pomogły przezwyciężyć traumę. W tym roku można po
Kryminał pt. „Ekspozycja” to moje drugie spotkanie z Remigiuszem Mrozem – młodym polskim, utalentowanym pisarzem, absolwentem Akademii im. Leona Kuźmińskiego w Warszawie. Tym razem opuściłem wojenną zawieruchę i udałem się do współczesnych czasów, aby wspólnie z niejakim komisarzem Forstem rozwikłać zagadkę makabrycznej zbrodni i ująć mordercę. Czy kryminalna atmosfer
Jak żyć po „Avengers: Koniec Gry”? Jak zejść z tego wielkiego tonu do normalności, ale jednocześnie o tym nie zapomnieć. Po tych wszystkich stratach został pewien oczywisty wybór, superbohater, którego nie da się nie lubić. Nastał czas Spider-Mana, początek i koniec.
24 maja 2019 roku około 23:00 na polskim niebie były widoczne dziwne światła poruszające się w linii prostej. Było ich 60 i leciały jedna za drugą, tworząc niesamowite zjawisko. Czy to było UFO?
Panie, jestem gotowy! – tak śpiewał na swojej ostatniej, wydanej w październiku, płycie „You Want it Darker”. Leonard Cohen. Czyżby, jak inni zmarli artyści, był przygotowany na śmierć, a nowe utwory miały być pożegnaniem z fanami? Piosenkarz odszedł 7 listopada 2016 roku w Kalifornii w sędziwym wieku – miał 82 lata. Smutną informację przekazał na Facebooku dopiero ki
Jak ten czas leci. Ani się człowiek obejrzy, a z młodzieńca, staje się starcem. Podobnie rzecz ma się z zapadającymi w pamięć serialami Netflixa, np. z niemieckojęzycznym „Dark”. Ledwo co zdążyło się obejrzeć pierwszy oryginalny sezon, a już mamy kolejny. Czy Baran bo Odar ponownie zaskakuje widzów? Czy tylko odcina kupony od sukcesu jedynki?
Sześcioosobowy zespół istnieje od 2000 r. Muzyka którą grają to pop z domieszką dance, czyli teoretycznie współczesne trendy, tzw. komercyjne. Nic bardziej mylnego. Co sprawia, że zespół jest niedoceniany? Przede wszystkim to, że posiada wartościowe teksty i nie szokuje, ani nie prowokuje.
Wiele mamy w Polsce zespołów, które swoją skoczną muzykę (niekoniecznie disco polo) kierują głównie do ludzi młodych. A co z osobami starszego pokolenia pragnącymi rozerwać się, słuchając np. klasycznych utworów ze swoich dawnych, szkolnych lat? Spokojnie. Jest pewien duet wychodzący naprzeciw ich oczekiwaniom. To KADAR – założony w 2017 roku przez dwóch wokalistów D
„Kamienica” to krótki spot filmowy przygotowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego oraz Warszawską Szkołę Filmową z okazji rocznicy Powstania Warszawskiego. 1 sierpnia 1944 o godz. 17.00 jednostki Okręgu Warszawskiego AK oraz oddziały dyspozycyjne KG AK zaatakowały niemieckie obiekty we wszystkich dzielnicach okupowanej Warszawy. Walki rozpoczęto bez wsparcia wojsk
Oto wreszcie jest, a raczej są, zdałoby się rzec. Dwóch najsłynniejszych herosów z kart DC Comics – Superman i Batman spotyka się pierwszy raz w pełnometrażowym, zrealizowanym za grube pieniądze hollywoodzkim filmie. Jeszcze kilka miesięcy temu niemal wszyscy fani i przynajmniej część krytyków trzymała kciuki, aby ten superbohaterski pojedynek ikon popkultury przeszed
Seria „Doom” znana jest chyba każdemu miłośnikowi gier komputerowych, nawet jeżeli jakimś cudem nigdy nie miał styczności z żadną produkcją sygnowaną charakterystycznym logo. Po „Doomie³”, będącym swego rodzaju restartem serii, przez wiele lat było cicho. Co prawda w międzyczasie doczekaliśmy się rozszerzenia, filmu kinowego i „Doom RPG”, fani czekali jednak na kolejn
Widzowie programu „Mam Talent” widzieli już wiele, i mało czym da się ich zaskoczyć. A jednak. W 2018 roku do półfinału tego talent show dotarł intrygujący zespół Transgresja. Tworzy go pięciu facetów, którzy już w trakcie castingu pokazali pazura, prezentując iście energetyczny występ. Nic dziwnego. Do dziś zachwycają oryginalnym wizerunkiem scenicznym – perfekcyjną
8 stycznia 2020 roku odbyła się na YouTubie premiera utworu, który może wzruszyć do łez. „Nie zastąpi Ciebie nikt” – to jego tytuł. Jan Paweł II – to jego bohater. Pieśń jest hołdem dla polskiego papieża i powstała z inicjatywy Instytutu Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie. Nagrana z okazji setnej rocznicy urodzin Karola Wojtyły, stanowi wspólne dzi
„To wojna przeciwko systemowi. Jesteśmy Ruchem Oporu” – tymi słowami Profesor, główny inicjator wcześniejszego napadu na Mennicę Królewską zachęca ludzi do walki. Walki przeciwko państwu. Ale nie za pomocą karabinów czy kłamstw, a ponownego… skoku. I to nie byle na co, bo na znajdujący się w Madrycie Główny Bank Hiszpanii. Mówiąc jednak o samych napadach, nie da się t
Nowości
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Są takie dwa piękne dni w roku, o których nie tyle warto, co trzeba pamiętać. Mowa o 21 i 22 stycznia. Wtedy swoje święto obchodzą polskie babcie i dziadkowie, którzy są równie ważni, jak rodzice. Wychowują nas od najmłodszych lat oraz przekazują niezbędną wiedzę, rozpieszczają i czytają bajki, przytulają i kochają bezgraniczną miłością. Oddajmy im więc należny hołd,
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
14 stycznia już po raz 27. wręczono Paszporty Polityki, czyli nagrody za najważniejsze osiągnięcia w szeroko pojętej dziedzinie polskiej kultury za rok 2019. Otrzymali je twórcy i wykonawcy, którzy swoim talentem, charyzmą i oryginalnością najbardziej zwrócili na siebie uwagę. Łącznie nagrodzono siedem osób w siedmiu kategoriach. Wśród laureatów znaleźli się m.in. mło
Ma dopiero 17 lat, a już może pochwalić się odkryciem, o jakim jego rówieśnicy nawet nie śnili. Gdy koledzy i koleżanki Wolfa szukali Pokemonów swoimi smartfonami, on wolał spoglądać w gwiazdy. Marzyciel? Nie. To młody mieszkaniec Nowego Jorku, który badaniem kosmosem fascynuje się od najmłodszych lat. Niedawno odbywał wakacyjny staż w... NASA i tam też zauważył cień
Uliczka oświetlana chłodną poświatą księżyca, chwiejnie migoczące światła latarń, poza zasięgiem których chyłkiem przemyka postać w pelerynie. Omdlewająca w uścisku ofiara, biała szyja, błysk kłów i przytłaczająca cisza, mącona jedynie przez zachłanne chłeptanie… Kalka wielokrotnie powielana, gotycki sztafaż wielokrotnie używany i wykorzystywany w dziesiątkach lepszyc
Artykuły z tej samej kategorii
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Na tydzień przed premierą dziewiątego epizodu „Star Wars”, miałem sen: stoję na wzgórzu, w dłoni trzymam miecz świetlny, odczuwam niepokój. Nagle podchodzi Lucas. Kładzie mi na ramieniu dłoń i tak rzecze: „bądź spokojny, nie atakuj Disneya, J. J. Abrams zrealizował piękny finał gwiezdnej sagi”. Uff. Mogę odetchnąć z ulgą. Czy na pewno? Noc przed seansem. Wiercę się, p
Niegdyś krótką historyjką miał się stać, ale ostatecznie w długi metraż się przeobraził. 30 listopada pojawić się miał, ale ostatecznie, „ulepszony”, 7 grudnia przybył. „Coś się kończy, coś się zaczyna” – takowy był tytuł pewnego opowiadania. Jakże trafna to sentencja w przypadku „Pół wieku poezji później”, w którym wydarzenia rozgrywają się ćwierć wieku po tych z sag
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.253