1 652
2 248 min.
Recenzje płyt
aragorn136 (20841 pkt)
634 dni temu
2022-06-24 13:37:42
Gdy portal Metalhasnoborders, który promuje mało znane zespoły metalowe z różnych kontynentów, określa „Solum” najlepszym albumem maja, to wiedz drogi słuchaczu, że coś się dzieje... Coś ważnego i dobrego dla polskiej muzyki tego gatunku. A niech wychodzi spod strzechy, niech jeszcze bardziej rozlewa się na cały świat! Ja co prawda, nie będę tutaj piał z zachwytu, bo fanowi kultowej Comy trudno dogodzić, ale i tak napiszę, że grupa Solum (nie dziwcie się, że nazywają się identycznie jak tytuł krążka) wykonała kawał profesjonalnej roboty. Też użyła alternatywny metal do wyższych celów. Także połączyła melodyjność z mocnym zaśpiewem i potęgą instrumentów. Poetykę z ważnym przekazem. I choć niektórzy, co narzekają na banalność i grafomanię Roguca, i tu mogą kręcić nosem, to ja jednak powiadam im: „dajcie szansę, przesłuchajcie kilka razy, by odkryć drugie dno, zrozumcie, że trudno inaczej śpiewać o naszym jestestwie niż łamiąc sztywne ramy gatunkowe”.
Zespół Solum w pełnym składzie (materiały promocyjne)
Nie wiem, czy Sebastian Sus wzorował się bezpośrednio na wspomnianej Comie, ale wygrywa w starciu na wokalizy z Piotrem Roguckim. Może jeszcze nie w pierwszym utworze, lecz im dalej w ten muzyczny las, tym głos staje się czystszy, a słowa zrozumiałe i przeszywające duszę. Jednak wydawnictwo nie byłoby na tyle ciekawe i warte poświęceniu mu czasu, gdyby nie dwaj kumple Sebastiana. Mowa o gitarzyście Tomaszu Papierniku i basiście Piotrze Nawrocie. Właśnie z nimi charyzmatyczny lider powołał do życia zespół Solum. Panowi opuścili inny projekt i zajęli się intensywną pracą nad dziewiczym materiałem oraz „polowaniem” na zdolnego perkusistę. I takiego wreszcie znaleźli. Mając już na pokładzie Mirka Gędka, który gra na werblach jak szalony i nie pęka, uformowali ostateczną metalową drużynę, zdając sobie sprawę, że nie zadowolę typową polską Grażynę, co disco polo kocha, tańczy i przy nim szlocha.
„Solum” to ciężki, brudny i jednocześnie przestrzenny, emocjonalny autorski album dla facetów w skórach, którym metal krąży w żyłach. Ten krążek, zarejestrowany zimą 2022 roku w studiu Tomasza „Zeda” Zalewskiego, to trwająca 33 minuty i 57 sekund podróż do wnętrza człowieka. Może wydawać się, że trochę za krótka, ale wystarczająca, aby poczuć psychodeliczno-oniryczny klimat całości i być zahipnotyzowanym. Już singiel pt. „Przebudzenie” zapowiada, z czym będziemy mieć do czynienia. Mirek uderza pałeczkami; Tomek i Piotr trzymają gitary w ręku, wydając piękne dźwięki; a Sebastian bawi się skalą głosu, przechodząc z rejestrów niskich do wysokich, by w końcu zaatakować growlem. To najlepszy numer, który daje nadzieję na obudzenie się z marazmu, uwolnienie i metamorfozę własnej egzystencji. Jednak, by to zrobić, należy „włożyć dłoń prosto w żar i coraz bardziej płonąć”. Nic dziwnego, że tak sugestywny refren spodobał się głosującym w rockowej liście Turbo Top Antyradia. Piosenka w trakcie pisania owej recenzji zajmowała tam 11 miejsce! Nakręcony do niej teledysk jeszcze silniej wpływa na zmysły, powodując, że treść staje się czytelniejsza. Ale jakże mogło być inaczej, skoro wystąpił w nim Kacper Szklarski – aktor teatralny, który wygina ciało śmiało.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
„Oczy” to kolejny utwór. Nieco wolniejszy, z odpowiednim rytmem. Wokalista śpiewa tu o wtykaniu palców o oczy, zanim zobaczy się czyjąś twarz. Interpretuje te słowa jako przestrogę przed łatwym ocenianiem innych, przez co jest się samotnym, pozbawionym przyjaciół, otoczonym wrogami. W „Idylli” czas odnaleźć zatem ukojenie, wyciszenie, przemyśleć swoje zachowanie – najlepiej w przyjaznym domu, wtedy, kiedy dzień zamienia się w toksyczną noc. Po tej balladzie zaczyna się kawałek, który może doprowadzić do utraty przytomności. „Asfiksja” nie bierze jeńców. Gitarowe riffy są jak żylety, a growl sprawia, że brakuje tlenu (słuchaczom, a nie wokaliście). Na szczęście zanim utopimy się w gruzach, anielsko-damki śpiew w tle pozwoli nam zasnąć na łonie wspomnień. Z kolei w najdłuższej, ponad sześciominutowej, niepokojącej „Machinie” muzycy buntują się i przekonują, że samotny człowiek to mały trybik w wielkim systemie. Dlatego trzeba wreszcie żyć po swojemu, unikając narzuconych sztywnych reguł.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Po przesłuchaniu pięciu kawałków, pozostał „Ostatni lot”. Wsiadamy zatem na pokład i wypatrujemy oazy na ziemi – bez strachu, bez bólu, gdzie będziemy w pełni szczęśliwi. Bas i bębny współgrają ze sobą, ale czy w lesie faktycznie odnajdziemy „harmonię?” Jak nie las, to może… Księżyc? Końcowy utwór, czyli „A Trip to the Moon” nie potrzebuje słów, by podsumować opowieść snutą przez Susa. To instrumentalne dzieło, rozpoczynające się odliczeniem startu rakiety. Wpływa na wyobraźnię (rozmowy astronautów) i skomponowane jest w bardzo profesjonalny sposób. Niby w kosmosie ludzie są najbardziej osamotnieni, ale czy na pewno? Z drugiej strony przecież mogą tam odetchnąć z ulgą, bo są daleko od zła tego świata.
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
„Solum” ma jeszcze jedną zaletę, a jest nią okładka, którą zaprojektował Damian Koprowski – grafik szlifujący umiejętności w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Popatrzcie tylko na postać i twarze, które się tam znajdują. Damian świetnie oddał klimat wszystkich utworów oraz cierpienie zagubionego człowieka „zakładającego maski”.
Ocena: 7/10
Oficjalny fanpage zespołu:
https://www.facebook.com/SOLUM.POLAND
Cała płyta póki co została wydana na streamingi i jest do przesłuchania m.in. na Spotify:
https://open.spotify.com/album/3FIzDSGmThO6IlXU3o7DZn
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - "Solum" – Samotny człowiek w krainie gitar
Więcej artykułów od autora aragorn136
"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek
Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!
"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek
Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.
"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów
„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.
"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt
Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.
"Detektyw: Kraina nocy" – Coś za ciepło na tym mrozie… - Seriale
„Jodie Foster jako policjantka gdzieś w małym, fikcyjnym, odciętym od świata, miasteczku na Alasce mierzy się z traumą i najtrudniejszym śledztwem w całej karierze”. Wystarczy takie zdanie, aby fani „Milczenia Owiec” zacierali rączki. Ale „Kraina nocy” to nie sequel rzeczonego thrillera, a kolejny miniserial osadzony w uniwersum „Detektywa”. Po wszystkich, sześciu odcinkach można dojść tylko do jednego wniosku: niepotrzebnie osadzony. Bo o ile prolog zapowiada prawie wybitny kawał telewizji, tak już finał sprawia, że wszystko odmarza…
Polecamy podobne artykuły
"Imaginature", czyli symfoniczny metal w polskim wydaniu! - Muzyczne Style
Wydawało się, że połączenie muzyki metalowej z symfoniczną będzie kiepskim pomysłem. Że nastąpi dysonans i te dwie stylistyki będą się ze sobą gryzły. Tymczasem lata temu fińska grupa Nightwish i holenderska Epica udowodniły, że owa mieszanka może przynieść ciekawe efekty, a taki gatunek także zyskać na popularności. Cieszy fakt, że od 2 października 2021 roku metal symfoniczny zabrzmiał również w Polsce. Do kupienia jest bowiem debiutancki album zespołu Imaginature, wydawnictwo mające szansę spodobać się fanom owego stylu.
Wywiad z Grześkiem Goliankiem z metalowych grup Psychotype i Faust Band Poland - Zespoły i Artyści
Granie w zespole wymaga wiele poświęcenia i zaangażowania. A granie w dwóch dobrze zapowiadających się bandach? O sprawy z tym związane zapytałem gitarzystę grup metalowych: powstałej w Norwegii Psychotype i Faust, Grześka Golianka. Muzyk opowiedział nam o nadchodzącej płycie pierwszego z zespołów, albumie "Wspólnota brudnych sumień", powstających gitarach i kilku innych sprawach. Zapraszam do lektury!
Coma – lek na zranione dusze - Zespoły i Artyści
Zespół Coma istnieje od 1998 roku. Do dziś zachwyca pięknymi tekstami i mocnym brzmieniem. Nazwa, która kojarzy się ze znanym thrillerem medycznym, jest przypadkowa. Zdecydował o niej rzut monetą. Jedno jest pewne – charyzmatyczny wokalista Piotr Rogucki nie sprawi, że zapadniemy w śpiączkę, tylko wstrzyknie nam potężny zastrzyk pozytywnej energii.
Teraz czytane artykuły
"Solum" – Samotny człowiek w krainie gitar - Recenzje płyt
„Non est bonum esse hominem solum” – głosi łacińska sentencja. Muzycy z pewnego alt-metalowego bandu wzięli sobie ją głęboko do serca. Tak bardzo, że na swojej, wydanej w maju, debiutanckiej płycie prezentują utwory, w których poza ostrymi dźwiękami gitar, wybrzmiewa krzyk. Wołanie zranionego. Zagubionego. Poszukującego lepszego miejsca. „Solum” to opowieść o tym, że nie jest dobrze człowiekowi być samemu, a jeszcze gorzej, gdy jego życiem kierują inni. Niewiele tu skomplikowanego i długiego tekstu, ale za to sporo symbolicznej treści.
Magia francuskiej piosenki - Muzyczne Style
Język francuski należy do najbardziej dźwięcznych języków, uznawany jest za język miłości, dlatego też francuskie piosenki cieszą się ogromną popularnością.
Uczta dla melomanów, czyli Palm Jazz Days Festiwal - Kultura
Już 18 listopada w Raciborzu rozpocznie się duże przedsięwzięcie kulturalne, czyli Palm Jazz Days – niezwykła uczta dla fanów muzyki jazzowej. Ze sceny RCK usłyszymy m.in. Wojtka Mazolewskiego, Yasmin Levy czy Manu Katche Trio!
40 lat minęło, a "Malinowy Król" jak nowo narodzony! - Muzyczne Style
Refresh (DJ i producent) po spektakularnym sukcesie remake’u megahitu „Nic nie może wiecznie trwać” za namową samego Marka Dutkiewicza wziął na warsztat „Malinowego Króla” śpiewanego w oryginale przez Urszulę. Co ważne w tym roku mija 40 lat od wydania tego bezsprzecznego szlagieru.
Park Kulturowy Wietrzychowice i Sarnowo – niezwykłe przeszło tysiącletnie korzenie Kujaw - Ciekawe miejsca
Jest pewne niezwykłe miejsce w Polsce, a dokładniej na Kujawach, które niczym wehikuł czasu może nas przenieść do bardzo odległych, dawnych czasów – kilka tysięcy lat p.n.e. Do epoki neolitu, kiedy to mieszkająca w osadach ludność wyrabiała charakterystyczne lejkowate naczynia oraz narzędzia z kamienia, gdzie po lasach biegały wymarłe obecnie zwierzęta, i gdzie bogaty system wyobrażeń silnie wiązał się z wiarą w życie pozagrobowe. Tym miejscem jest Park Kulturowy w Wietrzychowicach i położonym niedaleko Sarnowie!
Nowości
"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek
Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!
Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące
Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!
Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści
Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.
"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek
Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.
Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style
Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!
Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina
Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…
Artykuły z tej samej kategorii
"100N" – Jego refleksja i wrażliwość w całej tej muzyce! - Recenzje płyt
Słuchacze! Osoby poszukujące muzycznych nowości, które powstają w czterech ścianach domowego studia. Chłopaki i dziewczyny lubiący subtelność wokalu połączoną z dzikością dźwięku. Odkryłem coś dla Was. Coś, co zrobiło mi dobrze na serduchu i w głowie. Co uspokoiło rozbiegane myśli. Mowa o dostępnym na Spotify albumie pt. „100N”, nagranym przez Lucasa Flinta. Stali czytelnicy Altao.pl, zaglądający do kategorii Muzyka mieli już okazję się zapoznać z tym utalentowanym chłopakiem (prezentowane były dwa jego polskojęzyczne single: „Zostań” oraz „Wieczór Filmowy). „100N” jest w całości po angielsku, co nie znaczy, że nie będą go w stanie docenić ludzie na co dzień słuchający tylko w rodzimym języku.
"III" – Hanysy z Oberschlesien znowu dają ognia, ale z łagodnością anioła! - Recenzje płyt
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial metalu z rodzimym dziedzictwem gwary śląskiej. Niedawno, już w nowym składzie, wydali trzeci krążek. Czy „III” jest także godny postawienia na półce i odsłuchiwania go godzinami?
Kwiat Jabłoni wykonuje "Niemożliwe", a świat staje się piękniejszy! - Recenzje płyt
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie. I wtedy mało kto wiedział, że to dzieci pozytywnie pie*dolniętego, słynnego ojca – Kuby Sienkiewicza, lidera „Elektrycznych Gitar”. Dziś mają miliony wyświetleń, rzesze fanów, a na koncercie na PolAndRock Festival zaczarowali folkowo-popowym klimatem licznie zebraną publiczność, która mimo że na co dzień słucha ostrego rocka, wspólnie nuciła, że świat dziwny jest jak sen, a sen jak świat…
"Pieśni współczesne" – Album jeden na milion - Recenzje płyt
Jakiś czas temu w Dzień Dobry TVN miałem okazję obejrzeć fragment wywiadu z pochodzącym z Katowic Miłoszem Boryckim. Nie słucham na co dzień hip hopu, jednak Miuosh (pseudonim artystyczny od imienia, oryginalnie napisany) na pierwszy rzut oka wydawał się całkowitym zaprzeczeniem stereotypowego rapera. Ale to nie wysoka inteligencja i empatyczne usposobienie przyciągnęły moją uwagę, tylko pewien utwór wykonywany przez Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”. Co ma wspólnego katowicki specjalista od melorecytacji z ludową tradycją, zapytacie? Otóż nawiązał ze „Śląskiem” współpracę i razem nagrali magiczną płytę pt. „Pieśni współczesne”, zapraszając gościnnie lubianych i utalentowanych artystów polskiej, bardziej niszowej, alternatywnej sceny muzycznej.
"Zaduszki" – Czas płynie, a grabarz bluesa nam gra - Recenzje płyt
Kamil Bieńczak to człowiek, który kroczy w ciemności, ale gitarą akustyczną w dłoniach rozświetla tę drogę. Poznaliśmy go, kiedy powołał do życia Hrabiego, aby w albumie o nazwie „Post Mortem” oddawać hołd istotom z horrorów, budząc ich ze snu w punkowym stylu. Jego nowy Projekt Klepsydra ma inny skład, przynależność gatunkową oraz inny klimat. Bardziej przyziemny, ludzki, refleksyjny. Bo płyta „Zaduszki”, jak tytuł wskazuje, to coś spokojniejszego, do zadumy. Tutaj blues leży w jednej trumnie z country, a folk przytula szanty. Portal Altao.pl objął patronat medialny nad tym niezwykłym wydawnictwem, serce zatem w trakcie odsłuchu bije jeszcze mocniej...
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.622