"Amulet Aniołów" – Białe serduszka - Recenzje książek

Nie jest łatwo zrecenzować, a co dopiero ocenić taką opowieść komuś, kto dzieciństwo ma już dawno za sobą. Wtedy zawieszenie niewiary na dziejące się wydarzenia i opisy nie odbywa się ot tak. Co innego, gdy jest się młodym nastolatkiem albo jeszcze lepiej – kilkulatkiem. Wówczas baśniowe opowiadania łyka się jak słodkiego cukierka. Lecz „Amulet Aniołów”, mimo raptem ponad 200 stron, nie jest lekkim opowiadaniem do poduszki. To coś więcej. Jaworowski porusza kwestie dobra i zła, ale z perspektywy pewnej, najbogatszej rodziny. Jej głowa – wzorowany na Elonie Musku Lucas – to człowiek „najbrzydszego rodzaju”. Szef przynoszącej miliardy dolarów firmy technologicznego, dla którego pracownik to trybik w wielkiej maszynie. Nastoletni syn boryka się z głupim imieniem (złapiecie się za głowę, gdy odkryjecie, jakim), a wcale nie to jest najgorsze. Nie ma przecież nic do gadania – chce związać swoją przyszłość z piłką nożną, ale musi, zgodnie z nakazem dominującego ojca, przejąć przedsiębiorstwo. Czy to realne, by materialista Lucas – osobnik jednym gestem zwalniający setki podwładnych – zmienił się w lubianego i porządnego szefa, w lepszego tatę? Aby jego „czarne jak smoła serce zaczęło bić w jasnych barwach”?

 

Okładka książki "Amulet Aniołów" (zdjęcie własne)

 

Właśnie on „staje się celem” Moniki, Oli i Pauliny. Ale co one mogą, są tylko dorastającymi w Gdańsku dziewczynkami, ich wpływ na otaczający świat jest znikomy. Do czasu… Bo kiedy do mieszkania naprzeciwko wprowadzi się tajemniczy jegomość o fizjonomii Mikołaja połączonego z heavymetalowcem, nastąpi nieoczekiwany zwrot akcji. Początkowo sprawia on wrażenie dziwaka, od którego należy trzymać się z daleka. Nowy sąsiad okazuje się na szczęście dobrodusznym, wiecznie wesołym „wujcio-dziadkiem”. Gdy któregoś ranka dnia bliźniaczki uratują Bogdana (tak właśnie każe na siebie wołać), dzwoniąc szybko po pogotowie, ten w podziękowaniu podaruje im tajemniczy talizman, otwierający portal do miejsca, w którym dziecięca wyobraźnia nie zna granic. Czy to naprawdę niebo?

 

Zanim nadejdzie odpowiedź, Jaworowski niczym Jan Brzechwa w „Akademii Pana Kleksa”, tworzy obrazy nie z tej ziemi (choć bez tej literackiej swobody i czaru). Samo zwiedzenia przedziwnej krainy, w której nie ma rzeczy niemożliwych, jest atrakcją dla młodziutkiego czytelnika. Nie istnieją tu specjalne, rygorystyczne zasady. Siostry latają dzięki skrzydłom; idą do restauracji, gdzie siedzi się na chmurkach; zaprzyjaźniają się z przemiłym chłopcem i wreszcie rozmawiają z najważniejszym mieszkańcem. Któż to taki i na czym dokładnie ma polegać zlecona przez niego misja? Tego nie zdradzę. Wyznam za to, że ta przygoda była zbyt prosta, by nie powiedzieć infantylna. Więź złapałem za to z W… (nie wyjawię imienia). W tych rozdziałach są autentyczne emocje i dialogi. Do tego stopnia, że pojawiła się w moim oku łza. Gdyby powieść była dłuższa, oparta głównie i do końca na tej ojcowsko-synowski relacji, to banalny, acz ważny, morał wybrzmiałby bardziej, a ja poleciłbym jej przeczytanie wszystkim rodzicom i ich starszym dzieciom.

 

Ilustracja wygenerowana na www.recraft.ai/projects

 

Wprowadzony element fantasy powoduje jednak, że dwie różne warstwy – tak realistyczna i ta bajkowa – są jak trochę niepasujące do siebie puzzle. Ale to moje subiektywne zdanie, z którym na pewno jakaś część tych małoletnich czytelników o „białych serduszkach” się nie zgodzi (to książka dla nich!). Z drugiej strony fajnie mieć taki amulet aniołów i móc przenosić się tam, gdzie jest szansa naprawiać, choć w niewielkim stopniu, złą ludzką naturę. A więc te fragmenty wcale nie są do pominięcia. Swoją funkcję spełniają, pozytywną energią zarażają, tylko w piękną, oryginalną całość się nie spinają.

 

Ocena: 6,5/10

 

Książkę możecie zakupić w tym miejscu, czyli na stronie wydawnictwa:

https://ridero.eu/pl/books/amulet_aniolow/

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję