GieHa (1176 pkt)Strona WWW Autora760
1 061 min.
Recenzje gier
GieHa (1176 pkt)
524 dni temu
2018-10-25 22:36:32
Zaawansowany wiekiem jegomość o głosie Patricka Stewarta (za sam dobór takiego lektora ląduje plus) został odwiedzony w swojej księgarni przez stałą klientkę. Była wyjątkowa jak na swój młodziutki wiek, bo w odróżnieniu od większości swoich „smartfonowych” rówieśników uwielbiała czytać książki i używać wyobraźni („Kochała roboty, potwory i bitwy”). Tego dnia jednak znalazła „książkę” wyjątkową, z której wypadła bardzo stara fotografia. Ów fotografia przedstawiała dziewczynkę niemalże identyczną wyglądem do osóbki stojącej naprzeciwko. Lawina wspomnień zasypała starcze serce, a on postanowił opowiedzieć swojej małej słuchaczce „pewną historię o robotach”...
Screen z gry "My Memory of Us" (źródło: youtube.com)
Inspirowana historią Polski z okresu II Wojny Światowej gra opowiada o samotnym i bezdomnym chłopcu (ze złodziejskimi talentami) oraz zaradnej i sprawnej dziewczynce (wyglądającej na nieco starszą od swego kompana), których losy związały się przypadkowo tuż przed atakiem „Armii Złych Robotów” pod rozkazami „Złego Króla” na ich miasto (jakby Warszawa?).
Od razu pragnąłbym rzec, iż brak nazwy „Rzesza Niemiecka” lub brak wzmianki o pewnym Adolfie nie są przeze mnie odbierane jako dziwaczna próba nałożenia cenzury na „My Memory of Us” (a różne opinie w tej kwestii się pojawiały). W grę wchodzi tu raczej dziecięca wyobraźnia – zarówno starca (który w tamtych czasach przecież był dzieckiem), jak i dziewczynki (która używa własnej wyobraźni by przyswoić przekazywaną jej historię) – radząca sobie w taki, a nie inny sposób z jednymi z najdramatyczniejszych wydarzeń XX wieku (kojarzycie film „Życie jest Piękne”?).
Screen z gry "My Memory of Us" (źródło: youtube.com)
Na przestrzeni prawie dwudziestu rozdziałów nasi mali bohaterowie trwają przy sobie w wirze tych wydarzeń, a my wraz z nimi będziemy błądzić i szukać, zachwycać i przerażać się, zbliżać i oddalać się, czuć ulgę i cierpieć, śmiać się i płakać. Nie chcę nic „spoilerować”, bo chociaż każdy gracz jest zaznajomiony mniej lub bardziej z samym tłem historycznym opowieści, to serwowana jest ona naprawdę oryginalnie (nawet w stosunku do „Valiant Hearts”) i pierwsze wrażenia względem poszczególnych momentów są bardzo istotne.
Trzeba natomiast wiedzieć, że oprócz fabuły na rozgrywkę składają się elementy logiczne, platformowe i zręcznościowe. Zacznę może od najsłabszego ogniwa, czyli spraw zręcznościowych. Niestety sporo tutaj niedopracowania, zwłaszcza podczas dynamiczniejszych akcji (ucieczki chociażby), które dodatkowo wymagają szybkiego pokonywania przeszkód. Nie powiem, że nie da się grać (byłoby to nadużycie), ale mnie osobiście frustrowała nieczytelność i toporność komend oraz switchy między jedną bądź drugą postacią. Jest bardzo mało „prostych”, na których nie ma potrzeby na rozdzielanie naszej dwójki, by wtenczas mogła ona sobie bezproblemowo pobiec (trzymając się uroczo za ręce).
Screen z gry "My Memory of Us" (źródło: youtube.com)
Część platformowa jest lepsza, bo nie irytuje. Wszak mimo struktury i mechaniki opierającej się na tych samych rozwiązaniach co w „Valiant Hearts”, można tu czasami (powtarzam: czasami) zauważyć brak pomysłu, który nadałby nieco większego sensu prowadzonym przez nas akcjom (coś zamiast: „byle dostać się na prawą stronę”). Aczkolwiek nie będę na takie potknięcia reagował zbyt przesadnie – zwłaszcza, że podczas tych faz przestojowych możemy przez dłuższą chwilę zatrzymać nasz wzrok na stylowej, trochę przerysowanej grafice, którą umiejętnie zatopiono w klimatycznych odcieniach bieli i czerni. Ważną kwestią jest obecność koloru czerwonego, pełniącego w samej rozgrywce funkcję hint’ową lub ostrzegawczą. Z kolei w fabule jego rola jest o wiele bardziej fundamentalna i złożona, jednak obiecałem, że nie będę niczego „spoilerować” i słowa dotrzymam (chociaż spodziewam się, iż wiele osób domyśla się o co może chodzić).
Moduł logiczny to chyba jedyny z trzech, do którego nie mam żadnych zastrzeżeń, bo mimo, że oferuje zagwozdki niesprawiające na dłuższą metę większego problemu graczowi, to traktowałem go jako swoistą „pauzę” od wspomnianych już utrapień w sekcjach zręcznościowych czy rozwleczonych i nudnawych niekiedy zadań platformowych.
Screen z gry "My Memory of Us" (źródło: youtube.com)
Mimo obecności wszelkiej maści robotów i maszyn po drugiej stronie barykady, developerzy z dużą pieczołowitością podeszli do zaprezentowania polskich bohaterów/osobistości/żołnierzy/cywili. Możemy poznać ich bliżej dzięki znajdywaniu tu i ówdzie wspomnień pod postacią fotografii. Z menu głównego wejdziemy w zakładkę „wspomnienia”, a tam odnajdziemy posegregowane fotografie z bardzo ciekawymi opisami konkretnych person.
Dante Alighieri potrafił docenić znaczenie miłości mówiąc, że jest to „pierwsza wśród nieśmiertelnych rzeczy”, natomiast Ron Perlman niegdyś wygłosił jedną ze swych najważniejszych kwestii w karierze: „Wojna. Wojna nigdy się nie zmienia”. „My Memory of Us” jest godne przytoczenia i splecenia ze sobą tych dwóch cytatów (tak bardzo niepasujących do siebie w tym przypadku). Tyle ode mnie. Oczywiście wiem, że gra może trafić do każdego na różnym poziomie i pod innym kątem - chciałbym jedynie zapewnić, że jest warta waszego czasu.
Ocena: 7,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem _GsHock_
Galeria zdjęć - "My Memory of Us" – Nie zostawię Cię
Więcej artykułów od autora GieHa
„Gwiezdne Wojny” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych franczyz Świata. W 1977 roku George Lucas, przedstawiając widzom pierwszą część oryginalnej trylogii, zmienił nie tylko oblicze fantastyki naukowej (prawda, że niezbyt „naukowej” w tym przypadku), ale i całego kina. To wówczas zaczął się rozkręcać boom na wszelkie teasery, plotki czy spekulacje odnośnie kolejnych
Stało się! Lecąc na skrzydłach dalekosiężnego rozgłosu (wciąż dość świeżego), jakim CD PROJEKT RED obdarował dzieła autorstwa Andrzeja Sapkowskiego oraz poprzedzając wszystko świetną kampanią reklamową, Netflix oddaje w nasze ręce pierwszy sezon przygód profesjonalnego łowcy potworów – Geralta z Rivii.
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Polecamy podobne artykuły
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
Rzadko, ale to naprawdę bardzo rzadko zdarzały się gry poruszające temat I wojny światowej i choć były takie serie jak „Red Baron” czy „NecroVision”, to żadna nie podchodziła do tego zbyt poważnie. Przed 100. rocznicą jej rozpoczęcia, na rynek trafiła jednak inna produkcja. Jest to niejako hołd dla poległych i cierpiących w tamtych czasach, a o przypomnienie strasznyc
Młody, uzdolniony reżyser, Jan Komasa, twórca szeroko dyskutowanej „Sali samobójców”, zmienia front. Z wielkim szacunkiem i odwagą wyrusza w wojenną przeszłość, by przypomnieć o jednej z najważniejszych kart naszej XX-wiecznej historii, o Powstaniu Warszawskim. Filmowy dyptyk (premiera „Miasta 44” we wrześniu) zaczyna nietypowo - od dokumentu, a raczej fabuły będącej
Niełatwo napisać obiektywną recenzję oczekiwanego „Miasta 44”. Wszystkie opinie, jakie się pojawiają, czy to widzów, czy profesjonalnych krytyków, są zarówno entuzjastyczne, jak i mniej lub bardziej piętnujące. Pozwólcie, że i ja podejdę do niego dość osobiście i spróbuję wystawić sensowną notę. Zdradzę na wstępie, że nie mamy do czynienia z dziełem wybitnym, ale co w
Teraz czytane artykuły
Jeżeli komuś (podobnie jak mi) przypadł do gustu tytuł „Valiant Hearts: The Great War” to polskie studio Juggler Games ma dla was dobrą wiadomość, ponieważ swój debiut postanowiło zaznaczyć stworzeniem „My Memory of Us” – dziełka z całą pewnością zainspirowanego produkcją spod szyldu Ubisoft Montpellier.
24 maja 2019 roku około 23:00 na polskim niebie były widoczne dziwne światła poruszające się w linii prostej. Było ich 60 i leciały jedna za drugą, tworząc niesamowite zjawisko. Czy to było UFO?
Już po premierze „Mad Maxa: Na drodze gniewu”, jednak obłoki piasku nie zdążyły jeszcze opaść na skąpaną w słonecznym żarze ziemię, a ryk rozgrzanych do czerwoności silników ciągle rozbrzmiewa w uszach. Produkcja Millera zatrzęsła w posadach całym kinem rozrywkowym, zbierając rekordową liczbę pozytywnych recenzji oraz zdobywając same wysokie noty. Z racji niebywałego
Podobno 10 ludzi dziennie traci palce podczas cięcia piłą tarczową. Czy można zastosować nowoczesną technologię, by uratować im palce?
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Inspiracją dla kolejnego wiersza młodego poety jest deszcz - życiodajna i oczyszczająca siła. Dla Daniela deszcz jest jak opowieść... Przeczytajcie!
Zaginięcie Ethana Cartera to pierwsza gra studia The Astronauts, założonego przez byłych pracowników People CanFly. Chociaż nazwa ta kojarzy się ze strzelankami o szaleńczym tempie, takimi jak „Painkiller” czy „Bulletstorm”, dla założyciela Astronautów, Adriana Chmielarza, jest to swoisty powrót do korzeni, był on bowiem jednym z twórców pierwszej polskiej gry przygod
Kim jest tytułowa złodziejka w kolejnym wierszu młodego poety Daniela? Co takiego i komu skradła? Czytajcie, komentujcie i interpretujcie!
22 kwietnia w telewizji HBO obejrzeliśmy drugi odcinek ostatniego sezonu „Gry o tron”. Część osób narzekało na nudę, ale finałowa pieśń zachwyciła każdego. Śpiewana przez giermka Brienne – Podricka przypominała nieco tę z „Władcy Pierścieni: Powrotu Króla” nuconą przez hobbita Pippina. Już sam jej tytuł „Jenny of Oldstones” przykuwa uwagę. Skomponowany przez Ramina Dj
Jako badacz poruszam się po najróżniejszych tematów. Od naprawdę kosmicznych po bardzo przyziemne. Ostatnio postanowiłem przyjrzeć się zjawisku samotności. Zwykle kojarzy się nam ono negatywnie. Czy nie jest to jednak błędne podejście do tematu?
Grywa głównie świrów, socjopatów, więźniów, gangsterów, twardzieli z krwi i kości. Tom Hardy jest jak magnes. Przykuwa uwagę widza, nawet gdy coś mruczy pod nosem. I te jego oczy. Wzrok niby spokojny, ale w środku duszy czają się… wilk i mrok. Oczywiście mam na myśli głównie wykreowane postacie. Bo w rzeczywistości Hardy to sympatyczny, przyjaźnie nastawiony do ludzi
W roku 2014 w amerykańskich i brytyjskich kinach pojawiły się co najmniej dwie biografie o ludziach czynu, wybitnych jednostkach w swojej dziedzinie, którzy na stałe przeszli do annałów historii. Wystarczy wspomnieć filmy: „Grę tajemnic”, „Teorię wszystkiego”, a także „Selmę” i ich główne postaci, czyli naukowców Alana Turinga, Stephena Hawkinga oraz działacza na rze
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
… po co tyle tych łez, nic się już nie zmieni. Zamknij oczy i spójrz niebo pełne jest gwiazd i słońca na Ziemi
Mike Lowrey i Marcus Burnett wracają z piskiem opon po niemal 20 latach zasłużonej emerytury i, mimo iż jeden posiwiał, drugiemu zaś urósł brzuszek, ciągle nie powiedzieli ostatniego słowa, a ich nowe przygody bawią równie dobrze, jak kiedyś. Gotowi na kolejny rozdział z życia tytułowych Niegrzecznych Chłopców?
Dwa lata temu pisałem artykuł o możliwości istnienia życia na Enceladusie – jednym z księżyców Saturna. Fascynujące prawda? Mimo że chodziło jedynie o mikroorganizmy. To co w takim razie powiecie na rewelacje badacza UFO – Scotta C. Waringa, który uważa, ba!, jest nawet pewien, że na innym, szóstym co co wielkości, satelicie w naszym Układzie Słonecznym, ale należącym
Czy posiadacie stary komputer z zasilaczem AT lub ATX? Często bywa, że taki komputer jest już nam niepotrzebny. Można jednak wykorzystać część jego elementów, aby zbudować coś przydatnego. Dziś pokażę jak ze starego zasilacza ATX zbudować własny zasilacz, do celów modelarskich lub hobbistycznych, a nawet na potrzeby elektronicznych projektów.
Nowości
No i stało się po raz dziewiąty, to, co stać miało. Wiadro pomyj się wylało… Stop! Spokojnie. Żadni hejterzy z nory nie wyleźli, jeno Węże wypełzły. Ale ani te ogrodowe, ani gady, a nagrody, czy raczej (anty)nagrody przyznawane najsłabszym filmom polskim, ich twórcom oraz aktorom. W tym roku „ślad po ukąszeniu” na długo pozostanie na dłoniach Michała Milowicza, który
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Godzinny wykład profesora Krzysztofa Pyrcia na temat koronawirusa. Profesor Pyrć bardzo ciekawie przedstawia wszystkie cechy koronawirusów. Zapraszamy do oglądania!
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
Ma dopiero 35 lat, a już dał się poznać, nie tylko jako idący pod prąd reżyser, ale także jako zdolny scenarzysta i ambitny człowiek. Z rodzinnej Gdyni wyruszył do Paryża i Los Angeles, aby tam ukończyć szkoły filmowe. Zaczynał od ciekawych dokumentów („Moja wola”, „Niepowstrzymani”), a w 2016 zaskoczył, a niektórych zszokował, „Placem zabaw” – zainspirowanym prawdziw
Artykuły z tej samej kategorii
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
„Gwiezdne Wojny” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych franczyz Świata. W 1977 roku George Lucas, przedstawiając widzom pierwszą część oryginalnej trylogii, zmienił nie tylko oblicze fantastyki naukowej (prawda, że niezbyt „naukowej” w tym przypadku), ale i całego kina. To wówczas zaczął się rozkręcać boom na wszelkie teasery, plotki czy spekulacje odnośnie kolejnych
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.315