„Miłość, śmierć i roboty” składa się z 18 odcinków (trwających od 6 do 17 minut), z których 16 bazuje na istniejących opowiadaniach science fiction. To widać, większość bywa przewidywalna dla osób znających trochę gatunek lub ogólnie popkulturę. Trudno się temu dziwić, w końcu w obrębie krótkiego metrażu wielkim wyzwaniem jest nakreślenie spójnej i zaskakującej fabuły, przez co ocena bywa bardzo subiektywna, pomysł może chwycić widza lub nie. Wszystkie odcinki można oglądać w dowolnej kolejności, są całkowicie osobnymi tworami, czerpiącymi z różnych źródeł.
Pod względem formy bywa różnie, ale dominuje grafika komputerowa, znak tych czasów. Techniki rysunkowe stanowią mniejszość, a całkowicie zabrakło alternatyw, takich jak animacja poklatkowa. Mimo często starannego wykonania pozostawia niedosyt. „Miłość, śmierć i roboty” nie wykorzystuje w pełni możliwości kryjących się za animacjami, wiele odcinków równie dobrze mogłoby być filmami aktorskimi. Nadal potrafi zaskoczyć różnorodnością, wyróżniając antologię na tle innych produkcji, ale czegoś tu brakuje, jakiejś niesamowitej wizji. Warto zaznaczyć, że jest przeznaczona dla dorosłych, więc należy spodziewać się nagości (są pokazywane penisy, jeśli kogoś to interesuje), wulgarności i brutalności w sporej części epizodów. Czasem brakuje w tym wyczucia, uderza jak bardzo niektórzy twórcy epatują tymi elementami, zupełnie jakby starali się coś udowodnić. Dużo seksu, mniej już tej tytułowej miłości.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
Właściwie mijają się z celem próby oceny tej antologii jako całości, więc najlepiej będzie pochylić skrótowo nad każdym odcinkiem:
Antologię otwiera „Sonnie ma przewagę”, epizod często porównywany do ostrej wersji pokemonów. Coś w tym jest, niestety w parze idzie wspominane wcześniej przesadne epatowanie nagością i przemocą, wymykające się z ram kreowania brutalnego świata. Z jednej strony nie można pozbyć się skojarzeń z cinematików do gier, z drugiej „Sonnie…” potrafi nawet nawiązywać podczas scen walki do gwałtu. Wszyscy są mroczni, skrzywdzeni, odcinek potrafi być wręcz niezamierzenie w tym śmieszny.
Zaraz po nim następuje zejście z poważnych tonów na rzecz lekkiej opowieści o trzech robotach przemierzających opuszczone przez ludzi miasto. „Trzy roboty” potrafią rozbawić, stanowiąc miłą odmianę po nieumiejętnie ciężkim poprzedniku.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
Numerem trzecim jest „Świadek”, jeden z najlepszych pod względem wizualnym odcinków. Odpowiadają za niego twórcy „Spider-Man Uniwersum”, obie produkcje łączy podobne podejście do grafiki komputerowej, będące charakterystycznym, nieco komiksowym doświadczeniem. Historia nie jest zbyt wyszukana, ale dobrze oddaje napięcie ucieczki. Najwięcej tu nagości w całej antologii, w jednej ze scen popadnięto w przesadę (czy to już film erotyczny?), ale przez większość czasu udaje się ją balansować.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
„Mechy” to kolejny „cinematik do gry”, prosty, odrobinkę nudny, ale nawet sympatyczny. Grupa farmerów w mechach stawia czoło hordzie potworów z kosmosu, jest w tym jakiś głupi urok.
Jako piąta pojawia się pierwsza animacja 2D, opowiadająca o wyprawie archeologicznej do zrujnowanego zamku, w którym czai się zło. Chyba wszyscy wiedzą jak się to skończy, ale pewnym zaskoczeniem może być rola kotów. „Wysysacz dusz” cieszy miłą dla oka kreską, ale raczej nie zapada na długo w pamięci.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
Przywodzące na myśl Pixara „Gdy zapanował jogurt” to najkrótsza animacja w zestawieniu, bazująca właściwie na jednym dowcipie – inteligentny jogurt przejmuje władzę nad światem. Żart może śmieszyć lub nie, od tego właściwie zależy czyjaś ocena odcinka.
„Za szczeliną orła” prezentuje chyba najbardziej realistyczną grafikę w tym zastawieniu, do tego stopnia, że właściwie zastanawia, dlaczego zrobili z tego animację, a nie aktorski film (wyszłoby taniej). Trzeba jednak przyznać, że pod względem treści to jeden z najlepszych epizodów w „Miłości…”, bowiem na stacji kosmicznej czuć klimat i niepokój. Ciekawie wypada relacja dwójki bohaterów oraz czająca się tajemnica.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
Ósma animacja, podobnie jak poprzednik, potrafi przyciągnąć klimatem. Klimatem jednak zupełnie innym, bowiem podczas epizodu przemijają czasy magii, aby ustąpić miejsce steam punkowi. „Udanych łowów” bierze mitologię dalekiego wschodu, żeby w kontraście do niej pokazać zmiany. Zmieniają się wszyscy, od bohaterów po świat przedstawiony. Epizod jest robiony rysunkowo z pomocą efektów komputerowych, przywodząc na myśl trochę swoim stylem anime. Na pierwszy rzut oka może zachwycać (płynna walka z lisicą lub opanowane przez parową technologię miasto), ale wprawne oko zauważy błędy, choćby utratę proporcji twarzy.
Fabułę „Wysypiska” właściwie zna się po zobaczeniu miniaturki odcinka oraz chwili zastanowienia. Niewyszukana animacja, ale mająca swój swojski styl.
Jak wyglądałaby wojna w Afganistanie, gdyby w wojsku służyły wilkołaki? Na te pytanie odpowiadają „Zmiennokształtni”, mający niezły pomysł, ale właściwie niewiele więcej do zaoferowania. Opowieść jest przyzwoita, ale podobnie jak „Mechy” łatwo o niej zapomnieć.
„Pomocna dłoń” jest w uproszczeniu krótszą wersją „Grawitacji”. Jeśli komuś spodobał się film z Sandrą Bullock, to z tym odcinkiem będzie podobnie. Dla reszty będzie raczej nieciekawy.
„Rybia noc”, będąca dziełem polskiego studia Platige Image, jest najbliższa ze wszystkich animacji do onirycznego doświadczenia, stanowiąc w pewnym sensie inną wersję mitu o Dedalu i Ikarze. Sama koncepcja oraz projekty zachwycają, ale wybrana animacje średnio pasuje do opowiadanej historii (ale to już trochę czepialstwo). Warto zaznaczyć, że w tym odcinku występuje nagość, ale niepowiązana z seksualnością, co było miłą odmianą.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
„Szczęśliwa trzynastka” to chyba najmniej ciekawy „cinematik do gry” w tej antologii. Losy „pechowej” maszyny i jej załogi bazują na prostym schemacie więzi człowiek-zwierzę, ubranego w ciuszki science fiction.
„Nieśmiertelna sztuka” to trzeci przykład animacji 2D, wyróżniający się chyba najbardziej charakterystycznym stylem. Opowieść o twórczości słynnego artysty Zimy może popadać w przeintelektualizowane tony, ale ostatecznie jest ciekawym komentarzem do sztuki, zwłaszcza tej współczesnej.
Kadr z serialu "Miłość, śmierć i roboty" (źródło: materiały prasowe)
Piętnasta animacja jest dla odmiany najbrzydsza, bardziej pasująca do serialu o niższym budżecie i aspiracjach. Zaprezentowana historia też nie zachwyca, ot napad na konwój, przez co „Martwy punkt” to jeden z najsłabszych odcinków.
„Epoka lodowcowa” wyróżnia się pod jednym względem – występują w tym epizodzie prawdziwi aktorzy. Dwójka bohaterów ogląda cywilizację, która rozwija się w ich lodówce. Odcinek raczej średni, choć sam pomysł ma w sobie coś sympatycznego.
„Historie alternatywne” to ostatni odcinek humorystyczny, przedstawiający różne pomysły na śmierć Hitlera oraz dzieje ludzkości, które stają się stopniowo coraz bardziej zwariowane. Animacja bywa zabawna w swym karykaturalnym stylu, a historia potrafić być nieprzewidywalna… choć zależy to bardziej od jej chaotycznego charakteru niż błyskotliwego scenariusza.
Na sam koniec pozostaje ostatni „cinematik do gry”, przenoszący akcję do Związku Radzieckiego, gdzieś na Syberii. W „Tajnej wojnie” żołnierze Armii Czerwonej muszą stawić czoła bestiom, które przywołano do świata ludzi dzięki okultystycznemu rytuałowi. Ze wszystkich „growych” animacji ta może pochwalić się najlepszym klimatem, który mimo bardzo prostej historii, potrafi zapewnić sporo rozrywki.
Podsumowując, „Miłość, śmierć i roboty” to zlepek różnych animacji krótkometrażowych, każda reprezentuje inny poziom. Widać tu czasem miłość do animacji, ciekawe pomysły kryjące się za odcinkami, ale pozostaje drobny posmak rozczarowania. Bywa wtórnie, bywa zabawnie, bywa klimatycznie. Mimo swoich mankamentów, antologia ta jest warta polecenia, oferując w swej różnorodności coś interesującego, zwłaszcza dla osób lubiących „Black Mirror”, „Animatrixa” lub „Heavy Metal”.
Ocena: 7/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
*Autor recenzji publikuje pod tym samym nickiem na portalu Filmweb.pl
Galeria zdjęć - "Miłość, śmierć i roboty" – Czy w śmierci i robotach jest miłość?
Więcej artykułów od autora Ahyrion
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Jak żyć po „Avengers: Koniec Gry”? Jak zejść z tego wielkiego tonu do normalności, ale jednocześnie o tym nie zapomnieć. Po tych wszystkich stratach został pewien oczywisty wybór, superbohater, którego nie da się nie lubić. Nastał czas Spider-Mana, początek i koniec.
Dawno temu, w zagubionej pośród afgańskiej pustyni jaskini, narodził się bohater. Przy szczęku metalu, z mieszaniny ryzyka i brawury powstał „Iron Man”, który zawładnął sercami fanów jedenaście lat temu, dając początek filmowemu uniwersum na niespotykaną wcześniej skalę. Teraz, gdy do kina trafia „Avengers: Koniec Gry”, cały ten projekt w pewnym sensie zostaje zwieńcz
Słowa mają moc, ludzkość od wieków przypisuje im niezwykłe znaczenia. O potędze imion oraz nazw można poczytać choćby w Biblii, gdzie pierwszy człowiek Adam nazywa wszystkie stworzenia, tym samym przejmując od Boga władzę nad światem. Poza tym, „na początku było słowo”. Nie są to jednak rozważania natury teologicznej, a przyjrzenie się pewnemu filmowi, w którym kluczo
Dawno temu, w czasach właściwie zaskakująco odległych, MCU nabierało kształtów z pomocą swoich solowych filmów. Dość schematyczne origin story, ale zgrabnie oparte na charyzmie głównych bohaterów, później stopniowo stawały się bazą do eksperymentów. Gdyby "Kapitan Marvel" wyszła wtedy, mogłaby powalczyć o zaszczytne miano jednego z lepszych marvelowskich widowisk, rea
Polecamy podobne artykuły
Pytanie, na które postaramy odnaleźć odpowiedź, nawiązuje do słynnej powieści oraz jej adaptacji, czyli "Łowcy androidów". Ponadto opiszemy fenomen popularności robotów, cyborgów oraz androidów w świecie kina.
Technologiczny postęp może czasem przeciętnego mieszkańca planety Ziemia przyprawić o niemały zawrót głowy. Jeszcze większy szok nastąpi, gdy ów jeden z wielu Ziemian dowie się, że już wkrótce, za kilkadziesiąt lat, we wszystkich większych i mniejszych miastach, będzie można udać się do agencji towarzyskiej, aby uprawiać seks z… robotami! To nie bajka. To wielce prawd
Teraz czytane artykuły
„Miłość, śmierć i roboty” to niewątpliwie ciekawy projekt, długo krążący w poszukiwaniu środków do realizacji. Na szczęście znalazł się Netflix, dając szansę Davidowi Fincherowi oraz Timmowi Millerowi. Ich najnowsze dziecko jest antologią krótkometrażowych filmów animowanych (za każdy było odpowiedzialne inne studio), ze wszystkim wadami i zaletami tego typu przedsięw
Często miewamy w swoim życiu tzw. deja vu. Jest to odczucie, że dana sytuacja, w jakiej się znaleźliśmy, już nam się kiedyś przydarzyła. Ale ten artykuł będzie poświęcony innemu, chyba jeszcze bardziej niezwykłemu i ciekawszemu pojęciu, czyli efektowi Mandeli. Cóż to takiego?
„Witajcie w Jurassic Park” – doskonale pamiętam to niezwykłe uczucie, kiedy John Hammond otworzył przed nami w 1993 roku park, który niczym spełnienie dziecięcych marzeń na nowo odrodził w nas fascynację dinozaurami. W tle piękna muzyka Johna Williamsa i ujęcie na bramę z napisem… Jurassic Park. Te wszystkie, mogłoby się zdawać, drobne szczegóły sprawiły, że widz napr
Lew jest królem zwierząt, tak jak szczupak jest królem rzek, a Disney (czy się komuś podoba czy nie) jest królem marek. Obecnie Myszka Miki ma w swoich odzianych w białe rękawiczki dłoniach najpopularniejsze marki. Od Gwiezdnych Wojen i MCU, przez zasoby Foxa, na własnych animacjach oczywiście kończąc. Czarujących od samego początku, na których większość z nas się wyc
Czas prosperity i narodzin nowych fortun… Świat powstający na gruzach wojny i otwierający możliwości przed ludźmi o szerokich horyzontach. Zderzenie starych fortun z majątkami żądnych sukcesu parweniuszy, pnących się ku bogactwu dzięki swej przemyślności, bezwzględności i zaradności. Feeria barw, elegancji i szyku. Świat widziany zza zasłony papierosowego dymu i oparó
Wbrew pozorom artykuł nie będzie z gatunku zdrowego żywienia latem ale o modzie. Kolor arbuzowy to prawdziwy hit sezonu.
Najsympatyczniejszy mięśniak Hollywood. Filmy z jego udziałem to swoiste guilty pleasure – wiesz, że są średniej jakości fabularnej, ale i tak z miłą chęcią obejrzysz, bo gra tam właśnie On. Niedawno biegał po dżungli w nowej wersji „Jumanji”, a zapewne na kinowych ekranach będzie gościł jeszcze często i gęsto. Co ma w sobie takiego ten były zawodnik wrestlingu, że je
Zobaczcie sami jak można wykorzystać standardową kierownicę gier komputerowych w Oplu Astrze i zbudować domowy symulator gier samochodowych.
Pod koniec listopada 2016 roku jednym z internetów hitów portalu YouTube był śpiewający mentor Jedi Yoda – znana i lubiana postać z uniwersum „Star Wars”. Do tej pory filmik obejrzało prawie 60 milionów ludzi! Co w nim takiego rewelacyjnego? Po prostu jest bardzo zabawny, w szczególności dla fanów Yody, Luke’a Sykwalkera i dwóch epizodów oryginalne trylogii „Gwiezdnyc
Człowiek-Kot. Brzmi śmiesznie? A jednak właśnie tacy superbohaterowie pojawiają się w komiksach i filmach Marvela. W końcu bowiem wśród nich już wcześniej pojawili się ci, którzy swoim „przydomkiem” nawiązywali do zwierząt. Warto choćby w tym temacie wyróżnić Człowieka-Mrówkę (Ant-Man), Rosomaka (Wolverine), czy oczywiście Człowieka Pająka (Spider-Man). I każdy z nic
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
27 września 2019 roku ukazała się na rodzimym rynku powieść, której treść jest szalenie aktualna i dość kontrowersyjna. Mowa o „Niebezpiecznych związkach Mariana Klepki” – zaangażowanej politycznie komedii i świetnej satyrze na polskie, współczesne, podzielone społeczeństwo. Od 20 października możecie przeczytać jej recenzję na naszym portalu. A jak już to zrobicie, t
Wytwórnia Pixar to niewyczerpana studnia niezwykłych pomysłów i kuźnia talentów. Takich jak np. Pete Docter. W mózgu tego pana w średnim teraz wieku, twórcy „Potworów i spółki” oraz „Odlotu”, muszą siedzieć ludziki, które naciskają kolorowe guziczki i produkują magiczne kule. Bo jakże inaczej wytłumaczyć nadmiar wyobraźni, a co za tym idzie, wymyślanie i pisanie scena
Przeczytałem w ostatnich latach co najmniej kilka biografii (nie)zwykłych ludzi, ale chyba żadna nie była napisana z takim rozmachem, tak pieczołowicie, z dbałością o fakty, jak „Beksińscy. Portret podwójny”. Pozycja Magdaleny Grzebałkowskiej to fascynująca, wprawiająca niemal w trans opowieść o życiu pewnej, z pozoru wydawałoby się, typowej polskiej rodziny, zmagając
Fantastyczna platformówka wydana w 1998 roku na komputery klasy PC. Wszyscy fani gier komputerowych zapewne pamiętają wspaniałą grafikę i oprawę audio ciekawej gry, w której główną rolę odgrywają wspaniałe króliki.
Temat istot pozaziemskich poruszany jest od niepamiętnych czasów. Starożytne teksty bardzo często wspominają o bytach, które skolonizowały Ziemię i przekazały ludziom wiedzę dotyczącą różnych dziedzin życia. Badania uczonego - Normana Bergruna - wskazują, że nie jesteśmy jedyną rasą we wszechświecie.
Z okazji niedawnej premiery „Dunkierki” (21 lipca 2017) postanowiłem stworzyć listę najlepszych filmów ukazujących ważne operacje wojskowe lub po prostu przedstawiających zmagania i traumę zwykłych młodych szeregowców, partyzantów czy snajperów w trakcie trwania II wojny światowej. Oparte na faktach lub zrealizowane na podstawie książek. Jedne poetyckie, kameralne, in
Nowości
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego k
Poznajcie Joanną Dyląg-Faliszek. To młoda, skromna artystka, absolwentka Uniwersytetu Rzeszowskiego. Od trzech lat mieszka w Jedliczu. I tam też oddaje się swojej pasji – maluje na płótnie przestrzeń, która ją otacza. Swoją twórczość prezentuje na Facebooku, a także w formie filmików na YouTubie na kanale Aś Maluje. W czerwcu tego roku jej zorganizowany w Starej Kuźni
„Dom”, do którego słowa napisała sama Cleo, to kolejny utwór wchodzący w skład albumu „Stamina”, czyli wspólnego projektu producenta Donatana i piłkarza Roberta Lewandowskiego. O „Staminie” jest głośno już od pewnego czasu, kiedy to panowie wydali w lutym tego roku pierwszy singiel „Mansa Musa”, na którym zaprezentowali się trzej raperzy: Gural, ReTo i Sitek. W czerwc
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
5 listopada 2019 roku Muniek Staszczyk obchodził swoje 56 urodziny. Ten, prowadzący dość energiczne, bogate w trunki życie, rockendrolowiec w połowie lipca doznał udaru, ale na szczęście powoli wraca do zdrowia. I nadal kontynuuje karierę solową z niezłym skutkiem. 5 listopada to także dzień, kiedy premierę miał utwór „Ołów”, drugi singiel z wydanego 18 października p
W poniedziałek, 28 października, odbyła się amerykańska premiera filmu „Miłość i miłosierdzie”. Pokazy polskiej, biograficznej produkcji o św. Faustynie, pod angielskim tytułem „Love and Mercy”, zorganizowano w niemal 800 kinach. Sukces frekwencyjny okazał się tak wielki, że film trafił do czołówki dziennego, amerykańskiego box office’u, zajmując 2. pozycję, tuż za „J
Artykuły z tej samej kategorii
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Jeszcze nie opadł bitewny kurz po premierze ostatniego sezonu „Gry o tron” i jego finale, który podzielił fanów, a stacja HBO wystartowała z kolejnym projektem. Miniserialem składającym się tylko z pięciu odcinków, ale i tak każdy z nich jest o niebo lepszy od najlepszego epizodu ósmej serii tej sztandarowej produkcji fantasy. W „Czarnobylu” nie zobaczymy obcinanych g
Jak ten czas leci. Ani się człowiek obejrzy, a z młodzieńca, staje się starcem. Podobnie rzecz ma się z zapadającymi w pamięć serialami Netflixa, np. z niemieckojęzycznym „Dark”. Ledwo co zdążyło się obejrzeć pierwszy oryginalny sezon, a już mamy kolejny. Czy Baran bo Odar ponownie zaskakuje widzów? Czy tylko odcina kupony od sukcesu jedynki?
Tegoroczne lato przyniosło kilkadziesiąt premier nowych seriali anime – kontynuacji znanych tytułów, serii opartych na znanych mangach i lekkich powieściach, a także dzieł opartych na oryginalnych scenariuszach. Po które z nich warto sięgnąć? W rozwinięciu artykułu znajdziecie dziesięć seriali anime, które do tej pory zgromadziły wokół siebie dużą widownię, uzyskując
Zapowiadany jako mroczny kryminał połączony z thrillerem psychologicznym pierwszy sezon serialu „Mindhunter” od Netflixa miał być tym dla świata telewizji, tudzież platformy streamingowej, tym, czym był „Siedem” dla świata kina. Nic dziwnego. Za obydwa tytuły odpowiadał David Fincher – reżyser i scenarzysta, który umysł psychopaty zna jak własną kieszeń. I faktycznie.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.305