aragorn136 (7245 pkt)Strona WWW Autora547
760 min.
Seriale
aragorn136 (7245 pkt)
90 dni temu
2019-12-30 13:59:27
Nie mam zamiaru oceniać ani zachowania Disneya olewającego Polskę i wiele innych krajów i nie pozwalającego na legalne obejrzenie pierwszego sezonu „The Mandalorian”, ani widzów (ja też jestem wśród tej grupy), którzy nie mogli się pogodzić, że muszą długo czekać na premierę, podczas gdy pewna część miłośników gwiezdno-wojennych klimatów już tę produkcję poznała. Skupię się zatem na samym serialu i jego walorach, tudzież i wadach.
Kadr z serialu "The Mandalorian" (źródło: materiały prasowe)
Rozgrywająca się kilka lat po wydarzeniach z „Powrotu Jedi” opowieść o honorowym łowcy nagród z ludu Mandalorian, który ima się różnych zleceń w wydawałoby się, wolnej od imperialnych watażków, galaktyce, jest nakręcona w jakże innym tonie niż ostatnie filmy kinowe z tego uniwersum. To mniej space opera czy kino nowej przygody, a bardziej western gdzieś na rubieżach kosmosu, z dala od wielkiej polityki i wielkiej stawki. Mando robi tu za rewolwerowca, przypominającego Bezimiennego z trylogii Sergio Leone. Poznajemy go w pierwszej scenie jako człeka małomównego, brutalnego, wychowanego na wojownika bez uczuć, ale wiernego swoim zasadom – postępującego tak, jak każe obyczaj. Nie wiemy, jak wygląda jego twarz. Tytułowy bohater, którego przeszłość ledwie zarysowano, jest bowiem odziany w zbroję, a lico zakryte ma mandaloriańśkim hełmem. Kiedy niejaki Greef Carga (Carl Weathers), szef gildii łowców z planety Nevarro przydzieli mu nowe zadanie – odzyskania ważnej paczki, jego wyznawane wartości staną do góry nogami, a dawne demony przebudzą się ze zdwojoną siłą.
Przez osiem krótkich odcinków, z czego ten finałowy trwa aż 45 minut, towarzyszymy Mandalorianinowi w przygodach, które spaja główny wątek – opieki nad uroczym bobasem. Ponieważ Internet jest opanowany przez tę postać, a liczba zdjęć i memów jej poświęconych przerosła wszelakie oczekiwana, to nie będzie potężnym spoilerem informacja, że fani nazwali go Baby Yodą. Nasz bohater dzięki zielonemu szkrabowi odkryje w sobie pokłady skrytego ojcostwa, ale przy okazji zadrze z potężnym wrogiem.
Kadr z serialu "The Mandalorian" (źródło: materiały prasowe)
Już w samym zwiastunie serialu widać fanowskie serce. Nic dziwnego. Showrunnerem projektu jest Jon Favreau – człowiek, który zapoczątkował marvelowski wieloletni pochód z tarczą swoim „Iron Manem”, a jeden z reżyserów niektórych odcinków to Dave Filoni – facet, dla którego „Gwiezdne wojny” to coś więcej niż film. Wszak to on „spłodził” animowanych „Rebeliantów” i „Wojny Klonów”. Zarówno Jon, jak i Dave przemycają to „Mandalorianina” elementy z własnych, poprzednich, wspomnianych wyżej dzieł. I dobrze. Serial wiele na tym zyskuje, tym bardziej że panowie robią to z umiarem, choć czasem się zapędzą w ilości odniesień. Taki fan serwis to ja rozumiem (co ciekawe, nawet fan „Obcego” zauważy tu „puszczenie oka”)!
„The Mandalorian” ma lepsze i gorsze chwile. Bywa infantylny, bywa też – mimo niedługiego czasu trwania – przeciągnięty, statyczny, co dla dzisiejszych widzów może być niezbyt atrakcyjne, ale już dla garstki maniaków przeszkody to stanowić nie będzie (filler zawsze na plus, jeśli możemy pobyć dłużej z lubianymi postaciami). Bo czyż stara, oryginalna Trylogia też taka nie była? Każdy z reżyserów – w sumie jest ich sześcioro – przybija tu autorski stempel. Odcinki różnią się od siebie pod względem prowadzenia narracji, poczucia humoru, budowania napięcia. Najgorzej radzi sobie Bryce Dallas Howard, która zbyt bezpiecznie stawia nogi na grząskim gruncie pewnej wioski. Z kolei Taiki Waititi (finał – palce lizać!) czuje „Star Wars” tam samo jak „Thora”! „Mandalorianin”, momentami brudnym, fatalistycznym klimatem podobny jest do „Roge One” – chyba najlepszego filmy Disneya z cyklu „Star Wars”. Ale niewiele dowiemy się tu o Nowej Republice. Favreau bardziej zainteresowany jest ukazaniem wąskiego galaktycznego półświatka i praw, którymi się rządzi.
Kadr z serialu "The Mandalorian" (źródło: materiały prasowe)
Co nie znaczy, że kameralny „The Mandalorian” pozbawiony jest wizualnej, dopieszczonej warstwy. Tu, mimo drobnych zgrzytów – poklatkowej, pokracznej animacji – jet bardzo dobrze. Sceny w kosmosie robią wrażenie. Mando walczy równie widowiskowo, co nasz wiedźmin Geralt, a praktyczne efekty i charakteryzacja przywodzą na myśl wspaniałe lata 80. Czujemy, że ten świat tętni życiem. Odwiedzamy z bohaterem przeróżne planety – zarówno dziewicze miejsca, jak i te, które znamy jak własną kieszeń. Gdzie mieszkają nowi przedstawiciele kosmicznych ras lub ci już z łatwością kojarzeni (Jawowie, Ugnaughtowie). No i ten towarzyszący motyw przewodni – muzyka Ludwiga Göranssona może spokojnie być oddzielnym bohaterem serialu. Szwedzki laureat Oscara za kompozycje do „Czarnej Pantery” świetnie łączy epicką nutę Williamsa z „łotrzykowskimi” dźwiękami Morricone.
Kadr z serialu "The Mandalorian" (źródło: materiały prasowe)
Kiedy pojawiały się pierwsze, zdawkowe informacje o powstawaniu serialu, niektórzy byli przekonani, że to Boba Fett stanie się jego głównym protagonistą (być może jakoś przeżył w „brzuchu” Sarlacca). Tymczasem mamy Mando. To bez wątpienia też postać, na jaką zasługiwaliśmy. Ale nie byłaby tak charyzmatyczna, gdyby nie aktor, który się w nią wciela, czy raczej w większości scen podkłada głos. Podobno zagrało ją kilku mężczyzn, ale to właśnie Pedro Pascal („Narcos”, „Gra o tron”) nadaje jej życia. Wystarczy, że się kilka razy odezwie i już jesteśmy „kupieni”. Nieco papierowych bohaterów na drugim planie także nie da się nie polubić. Czy to Kuill z „rysami twarzy” Nicka Nolte’ego, czy robot IG-11, czy dawna rebeliantka Cara (trochę „drewniana”, ale sympatyczna zawodniczka MMA Gina Carano) – napotykani kompani stanowią równie świetny dodatek do bogatej gwiezdnej menażerii, co i antagoniści (Werner Herzog i Giancarlo Esposito przekonująco kreują swoje postaci i ich żądzę władzy).
Kadr z serialu "The Mandalorian" (źródło: materiały prasowe)
Cóż jeszcze napisać. „The Mandalorian” to kawał bardzo porządnej rozrywki, zrealizowanej z pasją, z uwielbieniem i szacunkiem dla dzieła stworzonego przez Lucasa. Której oglądanie sprawia frajdę, gdzie Baby Yoda włada małym ekranem i umysłami widza, hipnotyzując oczami niczym Kot ze „Shreka” – mimo że w mediach jest go już przesyt. Z niecierpliwością czekam na kolejny sezon, mając nadzieję na jeszcze bardziej rozbudowany świat, większy rozmach i kulminację głównego wątku. Póki co daję mocne 8/10. Tak każe obyczaj. Tak podpowiada fanowskie serce.
Com rzekł, rzekłem, A Wy komentujcie swoje:)
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Znakomity motyw przewodni:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "The Mandalorian" – "This is the way"
Więcej artykułów od autora aragorn136
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie
Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze –
Pamiętam. Ten rok 2016. Ten dzień, kiedy stacja HBO wyemitowała pierwszy odcinek „Młodego Papieża”, a następnie tydzień po tygodniu jego kolejne epizody. Tak samo surrealistyczne, poetyckie, natchnione boskością i pozytywnie kiczowate. Włoch Paolo Sorrentino stworzył miniserial z całym dziwnym dobrodziejstwem inwentarza. Dzieło sztuki – krzyczało z zachwytu wielu widz
Po samym tylko zwiastunie najnowszej młodzieżowej produkcji Netflixa można przypuszczać, że niczym nowym nas ona nie zaskoczy. Ot, znów fabularne schematy, stereotypowe postacie (mało kumaty osiłek to podstawa) oraz szczypta (lub może i garść) fantastycznych elementów jak w trzech sezonach „Stranger Things”. Na szczęście siedem odcinków pokazuje, że mimo braku własnej
Polecamy podobne artykuły
Pochód „Gwiezdnych Wojen” przez kinowy ekran trwa. Rok temu fani nerwowo obgryzali paznokcie przed grudniową premierą „Przebudzenia Mocy”, mając w swoich głowach zarówno optymizm, jak i obawy dotyczące tego siódmego epizodu sagi, za który zabrał się Disney. Mimo niedociągnięć scenariuszowych oraz kalki (główny zarzut) „Nowej nadziei” Lucasa, ów obraz uszczęśliwił niem
Disney wyprodukuje serial, którego akcja będzie rozgrywać się po finale „Powrotu Jedi” w miejscu znanym jako Najdalsze Obrzeże, którego mieszkańców mało obchodzi, że Imperium upadło, a na gruzach powstała Nowa Republika. Gdy ta informacja obiegła media, niemal wszyscy fani „Gwiezdnych wojen” (część uważa, że Disney spartolił nowe, kinowe „Star Wars”) oszaleli ze szczę
Teraz czytane artykuły
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Racibórz to jedno z najstarszych miast w Polsce, w którym przeplatają się bogate tradycje historyczne ze współczesnością. W takim klimacie Raciborskie Centrum Kultury przygotowało repertuar tegorocznego Pożegnania Lata.
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
„A w filmie polskim, proszę pana, to jest tak: nuda… Nic się nie dzieje, proszę pana. Dialogi niedobre… W ogóle brak akcji jest. Nic się nie dzieje. A polski aktor, proszę pana… To jest pustka… Pustka proszę, pana… Nic! Absolutnie nic…” – zacząłby rozmowę inżynier Mamoń, usilnie przekonując interlokutora siedzącego naprzeciwko, że jego racja jest najmojsza. Gorzej jak
24 maja 2019 roku około 23:00 na polskim niebie były widoczne dziwne światła poruszające się w linii prostej. Było ich 60 i leciały jedna za drugą, tworząc niesamowite zjawisko. Czy to było UFO?
Druga część obszernego artykułu na temat starożytnego Egiptu, Wielkiej Piramidy i jej tajemnic. To bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tekstu. Gotowi na odkrywanie i rozwiązywanie zagadek sprzed tysięcy lat? Zapraszam więc na pustynię w Gizie.
Ponad miesiąc temu na półki sklepowe trafił pierwszy pośmiertny album wybitnego artysty. Był to człowiek, którego sztuka miała ogromny wpływ na moje obecne postrzeganie świata sztuki. Bez jego cudownego głosu oraz wierszy, które poruszały całe pokolenia – muzyka nie byłaby taka sama. Fakt wybitności tego barda podkreśla to, że przez ponad pięćdziesiąt lat komponował i
Nie, to nie żaden żart. No może tylko trochę. Bo „Ostatni Samotnik” to nie zrealizowany za grubą kasiorę film, który sprawi, że będziemy siedzieć na krawędzi wygodnego fotela w Imaxie. To produkcja zrobiona przez przyjaciół, kumpli, pasjonatów… kabareciarzy i stand-uperów. Wśród nich, także w obsadzie, są m.in.: Grzegorz Halama, Karol Kopiec, Wojciech Tremiszewski, Ab
„Mamusia zawsze powtarzała, że potwory nie istnieją. Nie prawdziwe. Ale one istnieją…” (z filmu „Aliens”, mała Newt w rozmowie z Ripley). I nie trzeba lecieć w odległe zakamarki kosmosu, by je spotkać. One są tu, na Ziemi. Ukryte w głębinach oceanu, górskich jaskiniach i w leśnej głuszy. Nie mówimy tylko o znanych ludziom drapieżcach, lecz również o tajemniczych niezb
Wielu absolwentów szkół średnich zadaje sobie pytanie: jaki zawód wybrać, by w przyszłości znaleźć wymarzoną pracę? Przedstawimy porady i prognozy jakimi możemy kierować się dziś, by lepiej zaplanować własną przyszłość.
Dla Davida Michôda – australijskiego reżysera i scenarzysty, „Król” miał być nowym wyzwaniem w karierze. Zrealizował co prawda, dodam – z niezłym skutkiem, i satyrę wojenną, i kryminał, i dramat w postapokaliptycznym anturażu. Ale dość mroczny film historyczny na motywach kronik Szekspira, rozgrywający się w XV-wiecznej Anglii – to obraz najtrudniejszy do zaprezentowa
Choć średnio z serwisu YouTube korzystam kilka razy dziennie – czy to szukając zwiastunów, czy nowych teledysków, tudzież dobrego kabaretu, to przyznam, że na króciutki, 2-minutowy film pt. „Kontrola” natrafiłem przypadkiem. Ot, niedawno na stronie głównej wyświetlił mi się ów tytuł w „polecajkach”. Klikam w miniaturkę, oglądam do końca i wiecie co? Pragnę zostać w te
Dominik Pajewski to charyzmatyczny wokalista polskiej rockowej grupy Gorgonzolla. Mają na swoim koncie już dwa albumy studyjne. Ostatni z nich – „Konsumpcja” został wydany w 2019 roku. Z tej okazji postanowiłem porozmawiać z liderem zespołu o nowym wydawnictwie, ale nie tylko. Serdecznie zapraszam do przeczytania treści rozmowy oraz do zapoznania się z twórczością Gor
8 stycznia 2020 roku odbyła się na YouTubie premiera utworu, który może wzruszyć do łez. „Nie zastąpi Ciebie nikt” – to jego tytuł. Jan Paweł II – to jego bohater. Pieśń jest hołdem dla polskiego papieża i powstała z inicjatywy Instytutu Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie. Nagrana z okazji setnej rocznicy urodzin Karola Wojtyły, stanowi wspólne dzi
Twórczość Williama Szekspira można lubić lub nie, o gustach się przecież nie dyskutuje. Samego "Makbeta" uznać można za dość słaby materiał na film. Już historia Hamleta wydaje się znacznie bardziej chwytliwa. Mimo wszystko Justin Kurzel podjął się przeniesienia renesansowego dramatu na wielkie ekrany. Jak mu to wyszło? Cóż, na pewno mogło być lepiej.
„Autor widmo”, „Archangielsk”, „Vaterland” – po Robercie Harrisie (nie mylić z Thomasem), pisarzu, który na swoim koncie ma tak słynne tytuły, można się spodziewać co najmniej dobrej, wciągającej lektury. Nie inaczej jest z jego najnowszą powieścią pt. „Konklawe”, której akcja rozgrywa się w Watykanie – w grubych murach Kaplicy Sykstyńskiej oraz Domu Świętej Marty.
Bunt nastolatka to etap dojrzewania, w którym budzą się hormony i kształtowana jest osobowość u młodego człowieka. Doskonale wiedzą coś o tym dorośli, którzy sami przez to przeszli, a teraz muszą się zmagać z „kaprysami” swoich dzieci, zmieniającymi upodobania i stany emocjonalne niemalże tak szybko jak przy zdejmowaniu skarpetek.
Nowości
Godzinny wykład profesora Krzysztofa Pyrcia na temat koronawirusa. Profesor Pyrć bardzo ciekawie przedstawia wszystkie cechy koronawirusów. Zapraszamy do oglądania!
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
Ma dopiero 35 lat, a już dał się poznać, nie tylko jako idący pod prąd reżyser, ale także jako zdolny scenarzysta i ambitny człowiek. Z rodzinnej Gdyni wyruszył do Paryża i Los Angeles, aby tam ukończyć szkoły filmowe. Zaczynał od ciekawych dokumentów („Moja wola”, „Niepowstrzymani”), a w 2016 zaskoczył, a niektórych zszokował, „Placem zabaw” – zainspirowanym prawdziw
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie
Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze –
Koronawirus spędza sen z powiek Polaków i powoli staje się elementem… popkultury. Możecie zakrzyknąć, ale jak to! To nie wypada, aby o nim opowiadać żarty, wstawiać memy czy śpiewać. Ale co w tym złego? Warto przecież rozładowywać napiętą i ponurą atmosferą, i jednocześnie edukować. Tak zrobiła młodzież z Włocławka – kilku chłopaków z grupy California Park, trenującyc
Artykuły z tej samej kategorii
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Stało się! Lecąc na skrzydłach dalekosiężnego rozgłosu (wciąż dość świeżego), jakim CD PROJEKT RED obdarował dzieła autorstwa Andrzeja Sapkowskiego oraz poprzedzając wszystko świetną kampanią reklamową, Netflix oddaje w nasze ręce pierwszy sezon przygód profesjonalnego łowcy potworów – Geralta z Rivii.
Choć średnio z serwisu YouTube korzystam kilka razy dziennie – czy to szukając zwiastunów, czy nowych teledysków, tudzież dobrego kabaretu, to przyznam, że na króciutki, 2-minutowy film pt. „Kontrola” natrafiłem przypadkiem. Ot, niedawno na stronie głównej wyświetlił mi się ów tytuł w „polecajkach”. Klikam w miniaturkę, oglądam do końca i wiecie co? Pragnę zostać w te
Jeszcze nie opadł bitewny kurz po premierze ostatniego sezonu „Gry o tron” i jego finale, który podzielił fanów, a stacja HBO wystartowała z kolejnym projektem. Miniserialem składającym się tylko z pięciu odcinków, ale i tak każdy z nich jest o niebo lepszy od najlepszego epizodu ósmej serii tej sztandarowej produkcji fantasy. W „Czarnobylu” nie zobaczymy obcinanych g
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.537