"Wojny Klonów": finałowy 7. sezon – Mroczny świt - Seriale

Od tamtej pory zmieniło się jednak sporo nie tylko w samej Galaktyce, ale i w szefostwie Lucasfilmu – począwszy od powstania trylogii sequeli, która do dnia dzisiejszego wzbudza kontrowersje, a skończywszy w końcu na najważniejszej informacji – marka „Gwiezdnych Wojen” została przejęta przez szefostwo Myszki Miki. I choć od tamtej pory faktycznie powstała większa ilość filmów, seriali oraz komiksów, to jednak doprowadziła do rozmielenia marki na części pierwsze. Dlatego, choć informacja o powstaniu kontynuacji uwielbianego serialu ucieszyła wielu, to przy okazji wzbudzała obawy, by nie skończyło się tak jak w przypadku „Skywalkera: Odrodzenie”. Czy więc finałowy siódmy sezon „Wojen Klonów” okazał się udanym powrotem do przeszłości? Wbrew pozorom, odpowiedź nie jest na to pytanie jednoznaczna.

 

Kadr z serialu "Wojny Klonów" - sezon 7 (źródło: materiały prasowe)

 

Kadr z serialu "Wojny Klonów" - sezon 7 (źródło: materiały prasowe)

 

Ale zacznijmy od początku. Początek akcji finałowego sezonu „Wojen Klonów” rozgrywa się przed wydarzeniami ukazanymi w „Zemście Sithów”, a w miarę upływu czasu coraz bardziej zazębia się z trzecim epizodem. Już ten fakt może wzbudzić zaciekawienie, bo dotąd cała ta straszna historia począwszy od śmierci Dooku, a skończywszy na tragicznym Rozkazie 66 ukazana była okiem Anakina Skywalkera oraz jego mistrza, Obi-Wana Kenobiego. Tym razem zaś dzięki „Wojnom Klonów” mamy szansę skutki tych samych wydarzeń zobaczyć z zupełnie innej perspektywy – Ahsoki Tano, uczennicy Anakina i klonów na czele z Kapitanem Rexem, którzy koniec końców jako ci lojalni żołnierze zostali wykorzystani przez Dartha Sidiousa do zniszczenia Republiki. To odwrócenie zwierciadła w ukazaniu tych scen okiem nie tylko wybrańców, czy mistrzów Jedi, a zwykłych ludzi jak klonów, czy byłej uczennicy Jedi, która opuściła Zakon, samo w sobie jest czymś niezwykłym. Nie dostajemy tu wprawdzie powtórki tych scen, co z „Zemsty Sithów”, ale dzięki sprawnemu rozplanowaniu fabuły, pojawiają się informacje, które w zrozumiały sposób ukazują nam szczegóły jednego z ważniejszych wydarzeń w dziejach Gwiezdnych Wojen. Wbrew pozorom nie mamy jednak wcale do czynienia z fanserwisem, który żeruje na nostalgii, a szczególnie w drugiej połowie z historią uporządkowaną, gdzie każdy pionek jest w sposób przemyślany rozłożony na swoim miejscu, a z pozoru zwykła decyzja może nieść za sobą katastrofalne skutki.

 

W przypadku „Wojen Klonów” warto szczególnie zwrócić uwagę na to, jak cały ten serial ewoluował pod względem wizualnym na przestrzeni lat. Od premiery pierwszego odcinka minęło już bowiem blisko 12 wiosen. Nic więc dziwnego, że po tak długim okresie serial musiał się zestarzeć pod względem wizualnym, bo co roku technologia idzie do przodu. I tą siłę wieku widać szczególnie na przykładzie pierwszego sezonu, którego kwadratowe kontury twarzy bohaterów dziś mogą wydać się nieco karykaturalne. Jednak w miarę upływu czasu jakość się znacznie poprawiała, a w przypadku finałowego siódmego sezonu zaryzykuję stwierdzenie, że mamy tu do czynienia nie tylko z najpiękniejszym wizualnie serialem animowanym w historii, ale i jednym z najlepszych w historii „Gwiezdnych Wojen”! Wszystko jest dopieszczone do najmniejszego szczegółu, a deisgny postaci na czele z piękną Ahsoką i mrożącym krew w żyłach Maulem robią wrażenie. Do tego dochodzi też cudowna muzyka Kevina Kinera, która nie tylko w świetny sposób miesza znane utwory Johna Williamsa, ale przy okazji również wpływa na emocje widza, dostarczając zarówno epickości (w starciu Ahsoki z Maulem), jak i napięcia oraz możliwych chwil refleksji (choćby w finałowych 2 odcinkach, które muzycznie przywodzą na myśl „Łowcę Androidów”). Szkoda tylko, że tego samego nie można powiedzieć o fabule.

 

Kadr z serialu "Wojny Klonów" - sezon 7 (źródło: materiały prasowe)

 

Gdy mamy do czynienia z finałowym sezonem jakiegoś serialu, to oczekuje się po nim, że poruszy on w swojej treści najważniejsze wątki, które przewijały się dotąd w przeciągu poprzednich odsłon. Tak też być powinno w przypadku „Wojen Klonów”. Zapewne każdy z fanów przed nadejściem 7 sezonu miał swoje nadzieje, co chciałby zobaczyć, ale tymi wątkami, które najbardziej zasługiwały na dokończenie, był konflikt dwóch łowców nagród, Cad Bane’a i Boby Fetta oraz odkupienie uczennicy Hrabiego Dooku, Asajj Ventress. Tymczasem pierwszy akt w finałowym 7 sezonie, nieoczekiwanie skupia się na… grupie klonów. I może miało by to sens, gdyby historia ta skupiła się na śledztwie Rexa i Cody’ego w sprawie tajemniczych czipów w ich głowach, ale zamiast tego opowiada… o niczym. Inaczej: o misji znalezienia informatora Seperatystów, dzięki którym rozpoznają każdy ruch Republiki. Rexa oraz Anakina w tym zadaniu wspomagać będzie elitarna jednostka Bad Batch – zmutowanych klonów, w których skład wchodzi osiłek Wrecker, snajper Crosshair, niezwykle mądry „Tech” i dowódca, przypominający Rambo „Hunter”. I być może nawet da się ich polubić, ale problem polega na tym, że te pierwsze odcinki zupełnie nie pasują w kontekście finałowego sezonu, bo nie wnoszą nic wartościowego, poza może powrotem Echo. Ale jego „zmartwychwstanie” wydaje się naciągane. To nawet nie najgorzej się ogląda, ale pamiętając, że w historii „Wojen Klonów” były już lepsze historie o klonach (za przykład tu posłużyć może kryzys na Umbarze, czy znakomity odcinek „Rookies”), można było liczyć na więcej.

 

W przypadku pierwszych 4 odcinków „Wojen Klonów” można choicaż powiedzieć tyle dobrego, że sprawdzają się one w formie zwykłej rozrywki. Tego zaś nie można już rzec w przypadku drugiego aktu, który koncentruje się tym razem na ukrywającej się po opuszczeniu Zakonu Jedi Ahsoce Tano w podziemiach Coruscant i jej relacji z siostrami Martez. Wątek ten zupełnie bowiem nie pasuje do całości i choć może w ciekawy sposób wprowadza postać Ahsoki do finałowej części, dotyczącej Oblężenia Mandalory, to nie zmienia to faktu, że w przeciągu tych męczących 4 odcinków mamy do czynienia z flakami z oleju, które poza tym że przeciągają się w nieskończoność i nic ciekawego nie pokazują, to przy tym są tak naiwne, że zupełnie można utracić sens w dalsze oglądanie serialu. Zupełnie nie jestem w stanie zrozumieć, czemu twórcy serialu, którzy odcięli się już od poziomu dziecinnego z pierwszego sezonu, potęgując stawkę coraz mroczniejszymi i poważniejszymi odcinkami powracają do najgorszej wersji – zapychaczy, które można było równie dobrze zastąpić każdym innym wątkiem – czy to Boby Fetta, czy też porwania Palpatine’a przez Grievousa. A otrzymujemy zamiast tego nieangażującą i po prostu głupią historyjkę, w której szczytem fatalności są siostry Martez – młoda, niby utalentowana mechanik Trace, a kandydująca z Jar Jarem o miano najgłupszej postaci i sceptyczna w stosunku do obcych Rafa, która popełnia błąd, pomagając obcym (Skan droida – odczyt emocji piszącego: głębokie zażenowanie). Jedyną więc postacią, dla której można przetrwać te męczarnie jest Ahsoka, którą jako jedyną można lubić, pomimo że jej los ogranicza się do ciągłego wpadania w zasadzki. Ale to niewielkie pocieszenie, bo ta historia jest jedną z najgorszych w historii całego serialu.

 

Kadr z serialu "Wojny Klonów" - sezon 7 (źródło: materiały prasowe)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję