aragorn136 (6206 pkt)Strona WWW Autora602
961 min.
Seriale
aragorn136 (6206 pkt)
146 dni temu
2019-06-27 14:37:11
UWAGA! Jeśli nie widziałeś jeszcze pierwszego sezonu, nie czytaj tej recenzji!
Pozytywną recenzję serialu „Dark” możecie przeczytać w kategorii seriale na tymże portalu. Jej autor chwali m.in. to, że w opowieści o naukowym zacięciu udało się wprowadzić baśniowy, ponury, klimat braci Grimm. Faktycznie, przyznaje mu rację. Poza tym ten dopięty na ostatni guzik scenariusz… Nie wiem, czy showrunner Odar miał zupełnie trzeźwy umysł, wymyślając losy mieszkańców z pozoru spokojnego i sennego miasteczka Winden. Bo ja nawet po kilku piwach i zapalonym skręcie nie byłbym w stanie wpaść na tak szaloną koncepcję, choć moja wyobraźnia czasem nie zna granic.
W środkowym sezonie numer 2 (wiadomo już, że serial zapowiedziany jest jako trylogia) twórca surowego i odważnego kryminału pt. „Cisza” kontynuuje pootwierane wątki i idzie jeszcze dalej. Naukę – fizykę kwantową (tzw. boską cząstkę) łączy z fantastyką – podróżami w czasie, a w tle ukazuje rodzinne dramaty, zdrady, nieporozumienia. I nadal zachwyca niemiecką precyzją – nie tylko nierozerwalną pajęczą nicią fabularnych zawiłości, w których łatwo o wpadki, ale dbałością o szczegóły epoki; zarówno w kostiumach, jak i mniejszych i większych elementach scenografii. Tym razem skraca całość do ośmiu odcinków. I choć ma się wrażenie paru dłużyzn, to w finale i tak wychodzi obronną ręką.
Kadr z serialu "Dark sezon 2" (źródło: youtube.com/screenshot)
A zaczyna swoje „Dark 2” mocarnie. Pierwszy odcinek to niemalże perełka dla fanów kina postapokaliptycznego, który w ziarnistych przyciemnionych zdjęciach przypomina niedawny „Czarnobyl” od HBO, a gęsty klimat niczym ze „Stalkera” można kroić nożem. Wiadomo z poprzedniego sezonu, że nastoletni Jonas utknął w Winden roku 2053. To opustoszały, zdegenerowany, świat, w którym wskutek silnego promieniowania, większość mieszkańców zmarła. Garstka ocalałych z tajemniczą głuchoniemą kobietą na czele jest jak niebezpieczna sekta z „Mad Maxa”, która każe tych, których pożera ciekawość – chęć zobaczenia, co znajduje się w zakazanej strefie. Jonas – przybysz z przeszłości ma jeden cel: wrócić do domu, wrócić do swojej sympatii Marthy. Aktor Louis Hofmann jest swojej kreacji bardzo wiarygodny. I mnie to wcale nie dziwi. Bo to właśnie jego, jako jedynego z całej, trafionej w dziesiątkę pierwszo- i dalszoplanowej obsady (królestwo dla uważnego widza, który ich wszystkich policzy) znałem już wcześniej z ekranu. Pamiętam, jak dobrze wypadł w dramatycznych rolach w „Polu minowym” i „Środku świata”. Czy to młodziutki żołnierz niemiecki, czy zadeklarowany gej, czy wreszcie zagubiony i jednocześnie szukający odpowiedzi Jonas – Hofmann za każdym razem wchodzi w skórę bohatera z łatwością i przekonująco przedstawia targające nim emocje. Oczywiście, nie należy zapominać o starszym Jonasie (Andreas Pietschmann), który w pierwszym sezonie była dla widzów brodatym włóczęgą. A teraz jest postacią, od której też wiele zależy.
Kolejne odcinki to równoległe losy innych bohaterów. Rzeczywistość postapo daje o sobie znać wtedy, kiedy to potrzebne. Kibicujemy Jonasowi w nieprzyjaznej przyszłości i jego paczce znajomych w teraźniejszości, ale trzeba odwiedzić też resztę, tych dorosłych obywateli żywcem wyjętych z „Miasteczka Twin Peaks” Lyncha. Jak chociażby zamkniętego w psychiatryku, poszukującego zaginionego syna, komisarza policji Ulricha (świetny Oliver Masucci). Nie bez echa pozostaną też „przygody” Claudii (Julita Jenkins w jej młodszej wersji) – pani dyrektor elektrowni atomowej czy przyjezdnego, skrupulatnego, inspektora Clausa (Sylvester Groth) prowadzącego obecnie śledztwo w sprawie znikających ludzi. Wraca również Noah (Mark Waschke) – ksiądz, który wygląda, jakby z miłosierdziem za wiele wspólnego nie miał. Swe oblicze prezentuje też nowy antagonista – człek „z piekła rodem”. Zresztą tu nie ma postaci nieistotnej dla przebiegu fabuły. Każda – nawet ta epizodyczna – wtrąca swoje trzy grosze. I tak do ostatniego, ósmego epizodu widz śledzi ich poczynania, starając się nie zagubić w początkowo dość zapętlonym i skomplikowanym, ale dającym się szybko rozwiązać scenariuszu, w którym głównym bohaterem, tym, który rzuca pod nogi kłody i wyznacza nowe zdania, pozostaje nieubłagany czas.
Kadr z serialu "Dark sezon 2" (źródło: youtube.com/screenshot)
Drugi sezon „Dark” znów z, czarującą atmosferą, czołówką i udanym motywem muzycznym (fajny pomysł, aby odcinki kończyć zbitką razem z, wpadającą w ucho, piosenką w tle) angażuje jednak nieco mniej od poprzednika – szczególnie w połowie, gdy na stół zostają wyłożone niektóre karty. Nie zrozumcie mnie źle. Tu działa niemal wszystko. Składam dłonie do braw za montaż, aktorstwo, reżyserię i budowanie napięcia. Lecz jednocześnie nie przekonują mnie w stu procentach zaproponowane przez Barana (nie, to nie obraza; ten Szwajcar naprawdę ma tak na imię) naciągane i przekombinowane teorie i wyjaśnienie zagadki: kto z kim, kiedy i dlaczego. Do tego pojawiają się trącące banałem dialogi, a tempo zamiast wzrosnąć, jest ciągle na tym samym poziomie. No i ta retro maszyna przenosząca dokładnie 33 lata w przód lub tył – jak dokładnie działa i skąd obsługujący ją wie, że dokładnie trafi np. do lat 80. XX wieku?
Kadr z serialu "Dark sezon 2" (źródło: youtube.com/screenshot)
Dla wielu z Was „Dark” będzie po prostu intrygującym przygodowym serialem o podróżach w czasie, dla innych z kolei dramatem o jednostkach uwikłanych w wydarzenia większe niż życie. Jeden z moich znajomych na Filmwebie napisał, że jest to „pogrążony w filozoficznych zagadkach kryminał science fiction osadzony w labiryncie ambitnych i gęsto tkanych tajemnic pętli czasowej, gdzie każdy aspekt ma znaczenie”. Podpisuje się pod tym każdą kończyną i mimo wszystko czekam na kolejną, trzecią serię.
Ocena: 7,555…/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Galeria zdjęć - "Dark: sezon 2" – Zapętleni
GieHa
146 dni temu
Czyli wnioskuję, iż ostatecznie nie jest tak dobrze jak w przypadku pierwszego sezonu? ;)
Dodaj opinię do tego komentarza
Aragorn136
146 dni temu
Pod względem klimatu jest jeszcze lepiej. Pod względem reżyserii i aktorstwa tak samo dobrze. Ale fabuła taka zbyt przekombinowana, wchodząca na dość nielogiczne tory... Może Ciebie pan Baran przekona bardziej:)
Dodaj opinię do tego komentarza
Więcej artykułów od autora aragorn136
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Dla Davida Michôda – australijskiego reżysera i scenarzysty, „Król” miał być nowym wyzwaniem w karierze. Zrealizował co prawda, dodam – z niezłym skutkiem, i satyrę wojenną, i kryminał, i dramat w postapokaliptycznym anturażu. Ale dość mroczny film historyczny na motywach kronik Szekspira, rozgrywający się w XV-wiecznej Anglii – to obraz najtrudniejszy do zaprezentowa
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
Japońskie horrory trochę się „przejadły”. Amerykańskie z kolei nadal zaskakują, bo ich nowi twórcy jak Peele czy Aster to utalentowane freaki, których „czacha dymi” od pomysłów przelewanych na papier. A co powiecie na propozycje europejskie? I nie chodzi o produkcje made in Spain z biegającymi żywymi trupami czy cwanymi duchami ani o filmy grozy z naszego podwórka (bo
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
Polecamy podobne artykuły
W miasteczku Hawkins w stanie Indiana bez zmian. Niby lato, niby słońce, niby dorastanie i pierwsze miłosne zauroczenia. Ale co z tego, skoro licho nie śpi i czeka na odpowiedni moment, aby raz jeszcze wyleźć z nory i zakłócić ten czas beztroski. A czy widzowie, tj fani kultowej już serii „Stranger Things” mogą spać spokojnie, zadowoleni z poziomu najnowszego sezonu,
Będę całkowicie szczery, stwierdzając, że główny plakat promujący niemiecką produkcję spod szyldu Netflix'a jest zarazem jego idealnym opisem. W każdym razie ja otrzymałem dokładnie to, co przeczuwałem odnośnie „Dark” (nie widząc wcześniej żadnych trailerów bądź teaserów) – tajemniczą i mroczną, a przy tym magicznie fascynującą historię. Biorąc pod uwagę, że przecież
Teraz czytane artykuły
Jak ten czas leci. Ani się człowiek obejrzy, a z młodzieńca, staje się starcem. Podobnie rzecz ma się z zapadającymi w pamięć serialami Netflixa, np. z niemieckojęzycznym „Dark”. Ledwo co zdążyło się obejrzeć pierwszy oryginalny sezon, a już mamy kolejny. Czy Baran bo Odar ponownie zaskakuje widzów? Czy tylko odcina kupony od sukcesu jedynki?
Dla jednych to totalne szaleństwo, dla innych niezła rozrywka, a dla jeszcze innych nawet styl życia. O co chodzi? O grę Pokemon Go wydaną jakiś czas temu na urządzenia mobilne. I wszystko wskazuje na to, że słynne japońskie stworki na nowo będą przeżywać swój renesans, tym razem na małych ekranach naszych telefonów. Aplikacja powstała podobno z myślą o ludziach, któr
Piąty miesiąc roku niesie ze sobą wiele ważnych rocznic dla Polaków. Majówka, która w tym roku jest wyjątkowo długa, niech nie przesłoni tych ważnych wydarzeń.
"BioShock Infinite" mający premierę w marcu 2013 roku (wybaczcie za nieco tu spóźnioną pełną recenzję), należy do gatunku gier akcji, ukazanych z perspektywy pierwszej osoby. Jest to już trzecia odsłona tej serii, ale nie jest ani sequelem, ani prequelem, a odrębną historią. Irrational Games, czyli twórcy tejże części, są również – w większej lub mniejszej mierze - au
Tytuł (cytat z Blake’a) recenzowanej przeze mnie, wydanej w 2009 roku polskiej powieści oraz użyta fotografia mogą nieco zmylić. Tym bardziej, jeżeli nie zna się wcześniejszych dokonań literackich jej autorki – Olgi Tokarczuk. Gotycki, krwawy horror czy rasowy kryminał? Kości, umarli, pług… Coś jest na rzeczy. Jednak po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów już wi
W listopadzie 2016 roku na ekrany kin zawitali przedstawiciele pozaziemskiej cywilizacji w filmie „Nowy początek” (oryg. „Arrival”). To, w jaki sposób pokazał wizytę Obcych na Ziemi reżyser Denis Villeneuve zachwyciło wielu widzów i krytyków. A wydawać się mogło, że kolejny obraz o kontakcie z kosmitami nie wniesie do filmowego świata niczego nowego. A jednak się udał
Czas prosperity i narodzin nowych fortun… Świat powstający na gruzach wojny i otwierający możliwości przed ludźmi o szerokich horyzontach. Zderzenie starych fortun z majątkami żądnych sukcesu parweniuszy, pnących się ku bogactwu dzięki swej przemyślności, bezwzględności i zaradności. Feeria barw, elegancji i szyku. Świat widziany zza zasłony papierosowego dymu i oparó
Kiedy mistrz aktorstwa i legenda kina dostaje pierwszą tak prestiżową nagrodę jaką jest Złota Malina to, cytując klasyka, wiedz, że coś się dzieje! Ale kto by się przejmował taką wpadką. Zapewne nie boski Al.
4 lutego 2018 roku Krystyna Janda przekazała smutną informację – w wieku 83 lat odszedł od nas Wojciech Pokora. Ten lubiany aktor zachwycił kolejne pokolenia Polaków swoimi rolami komediowymi, zarówno w telewizji, jaki na dużym ekranie. I choć wiele razy grywał na deskach teatru, to w pamięci widza na zawsze pozostał Marysią, docentem Furmanem czy Żorżą Ponimirskim.
Pamiętacie pewną, przekraczającą granicę dobrego smaku, scenę z komedii pt. „Sposób na blondynkę”?. Kiedy bohater grany przez Stillera po chwili spędzonej w toalecie, otwiera drzwi niejakiej Cameron Diaz? Od tamtej pory mija ponad dziesięć lat, a Ben próbuje zerwać z wizerunkiem lekko zwariowanego komika.
Zestaw skomplikowanych czynności rzędu przeprowadzania testu sprawności motorycznej pacjenta, podłączania mu brakujących mechanicznych członków do reszty ciała oraz próby nawiązania łączności ze świeżo aktywowanym cyborgiem, ukazane z perspektywy pierwszej osoby i przy akompaniamencie metalicznych dźwięków, to motywy niestanowiące żadnego novum w amerykańskim kinie. O
Nagroda za reżyserię na Festiwalu Filmowym Sundance otworzyła Robertowi Eggersowi oraz jego debiutanckiemu dziełu – „The Witch” – drzwi do mainstreamowego sukcesu. Zobaczywszy, jak krytycy rozpływają się nad tą produkcją, dystrybutorzy od razu ostro zabrali się do jej namiętnego promowania, i to na skalę dużo szerszą, niż początkowo planowano... Jednak niestety – jeśl
No i mamy jesień – najbardziej nienawidzoną porę roku. Nie dość, że deszczowo i łatwo o grypę, to jeszcze w naszych domach mogą się pojawić mali nieproszeni goście. Mowa o myszkach. Tylko żeby było jasne. Nie są to niestety myszki znane z bajek – „gadatliwe”, o przyjemnych mordkach i milutkim futerku. Wielu, szczególnie panie powiedzą, że to straszne, wstrętne, brudne
W muzycznym świecie bywają takie duety, na które się miło patrzy, i które się jeszcze milej słucha. I nie koniecznie są to piosenkarze czy piosenkarki. Pochodzący z Chorwacji Luka Šulić i Stjepan Hauser nie śpiewają. Jako zespół 2Cellos od 2011 roku grają na wiolonczelach, i robią to tak widowiskowo i magicznie, że nie sposób oderwać wzroku, a i narząd słuchu pieszczo
Daleko na północy, w zimnej Islandii powstał zespół muzyczny, o którym można napisać trzy słowa: folk, baśń i optymizm. Gdy raz posłuchasz Of Monsters and Men, będziesz pewny, że ich statek zawsze zaniesie cię bezpiecznie na brzeg (tłum. refrenu piosenki Little Talks).
Zawsze cieszymy się, wręcz jesteśmy dumni, kiedy odkrywamy, że w małych miejscowościach nie brakuje bardzo utalentowanych, często młodych ludzi. Należą do nich chłopaki z rockowo-bluesowego zespołu Wpół do Bluesa z Kujaw. Osobiście rozmawialiśmy z wokalistą Bartoszem Delewskim oraz gitarzystą Wojciechem Kaniewskim.
Nowości
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
Amerykański Wielki Dziki Zachód uważany jest przez wielu za miejsce wręcz ekstremalne, gdzie duchy i legendy dawnych Indian są tak żywe jak w odległej przeszłości. Ten niegdyś opisywany obszar Ziemi zamieszkiwała bardzo zagadkowa kultura – Anasazi. I to właśnie jej poświęcam swoją kolejną audycję - którą możecie także obejrzeć na moim kanale na YouTubie oraz blogu Alt
Są tu jacyś fani „Star Wars”? Na pewno! A jacyś miłośnicy języka śląskiego? Być może też. Jeśli jesteście i jednym i drugim, to... mocie przedupcone! Żartujemy. To musicie łobocyć zwiastun najnowszej części sagi, czyli „Skywalker. Odrodzenie”, przerobiony przez youtubera Niklausa Pierona, który jako lektor czyta napisy polskie, ale w swoim rodzimym dialekcie zwanym „ś
Niskobudżetowy, neonowy horror „Ekstaza” czy obyczajowy dramat „Mój piękny syn” to tytuły niedawnych filmów, gdzie realistycznie ukazano bohaterów i ich narkotyczne opętanie. Zarówno młoda, pewna siebie malarka, jak i nastolatek z dobrego domu wkroczyli świat twardych używek, przez które stoczyli się na same dno. Mocne role. Mocne kino. Powstałe w ramach przestrogi i
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Artykuły z tej samej kategorii
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Jeszcze nie opadł bitewny kurz po premierze ostatniego sezonu „Gry o tron” i jego finale, który podzielił fanów, a stacja HBO wystartowała z kolejnym projektem. Miniserialem składającym się tylko z pięciu odcinków, ale i tak każdy z nich jest o niebo lepszy od najlepszego epizodu ósmej serii tej sztandarowej produkcji fantasy. W „Czarnobylu” nie zobaczymy obcinanych g
Tegoroczne lato przyniosło kilkadziesiąt premier nowych seriali anime – kontynuacji znanych tytułów, serii opartych na znanych mangach i lekkich powieściach, a także dzieł opartych na oryginalnych scenariuszach. Po które z nich warto sięgnąć? W rozwinięciu artykułu znajdziecie dziesięć seriali anime, które do tej pory zgromadziły wokół siebie dużą widownię, uzyskując
Zapowiadany jako mroczny kryminał połączony z thrillerem psychologicznym pierwszy sezon serialu „Mindhunter” od Netflixa miał być tym dla świata telewizji, tudzież platformy streamingowej, tym, czym był „Siedem” dla świata kina. Nic dziwnego. Za obydwa tytuły odpowiadał David Fincher – reżyser i scenarzysta, który umysł psychopaty zna jak własną kieszeń. I faktycznie.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.463