aragorn136 (6748 pkt)Strona WWW Autora221
274 min.
Recenzje książek
aragorn136 (6748 pkt)
89 dni temu
2019-10-31 13:22:20
Wreszcie, zahipnotyzowany przez tajemniczą kobiecą postać wbijającą we mnie swoje różnokolorowe ślepia, ulegam i pokonuję strach. Bo czyż to nie idealne warunki, aby przeczytać wielostronicowy horror, od którego zjeżą się włosy na głowie? Przede mną „Inkub”, a przed Wami jego recenzja.
Okładka (źródło: vesper.pl)
Wieś na Suwalszczyźnie. Jej nazwa Jodoziory to jeszcze nie powód, by trząść portkami i uciekać, gdzie pieprz rośnie. Barwna przyroda. Cisza i spokój. Kilka domostw. I zapewne przyjaźnie nastawieni mieszkańcy. Czyż to nie idealne warunki, aby się tam przeprowadzić i odpocząć od pracy w korporacji i drażniących odgłosów miasta? Urodzony w Suwałkach pisarz Artur Urbanowicz dostrzegł jednak w tejże wiosce nieco inny potencjał. Kiedyś już ten polski Stephen King zabrał na Suwalszczyznę czytelnika w swoim debiucie z 2016 roku, tj. w nagrodzonej m.in. Złotym Kościejem, słowiańskiej powieści grozy pt. „Gałęziste”. Teraz znowu pojeździł tu i tam. Trochę pobadał, poszukał, z ludźmi porozmawiał, mrożące krew w żyłach historie poznał i pisać zaczął.
Jego, mający premierę w kwietniu 2019 roku, wydany przez Vesper, „Inkub” miał być nie tyle samym horrorem, co miszmaszem gatunkowym, w którym ów horror kroczy ramię w ramię z rasowym kryminałem. Redaktor naczelny… „Playboya” odważnie stwierdził, że książka jest „przerażająca jak diabli!”. Ale czy rekomendacja Roberta Ziębińskiego wystarczy? Czy facet dobrze prawi? Na pierwsze pytanie odpowiem: Nie – przydałoby się bowiem na tylnej okładce nieco więcej opinii, głównie kolegów autora po fachu lub doświadczonych krytyków literackich, którzy z powieściami grozy są za pan brat. Jednak na drugie pytanie jestem skłonny udzielić odpowiedzi pozytywnej. Tak, Ziębiński, może nie w stu procentach, ale rację ma. Rozgrywający na przemiennie na dwóch płaszczyznach czasowych (1971/2016) „Inkub” posiłkuje się naszymi legendami, stojąc twardo na „kurzej łapce”. Żadna wichura nie jest w stanie go „zniszczyć”. W tej opowieści o nawiedzonej wiosce może i kilka mankamentów (o nich kilka akapitów poniżej) się znajdzie, ale książka swój własny język ma i powoduje, że głowę pod poduszkę się chowa!
Suwałki to od zawsze specyficzny region. Choć nie wiem, jak sympatyczna byłaby pani pogodynka, to prawie nigdy nie zapowie, że tamtejsze warunki atmosferyczne będą sprzyjające, a już szczególnie te szaro-zimowe. Chandra murowana! „Na szczęście” za kilka dni pojawi się na niebie zorza polarna. To piękne zjawisko, ale niestety wraz z nim do Jodozior przybędzie coś innego... Przebudzone Zło. Wtedy nawet strach na wróble będzie „marzył” o prawdziwych nogach, by jak najszybciej dać drapaka. No bo kto by chciał mieszkać tam, gdzie ludzie chorują, rośliny umierają, domy popadają w ruinę, sprzęty elektryczne się psują, a ubrania zamieniają się w szmaty. Do tego słońca na czystym niebie brak...
Vytautas Česnauskis – opanowany 30-letni gliniarz na wpół litewskiego pochodzenia z komendy miejskiej w Suwałkach, to raczej nie Fox Mulder. W zjawiska nadprzyrodzone nie wierzy, tylko naukowe wyjaśnienia woli. Rzucony za karę wspólnie z najlepszym, przebojowym, kumplem „Chesterem” na misję o nazwie: „ewakuacja wioski”, po konfrontacji z owianym złą sławą miejscem, będzie jednak musiał zmienić zdanie. To nie żaden wyciek gazu, to nie żadna szkodząca zdrowiu podziemna ruda metali negatywnie wpływa na telefony komórkowe, a także ludzi i ich zdrowie (wywołując najdziksze instynkty). „Bladź” – zabluźni w ojczystym języku Czesław, gdy zobaczy spopielałe zwłoki starszego małżeństwa. To nie koniec niespodzianek. Niezidentyfikowane zielone światło z jednego z domów, odgłosy niewiadomego pochodzenia – tajemnic zaczyna przybywać. Kiedy interesujący się i badający historię Jodozior, młody, mieszkający niedaleko dzielnicowy popełni samobójstwo (a tak przynajmniej głosi oficjalna wersja), Česnauskis na własną rękę rozpocznie, mogące w każdej chwili utknąć w martwym punkcie, śledztwo. „Kiedy zdajesz sobie sprawę, że źródło twojego lęku to nie bajka, strach rośnie w siłę”. Ale Vytautas zdaje się nie przejmować tymi słowami. Mimo że odczuwa lęk (nie tak wielki jak przed poderwaniem kobiety, szczególnie miejscowej Sylwii Jonio, dla której pies jest zdecydowanie lepszą opcją od faceta), podąża na przód, by doprowadzić sprawę do końca. To, co odkryje, zrówna jego światopogląd z ziemią. W ogóle Vytautas to ciekawy bohater, którego już tylko dyszka dzieli od „starego piernika”, a a dwudziestka od „starego pierdziela”. Wrażliwy twardziel, trochę zagubiony, jednak nie wypala się, zaglądając do kieliszka. Rozsuwa zakurzone zasłony i walczy!
Sięgająca lat 70. XX wieku mroczna historia wioski nie byłaby tak mroczna, gdyby nie żyjąca wówczas pewna dystyngowana, samotna, podejrzanie wysoka, starsza pani o jakże enigmatycznym nazwisku Oś. To właśnie ona patrzyła na mnie z okładki, to ona mnie zahipnotyzowała. To ona się do Jodozior sprowadziła. Początkowo wydaje się, że jest szeptuchą, która będzie nieść pomoc zabobonnym gospodarzom i ich rodzinom. Ale nie… Z dnia na dzień kobieta coraz bardziej będzie odkrywać karty, a na nich próżno szukać dobrej wróżby – prędzej wizerunku śmierci. Wiele wskazuje na to, że Oś to czarownica z krwi i kości, a tytułowy inkub… O tym dowiecie się, czytając powieść.
Urbanowicz potrafi opowiadać, mimo że mistrzem słowa jeszcze nie jest. Potrafi też wciągnąć w wir historii, trzymać w napięciu i zaintrygować. Na tyle, że łatwo przebrnąć przez ponad 700 stron, aby dotknąć tego, co przerażające, niedostępne, nieznane i niezbadane. Mrok i tajemnica są dodatkowo podkreślane przed każdym rozdziałem wplecionymi definicjami i cytatami z rożnych dawnych ksiąg na temat czarownic. Wszystko tu się trzyma kupy. Jest klimat jak u Mastertona, jest złowroga postać jak u Lovecrafta i miejsce, z którego się nie wraca jak u Kinga (Dante zwiedzając Jodoziory, również powiedziałby: „Porzućcie wszelką nadzieję, Wy, którzy tu wchodzicie!”). Nie ma dłużyzn, choć niektórzy zauważą zbędne, nieco drewniane dialogi i opisy. Autor nie przerysowuje, choć niektórych bohaterów nakreśla w stereotypowy sposób (wbijający „szpile” Rosołek, otyły komendant Dargiewicz). Nie obraża inteligencji czytelnika. No i stawiając na lekkość, chce bawić i manipulować oraz obowiązkowo zaskoczyć. Czy finałowy plot twist Was zachwyci? Kwestia gustu i oczekiwań. Może i przewidywalny, lecz – jak przekonuje w posłowiu pisarz, nie zawsze wszystko jest takim, jakie się wydaje. Warto czasem dać się porwać wyobraźni, wrócić raz jeszcze do powieści i inaczej zinterpretować niektóre zdarzenia…
Dla mnie, mimo tego całego gatunkowego anturażu i rozrywkowej funkcji,, „Inkub” to przede wszystkim opowieść o ludziach, ich słabościach i sprzedajnej duszy. O tym, że egoizm oraz płochliwa i chciwa natura mogą doprowadzać do tragedii.
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Wydawnictwo Vesper)
Galeria zdjęć - "Inkub" – W tej wiosce Złe się zalęgło!
Więcej artykułów od autora aragorn136
Noc, z 21 na 22 września roku 1940. Wyładowany po brzegi Polakami pociąg zatrzymuje się na stacji w Oświęcimiu. Ktoś z zewnątrz otwiera drzwi wagonów. Ciężko oddychający (wcześniej przewożono wapno) ludzie wreszcie mogą nacieszyć się powietrzem. Jednak radość nie trwa długo. Mimo powitalnego napisu na głównej bramie: „praca czyni wolnym”, przerażeni, popychani i bici
„Czas na coś inne niż thriller. Muszę przeczytać kameralną, najlepiej polską, książkę, która da mi chwilę wytchnienia, refleksji i wzruszy. Gdzie zamiast kryminalnej zagadki lub bohaterów >>mielonych<< przez historyczno-polityczną machinę, ważniejsze będą małe ludzkie dramaty dziejące się tu i teraz” – pomyślałem na początku 2020 roku. Sięgnąłem więc pierwszy raz po a
Gasną światła na sali kinowej. Jeszcze czuję się bezpiecznie. Pierwsze sekundy „1917” nie zapowiadają, z czym faktycznie będę mieć do czynienia. Jest dziwnie spokojnie, choć groza wisi w powietrzu. Mijają kolejne minuty i myślę: tak, to porządnie zrealizowany film. Po nocnych scenach i finałowej sekwencji boję się poruszyć, po twarzy spływa łza, fotel „zamienia się” w
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
Polecamy podobne artykuły
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego k
Pamiętam, kiedy zimową nocą z latarką w dłoni, ukryty pod grubym kocem, kończyłem czytać powieść Stephena Kinga pt. „Lśnienie” (znaną też jako „Jasność”). Spocony, przestraszony i zachwycony długo nie mogłem zasnąć. Minęło kilkanaście lat od tego momentu i aż kilkadziesiąt od pierwszego wydania książki. Jakiś wewnętrzny głos podpowiedział pisarzowi, by powrócić do Dan
Temat duchów i demonów jest ostatnio bardzo popularny. Przyczynił się do tego, oparty na faktach, film pt. „Obecność”. Pojawiająca się w tam para głównych bohaterów i ich badania zafascynowały wielu miłośników zjawisk paranormalnych. Tym bardziej, że nie są to postacie fikcyjne. By nadal pozostać w tajemniczej i strasznej atmosferze, tym razem opowiem o pewnym leśny
„Łowca czarownic” nie jest dokładnie tym obrazem, który obiecywali nam twórcy w zapowiedziach. Ze zwiastunów i wywiadów mogliśmy się spodziewać imponującego widowiska z intrygującymi bohaterami oraz rozbudowaną opowieścią. Przecież wprowadzenie do czasów współczesnych elementów charakterystycznych dla kina fantasy, czyli magii i czarownic, a ponadto osadzenie akcji fi
„Dawno, dawno temu” - tymi oto słowami zaczyna się film oparty na motywach „Śpiącej królewny”, klasycznej baśni Charlesa Perraulta. Jednakże nie dajcie się zwieść. Im dalej w las, tym produkcja pt. „Czarownica” (oryg. tytuł „Maleficent”) zaczyna mieć bardziej widoczne znamiona luźnej reinterpretacji. Nic dziwnego. Już sam reklamowy slogan: „Poznaj prawdziwe oblicze le
„Siódmy syn” to próba przeniesienia na srebrny ekran pierwszej powieści z popularnego w Wielkiej Brytanii cyklu powieściowego noszącego nazwę „Kroniki Wardstone” autorstwa Josepha Delaneya. Podobnie, jak papierowy pierwowzór produkcja koncentruje się na przedstawieniu przygód Thomasa Warda, tytułowego siódmego syna, siódmego syna w nieprzerwanej linii męskiej, który p
Teraz czytane artykuły
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
Jaką temperaturę ustawić na termostacie bojlera, aby zminimalizować opłaty za prąd? Opiszemy kilka ważnych zasad związanych z oszczędna pracą bojlera. Zmniejsz swoje rachunki za prąd.
W poradniku opiszemy najważniejsze elementy, jakimi należy się kierować podczas wyboru pieca na ekogroszek. Podamy również zasady jak ekonomicznie ustawić piec na ekogroszek.
Noc, z 21 na 22 września roku 1940. Wyładowany po brzegi Polakami pociąg zatrzymuje się na stacji w Oświęcimiu. Ktoś z zewnątrz otwiera drzwi wagonów. Ciężko oddychający (wcześniej przewożono wapno) ludzie wreszcie mogą nacieszyć się powietrzem. Jednak radość nie trwa długo. Mimo powitalnego napisu na głównej bramie: „praca czyni wolnym”, przerażeni, popychani i bici
W jednym z fragmentów książki pt. „Zatajona Prawda”, a konkretniej w przytoczonym tam cytacie możemy odnaleźć następującą myśl: „Jesteśmy siłą życiową wszechświata z dwoma poznawczymi umysłami. W każdej chwili możemy wybierać, kim i jak chcemy być”. Tak, drodzy czytelnicy, to dotyczy Was wszystkich, choć nie wszyscy będziecie debiutem literackim Łukasz Kulaka zachwyce
Nie ma na świecie człowieka interesującego się muzyką rockową, który nie nigdy nie słyszał piosenek brytyjskiego zespołu Queen. Mało tego, nawet zwykły laik, zakochany po uszy w disco polo, zna i szanuje takie utwory jak: „The Show Must Go On” czy „We Will Rock You”. To świadczy o legendzie Queen. Zapewne, gdyby nie charyzmatyczny, wyjątkowy wokalista Freddie Mercury,
Wybaczcie studenci z Torunia, Bydgoszczy i okolic, że kolejny raz informujemy tylko o Juwenaliach we Włocławku i Płocku. Jesteśmy bardzo związani sercem i umysłem z tymi miastami. Szczególnie z pierwszym. W tym roku coroczne święto żaków zostanie opanowane m.in. przez polską muzykę rap. Wystąpią bowiem Łukasz "Małpa" Małkiewicz oraz Łukasz „Paluch” Paluszak.
1 sierpnia rusza jubileuszowy, bo już 25. Festiwal, na którym rządzą: Miłość, Przyjaźń i Muzyka. Bardziej i mniej mocne, przede wszystkim, rockowe brzmienia, pogo pod sceną, błotne zabawy, kulturalne rozmowy. To i jeszcze więcej można od lat znaleźć właśnie na Przystanku Woodstock, dziś znanym jako Pol'and'Rock Festival. Oj będzie się działo na tegorocznej edycji! Zag
Pogoda ostatnimi czasy jest bardzo nieprzewidywalna. Listopad na wysokim plusie, jesień niby złota, ale deszczowa i przyprawiająca o chandrę. To idealna aura dla rozmnażających się zarazków, przed którymi niełatwo się uchronić. Szczególnie narażone jest nasze gardło. Oczywiście, kiedy już jest bardzo zaczerwienione i grozi nam angina, to wizyta u lekarza będzie niezbę
Pragniemy życzyć wszystkim Internautom zdrowych i pogodnych Świąt Wielkanocnych, obfitości na Świątecznym stole, smacznego jajka oraz wiosennego nastroju w rodzinnym gronie. Zachęcamy również do lektury niniejszego artykułu, który dostarczy Wam wielu interesujących informacji o zwyczajach, związanych z Wielkanocą.
Zacznijmy od tego, że mająca swoją premierę w roku 2008 gra pt. „Star Wars The Force Unleashed” jest, jak już sam tytuł oryginalny wskazuje, obsadzona w kanonie „Gwiezdnych wojen”. Na podstawie owych filmów zostało stworzone mnóstwo gier, gorszych lub lepszych, jednak przedstawioną w tej recenzji na pewno można zaliczyć do jednej z najlepszych w tym uniwersum.
Moja koleżanka, słysząc lub widząc nazwisko Gibson, dostaje niemal białej gorączki. Nie przekonują ją słowa, że przecież nie należy łączyć życia prywatnego danego aktora z jego dorobkiem artystycznym. Fakt, iż na długie lata ten australijski gwiazdor został przez Hollywood poddany ostracyzmowi, ale warto jednak oddzielić grubą kreską talent aktorski i reżyserski od wy
Artystka debiutowała ponad sześćdziesiąt lat temu. Karierę rozpoczynała w „Mazowszu” pod okiem wyśmienitej pary: Tadeusza Sygietyńskiego i Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej. Od tego momentu czaruje swoim głosem kolejne pokolenia Polaków.
Science fiction jest mi bardzo drogim gatunkiem, zarówno jeśli chodzi o film, jak i gry. Moja wrażliwość w jego odbiorze formowała się przez ponad dwie dekady na horyzoncie zdarzeń, gdzie obie te rzeczywistości równolegle względem siebie płynęły, przeplatały się i zderzały.
Wysłane w latach 1972, 1973 i 1977 sondy kosmiczne Voyager 1 i 2 oraz Pioneer 10 i 11 przekraczają kres naszego Układu Słonecznego. Voyager 1 i 2 nadal działają i wysyłają sygnały na Ziemię.
Jam jest potężny Optimus Prime i powiadam Wam – mieszkańcy planety Ziemia, że oto Ja i moje Autoboty kolejny raz powracamy w filmie „Transformers: Wiek zagłady” (27 czerwca w Polsce). Przez około trzy godziny (!), niemal bez przerwy, toczymy bój o być albo nie być dla ludzkiej rasy. Głośniej, szybciej i bardziej efekciarsko, aż do granic wytrzymałości widza.
Pamiętacie czasy, kiedy na rynku pojawiły się pierwsze konsole z serii Xbox? Ludzie kupowali je jak ciepłe bułeczki. Z roku na rok producenci prześcigali się w coraz to nowszych, odpicowanych sprzętach, które służyły nie tylko do gier. Aż wpadli na pewien szalony pomysł – napęd optyczny odstawić do lamusa. Jak postanowili, tak zrobili. I wydali w maju 2019 roku Xbox O
To było po prostu złe i na tym mógłbym skończyć swoją recenzję tej jedynie w teorii zabawnej parodii, gdyby nie moja niepohamowana chęć zmieszania filmu z błotem i ostrzeżenia Was przed wybraniem się na niego do kina. Pora zatem na moją prywatną wendettę za stracony czas i intelektualne krzywdy, które wyrządzili mi producenci oraz twórcy najnowszej komedii z przygłupi
Nowości
Za nami kolejna, już 62. gala wręczenia „muzycznych Oscarów”. Wielką triumfatorką tegorocznych Grammy okazała się młodziutka piosenkarka Billie Eilish, która zdobyła pięć statuetek w najważniejszych kategoriach: album roku, najlepszy debiut, nagranie roku oraz najlepszy wokalny album pop! Z jednej strony ceremonię rozpromienił uśmiech tej szczęśliwej 18-latki, z drugi
26 stycznia 2020 roku świat sportu zapłakał. W katastrofie helikoptera zginął 41-letni Kobe Bryant – amerykański koszykarz NBA, jeden z najlepszych w historii tego sportu. Jego prywatna maszyna rozbiła się 65 kilometrów na północny-zachód od Los Angeles. Powodem mogła być gęsta mgła. Na pokładzie znajdowało się jeszcze 8 osób, w tym 13-letnia, także grająca w koszyków
Noc, z 21 na 22 września roku 1940. Wyładowany po brzegi Polakami pociąg zatrzymuje się na stacji w Oświęcimiu. Ktoś z zewnątrz otwiera drzwi wagonów. Ciężko oddychający (wcześniej przewożono wapno) ludzie wreszcie mogą nacieszyć się powietrzem. Jednak radość nie trwa długo. Mimo powitalnego napisu na głównej bramie: „praca czyni wolnym”, przerażeni, popychani i bici
Każdy iluzjonista ma inny sposób działania, sztuczki i sposoby na to, by widzowie mogli go docenić, ale łączy ich jedna zasada, która nigdy się nie zmienia: „W magicznej sztuczce nie chodzi o to, jak ją zrobić. Prawdziwa sztuka polega na tym, by ludzie w nią uwierzyli”. Dla magików ta zasada jest jak przykazanie, którego zawsze należy się trzymać, bo inaczej pokaz nie
„Czas na coś inne niż thriller. Muszę przeczytać kameralną, najlepiej polską, książkę, która da mi chwilę wytchnienia, refleksji i wzruszy. Gdzie zamiast kryminalnej zagadki lub bohaterów >>mielonych<< przez historyczno-polityczną machinę, ważniejsze będą małe ludzkie dramaty dziejące się tu i teraz” – pomyślałem na początku 2020 roku. Sięgnąłem więc pierwszy raz po a
Gasną światła na sali kinowej. Jeszcze czuję się bezpiecznie. Pierwsze sekundy „1917” nie zapowiadają, z czym faktycznie będę mieć do czynienia. Jest dziwnie spokojnie, choć groza wisi w powietrzu. Mijają kolejne minuty i myślę: tak, to porządnie zrealizowany film. Po nocnych scenach i finałowej sekwencji boję się poruszyć, po twarzy spływa łza, fotel „zamienia się” w
Artykuły z tej samej kategorii
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
10 grudnia 2019 roku Olga Tokarczuk odbiera w Sztokholmie Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury „za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia”. Ten opis idealnie odwzorowuje to, co autorka prezentuje w swojej twórczości. Postanowiłem na własnej skórze przekonać się, na czym polega fenomen Tokarczuk, sięgają
„Czas na coś inne niż thriller. Muszę przeczytać kameralną, najlepiej polską, książkę, która da mi chwilę wytchnienia, refleksji i wzruszy. Gdzie zamiast kryminalnej zagadki lub bohaterów >>mielonych<< przez historyczno-polityczną machinę, ważniejsze będą małe ludzkie dramaty dziejące się tu i teraz” – pomyślałem na początku 2020 roku. Sięgnąłem więc pierwszy raz po a
Winter is coming - znamienny i przyprawiający o dreszcze zwrot zna już miliony fanów na całym świecie. Fenomen sagi G.R.R Martina i zrealizowanego na jej podstawie serialu dorównuje "Władcy Pierścieni". Co takiego mają w sobie te książki, że zostały okrzyknięte jednymi z najlepszych powieści fantasy w historii literatury?
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w a
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.424