"Łowca czarownic" – Grzechy przeszłości - Recenzje filmów

Uogólniając, mieliśmy otrzymać obraz przełamujący schematy i wprowadzający nowe standardy do nieco wyeksploatowanego już kina fantasy. Niestety, film okazał się zupełnym przeciwieństwem składanych przez twórców obietnic – w tak widowiskowej produkcji, zabrakło więc zapowiedzianego rozmachu – w związku z czym dostał ostre cięgi od licznych, srogo rozczarowanych projekcją krytyków. Recenzenci wypominali „Łowcy czarownic” po pierwsze bezpłciowych i schematycznych bohaterów, a po drugie naiwną i w gruncie rzeczy prostą historię, jak również nierówne tempo akcji. Trudno się jednak dziwić tak skrajnej reakcji z ich strony. Nietrafione zapowiedzi i zbyt wygórowane oczekiwania niemalże zniszczyły ten, bądź co bądź, całkiem przyjemny film fantasy, który z pewnością warty jest uwagi wszystkich kinomanów poszukujących w oglądanych przez siebie produkcjach czystej rozrywki, czyli przede wszystkim – niczym nieskrępowanej, dynamicznej akcji!

Historia obrazu pozostawia po sobie pozytywne wrażenie, jeśli podejdzie się do niej bez uprzedzeń i wygórowanych wymagań. Z pewnością nie możecie w przypadku „Łowcy czarownic” liczyć na opowieść rodem z trylogii „Władca pierścieni”. Owszem, do pewnego momentu prowadzona przez scenarzystów historia wydaje się niezwykle pomysłowa, twórcza oraz skomplikowana, jednak to tylko pozory. Im bliżej końca, tym więcej pojawia się banalnych, schematycznych i niekiedy naiwnych rozwiązań. Mimo to fabuła potrafi wciągnąć. Ponadto jest zaskakująca i nieprzewidywalna. Dzięki zastosowanym zwrotom akcji trudno domyślić się drogi prowadzącej do łatwego w odgadnięciu zakończenia, a to zdecydowany plus dzieła. Szkoda tylko zarysowanych wątków pobocznych, które bezpowrotnie znikają w iskrzących się magicznych pyłach. Praktycznie cała produkcja skupia się na Kaulderze i jego misji uratowania 36 Dolana, która następnie przeistacza się w misję ratowania świata przed zagładą. Twórcy nie przybliżają nam szczegółów przeszłości tytułowego bohatera, czarownicy Chloe bądź 37 Dolana. Nie pozwalają również zanurzyć się widzom w wykreowaną przez nich rzeczywistość, która dosłownie ocieka magią. Scenarzyści za bardzo skupili się na przedstawieniu i wyjaśnieniu kinomanom zbytecznych oczywistości – przez co niekiedy obraz traci tempo – a za mało na rzeczach naprawdę ciekawych. Przypomina mi się tutaj inna produkcja z Vinem Dieselem w roli głównej, którą jest „Babylon A.D.”. Film o ogromnym potencjale, który ostatecznie skończył jako niezobowiązujące kino rozrywkowe. Podobnie jest z „Łowcą czarownic”. Szkoda niewykorzystanego potencjału produkcji.

Filmowi brakuje również emocjonalnego wydźwięku. Z jednej strony dowiadujemy się o tragedii, która spotkała Kauldera oraz obserwujemy śmierć bliskich dla bohaterów ludzi, co może nawet wzruszyć i poruszyć wrażliwych odbiorców, ale z drugiej na większości po prostu nie zrobi to żadnego wrażenia. Ponadto sprawa toczy się przecież o losy świata, życie lub śmierć milionów ludzkich istnień, a w filmie brak dramaturgii. Podczas seansu nie doświadczycie uczucia zbliżającej się nieuchronnie tragedii. Widzowie nie obserwują na srebrnym ekranie ginących na przedmieściach ludzi, gdy dochodzi do ponownego uwolnienia zarazy i skażenia świata. Dodatkowo zmartwychwstaniu Królowej nie towarzyszą żadne zmiany. Nawet w momencie swojej świetności, nie budzi ona grozy oraz przerażenia, bo same słowa o jej okrucieństwie i okropieństwach, jakich się dopuszcza, nie wystarczą do zbudowania odpowiednio silnego portretu prawdziwego czarnego charakteru. Nie widzimy spowodowanego przez nią bólu oraz cierpienia, przez co brak jej pazura. Winę za to ponoszą ograniczenia wiekowe (PG-13), przez które twórcy mają związane ręce i nie są w stanie dostarczyć widzom koniecznego ładunku emocjonalnego.

Oprawa audiowizualna jest bajeczna. Unosząca się na każdym kroku magia jest ważnym elementem filmu. Czary są pomysłowe, a co najważniejsze, strasznie barwne i efektowne. W tym aspekcie twórcy popisują się największą pomysłowością. Nieważne, że efekty specjalne zostały wygenerowane poprzez CGI, skoro spełniły swoją funkcję, zapewniając tym samym niezwykle widowiskowy seans. Pojedynek Kauldera z bestiami oraz Królową czarownic ogląda się na dużym ekranem z niewymuszonym uśmiechem na twarzy. Dobre wrażenie potęguje odpowiednio dobrana scenografia – zdjęcia to doprawdy jeden z najmocniejszych filarów „Łowcy czarownic” – oraz udźwiękowienie. Z jednej strony mamy do czynienia z surowymi zimowymi krajobrazami oraz pełnymi słońca lasami, przywodzącymi na myśl klimaty standardowego fantasy, a z drugiej pełne mroku ulice współczesnego Nowego Jorku, doskonale nadające się do dobrego thrillera. Zestawienie tak wyraźnie kontrastujących obrazów daje intrygujący efekt. Szkoda, że znaczna część filmu dzieje się we współczesności, a średniowieczne klimaty służą jedynie zawiązaniu akcji.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję