"Stranger Things 3" – Czerwony świt - Seriale

Nie martwcie się, jest dobrze! Matt i Ross kochają lata 80. XX wieku. To nadal widać, słychać i czuć. Kochają też widzów, którzy podzielają ich pasję. Sam jestem takim ejtisowym maniakiem. Łykam wszystko – od muzyki po filmy z tamtego okresu. Bo co to dużo mówić. Wtedy przecież królowało kino nowej przygody, wtedy nagrywano najlepsze popowe, dance’owe i rockowe kawałki (zespół Queen!). Nie dziwota zatem, że tak bardzo spodobał mi się pierwszy sezon „Stranger Things”. Już sam pilot zapowiadał skrzyżowanie „Goonies” z „E. T.” i „Bliskimi spotkaniami trzeciego stopnia”. Czyli klasyczny familijno-przygodowy Spielberg podlany dodatkowo krwistym sosem „Coś” Johna Carpentera i klimatem jak z powieściowego „To”. A ambientowy motyw muzyczny autorstwa Kyle Dixon/Michael Stein oraz utrzymana w czerwieni stylowa czołówka tylko podtrzymały (i nadal podtrzymują) pozytywne wrażenie!

 

Kadr z serialu "Stranger Things 3" (źródło: materiały prasowe)

 

Deszcz nominacji do nagród Emmy, a także dwie nominacje do Złotego Globu (w tym za najlepszy serial dramatyczny) – to nie żadna wpadka. Ta produkcja na to zasługiwała. Wzruszała, straszyła, przyśpieszała bicie serce nerda-kinofila. Dzięki niej szansę na powrót do świata filmu otrzymała Winona Ryder, a David Harbour mógł „Kroczyć wśród cieni” jako bardziej rozpoznawalny aktor. Zresztą i tak najjaśniejszym obsadowym punktem okazali się całkiem nieznane do tamtej pory dzieciaki – z których na prowadzenie wychodziła Millie Bobby Brown. Jako Jedenastka (Eleven) – dziewczynka o niesamowitych telekinetycznych mocach rozsadzała mały ekran swoją potężną charyzmą. I choć w samej umownej fabule schemat gonił schemat, a dziur logicznych też się nie ustrzeżono, to i tak nie przeszkadzało to, aby kibicować bohaterom w odszukaniu zaginionego przyjaciela – Willa Byersa (Noah Schnapp), a w następnej kolejności w walce z Demogorgonem. No i zabawą samą w sobie było też wyłapywanie licznych nawiązań do popkultury roku 1983. W drugim sezonie twórcy horroru „Hidden” (2005) rozbudowali wątek Jedenastki – może nie końca wygrany, jednak intrygujący oraz zaprosili na pokład Seana Astina (Michaela ze wspomnianego „Goonies”, lubianego Sama z „Władcy Pierścieni”), który bez wątpienia dużym plusem był.

 

Wraz ze „Stranger Things 3” słowo nostalgia raz jeszcze stanie się słowem kluczem. W centrum uwagi nie jest już Will ani przeszłość Nastki. Bardziej rozbudowaną rolę będzie miał za to Billy (Dacre Montgomery, którego kojarzycie z nowej wersji „Power Rangers”). Pojawiają się także nowe postaci, m.in.: inteligentna Robin (Maya Hawke, córka sławnego Ethana) i nie cieszący się sympatią burmistrz Larry Kline. Ciekawe, czy rozpoznacie, co to za aktor się w niego wciela? Podpowiem, że niegdyś był zdecydowanie sympatycznym banitą i pewnym zakochanym szermierzem…

 

Kadr z serialu "Stranger Things 3" (źródło: materiały prasowe)

 

W najnowszym sezonie netflixowego hitu młodzi bohaterowie podrośli. Co prawda minął zaledwie rok od poprzednich wydarzeń, ale dla nich to jak cała wieczność. Chłopakom nie w głowie już wspólne przesiadywanie, gadanie o filmach i granie w planszówki. Są nastolatkami. Teraz najważniejsze są… dziewczyny. Mike (świetny Finn Wolfhard) spotyka się z Eleven, ale nie potrafi wyznać jej miłości. Ona też jest zauroczona swoim kolegą. Z kolei czarnoskóry Lucas (Caleb McLaughlin) jest w „kłótliwym” związku z rudowłosą Max (Sadie Sink), a prezentujący swoje nietypowe uzębienie Dustin (Gaten Matarazzo) chwali się, że poznał prawie idealną laskę na obozie naukowym. Starsi od nich Jonathan (Charlie Heaton) i Nancy (Natalia Dyer) jako para idealna poza tym, że kochają siebie, to kochają również dziennikarstwo. Natomiast będący comic-reliefem, pracujący w lodziarni Steve (Joe Keery) próbuje wyrwać nową zdobycz – dziewczynę w jego typie. Szeryf Hopper (David Harbour) też czuje miętę do pewnej kobiety. Nie wyjawię jakiejś wielkiej tajemnicy, jeśli napiszę, że jest nią Joyce Byers (Winona Ryder). I tak wszyscy tkwiliby w miłosnych, namacalnych bądź mentalnych, uściskach, gdyby nie zło, niedające o sobie łatwo zapomnieć. Które uosabia obślizgły, acz perfekcyjne wykonany przez grafików Łupieżca Umysłu, z mackami mogącymi dosięgnąć każdego i jeszcze bardziej obślizgli synowie mateczki Rosji, tak bardzo zainteresowani… pobudowanym niedawno centrum handlowym.

 

Poster z serialu "Stranger Things 3" (źródło: materiały prasowe)

 

Bracia Duffer wiedzą, że osiem odcinków wystarczy, by opowiedzieć nową historię, w której najtrudniejszym przeciwnikiem będą problemy dojrzewania i dorastania. Dłużyzn raczej brak. Tempo równe. Intertekstualność działa – szczególnie kłaniają się pierwszy „Terminator” Camerona i zimno-wojenno-komunistyczny „Czerwony świt” z Patrickiem Swayze. Między bohaterami iskrzy. Jedenastka wykorzystuje swoje moce. W kinie leci „Powrót do przeszłości”. Czego chcieć więcej? Może tylko emocji i napięcia, które tak porażały w poprzednich sezonach i powodowały, że co rusz szczęśliwy podskakiwałem w fotelu. A czego mniej? Na pewno scenariuszowych baboli będących skazą na produkcji (ważna postać gdzieś znika, policjant nie zna za dobrze nowych dzieciaków z miasteczka). Trochę na niekorzyść działa także fakt, że znów sezon podano na tacy. Taka polityka Netflixa, ale czyż nie lepiej, gdy co tydzień oczekujemy na kolejne odcinki (tu nazwane rozdziałami), niż mamy możliwość obejrzenia wszystkich naraz? Wtedy i dramaturgia działa lepiej i nostalgiczny element też. Ale zabawa i tak jest przednia. 

 

PS Nie wyłączajcie Netlixa na napisach końcowych finałowego odcinka. Warto chwilę poczekać na...

 

Ocena: 7,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Ejtisowy i kultowy już tytuł (ach ta czcionka!) ze świetnym ambientowym motywem przewodnim:

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję