"Terminator: Genisys" – Robodziadek i dziewczynka z jajami - Recenzje filmów

Czy to rzeczywiście tak bardzo zły film, że zasługuje na spopielenie w piekielnych czeluściach? Spokojnie, „Terminator: Genisys” zawiera kilka plusów i jest nikła szansa, że i niektórym starszym fanom się spodoba. Bo przez pierwsze minuty jest naprawdę dobrze. Widać, że oddano hołd dziełom Camerona. I nieistotne w tym momencie, że naciskano kombinacje klawiszy kopiuj-wklej. Ważne, że czuć klimat tamtych produkcji.

 

Rok 2029. Zostajemy wrzuceni w wir ostatecznej bitwy ze Skynetem, bitwy, od której zależy los ludzkości. Następnie przywódca ruchu oporu – John Connor (Jason Clarke) wehikułem czasu przenosi w przeszłość swojego żołnierza Kyle’a Reese’a (Jai Courtney), by ten ochronił jego matkę przed wysłanym wcześniej Terminatorem. I patrzy się na to z zapartym tchem i nutką nostalgii, aż do momentu, kiedy na scenę wkracza... Robodziadek, czyli około 70-letni Arnold Schwarzenegger oraz młodziutka Emilia „Matka Smoków” Clarke. Wtedy film zamienia się w parodię od lat trzynastu. Zamiast grozy, napięcia i wzruszeń – cech umiejętnie dawkowanych w „Terminatorach” Camerona, tutaj tak umiejętnie zdeptanych przez parę scenarzystów i niejakiego pana Alana Taylora (reżyser serialowy i facet od „Thora: Mrocznego świata”), otrzymujemy dawkę autotematycznych żartów, tylko niezłe sceny akcji (porządne, ale nie powalające efekty specjalne) i fabułę wiszącą na włosku (paradoks czasowy do potęgi i dziury scenariuszowe wielkości kraterów na Księżycu).

 

Osiwiały Arnold niby gra na luzie, miejscami jest uroczy, ale daleko mu do dawnych kreacji cyborga (za dużo humoru i puszczania oka do widza). Jeszcze jakoś daję radę Jason Clarke („Ewolucja planety małp”), choć i tak jest – moim zdaniem – słabszy do Christiana Bale’a z „Terminatora: Ocalenia”. Pamiętacie początkowe sekwencje z „Dnia sądu”? Tam w Johna Connora wcielił się Michael Edwards. Kompletnie nieznany na ekranie pojawił się na krótko i to wystarczyło, aby nazwać go najbardziej charyzmatycznym z całej serii. O reszcie ekipy z filmu Taylora za wiele pozytywnego powiedzieć się nie da. Emilia Clarke („Gra o tron”) jako Sarah Connor, mimo że się stara i pokazuje pazur, nie dorasta do pięt Lindzie Hamilton. Posługuje się bronią palną każdego rodzaju i nie dla niej zarezerwowane słowo strach, jednak „zabija swoją bohaterkę” nijakością. A już drewniany, napakowany Jai Courtney („Szklana pułapka 5”) to gwóźdź do trumny efekciarskiego spektaklu. Na twarzy Reese’a z 1984 roku w wykonaniu Michaela Biehna malowało się mnóstwo cierpienia i blizn wojny. Kwadratowe lico Courtneya pozbawione jest wszelakich emocji. Są jeszcze drugoplanowi J.K. Simmons („Whiplash”) i Byung-hun Lee („G.I. Joe: Czas Kobry”). Ten pierwszy, skądinąd znakomity aktor, chyba czuł się na planie totalnie zagubionym, nie wiedząc, w którą stronę ma pójść jego postać i sam film. Koreańczyk klonujący cyborga T-1000 Roberta Patricka nie zdążył nawet wykazać się pełnią talentu (a takowy bez wątpienia posiada).  

 

„Terminator: Genisys” miał potencjał i jakoś dałoby się wybaczyć wady, ale nokaut w postaci złych decyzji obsadowych i, co jest tegoż skutkiem, kiepskiego aktorstwa, sprawia, że film leży na deskach i nie ma nadziei, że się podniesie. Najgorszy ze wszystkich odsłon, zbliżony jakością do „Buntu maszyn”, walkę o portfele widzów (głównie młodych) może i wygra, wszak jest skokiem na kasę i odcinaniem kuponów od słynnej marki. Tylko jakie ma to znaczenie, skoro w końcowym rozrachunku profanuję legendę, grzebiąc ją w głębokim dole. I ani niesamowita muzyka skomponowana niegdyś przez Brada Fiedela przypomniana w trakcie napisów, ani, o dziwo, pochlebna opinia Jamesa Camerona (trudno uwierzyć, że oglądał całość) nie pomoże.

 

Ocena: 3/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Recenzja ta została również opublikowana na portalu Filmweb.pl, gdzie autor posiada profil o nicku Aragorn88.

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję