aragorn136 (6206 pkt)Strona WWW Autora2 534
4 159 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (6206 pkt)
510 dni temu
2018-06-30 17:12:31
Trailery jedno. Film drugie. Ari Aster – młody reżyser i scenarzysta, oszukuje widzów. Wielbiciele horrorów nie dostają jump scare’ów ani hektolitrów tryskającej krwi, więc kręcą nosem. Ale ci szukający na dużym ekranie czegoś intensywnego, oryginalnego i nieprzewidywalnego niczym rzymski cesarz podnoszą kciuk w górę. Dla nich „Dziedzictwo” już w dniu premiery staje się klasykiem, dziełem, które nie bez przyczyny budzi skojarzenia z antyczną tragedią, gdzie bohaterów prześladuje fatum. Tak mroczne, że osaczeni, nie mogą uciec…
Annie, Steve oraz ich dwójka dzieci: nastoletni syn Peter i młodsza córka Charlie są w żałobie. Właśnie umiera Ellen Graham – nestorka rodu. Nie była dobrą mamą i babcią. Ale nie widać, że ktokolwiek cieszy się z jej odejścia. Od pogrzebu domowa atmosfera zaczyna gęstnieć z dnia na dzień. Rodzinę prześladują tajemnicze zjawiska, a wyobcowana Charlie zachowuje się jeszcze dziwniej niż dotychczas. A ja – czujny kinoman – obserwuje toksyczne relacje i trudne do zagojenia się rany. Lecz nie potrafię przewidzieć, co za chwilę nastąpi. Aster nagle wwierca w moją głowę elektryczny świder. Nie pozwala się poruszyć w kinowym fotelu. Podkręca napięcie. Wykorzystuje strzelby Czechowa. Wyznacza nową jakość dość prostymi, acz hipnotyzującymi środkami (np. zdjęciami Polaka, Pawła Pogorzelskiego, który ma szansę na rozwinięcie kariery).
Podstawowa komórka społeczna ulega rozkładowi. A po mocnej scenie przy stole „Dziedzictwo” skręca w rejony okultystycznego filmu grozy (przerażające muzyczne brzmienia). Mimo że widać inspiracje „Dzieckiem Rosemary” czy „Lśnieniem”, to i tak Aster przybija swoją autorską pieczątkę. Dzięki temu produkcję można odczytywać na wielu poziomach. Sporo tu symboli, diabelskich szeptów, głośno bijącego serca w zaciszu pokoju. Tylko ten szalony finał, choć klimatyczny, to jednak bajkowy i nieco groteskowy, jest tak oderwany od reszty, że nie wybrzmiewa w pełni, nie zostaje w pamięci – chyba, że ktoś lubi zastanawiać się, co też reżyser miał na myśli i do czego dążył. A więc filmoznawcy siedzą i interpretują, warstwa po warstwie, odkrywają, to co ukryte…
Reżyseria reżyserią, intrygujący scenariusz swoją drogą, ale „Dziedzictwo. Hereditary” nie byłoby filmem tak bardzo dobrym, gdyby nie aktorstwo na wysokim poziomie. Toni Collette rolą Annie, matki, żony i projektantki domów dla lalek (zawód nieprzypadkowy) pokazuje talent na miarę Oscara. Już raz otrzymała nominację do tej najważniejszej nagrody – za występ w doskonałym „Szóstym zmyśle”. Mam nadzieję, że kreacja w tym kolejnym horrorze również zostanie doceniona przez szacowną Akademią. Bo jest jeszcze lepsza. Toni szarżuje, ale stara się nie przekraczać pewnej granicy. Jej bohaterka zbudowana jest na kontraście. Raz troskliwa, innym razem upiorna. Trauma z jaką musi sobie poradzić wymaga ogromnego wysiłku psychicznego. Bardziej wyciszona jest za to rola ojca. Gabriel Byrne grał kiedyś diabła – przeciwnika Arnolda S. w obrazie pt. „I stanie się koniec”. Jakże inną postacią jest tutaj. Jego Steve pozostaje gdzieś na uboczu, ale zawsze na straży jest ostoją rodziny. Przytuli, gdy trzeba. Rozgoni złe emocje, ale czy na długo? Wiarygodny jest także znany z nowej wersji „Jumanji” Alex Wolff jako Peter. Szczególnie w scenach z matką (nie tylko we wspomnianej przy stole). Jednak to nie on, a młodziutka, początkująca Milly Shapiro jest odkryciem filmu. Bardziej creepy niż Toni Colette, gra tak, że nie sposób o niej zapomnieć. Małomówna, obcinająca główki martwym ptakom dziewczynka „zagadka”. Nie wiesz, co za moment zrobi. Może weźmie nożyk i poderżnie gardziołko mamusi, a może jednak jest łagodna jak baranek, a jej „kląskanie” jest jedynie niewinnym dziecięcym przyzwyczajeniem. Do tego jej wygląd. To nie charakteryzacja. Milly cierpi na rzadką chorobę genetyczną, stąd jej nietypowy układ twarzy. Oby tylko nie wpadła w traumę, po roli w „Dziedzictwie” i pokazała się w nieco lżejszym repertuarze.
Nawet jeśli nie kupicie wizji Astera, to docenicie te wszystkie kreacje. Choćby dla nich warto pójść do kina. No i jest jeszcze – wspomniana już – oprawa audiowizualna, dzięki której „Hereditary” jest jak seans spirytystyczny – szokujący i powodujący dyskomfort.
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
*Recenzja ukazała się też na blogu: filmaniak928693912.wordpress.com
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Dziedzictwo. Hereditary" – Osaczeni
Więcej artykułów od autora aragorn136
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Dla Davida Michôda – australijskiego reżysera i scenarzysty, „Król” miał być nowym wyzwaniem w karierze. Zrealizował co prawda, dodam – z niezłym skutkiem, i satyrę wojenną, i kryminał, i dramat w postapokaliptycznym anturażu. Ale dość mroczny film historyczny na motywach kronik Szekspira, rozgrywający się w XV-wiecznej Anglii – to obraz najtrudniejszy do zaprezentowa
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
Japońskie horrory trochę się „przejadły”. Amerykańskie z kolei nadal zaskakują, bo ich nowi twórcy jak Peele czy Aster to utalentowane freaki, których „czacha dymi” od pomysłów przelewanych na papier. A co powiecie na propozycje europejskie? I nie chodzi o produkcje made in Spain z biegającymi żywymi trupami czy cwanymi duchami ani o filmy grozy z naszego podwórka (bo
Muszę się Wam z czegoś zwierzyć. Już dawno nie śmiałem się tak głośno, czytając polską powieść. Ale był to raczej śmiech przez łzy… Bo debiut Krzysztofa Jarząbka, choć zabawny jest, to wzbudza dość smutne uczucia i zmusza do niewesołych refleksji („Polak Polakowi wilkiem”). Dodatkowo przewrotny tytuł „Niebezpieczne związki Mariana Klepki” może sugerować, że mam do czy
Teraz czytane artykuły
„Dziedzictwo. Hereditary” to kolejny po „The Witch” oraz „To przychodzi po zmroku” znakomicie oceniany przez krytyków dreszczowiec od wytwórni A24, który stara się wyjść poza schematyczne gatunkowe ramy. Bo to bardziej duszny dramat o rodzinie zmagającej się z żałobą niż typowy straszak. Zrealizowany przez debiutanta przykład artystycznego kina, które z komercją ma ni
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
„Dom”, do którego słowa napisała sama Cleo, to kolejny utwór wchodzący w skład albumu „Stamina”, czyli wspólnego projektu producenta Donatana i piłkarza Roberta Lewandowskiego. O „Staminie” jest głośno już od pewnego czasu, kiedy to panowie wydali w lutym tego roku pierwszy singiel „Mansa Musa”, na którym zaprezentowali się trzej raperzy: Gural, ReTo i Sitek. W czerwc
W maleńkiej miejscowości Czarne na Kujawach w gminie Baruchowo mieszkańcy wiedzą, jak obchodzić hucznie jubileusze. Szczególnie panie z Klubu Kobiet Kreatywnych. Pochodzące z tej samej wsi lub bliskich okolic 3 marca wspólnymi siłami przygotowały uroczystość, na której świętowały 10-lecie istnienia swojego Klubu. Jak ten czas leci, chciałoby się rzec. Ale dziewczyny n
W muzycznym świecie bywają takie duety, na które się miło patrzy, i które się jeszcze milej słucha. I nie koniecznie są to piosenkarze czy piosenkarki. Pochodzący z Chorwacji Luka Šulić i Stjepan Hauser nie śpiewają. Jako zespół 2Cellos od 2011 roku grają na wiolonczelach, i robią to tak widowiskowo i magicznie, że nie sposób oderwać wzroku, a i narząd słuchu pieszczo
„Epoka lodowcowa: Mocne uderzenie” to najnowsza, piąta już część kultowej animacji, która zebrała rzesze fanów na całym świecie, ujmując trójką przezabawnych i sympatycznych bohaterów. Czy kolejne przygody rozrastającego się z każdą następną odsłoną stada bawią i wciągają równie dobrze, co poprzednio? A może mamy do czynienia z tworem będącym popłuczynami po zaskakują
BioWare, dzięki klasykom takim jak „Wrota Baldura”, „Neverwinter Nights” czy „Star Wars: Knights of the Old Republic”, przez wiele lat cieszyło się opinią twórców jednych z najlepszych gier RPG. Wraz z debiutem „Dragon Age II” w 2011 roku na nieskazitelnym dotąd wizerunku pojawiła się spora rysa, która rok później pogłębiła się jeszcze bardziej za sprawą „Mass Effect
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
„Wojna o planetę małp” to nietypowy letni blockbuster. Ważniejsze są tu bowiem rozterki na temat moralności i dramat jednostki niż sama akcja i piekło wojny. Co więcej, jest to film hołdujący… „Czasowi Apokalipsy” Coppoli, i równie mocno, jak wspomniane arcydzieło kina wojennego, zagłębia się w psychologię postaci i angażuje w opowiadaną historię. Niezwykłe, tym bardz
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
Myśl, że Księżyc nie jest naturalnym satelitą ziemskim może wydaje się być kompletną bzdurą. Kiedy jednak dokładnie przyjrzymy się faktom na temat „Srebrnego globu”, nasze poglądy ulegną radykalnej zmianie.
Biją się, nurkują, skaczą z wieżowców, pędzą samochodami prosto w przepaść. Dzięki nim mogliśmy oglądać wiele karkołomnych i trzymających w napięciu scen akcji. Ten artykuł odda im należny szacunek.
Na ekrany polskich kin wkracza najdroższy chińskojęzyczny film w historii kinematografii. Liczący niemal 65 milionów dolarów obraz to zrealizowane z ogromnym rozmachem historyczne widowisko, które bez problemu może stanąć w szranki z najbardziej kasowymi hollywoodzkimi superprodukcjami. Daniel Lee daje kinomanom możliwość zgłębienia pięknej i wzruszającej opowieści o
Już 21 sierpnia Ziemianie zamieszkujący tereny Ameryki Północnej będą świadkami niezwykłego zjawiska. To właśnie w tym dniu na chwilę „zniknie” Słońce i zapadnie ciemność. Nastąpi wówczas tzw. całkowite zaćmienie Słońca. Niestety w Polsce nie będzie ono widoczne.
6 czerwca 2016 – zdecydowanie nie jest do data chrztu Polski, ale i tę warto znać. Wtedy to została wydana pewna księga, a raczej powieść o czasach sprzed tysiąca lat, kiedy to w lasach mieszkały żubry, śniegu zimą było po pas, a na ziemiach polskich Słowian dorastała księżniczka. Nie żadna na ziarnku grochu słaba niewiasta, a silna kobieta, której żadni wilcy nie str
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Jason „Adrenalina” Statham ma wszystko, co muszą mieć współcześni herosi kina akcji. Jest wysoki (niemal 180 cm), silny i męski, a wrogów sprowadza do parteru wszystkimi kończynami, łącznie z głową. Każda niewiasta może przy takim macho czuć się bezpieczna, a każdy mężczyzna z zazdrością i podziwem będzie przyglądał się jego realistycznym kaskaderskim popisom. Jak zac
Nowości
Mój poprzedni artykuł, gdzie zaprezentowałam ponad 20 swoich wierszy haiku, przeczytało kilkaset osób. Cieszy mnie, że aż tylu. Dzięki nim mam natchnienie i kontynuuję moją bardzo osobistą twórczość w jakże pięknej, wywodzącej się z Japonii z okresu Edo, formie poetyckiej. I znów pragnę się nią podzielić. Mam nadzieję, że i tym razem wielu miłośników tego typu poezji
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
Amerykański Wielki Dziki Zachód uważany jest przez wielu za miejsce wręcz ekstremalne, gdzie duchy i legendy dawnych Indian są tak żywe jak w odległej przeszłości. Ten niegdyś opisywany obszar Ziemi zamieszkiwała bardzo zagadkowa kultura – Anasazi. I to właśnie jej poświęcam swoją kolejną audycję - którą możecie także obejrzeć na moim kanale na YouTubie oraz blogu Alt
Są tu jacyś fani „Star Wars”? Na pewno! A jacyś miłośnicy języka śląskiego? Być może też. Jeśli jesteście i jednym i drugim, to... mocie przedupcone! Żartujemy. To musicie łobocyć zwiastun najnowszej części sagi, czyli „Skywalker. Odrodzenie”, przerobiony przez youtubera Niklausa Pierona, który jako lektor czyta napisy polskie, ale w swoim rodzimym dialekcie zwanym „ś
Niskobudżetowy, neonowy horror „Ekstaza” czy obyczajowy dramat „Mój piękny syn” to tytuły niedawnych filmów, gdzie realistycznie ukazano bohaterów i ich narkotyczne opętanie. Zarówno młoda, pewna siebie malarka, jak i nastolatek z dobrego domu wkroczyli świat twardych używek, przez które stoczyli się na same dno. Mocne role. Mocne kino. Powstałe w ramach przestrogi i
Artykuły z tej samej kategorii
Któż by się spodziewał w takim krótkim odstępie czasu premiery kolejnej odsłony „Terminatora” po koszmarnie źle przyjętym przez krytyków „Genisys”, który miał być początkiem nowej trylogii, lecz ostatecznie został zamieciony pod dywan (rozczarowujący dla twórców i wytwórni wynik box-office’owy). Niemniej finansowa porażka nie zniechęciła producentów do następnej próby
Co jakiś czas pojawiają się na ekranach kin takie filmy, że po ich obejrzeniu odzyskuje wiarę w kondycję naszego rodzimego kina. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Boże Ciało” Janka Komasy jest właśnie takim obrazem. Mało tego, ten zdobywca trzech Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni oraz weneckiej nagrody specjalnej, sprawia, że odzyskuje wiarę w ludzi.
…On ma takie „chore” serce. Jest jak rozbity dzban. Klaun, sfrustrowany klaun – tak, parafrazując i zmieniając refren utworu rodzimego nurtu muzyki popularnej, trafnie można scharakteryzować postać Arthura Flecka. Niby rozśmiesza ludzi, ale na co dzień mu nie do śmiechu. Jest jak guz na zdrowej tkance społeczeństwa Gotham. Bez perspektyw. Bez choćby grama szczęścia w
Do polskich filmów historycznych zawsze podchodziłem z pewną dozą niechęci. Mój pogląd na ich temat bardzo ustatkowało „widowisko” pt. „303. Bitwa o Anglię”. Ten rok przyniósł kolejne tego typu, gatunkowe, rodzime produkcje. Starałem się je omijać w kinie szerokim łukiem, ale na jedną postanowiłem wydać ciężko zarobione pieniądze. Chodzi o „Legiony”, czyli nakręcone z
Co mają wspólnego „Kevin Sam W Domu”, „Głupi i Głupszy”, „Król Lew” oraz kultowy „The Room”? Czym jest Rambo? Nie Twoja sprawa, bambo. Nie Twoja, nie moja, a już na pewno nie Sylvestra Stallone’a, po którego twarzy nie widać w ogóle zainteresowania odgrywaną rolą, co powinno dziwić, kiedy zajmuje się również scenariuszem do najnowszej części z serii filmów o weteranie
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.198