aragorn136 (7309 pkt)Strona WWW Autora1 526
1 777 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (7309 pkt)
1057 dni temu
2017-05-13 20:08:39
„Obcy: Przymierze” rozpoczyna scena rozmowy Petera Weylanda z androidem Davidem. Ta spokojna wymiana zdań stwórcy ze swoim „dzieckiem” m.in. na temat pochodzenia człowieka tocząca się gdzieś w aseptycznym, białym pomieszczeniu bardziej pasuje do filozoficznej wymowy arcydzieła Ridleya Scotta, czyli „Łowcy androidów” niż uniwersum Obcego. Jednak gdy odświeżymy sobie średnio udanego, mającego potencjał na bycie opus magnum reżysera, „Prometeusza”, to zabieg ten wydaje się słuszny. Widz już wtedy, na samym wstępie zaczyna podejrzewać, że idea kreacjonizmu i zabawa w Boga, podobnie jak tam, także i w „Przymierzu” zdominują fabularną oś filmu. I tak po części jest. Z drugiej strony, kiedy za chwilę na ekranie pośrodku komicznej pustki nieśpiesznie wyłoni się tytuł, któremu towarzyszy zapożyczona z oryginalnego klasyka muzyka, całe ciało przeszywa dreszcz. A w głowie kiełkuje myśl, że oto faktycznie otrzymamy produkcję na miarę pierwszego „Obcego”.
Przymierze to statek kolonizacyjny ze „śpiącymi” dwoma tysiącami przyszłych mieszkańców nowego odległego świata, kilkunastoma członkami załogi i wieloma embrionami. Jedynym czuwającym jest tu przechadzający się po pokładzie android Walter (Michael Fassbender). Razem z nim podąża oko kamery Dariusza Wolskiego, rejestrujące futurystyczne ciasne wnętrza. „To będzie świetne kino science fiction” – te słowa i wiara towarzyszą widzowi nadal. I nagle…
W trakcie lotu nieoczekiwanie dochodzi do wypadku. Wybudzona załoga, naprawiając szkody, dodatkowa odkrywa sygnał ze znajdującej się w pobliżu planety. Kapitan Oram (Billy Crudup) śmiało decyduje, aby ją zbadać. Może właśnie tam zbudują osadę, nie narażając uczestników misji na dalsze kosmiczne niebezpieczeństwa. Niestety ów zdatny do życia raj okaże się piekłem.
Robią wrażenie pejzaże planety – szerokie kadry pieszczą oko. Serce fanowskie bije mocno, napięcie niemal sięga zenitu, czuć zbliżające się zagrożenie. Faktycznie siedzimy jak zahipnotyzowani. Lecz im dalej w las, tym jest coraz bardziej… nijako, nielogicznie. Jakby Ridley Scott i scenarzyści: John Logan („Gladiator”) i Dante Harper chcieli na siłę uczynić z „Obcego: Przymierza” obraz, który musi przebić pod każdym względem wszystkie części sagi. Tymczasem stoją w rozkroku – z jednej strony upodabniając go do „Prometeusza”, z drugiej klonując sceny z mających niepowtarzalny styl „8. pasażera Nostromo” i widowiskowego „Decydującego starcia”. Nie wyszło z tej mieszaniny smakowite danie.
Imponuje operatorska finezja naszego rodaka Dariusza Wolskiego, niezłych jest kilka zainscenizowanych momentów akcji, jednak wszystko psują absurdalne wybory poszczególnych drugoplanowych i epizodycznych bohaterów. Bezmyślnie zwiedzają nieznane okolice, jakby byli na wakacjach w tropikach, a nie na „pozornie” przytulnej planecie, służąc głównie jako mięso armatnie – ginąc szybko lub w męczarniach jeden za drugim. Nie ma miejsca na zżycie się z nimi, zapoznanie, kibicowanie. Praktycznie nie istnieje też intrygujący wątek dotyczący obcej cywilizacji i Inżynierów (wypuszczony w sieci prolog-viral dawał nadzieję, że coś jednak w samym filmie o nich dostaniemy).
Również aktorsko poza bardzo dobrym w swojej podwójnej roli Fassbenderem film nie ma za dużo do zaoferowania. Z obsady zapamiętamy głównie Billy’ego Crudupa (kojarzony m.in. z „Uśpionych”) i Danny’ego McBride’a. Ten drugi w kowbojskim kapeluszu i z łotrzykowską miną nieco rozrzedza napompowaną wizję Scotta. Natomiast Katherine Waterston („Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”) wcielająca się w Daniels – postać, która miała stać się kolejną Ellen Ripley, nie podołała trudnemu zadaniu. Nawet gdy uzbrojona w karabin walczy z Obcym, to brakuje jej charyzmy Sigourney Weaver.
Coś nie tak, kiedy w filmie ze słowem Obcy w tytule, ów Ksenomorf i jemu podobne (tzw. Neomorfy) to jedynie dodatki, które zamiast straszyć swoją fizjonomią i zachwycając inteligencją, z organizmu doskonałego przeistaczają się w skaczące, cyfrowo skrojone (bez polotu) przez komputer monstra. Mało namacalne i przez to mało przerażające. Aż tęskni się za czasami, kiedy Obcych udawali wyrośnięci faceci w gumowych kostiumach lub byli oni poruszanymi przez animatronikę kukłami.
Jaki zatem otrzymaliśmy produkt końcowy? Dziurawy. Trochę strzelanki, sporo krwawego (mało gotyckiego) horroru, w którym rządzi przypadek, fabularne mielizny i zakaźny patogen. Do tego dwa androidy-karatecy grające na flecie i dyskutujące o potrzebie dawania i odbierania życia. Kilka nowych, dość ciekawych pomysłów na zawiązanie fabuły i próba podtrzymywania atmosfery z klasycznego filmu to niewiele panie Scott. Mimo że z „Marsjanina” zrobił pan dobrą adaptację i czuje się w kosmosie niemalże jak ryba w wodzie, to nie jest pan wielkim kreatorem (jak można nazwać filmowego Davida) i pora już chyba przejść na emeryturę i oddać serię w inne ręce.
Gdyby to był pierwszy kinowy występ Ksenomorfa lub zupełnie oddzielna opowieść, to film byłby do zjedzenia w całości, bez żołądkowej rewolucji. Jednak jako kolejny epizod kultowej serii wypada blado. Nie emocjonuje jak poprzedniki. Lepiej jakby doszedł do skutku projekt piątej odsłony z Ellen Ripley od Neilla Blomkampa, twórcy „Dystryktu 9”. To już jednak pozostanie niespełnionym marzeniem każdego fana. „W komosie nikt nie usłyszy twojego krzyku”. W kinie zapewne też nie. Szkoda…
Ocena: 5,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Prolog:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
*Recenzja ukazała się również na portalu Centrum Sceny.pl oraz Filmweb.pl (profil Aragorn88)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Obcy: Przymierze" – "Wielki" kreator
Więcej artykułów od autora aragorn136
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie
Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze –
Pamiętam. Ten rok 2016. Ten dzień, kiedy stacja HBO wyemitowała pierwszy odcinek „Młodego Papieża”, a następnie tydzień po tygodniu jego kolejne epizody. Tak samo surrealistyczne, poetyckie, natchnione boskością i pozytywnie kiczowate. Włoch Paolo Sorrentino stworzył miniserial z całym dziwnym dobrodziejstwem inwentarza. Dzieło sztuki – krzyczało z zachwytu wielu widz
Polecamy podobne artykuły
„Blade Runner” z 1982 roku, przetłumaczony u nas nie do końca trafnie jako „Łowca androidów” (w filmie użyto nazwy replikanci) to obraz mający dziś status pełnego arcydzieła, które wyznaczyło nowe kierunki w science fiction. Co ciekawe, w dniu premiery nie był zbyt pozytywnie przyjęty i dopiero po latach, gdy pojawiło się kilka jego wersji, łącznie z reżyserską, zosta
Zachęcamy do zapoznania się z recenzją długo oczekiwanego obrazu science-fiction Ridleya Scotta, twórcy "Łowcy androidów", "Obcego" i "Gladiatora".
Wystartujmy wspólnie w daleką kosmiczną podróż. Cel misji: odnaleźć i opisać najsłynniejsze filmowe monstrum. Pamiętajmy jednak, by być czujnym, bowiem Xenomorph nie zna litości i nie wie, co to strach.
Pytanie, na które postaramy odnaleźć odpowiedź, nawiązuje do słynnej powieści oraz jej adaptacji, czyli "Łowcy androidów". Ponadto opiszemy fenomen popularności robotów, cyborgów oraz androidów w świecie kina.
Kino, niczym wehikuł magiczny przenosi w czasie i przestrzeni. Serwując kalejdoskop światów, pozwala zanurzyć się w otchłani czasu dawno minionego albo rzuca nas w nieodgadnioną przyszłość. Zabierając w podróż do przyszłości stworzonej przez Kurta Wimmera ukazuje wizję sterylnego, nowoczesnego świata, a za pośrednictwem Ridleya Scotta wprowadza do świata stanowiącego
Technologiczny postęp może czasem przeciętnego mieszkańca planety Ziemia przyprawić o niemały zawrót głowy. Jeszcze większy szok nastąpi, gdy ów jeden z wielu Ziemian dowie się, że już wkrótce, za kilkadziesiąt lat, we wszystkich większych i mniejszych miastach, będzie można udać się do agencji towarzyskiej, aby uprawiać seks z… robotami! To nie bajka. To wielce prawd
Wreszcie jest. 8 maja pojawił się w sieci trailer do sequela „Łowcy androidów” (1982). Klimat, zdjęcia, muzyka – wszystko prezentuje się wspaniale! Można odetchnąć z ulgą. Utalentowany wizjoner – Kanadyjczyk Denis Villeneuve („Nowy początek”), chyba podołał zadaniu. Po kadrach widać, że kontynuacja kultowego filmu Ridleya Scotta może się udać! Do swojej roli po wielu
Teraz czytane artykuły
Groza, tajemnica i krwawa łaźnia. To właśnie te podstawowe elementy napędzały fabułę i budowały klimat serii o najbardziej przerażającym, fascynującym kosmicznym potworze w historii kina. Niestety, w oczekiwanym (raczej przez najwierniejszych fanów) sequelu „Prometeusza” i jednocześnie prequelu „Obcego – 8. pasażera Nostromo” najwięcej jest tego trzeciego – tryskające
W poradniku opiszemy najważniejsze elementy, jakimi należy się kierować podczas wyboru pieca na ekogroszek. Podamy również zasady jak ekonomicznie ustawić piec na ekogroszek.
Валерий Меладзе i ВИА Гра to bez wątpienia jedni z najpopularniejszych artystów w rosyjskojęzycznych państwach. Bardzo często występują w duecie, stąd moje połączenie w jednym artykule.
Końcówka sierpnia to jednocześnie koniec wakacji. Ludzie wracają z wczasów, młodzież powoli szykuje się do szkoły i podsumowuje pełne przygód ciepłe dni. A co robią w stacji BBC? Wpadają na pomysł, aby sporządzić listę 100 najlepszych filmów XXI wieku (mimo że do jego końca jeszcze szmat czasu). Polacy powinni być dumni. Trafiły na nią dwa tytuły polskich reżyserów: „
Dziwne czasy nastały dla kina zachodniego. Gdzie się nie obrócisz, tam jakieś uniwersum. Marvel Studios ma swój ogromny świat komiksowych superbohaterów, w jego ślady stara się iść zdyszane ze zmęczenia Warner Bros z postaciami DC i „Harrym Potterem”, Disney rozbudowuje i tak już ogromny wszechświat „Gwiezdnych Wojen”, a Paramount Pictures planuje kilkanaście kolejnyc
No i jest. Czekaliśmy i się doczekaliśmy. Oto pierwszy teaser (ale nie taki krótki, bo aż 2 minutowy) do IX, ostatniego epizodu najnowszej trylogii "Gwiezdnych wojen" od Disneya i ponownie w reżyserii J. J. Abramsa. O ile zapowiedź ma klimat i czującego się jak ryba w wodzie, podstarzałego Billy'ego Dee Williamsa, który powraca do roli Lando, to już podtytuł budzi rac
Są super szybkie i bardzo kosztowne. W Polsce marzą o nich wszyscy miłośnicy motoryzacji. Niestety dla większości, oprócz wpływowych biznesmenów i bogatych gangsterów, to pragnienie nigdy się nie spełni.
Zespół klasztorno-katedralny Mariawitów znajduje się przy ul. Kazimierza Wielkiego 27 w Płocku. Jest to główna świątynia oraz siedziba biskupa mariawickiego. Warto się tam wybrać, by poczuć niezwykłą atmosferę i przez chwilę zapomnieć o problemach i zewnętrznym świecie.
14 lipca 2015 to data, którą każdy miłośnik astronomii i podróży kosmicznych powinien zapamiętać. Wtedy amerykańska sonda New Horizons dotarła do Plutona – najmniejszej planety naszego Układu Słonecznego. W centrum dowodzenia NASA radość ogromna, gdyż to historyczny moment. Pierwszy raz bowiem maszyna zbudowana przez człowieka poleciała tak daleko.
Gdy 10 kwietnia 1997 roku w księgarniach pojawiła się debiutancka książka J.K. Rowling, to zapewne mało kto spodziewał się po niej większego sukcesu. W końcu powieści fantasy osadzonych w świecie współczesnym było już pod dostatkiem. Jednakże rok 1997 nie był jakimś tam zwykłym rokiem, a „magicznym”. W ten właśnie sposób „Harry Potter i Kamień Filozoficzny” nie tylko
Kiedy w pobliskiej bibliotece zauważyłem na półce nowe wydanie „Zabójczych maszyn”, nie zastanawiałem się zbyt długo nad jego wypożyczeniem. Wszak ten I tom bestselerowej serii fantastycznych książek pt. „Kroniki Głodnych Miast” już w grudniu trafi na ekrany kin. Za adaptację odpowiadają nie byle jacy twórcy, bo ludzie od trylogii „Władca Pierścieni”, a pierwszy zwia
Rafał, mieszkaniec Raciborza zrealizował jedno ze swoich marzeń. W styczniu podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy wylicytował wycieczkę w rejon masywu Dachstein. Sponsorem wyjazdu była firma EKO-OKNA S.A, która w swojej załodze ma miłośnika wspinaczki wysokogórskiej – Michała Miczka. Na wyprawę w Alpy wybrali się razem. Przeżyli niezwykła przygodę, a przy oka
24 maja 2019 roku około 23:00 na polskim niebie były widoczne dziwne światła poruszające się w linii prostej. Było ich 60 i leciały jedna za drugą, tworząc niesamowite zjawisko. Czy to było UFO?
"Gdyby nie nasze dzieci i wnuki nikt nigdy nie pamiętałby o nas."
Jak nakazuje tradycja, podczas tłustego czwartku nie może na stole zabraknąć pączków. Ten słodki przysmak jest tak pyszny i wygląda tak kusząco, że nie sposób się mu oprzeć. I powtarzamy w duchu: „jeszcze jeden i wystarczy”, „więcej już nie zjem”, „brzuszek urośnie”, „muszę się powstrzymać”, a jednak nie można się powstrzymać…
Bożyszcze osób tej samej płci, symbol spełnionego amerykańskiego snu jest już po pięćdziesiątce. I nie wygląda ani na zmęczonego pracą, ani też na kogoś, po kim widać przeżyte ponad pół wieku. Mężczyzna wciąż pożądany, mający coś z buntownika, i dodatkowo człowiek, który związał się w silnym miłosnym uścisku z Angeliną „Królową seksapilu” Jolie. Czego pragnąć więcej?
Ed i Lorraine Warren zasłynęli w Stanach Zjednoczonych jako badacze zjawisk paranormalnych. W filmie „Obecność” możemy zapoznać się z ich najtrudniejszą sprawą (na potrzeby kina nieco ubarwioną). W tym artykule dowiecie się nieco o tym ekscentrycznym małżeństwie oraz o pewnej nawiedzonej lalce i kłopotach rodziny Smurlów.
Nowości
No i stało się po raz dziewiąty, to, co stać miało. Wiadro pomyj się wylało… Stop! Spokojnie. Żadni hejterzy z nory nie wyleźli, jeno Węże wypełzły. Ale ani te ogrodowe, ani gady, a nagrody, czy raczej (anty)nagrody przyznawane najsłabszym filmom polskim, ich twórcom oraz aktorom. W tym roku „ślad po ukąszeniu” na długo pozostanie na dłoniach Michała Milowicza, który
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Godzinny wykład profesora Krzysztofa Pyrcia na temat koronawirusa. Profesor Pyrć bardzo ciekawie przedstawia wszystkie cechy koronawirusów. Zapraszamy do oglądania!
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
Ma dopiero 35 lat, a już dał się poznać, nie tylko jako idący pod prąd reżyser, ale także jako zdolny scenarzysta i ambitny człowiek. Z rodzinnej Gdyni wyruszył do Paryża i Los Angeles, aby tam ukończyć szkoły filmowe. Zaczynał od ciekawych dokumentów („Moja wola”, „Niepowstrzymani”), a w 2016 zaskoczył, a niektórych zszokował, „Placem zabaw” – zainspirowanym prawdziw
Artykuły z tej samej kategorii
Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze –
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Niegdyś krótką historyjką miał się stać, ale ostatecznie w długi metraż się przeobraził. 30 listopada pojawić się miał, ale ostatecznie, „ulepszony”, 7 grudnia przybył. „Coś się kończy, coś się zaczyna” – takowy był tytuł pewnego opowiadania. Jakże trafna to sentencja w przypadku „Pół wieku poezji później”, w którym wydarzenia rozgrywają się ćwierć wieku po tych z sag
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.277