aragorn136 (1378 pkt)Strona WWW Autora352
444 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (1378 pkt)
131 dni temu
„Obcy: Przymierze” rozpoczyna scena rozmowy Petera Weylanda z androidem Davidem. Ta spokojna wymiana zdań stwórcy ze swoim „dzieckiem” m.in. na temat pochodzenia człowieka tocząca się gdzieś w aseptycznym, białym pomieszczeniu bardziej pasuje do filozoficznej wymowy arcydzieła Ridleya Scotta, czyli „Łowcy androidów” niż uniwersum Obcego. Jednak gdy odświeżymy sobie średnio udanego, mającego potencjał na bycie opus magnum reżysera, „Prometeusza”, to zabieg ten wydaje się słuszny. Widz już wtedy, na samym wstępie zaczyna podejrzewać, że idea kreacjonizmu i zabawa w Boga, podobnie jak tam, także i w „Przymierzu” zdominują fabularną oś filmu. I tak po części jest. Z drugiej strony, kiedy za chwilę na ekranie pośrodku komicznej pustki nieśpiesznie wyłoni się tytuł, któremu towarzyszy zapożyczona z oryginalnego klasyka muzyka, całe ciało przeszywa dreszcz. A w głowie kiełkuje myśl, że oto faktycznie otrzymamy produkcję na miarę pierwszego „Obcego”.
Przymierze to statek kolonizacyjny ze „śpiącymi” dwoma tysiącami przyszłych mieszkańców nowego odległego świata, kilkunastoma członkami załogi i wieloma embrionami. Jedynym czuwającym jest tu przechadzający się po pokładzie android Walter (Michael Fassbender). Razem z nim podąża oko kamery Dariusza Wolskiego, rejestrujące futurystyczne ciasne wnętrza. „To będzie świetne kino science fiction” – te słowa i wiara towarzyszą widzowi nadal. I nagle…
W trakcie lotu nieoczekiwanie dochodzi do wypadku. Wybudzona załoga, naprawiając szkody, dodatkowa odkrywa sygnał ze znajdującej się w pobliżu planety. Kapitan Oram (Billy Crudup) śmiało decyduje, aby ją zbadać. Może właśnie tam zbudują osadę, nie narażając uczestników misji na dalsze kosmiczne niebezpieczeństwa. Niestety ów zdatny do życia raj okaże się piekłem.
Robią wrażenie pejzaże planety – szerokie kadry pieszczą oko. Serce fanowskie bije mocno, napięcie niemal sięga zenitu, czuć zbliżające się zagrożenie. Faktycznie siedzimy jak zahipnotyzowani. Lecz im dalej w las, tym jest coraz bardziej… nijako, nielogicznie. Jakby Ridley Scott i scenarzyści: John Logan („Gladiator”) i Dante Harper chcieli na siłę uczynić z „Obcego: Przymierza” obraz, który musi przebić pod każdym względem wszystkie części sagi. Tymczasem stoją w rozkroku – z jednej strony upodabniając go do „Prometeusza”, z drugiej klonując sceny z mających niepowtarzalny styl „8. pasażera Nostromo” i widowiskowego „Decydującego starcia”. Nie wyszło z tej mieszaniny smakowite danie.
Imponuje operatorska finezja naszego rodaka Dariusza Wolskiego, niezłych jest kilka zainscenizowanych momentów akcji, jednak wszystko psują absurdalne wybory poszczególnych drugoplanowych i epizodycznych bohaterów. Bezmyślnie zwiedzają nieznane okolice, jakby byli na wakacjach w tropikach, a nie na „pozornie” przytulnej planecie, służąc głównie jako mięso armatnie – ginąc szybko lub w męczarniach jeden za drugim. Nie ma miejsca na zżycie się z nimi, zapoznanie, kibicowanie. Praktycznie nie istnieje też intrygujący wątek dotyczący obcej cywilizacji i Inżynierów (wypuszczony w sieci prolog-viral dawał nadzieję, że coś jednak w samym filmie o nich dostaniemy).
Również aktorsko poza bardzo dobrym w swojej podwójnej roli Fassbenderem film nie ma za dużo do zaoferowania. Z obsady zapamiętamy głównie Billy’ego Crudupa (kojarzony m.in. z „Uśpionych”) i Danny’ego McBride’a. Ten drugi w kowbojskim kapeluszu i z łotrzykowską miną nieco rozrzedza napompowaną wizję Scotta. Natomiast Katherine Waterston („Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”) wcielająca się w Daniels – postać, która miała stać się kolejną Ellen Ripley, nie podołała trudnemu zadaniu. Nawet gdy uzbrojona w karabin walczy z Obcym, to brakuje jej charyzmy Sigourney Weaver.
Coś nie tak, kiedy w filmie ze słowem Obcy w tytule, ów Ksenomorf i jemu podobne (tzw. Neomorfy) to jedynie dodatki, które zamiast straszyć swoją fizjonomią i zachwycając inteligencją, z organizmu doskonałego przeistaczają się w skaczące, cyfrowo skrojone (bez polotu) przez komputer monstra. Mało namacalne i przez to mało przerażające. Aż tęskni się za czasami, kiedy Obcych udawali wyrośnięci faceci w gumowych kostiumach lub byli oni poruszanymi przez animatronikę kukłami.
Jaki zatem otrzymaliśmy produkt końcowy? Dziurawy. Trochę strzelanki, sporo krwawego (mało gotyckiego) horroru, w którym rządzi przypadek, fabularne mielizny i zakaźny patogen. Do tego dwa androidy-karatecy grające na flecie i dyskutujące o potrzebie dawania i odbierania życia. Kilka nowych, dość ciekawych pomysłów na zawiązanie fabuły i próba podtrzymywania atmosfery z klasycznego filmu to niewiele panie Scott. Mimo że z „Marsjanina” zrobił pan dobrą adaptację i czuje się w kosmosie niemalże jak ryba w wodzie, to nie jest pan wielkim kreatorem (jak można nazwać filmowego Davida) i pora już chyba przejść na emeryturę i oddać serię w inne ręce.
Gdyby to był pierwszy kinowy występ Ksenomorfa lub zupełnie oddzielna opowieść, to film byłby do zjedzenia w całości, bez żołądkowej rewolucji. Jednak jako kolejny epizod kultowej serii wypada blado. Nie emocjonuje jak poprzedniki. Lepiej jakby doszedł do skutku projekt piątej odsłony z Ellen Ripley od Neilla Blomkampa, twórcy „Dystryktu 9”. To już jednak pozostanie niespełnionym marzeniem każdego fana. „W komosie nikt nie usłyszy twojego krzyku”. W kinie zapewne też nie. Szkoda…
Ocena: 5,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Prolog:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
*Recenzja ukazała się również na portalu Centrum Sceny.pl oraz Filmweb.pl (profil Aragorn88)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Obcy: Przymierze" – "Wielki" kreator
"Dziewczyna z pociągu" – Rachel po drugiej stronie "lustra" - Recenzje książek
Bestseller Empiku 2015, najszybciej sprzedający się debiut w historii brytyjskiego rynku – głoszą informacje na okładce. Do tego wypowiedź Stephena Kinga, który uważa, iż jest to znakomity thriller psychologiczny, kryminał, od którego nie mógł się oderwać przez całą noc. Taka rekomendacja nie może być bezpodstawna. Musiałem więc sprawdzić, co spowodowało, że debiut Pauli Hawkins z wielkim przytupem wkroczył w literacki świat.
"Mięso" – Na surowo, bez popitki - Recenzje filmów
O francuskojęzycznym horrorze pt. „Mięso” zrobiło się głośno rok temu, kiedy był wyświetlany na Festiwalu Filmowym w Toronto. Jak donosiły nagłówki internetowe – niektórzy widzowie mdleli, inni potrzebowali torebek, aby oddać w nie zwartość dopiero co przetrawionego przez żołądek popcornu; a jeszcze inni opuszczali salę kinową w połowie seansu… Nawet już sam tytuł i krwawa zapowiedź sugerowały, że oto mamy do czynienia z jednym z najbardziej ostrych horrorów w historii. A jak jest w rzeczywistości?
"Metro 2033" – "Choćbym kroczył najciemniejszym tunelem, zła się nie ulęknę!" - Recenzje książek
Zachęcony przez kolegę, wreszcie odważyłem się i nadrobiłem zaległości. Otóż po raz pierwszy wziąłem w drżące dłonie najnowsze wydanie kultowej rosyjskiej powieści „Metro 2033”. Książka to wyjątkowo obszerna (niemal 600 stron!). Opowiadająca ponurą historię, przez którą wrażliwszy czytelnik może w najgorszym wypadku wpaść w sidła wielomiesięcznej depresji, a w najlepszym mieć zły nastrój przez kilka dni. Witajcie w podziemiach metra, w świecie po zagładzie nuklearnej, w krainie gdzie panuje mrok, gdzie „straszna jest nie sama śmierć, straszne jest jej oczekiwanie”.
Pisarka długo chorowała. Zmarła 2 sierpnia dzień po rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Miała skończone 87 lat. O tym smutnym fakcie poinformowała opinię publiczną Prezes Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Małgorzata Karolina Piekarska.
"Wojna o planetę małp" – "Apes together strong!" - Recenzje filmów
„Wojna o planetę małp” to nietypowy letni blockbuster. Ważniejsze są tu bowiem rozterki na temat moralności i dramat jednostki niż sama akcja i piekło wojny. Co więcej, jest to film hołdujący… „Czasowi Apokalipsy” Coppoli, i równie mocno, jak wspomniane arcydzieło kina wojennego, zagłębia się w psychologię postaci i angażuje w opowiadaną historię. Niezwykłe, tym bardziej że pierwsze skrzypce grają w nim nie ludzi z kwi i kości, tylko stworzone techniką motion i performance capture małpy!
Polecamy podobne artykuły
"Prometeusz" wylądował - Recenzje filmów
Zachęcamy do zapoznania się z recenzją długo oczekiwanego obrazu science-fiction Ridleya Scotta, twórcy "Łowcy androidów", "Obcego" i "Gladiatora".
Uważaj! Obcy nie śpi! - Artykuły o filmach
Wystartujmy wspólnie w daleką kosmiczną podróż. Cel misji: odnaleźć i opisać najsłynniejsze filmowe monstrum. Pamiętajmy jednak, by być czujnym, bowiem Xenomorph nie zna litości i nie wie, co to strach.
Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? - Artykuły o filmach
Pytanie, na które postaramy odnaleźć odpowiedź, nawiązuje do słynnej powieści oraz jej adaptacji, czyli "Łowcy androidów". Ponadto opiszemy fenomen popularności robotów, cyborgów oraz androidów w świecie kina.
"Niezwyciężeni" – 1939-89 – historia Polski w pigułce w sugestywnej animacji IPN - Historia
W serwisie YouTube od 15 września 2017 roku można oglądać krótkometrażową animację pt. „Niezwyciężeni”. Za jego produkcję odpowiadają: Instytut Pamięci Narodowej, studio Fish Ladder/Platige Image i firma Juice. Obraz powstawał przez rok, a jego premiera odbyła się podczas konferencji prasowej w stołecznym Centrum Edukacyjnym IPN. Przez 4 minuty przedstawiona jest tu heroiczna walka Polaków o wolność – najpierw z hitlerowskimi Niemcami, a następnie komunizmem. Niektórzy zarzucą, iż pominięto pewne wątki i postacie, lecz na pewno będą stać w jednym rzędzie, wysoko oceniając warstwę techniczną, klimat i głos narratora (w polskiej wersji Mirosław Zbrojewicz, a w angielskiej Sean Bean).
Największe warzywa w Polsce rosną na działce w Raciborzu! - Dom i ogród
Piotr Holewa, mieszkaniec Raciborza hoduje największe warzywa w Polsce. Jest jedyną osobą, która zdobyła 19 tytułów Mistrza Polski w hodowli gigantycznych marchewek, buraków, dyń, kabaczka czy kalarepy. Co najważniejsze, jego okazy nie zawierają chemii, są wolne od GMO, odżywiane tylko naturalnym obornikiem i kompostem. Takich działkowców pasjonatów jak pan Piotr nie ma wielu w Europie, jego pasja wymaga cierpliwości, poświęcenia i dużej wiedzy na temat roślin.
"To" – Też się uniesiesz - Recenzje filmów
Dzieciarnia z Derry w stanie Maine ma przed sobą niezłe wyzwanie, musi bowiem stawić czoła nadopiekuńczym matkom, obojętnym sąsiadom, szkolnym chuliganom i całej reszcie otaczającej ją patologii, aby - w końcu - dotrzeć do celu i... dorosnąć. Wyzwanie zatem, choć wymagające, w rzeczywistości nie różni się zbytnio od szarej codzienności wielu młodych ludzi w każdym innym miejscu na świecie. No, ale co z tym morderczym klaunem? – pewnie zapytają ci, którzy wiedzą chociażby z grubsza, o czym traktuje powieść Stephena Kinga „To” lub jej dwuodcinkowa adaptacja telewizyjna z 1990, czyli zapewne zdecydowana większość.
Lucyna i Marek Rajczykowscy – w służbie potrzebującym - Człowiek
Lucyna i Marek Rajczykowscy to małżeństwo lekarzy, którzy swoją postawą i założonymi celami nie tylko leczą, ale dają ludziom nadzieję i prawdziwe ukojenie w bólu. Jako jedni z pierwszych na Śląsku założyli hospicjum. Takich lekarzy, jak oni w Polsce, a nawet Europie jest niewielu.
X Jubileuszowy Raciborski Piknik Modelarski na wałach Odry za nami - Pokazy
Pokazy spadochroniarzy, prezentacja niezwykłych latających modeli i wielka bitwa powietrzna. Między innymi takie atrakcje czekały na fanów podniebnego show z całej Polski i Czech, którzy w sobotę 10 września zawitali do Raciborza na X Jubileuszowy Piknik Modelarski na wałach Odry przy kanale Ulga.
Oto artykuł o człowieku, który choć pochodzi z małego miasta, to jego wyroby, a raczej dzieła sztuki trafiają do znanych, cenionych osób na całym świecie. Dariusz Niestroj, bo o nim mowa, to jeden z nielicznych ludzi w Polsce, a nawet Europie, który wykonuje zawód kaletnika metodą hand made.
"To" – Też się uniesiesz - Recenzje filmów
Dzieciarnia z Derry w stanie Maine ma przed sobą niezłe wyzwanie, musi bowiem stawić czoła nadopiekuńczym matkom, obojętnym sąsiadom, szkolnym chuliganom i całej reszcie otaczającej ją patologii, aby - w końcu - dotrzeć do celu i... dorosnąć. Wyzwanie zatem, choć wymagające, w rzeczywistości nie różni się zbytnio od szarej codzienności wielu młodych ludzi w każdym innym miejscu na świecie. No, ale co z tym morderczym klaunem? – pewnie zapytają ci, którzy wiedzą chociażby z grubsza, o czym traktuje powieść Stephena Kinga „To” lub jej dwuodcinkowa adaptacja telewizyjna z 1990, czyli zapewne zdecydowana większość.
"Mięso" – Na surowo, bez popitki - Recenzje filmów
O francuskojęzycznym horrorze pt. „Mięso” zrobiło się głośno rok temu, kiedy był wyświetlany na Festiwalu Filmowym w Toronto. Jak donosiły nagłówki internetowe – niektórzy widzowie mdleli, inni potrzebowali torebek, aby oddać w nie zwartość dopiero co przetrawionego przez żołądek popcornu; a jeszcze inni opuszczali salę kinową w połowie seansu… Nawet już sam tytuł i krwawa zapowiedź sugerowały, że oto mamy do czynienia z jednym z najbardziej ostrych horrorów w historii. A jak jest w rzeczywistości?
"Volta" – Lekcja historii wg Machulskiego - Recenzje filmów
Nie na darmo Juliusza Machulskiego zwykło się kiedyś nazywać „najbardziej hollywoodzkim polskim reżyserem”. Za czasów PRL-u bowiem wspomniany twórca był niezwykłym wizjonerem dziesiątej muzy, który nie bał się eksperymentować z kinem zarówno pod względem treści jak i formy.
"Transformers: Ostatni Rycerz" – Psorka z Brazzers i wielkie roboty - Recenzje filmów
Nie jestem jak te tępe bubki z superpoważanych gazet i stron internetowych, które wszystkie filmy oceniają tą samą miarką. Nie wychodzę z założenia, że kino ma dostarczać przeżyć duchowych – jego zadaniem jest również dostarczanie rozrywki. Dlatego zarówno „Obywatelowi Kane’owi”, jak i letniemu blockbusterowi mogę wystawić taką samą ocenę – nie oceniam ich przecież w jednej tylko skali. W przeciwieństwie do Wielce Poważnych Recenzentów, którzy z miażdżenia kina rozrywkowego uczynili swoje hobby, miałem nadzieję dostarczyć Wam pozytywną recenzję „Transformers: Ostatniego Rycerza”. Co prawda dalej mógłbym to zrobić, ale musiałbym kłamać, a tego robić nie chcę.
"Obecność 2" – Uwierz w poltergeista! - Recenzje filmów
James Wan powraca w wielkim stylu. Jeśli przed seansem sceptycznie podchodziliście do kontynuacji „Obecności”, niebezpodstawnie przecież sądząc, iż sequel będzie jedynie odcinaniem kuponów od sukcesu pierwowzoru, to mogę Was zapewnić, że rzeczony reżyser z nie mniejszą pasją oraz zaangażowaniem zrealizował kolejną część, która dla wielu kinomanów może się okazać lepsza niż jedynka.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2017 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.203