"Rambo: Ostatnia krew" – Trzymam za słowo - Recenzje filmów

Tytułowa „Ostatnia Krew” powinna zostać przelana dawno temu i zakończyć historię Johna Rambo w sposób zbliżony do oryginalnej powieści Davida Morella z 1977 roku, a przede wszystkim oszczędzić widzom widoku upadku rewelacyjnie wykreowanej postaci. Niewiele zostało z żołnierza próbującego prowadzić cywilne życie i borykającego z efektami zespołu stresu pourazowego. Kto jeszcze pamięta scenę, kiedy ta maszyna wojenna płakała, leżąc na podłodze i rozpaczając nad losem poległych przyjaciół oraz własnym? Nie będę się pastwił tutaj nad kolejnymi sequelami i zajmę się przedmiotem recenzji. Franczyza niczym wampir wbiła swoje kły, a najnowsza produkcja w reżyserii Adriana Grunberga („Dorwać Gringo”) stanowi dowód, że w żyłach nie płynie już kompletnie nic. Susza.

 

Kadr z filmu "Rambo: Ostatnie krew" (źródło: materiały prasowe)

 

Nie pomaga tej suszy krajobraz Arizony, gdzie John osiadł na stałe, żeby wspierać w dorastaniu osieroconą siostrzenicę (Yvette Monreal). Nie pomagają też dialogi, które w połączeniu z drewnianą grą aktorską i kolejnym linijkom ekspozycji wypowiadanym bez emocji szybko zniechęcają do dalszego seansu. W każdym razie, dziewczyna chce jechać do Meksyku w celu odnalezienia ojca, który opuścił rodzinę w dzieciństwie. Wszyscy się temu sprzeciwiają, nadal utrzymując kamienny wyraz twarzy. Tutaj pojawia się nawiązanie do bajki Disneya:

- Spójrz synu, cała ta ziemia opromieniona słońcem to nasze królestwo (…)

- A to takie ciemne miejsce?

- To jest Meksyk i nie wolno Ci tam chodzić!

Kadr z filmu "Rambo: Ostatnie krew" (źródło: materiały prasowe)

 

Obraz południowego sąsiada, jaki maluje Grunberg przepełniony jest rasistowskimi stereotypami, a co najzabawniejsze, meksykańskie „cmentarzysko słoni” zdaje się zdawać tuż za rogiem, bo skaczemy pomiędzy farmą a slumsami równie szybko, jak Rambo przeładowuje broń. Film jest jednak zły w tak wielu innych aspektach, że ciężko zarzucić mu świadomy i celowy brak wrażliwości politycznej i społecznej świadomości.

 

Gabrielle sprzeciwia się swoim opiekunom i funduje nam najnudniejszą sekwencję buntu i ucieczki autem w historii kina, a reżyser upiera się przy pokazywaniu po raz kolejny pustki widocznie wymalowanej na jej obliczu. W latach trzydziestych poprzedniego wieku potrafiono kręcić wnętrza pojazdów z większą finezją. Młodą dziewczynę po przekroczeniu granicy, zgodnie z zapowiedzią Mufa… Rambo spotykają same czarne charaktery, z ojcem i przyjaciółką na czele, a na deser dostaje tabletkę gwałtu do drinka. Ląduje w burdelu, siłą i narkotykami zmuszana do pracy. John Rambo wpada w szał i rusza z misją ratunkową. Wszystko to widzieliśmy w zwiastunach i można było zamknąć w kilkunastu minutach, jednak całość ciągnie się niemiłosiernie wolno.

 

Kadr z filmu "Rambo: Ostatnie krew" (źródło: materiały prasowe)

 

Wróćmy w tym momencie do ulubieńca publiczności, czyli Tommy’ego Wiseau. Sceny, w których aktorzy mają swoją grą wyrażać gniew, przypominają słynne wejście na dach z plastikową butelką w dłoni. Tylko rekwizyty są różne, od opakowania po lekach, przez trzaskanie drzwiami, aż po poręcz balustrady, w którą uderza dłońmi szef gangu. Moje plastikowe żołnierzyki w piaskownicy przedszkolnej wyrażały więcej ekspresji niż oni. Parafrazując:

- I want to hit you, it’s true!

- It’s not bullshit!

- I want to hit you!

- I doooooo! Oh hi

Materiału na film jest tutaj najwyżej tyle, by nakręcić krótkometrażowy spin-off „Kevina Samego W Domu” z Rambo w roli głównej, chociaż i ten rozdział wypada kiepsko ze swoją karykaturalną przemocą, fetyszyzacją broni i morderstwami żywcem wyjętymi z horrorów klasy B. Wisienką na torcie jest finał, w którym mężczyzna zostaje pozbawiony serca w sposób bliźniaczy do użytego przez postać Jima Carreya w klasycznej komedii „Głupi i Głupszy”.

 

Ocena: 2/10

 

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

*Autor recenzji publikuje też na Filmwebie pod nickiem Kiszka_1910 oraz na swoim blogu: https://ekran.home.blog/

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję