"Creed: Narodziny legendy" – Spadkobierca legendy boksu! - Recenzje filmów

Właśnie tak czuje się widz po obejrzeniu produkcji rzeczonego twórcy; po prostu znokautowany. Reżysersko-aktorski duet Ryan Coogler-Michael B. Jordan ponownie zdał egzamin, a towarzyszący im Sylvester Stallone w roli ikonicznego Rocky’ego Balboy dodał obrazowi jedynie blasku i ostatecznego szlifu, dzięki czemu „Creed” nie tylko dorównuje pierwowzorowi, on w wielu aspektach zdecydowanie przewyższa oryginał! Zbyt śmiałe stwierdzenie? Po uzasadnienie zapraszam do lektury poniższego tekstu!

 

„Creed” dzieje się kilkanaście lat po znanych widzom wydarzeniach z filmu „Rocky Balboa”. W ręce kinomanów zostaje oddany nowy bohater – syn Apollo Creeda, który wbrew przeciwnościom losu i nieprzychylności rodziny decyduje się podążyć drogą ojca i zostać zawodowym bokserem. Mimo że historia brzmi dość standardowo oraz mało zachęcająco, to obraz z minuty na minutę staje się coraz bardziej interesujący. Prosta z pozoru fabuła okazuje się wielowątkową opowieścią rozgrywającą na kilku różnych płaszczyznach. Na pierwszy rzut oka można dostrzec dwie wyraźnie zarysowane historie, w których nadrzędną rolę odgrywa motyw walki. Widzowie zatem z jednej strony obserwują zmagania utalentowanego, lecz pozbawionego jakiekolwiek wsparcia Adonisa, który zmuszony jest samotnie stawić czoła legendzie ojca, w celu udowodnienia sobie, że jego życie nie jest jedynie przypadkiem; zwykłą, niezaplanowaną pomyłką. Z drugiej natomiast kinomani przyglądają się Rocky’emu. Podstarzały bokser, który już dawno odwiesił swoje rękawice, zmuszony jest stoczyć jeszcze jedną walkę z najcięższym do tej pory przeciwnikiem – wrogiem, który odebrał mu ukochaną Adrian. Widzowie na przemian śledzą wzloty i upadki bohaterów, widzą ich problemy, obawy i zwątpienia. Ponadto warto tutaj wspomnieć, że twórcy rzetelnie kontynuują wątki z poprzedniczek, doskonale pamiętając każdy szczegół serii. Rozwinięta zostaje historia rodziny Apolla, poznajemy również kolejne fakty z życia Rocky’ego i jego bliskich, a w związku z tym znajdziemy masę mniejszych lub większych odniesień do bokserskiej sagi – przykładami może być restauracja Adrian, dawna szkoła bokserska „włoskiego ogiera”, a nawet powrót twórców do trzeciego pojedynku Creeda i nadmienionego pięściarza, ale za zamkniętymi drzwiami (dowiecie się nawet, kto wygrał!). Takich smaczków w obrazie jest naprawdę sporo.

 

Jednakże, pomimo licznych nawiązań i mylących reklamach sugerujących kolejną odsłonę zmagań „włoskiego ogiera”, omawiany obraz to przede wszystkim historia Adonisa. Twórcy wyraźnie zaznaczają to nie tylko w fabule produkcji, spychając Rocky’ego na drugi plan, lecz również za pośrednictwem muzyki. Pamiętacie legendarne kawałki z serii „Rocky”? Usłyszycie je również w „Creedzie”, lecz tylko w momentach poświęconych Balbole. Dodatkowo znane utwory pojawiają się w filmie jedynie w bardzo ściszonej tonacji przywodzącej na myśl szept lub dalekie echo, które momentalnie przywołują wspomnienia i powodują chwilę nostalgii. Jednakże w większości obraz wypełniony jest zupełnie nowymi kawałkami, idealnie budującymi klimat amerykańskiej dzielnicy zdominowanej przez czarnoskórych mieszkańców. Czarna muzyki dobrze pasuje do głównego bohatera, jak i całego obrazu, nadając mu specyficznej atmosfery.

 

„Creed” zatem ukazuje zderzenie dwóch kontrastujących ze sobą osobowości i światów. Jedną z nich jest Adonis, drugą Rocky. Pomimo pozornych różnic i ogromnej przepaści wiekowej, która jest swoją drogą niezłym pretekstem dla twórców do wprowadzenia wielu humorystycznych akcentów do ich bokserskiego widowiska, to bohaterowie są pod wieloma względami bardzo do siebie podobni. Rocky Balboa i Adonis Creed doskonale się uzupełniają, napędzają siebie nawzajem, stanowią dwie strony jednej monety. Wzajemna relacja obu panów, niewątpliwa chemia pomiędzy aktorami, stanowi trzon całego film. To dzięki niej jesteśmy świadkami wielu zabawnych i wzruszających momentów, które dodają tej historii kolorytu i emocjonalnego wydźwięku. Ich spotkanie zmienia życie obu, jeden zyskuje namiastkę prawdziwego ojca, którego nigdy nie miał, drugi otrzymuje powód do walki z chorobą i dalszego życia po utracie bliskich. Innymi słowy, to co próbowano dość nieudolnie przedstawić w piątej części serii, czyli relację pomiędzy trenerem i uczniem, udało się bezproblemowo ukazać w „Creedzie”.

 

Nowa produkcja Cooglera niesie ze sobą ważny przekaz oraz podkreśla istotne dla człowieka wartości. „Creed” to przede wszystkim piękny i wzruszający film o przemijaniu, godzeniu się z przeszłością, a co najważniejsze odnajdywaniu na nowo sensu życia i kolejnego celu do realizacji. Twórcy na przykładzie Rocky’ego próbują nam uświadomić, że nawet wtedy, gdy nasza sława przeminie, najbliżsi odejdą, a najlepsze lata wydają się już daleko za nami, to ciągle możemy odnaleźć szczęście, spełnienie i mimo przeciwności losu z powodzeniem urzeczywistniać swoje marzenia. „Creed” jest również hymnem pochwalnym boksu. Sport ten przedstawiono w filmie jako droga życia, pasja, której zarówno Adonis, jak i Rocky oddali całe swoje serca. Ponadto w produkcji znajduje się świetna refleksja na temat boksu i życia, która stanowi wspaniałe podsumowanie całej dotychczasowej serii. Pada tutaj stwierdzenie, że największym oponentem każdego człowieka jest on sam, czyli jego wady, słabości, strach i obawy. To one wiążą nam ręce, czasem paraliżują przed podjęciem wyzwania lub właściwej decyzji. Nie zabrakło również pokreślenia wartości rodziny, przyjaźni oraz subtelnie wprowadzonego motywu sportowego dziedzictwa.  

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję