O nasChronologiaArtykułyWspółautorzyPocztaZałóż bloga
 -

"Lincoln Highway" – Bądź jak Ulisses! - Recenzje książek

Ciepłe dni roku 1954 – dwaj bracia postanawiają wyruszyć w długą drogę przez Stany Zjednoczone. Słoneczny majowy tydzień 2023 – pewien czytelnik pragnie śledzić ich losy. Tymi braćmi są 18-letni Emmett Watson i dużo młodszy Billy, bohaterowie „Lincoln Higway”, powieści elegancko skonstruowanej i wciągającej, jak stwierdził jeden z krytyków. A tym molem książkowym jestem Ja – Przemysław Jankowski. Niestety, mimo że to dzieło otrzymało wiele pochwał, czuję się zawiedziony… I jednocześnie zadowolony, bo owa historia o miłości braterskiej, przyjaźni i przygodzie, ma w sobie coś urzekającego i łotrzykowskiego. Ale po kolei…

Wstęp
Treść artykułu
Galeria zdjęć
Opinie
Polecane artykuły
aragorn136 (23112 pkt)Strona WWW Autora
Ilość odwiedzin:
719
Czas czytania:
797 min.
Autor:
aragorn136 (23112 pkt)
Dodano:
537 dni temu

Data dodania:
2023-05-23 11:59:43

Amerykański pisarz Amor Towles, który wcześnie zasłynąć chociażby „Dżentelmenem w Moskwie”, tym razem zaprasza do innej krainy – tej lepszej, piękniejszej… pozornie. Może i Emmett nie znajduje się w aż tak trudnej sytuacji jak złamany przez bolszewików hrabia Rostow, lecz również traci w swoim życiu sporo. Odpokutował już swój czym w poprawczaku i wraca do rodzinnego domu w Nebrasce. Tylko z czego tu się cieszyć, gdy nie ma już ojca. Gdy z powodu długów traci farmę. Uśmiech sąsiadki i jej słodkie wypieki pomogą na chwilę. Ale 18-latek musi poradzić sobie sam, tym bardziej że pod opieką ma 8-letniego Billy’ego. Zostać w prowincjonalnym Morgen i tutaj układać przyszłość, znaleźć pracę? O nie. Czas udać się do... Kalifornii.

 

Błękitny studebaker (fot. youtube/screenshot)

 

W tym miejscu czytelnikom, którzy nie trzymali jeszcze owej książki w dłoniach, zapali się w głowie czerwona lampka, a wraz z nią szereg pytań. Wyjaśniam zatem, że bracia nie zamierzają jechać autobusami na gapę. Okazuje się, że ojciec zostawił im parę groszy, a bank nie ma prawa zająć błękitnego studebakera. To auto, które Emmett kupił za własne, zarobione pieniądze, kiedy pracował jako w budowlance. Wsiadajcie więc chłopcy i wyruszajcie. Bo czuje, że nie tylko Was polubię, ale będę trzymał tak mocno kciuki, abyście dojechali do mety, aż trudno będzie mi rozprostować palce. Wszak motywacja tych postaci i stawka jest na tyle osobista, że nie mogłoby być inaczej. Przed laty opuściła ich bowiem matka – bez słowa pożegnania, po prostu wyszła z domu i prawdopodobnie osiedliła się w San Francisco. O tym informują znalezione przez Billy’ego pocztówki.

 

Okładka (źródło: www.wydawnictwoznak.pl)

 

Po powyższym opisie oraz zdaniu, że to zapierająca dech w piersiach odyseja przez Amerykę lat 50., miłośnicy kina drogi zaczną z bijącym sercem przewracać strony tej grubej powieści. Przecież z jednego krańca Ameryki na drugi jest tysiące kilometrów, tyle może się zadziać pod drodze. Szczególnie że bohaterowie zamierzają podróżować legendarną autostradą Lincolna, czyli pierwszą trasą łączące owe krańce USA. Następne rozdziały to jednak nie nowe przystanki i piętrzące się problemy w formie braku paliwa i strachu spędzenia nocy na bezkresnym pustkowiu, gdzie wyją wilki i kroczą włóczędzy. Bo oto dość szybko akcja skręca do Nowego Jorku, by tam zatrzymać się na wiele rozdziałów. Przewrotna do książka. Igrająca z oczekiwaniami. I stąd moje drobne rozżalenie.

 

Bardzo myląca jest kolejna z pozytywnych opinii widniejąca na twardej okładce. Że „»Lincoln Higway« to szalona podróż przez całe Stany, wypełniona niezapomnianymi postaciami, zapadającymi w pamięć sceneriami i suspensem”. Częściowo to prawda. Towles potrafi przykuć czytelników tak bardzo, iż ciężko się im oderwać. Świetnie portretuje też inne postaci, gdzie prym wiodą Duchess i dobrotliwy, łatwowierny Woolly („kumple” Emmetta z Saliny, a konkretniej z tamtejszego poprawczaka) oraz pewien czarnoskóry weteran – deus ex machina owej historii, człowiek, którego życie powinno dostać oddzielną książkę. Dialogi płyną. Narracja fascynuje – niektóre rozdziały to pamiętnik prowadzony w pierwszej osobie i retrospekcje. Realizm lat 50. zachowany – niemal czuć zapach spalin samochodowych, domowych wypieków i znoszonych ubrań. Jednak pojawia się też, poza dawką napięcia, dawka zniecierpliwienia. Kiedy wreszcie bracia ruszą ku horyzontowi?

 

Mapa podróży Odyseusza (źródło: https://www.worldhistory.org)

 

A tu zonk. Bo „Lincon Higway” mimo swego tytułu nie jest powieścią drogi w takim znaczeniu, jakim wielu by chciało. Ma trochę vibe filmowego „Buntownik bez powodu” (pewny siebie, lekko nieobliczalny, zawadiacki, acz czarujący Duchess bardzo mi kojarzy się z kolesiem w stylu Jamesa Deana czy młodego Marlona Brando). Nic dziwnego, że przywodzi na myśl twórczość Johna Steinbecka. Amor korzysta z założeń i tradycji klasycznej amerykańskiej literatury. Ukazuje barwnych, nastoletnich bohaterów, zderzając ich z mitami powojennej Ameryki. Która choć wielka, tak naprawdę jest niczym kolos na glinianej nodze. Ale w tym roku 1954, gdy pod ręką ma się „Kompendium bohaterów, podróżników i innych nieustraszonych poszukiwaczy przygód” profesora Abacus Abernathe, wszystko jest osiągalne, także wiara w lepszą przyszłość. Billy jest przekonany, że dotrą do celu i odnajdą mamę, nawet i po dziesięciu latach. W osobie swego brata widzi jednego z herosów Abacusa. Wyprawę tę traktuje jak mityczną odyseję. I nie ma mowy, aby sprowadzić go na ziemię, wytłumaczyć, iż lektura, którą chowa w plecaku, to fantazja. Przecież spotyka samego… Ulissesa. A nie brakuje też innych niejednoznacznych, zagubionych albo typowych jegomości spod ciemnej gwiazdy, którzy, aby przetrwać i zarobić kasę, odkładają moralny kompas i zajmują się hochsztaplerką.

 

„Lincoln Highway” to opowieść o dorastaniu i długach, które trzeba spłacać. Bardziej dramat niż pełna przygodowa sensacja. Raczej rzecz o wspólnej sile, pozwalającej przeskakiwać rzucane pod nogi kłody, a nie lekka, przyjemna propozycja dla młodzieży – choć można ją czytać z wypiekami na twarzy i odkryć w sobie energiczny pierwiastek młodości, pragnienie ucieczki, spotkania nieznanego. Gdzieś czai się bowiem, wspomniany na wstępie element łotrzykowski, dreszczyk niczym z książek Stephena Kinga. Ja bym najchętniej prawie wcale nie wysiadał z błękitnego studebakera przez te dziesięć dni, ale autor mnie zatrzymuje. Jest policjantem. Wręcza mandat. Rozdziela bohaterów, rozwija ich wątki, rusza naprzód, po czym się cofa. Przypomina, że „droga nie zawsze prowadzi nas tam, gdzie chcemy, ale czasem trzeba dać się jej ponieść”.

 

Ocena: 7/10

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję

Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:





Galeria zdjęć - "Lincoln Highway" – Bądź jak Ulisses!

Temat / Nick / URL:

Treść komentarza:

Więcej artykułów od autora aragorn136

 -

"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek

Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.

 -

"Joker: Folie à deux" – A oni tańczą, tacy szaleni, tacy smutni... - Recenzje filmów

11 nominacji do Oscara, Złoty Lew na Festiwalu w Wenecji, ponad miliard dolarów zarobku na całym świecie (mimo kategorii R). Zaiste „Joker” z 2019 roku był prawdziwym fenomenem. A skoro tak, to może czas na dalsze losy Arthura Flecka? Reżyser Todd Phillips jednak ciągle powtarzał: „to zamknięta historia, bez szans na kontynuację”. Ale jest rok 2024, a do kin wchodzi „Joker: Folie à deux”. Wielu krytyków i widzów krzyczy/pisze głośno: „to najbardziej niepotrzebny sequel”. Czy faktycznie zasługuje na takie miano? Czy następna „terapia”, jakiej poddaje nas Phillips kompletnie nie działa? Jako autor niniejszej recenzji jestem rozdarty. Widzę jednocześnie mrok i światło w tym długim tunelu.

 -

"Pył" – Czas na wielki oddech? - Recenzje książek

Hugh Howey. To człowiek, przez którego: dusiłem się; martwiłem; miałem nadzieję, po czym ją traciłem i ciekaw nieznanego, odczuwałem dreszcze… Dzięki Ci Hugh! Oby więcej było takich ludzi, jak Ty. Takich pisarzy rzecz jasna. Twórców, którzy potrafią wykreować namacalny, wrogi, zniszczony świat. A w nim wyrazistych bohaterów, z którymi na tyle się zżywamy, że pragniemy trzymać kciuki za powodzenie ich misji do samego końca. Howey to zrobił w swojej trylogii „Silos”. I choć z środkowym tomem nie zaprzyjaźniłem się aż tak bardzo (odsyłam do jego recenzji), to finał pt. „Pył” jest tym, czego prawie oczekiwałem. Załóżcie więc maskę przeciwgazową, a najlepiej szczelny kombinezon, bo czeka Was trzymający w napięciu kawał dojrzałej literatury dystopijnej, choć nie tej wielkości, siły i mroku, co „Droga” Cormaca McCarthy'ego.

 -

"Złamane Serce w Toskanii" – Twórz, żyj, kochaj! - Recenzje książek

Gdy mężczyzna pisze melodramat dla młodych polskich dziewczyn, to wydaje się jakby porywał się z motyką na słońce. Niby to nic trudnego – zakochana para; miłość, która pokona wszystko; piękne słowa, chwile uniesień i tęsknoty. Paradoksalnie jednak w takim gatunku literackim powstaje tak wiele dzieł, że mogą one utonąć w lodowatej wodzie jak Leonardo DiCaprio w „Titanicu”. Mim to R. K. Jaworowski z pomocą wydawnictwa Ridero zapragnął „wyrzeźbić” opowieść o pewnej utalentowanej dziewczynie, która w malowniczej stolicy Toskanii ma szansę spełnić marzenia i odzyskać nadzieję na lepsze jutro. Czy autor podarował książkę, po którą warto sięgnąć, jeśli ma się romantyczną duszę? Mimo literackich niedociągnięć, nie będziesz się nudziła droga czytelniczko (chłopaku - raczej tak).

 -

"Obcy: Romulus" – Nowe i stare! - Recenzje filmów

Ambiwalencja to jednoczesne występowanie pozytywnego jak i negatywnego nastawienia do danego obiektu. Tak rzecze Wikipedia. Dlaczego zacząłem od definicji akurat tego słowa? Bo przez cały, dwugodzinny, seans „Obcego: Romulusa” przybrałem tę postawę. Czułem się, jakbym siedział na wielkiej wadze, gdzie szala przechylała się raz na jedną, raz na drugą stronę. Jakby za chwilę miał „wyskoczyć” z mojej fanowskiej piersi potwór, a dwa momenty później następowało już tylko odliczanie do końca – nerwowe i niecierpliwe spoglądanie na zegarek w tych ciemnościach. „Ksenomorf powstał z kolan” – z ulgą głosili pierwsi widzowie (w tym niektórzy krytycy). Ja stwierdzam, że się potyka, choć obślizgły jest i przestraszyć potrafi, a nawet wypali dziurę w głowie.

Polecamy podobne artykuły

 -

Skrajnie Fiatem 126p – niezwykła wyprawa wzdłuż granic Polski - Wolny czas, przygoda

Różne niezwykłe pasje i pomysły mają młodzi ludzie. Bracia Damian i Wiktor Ignaczak chcą przejechać swoim „poczciwym” Maluszkiem, czyli fiatem 126p cały kraj wzdłuż jego granic. Chłopaki mają zamiar wyruszyć 1 lipca i udać się w trwającą 15 dni podróż. W artykule odnajdziecie m.in. krótki wywiad na temat tej śmiałej akcji. Poza tym będzie się pojawiać stale aktualizowany przebieg trasy z opisem ciekawych, odwiedzonych przez nich miejsc!

 -

Bracia Znajmieccy i ich "Pierwszy listopada" – przyprawiający o dreszcze krótki metraż - Ludzie kina

Na naszym portalu często przedstawiamy ludzi z niezwykłą pasją i talentem. Należą do nich także dwaj pochodzący z Uniechowa – małej miejscowości na Kujawach bracia Dawid i Dominik Znajmieccy. Chłopaki interesują się kinem, piszą scenariusze i studiują na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, gdzie rozwijają swoją wiedzę w montażu i zdjęciach. Zapraszamy i zachęcamy do obejrzenia ich klimatycznego krótkometrażowego filmu pt. "Pierwszy listopada". Można się przestraszyć!

 -

"Brothers: A Tale of Two Sons" – Bracia - Recenzje gier

Niezależne gry, które wydawało się, że już są prawie na wymarciu, w ostatnim czasie przeżywają drugą młodość. Dla prawdziwych hardcorowców wychowanych na tytułach z takich konsol jak: Atari, Nintendo czy Commodore są one wciąż chlebem powszednim i przypominają złote czasy platformówek.

 -

Rozmawiamy z Damianem i Wiktorem Ignaczakami o ich zakończonej sukcesem podróży Skrajnie Fiatem 126p - Wolny czas, przygoda

Misja wykonana! Damian i Wiktor Ignaczakowie spełnili swoje marzenie. Szczęśliwie i zgodnie z planem powrócili w połowie lipca do rodzinnego Włocławka. Co ciekawego mieli nam do powiedzenia?

Teraz czytane artykuły

 -

"Lincoln Highway" – Bądź jak Ulisses! - Recenzje książek

Ciepłe dni roku 1954 – dwaj bracia postanawiają wyruszyć w długą drogę przez Stany Zjednoczone. Słoneczny majowy tydzień 2023 – pewien czytelnik pragnie śledzić ich losy. Tymi braćmi są 18-letni Emmett Watson i dużo młodszy Billy, bohaterowie „Lincoln Higway”, powieści elegancko skonstruowanej i wciągającej, jak stwierdził jeden z krytyków. A tym molem książkowym jestem Ja – Przemysław Jankowski. Niestety, mimo że to dzieło otrzymało wiele pochwał, czuję się zawiedziony… I jednocześnie zadowolony, bo owa historia o miłości braterskiej, przyjaźni i przygodzie, ma w sobie coś urzekającego i łotrzykowskiego. Ale po kolei…

 -

Top 100 filmów XXI wieku – najlepsze z najlepszych według zestawienia BBC - Artykuły o filmach

Końcówka sierpnia to jednocześnie koniec wakacji. Ludzie wracają z wczasów, młodzież powoli szykuje się do szkoły i podsumowuje pełne przygód ciepłe dni. A co robią w stacji BBC? Wpadają na pomysł, aby sporządzić listę 100 najlepszych filmów XXI wieku (mimo że do jego końca jeszcze szmat czasu). Polacy powinni być dumni. Trafiły na nią dwa tytuły polskich reżyserów: „Ida” Pawła Pawlikowskiego oraz „Pianista” Romana Polańskiego.

 -

Magia francuskiej piosenki - Muzyczne Style

Język francuski należy do najbardziej dźwięcznych języków, uznawany jest za język miłości, dlatego też francuskie piosenki cieszą się ogromną popularnością.

 -

Zwierzęce gwiazdy - Artykuły o filmach

W kinach króluje odświeżona wersja Parku Jurajskiego. Po 20 latach dinozaury znowu zachwycają, tym razem w wersji 3D. Ale nie o wykreowanej komputerowo faunie będzie tu mowa. Tylko o zwierzakach z krwi i kości - gwiazdach filmowych, bez których kino, jak i telewizja istnieć nie może. Budzą w nas podziw, czasem strach, innym razem śmiech.

 -

Reżyser "Black Panther 2" ujawnia, że ​​nowy bohater Marvela jest tak silny jak Thor i Hulk! - Artykuły o filmach

"Black Panther: Wakanda Forever", ostatni film Marvela z obecnej fazy, wchodzi na ekrany kin w tym listopadowym tygodniu. I jest bardzo wyjątkowy z wielu powodów. Z jakich konkretnie? O tym przeczytacie w niniejszym artykule.

Nowości

 -

Igor Jaszczuk i jego szczerze wyśpiewane "Złoto"! - Muzyczne Style

Jak to jest, gdy potyka się człowiek? Na to pytanie szuka odpowiedzi Igor Jaszczuk w swoim, nowym, trzecim autorskim singlu o dość przewrotnym tytule „Złoto”. Jednocześnie artysta zapowiada w ten sposób nadchodzącą płytę. „Blizny” pojawią się po 25 latach przerwy z muzyką!

 -

British Film Festival ogłasza pełny program! - Kultura

British Film Festival, którego pierwsza edycja odbędzie się już między 13 a 17 listopada w Poznaniu, ogłasza pełny program. W planach prawie 60 tytułów w 9 sekcjach filmowych, pokazy w zaskakujących miejscach, zagraniczni goście i wyjątkowe współprace. Bilety i karnety już w sprzedaży!

 -

"Cyfrowa gra” powróciła. KOMBI Łosowski nadal naładowany energią! - Muzyczne Style

Rok 2024. Co się działo wtedy w świecie polskiej muzyki? Na przykład 40 lat minęło od wydania przełomowej i legendarnej płyty „Nowy rozdział”, na której w całej pełni ukazał się elektroniczny i nowatorski styl muzyki KOMBI. Muzyki skomponowanej przez Sławomira Łosowskiego. I teraz najlepsze – instrumentalna „Cyfrowa gra” z tego krążka pod koniec października pojawiła się odnowiona niczym remake kultowej gry.

 -

Muzyczny "HORROR MOVIE"... - Muzyczne Style

emocean drive, projekt wykonujący gitarową muzykę rozrywkową, zaprasza na seans z dreszczykiem! Ich najnowszy utwór "Horror Movie" to połączenie mrocznej piosenki i filmu grozy.

 -

"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek

Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.

 -

"Ferdenheimer" – to byłby niekiepski film o ojcu bomby atomowej! - Zabawne

Amerykański fizyk Robert Oppenheimer w czasie II wojny światowej był dyrektorem programu rozwoju broni jądrowej "Manhattan". Wydawało się, że Polak Ferdynand Kiepski pierdzi tylko w fotel. Ale nie. On też na zlecenie rządu stworzył prawdziwą bombę. Nie wierzycie? Wszystko zostało udokumentowane. Nawet przetestowane! Wyniki? Alert: Siła eksplozji odrzuciła naukowca Paździocha aż pod warzywniak. Przed Wami zabawna "wariacja" na poważny temat, parodia filmu Nolana od Kaka Projects. Oto zwiastun filmu "Ferdenheimer". Bo są rzeczy, które się fizjologom nie śniły... Tak, ów trailer "wybuchł" rok temu, ale warto go "odkazić".

Artykuły z tej samej kategorii

 -

"Droga Królów" – Niech Cię Burza Sanderson! - Recenzje książek

W pierwszym tygodniu od premiery znalazła się na 7. miejscu listy bestsellerów The New York Times. Zdobyła nagrodę Davida Gemmella Legend Award dla najlepszej powieści fantasy. Każdy fan gatunku musi ją znać i przeczytać od deski do deski – jak pewna Polka, która to uczyniła w dwa dni (!). Po takich rekomendacjach oraz informacjach decyzja o pójściu „Drogą Królów” jest oczywista. I co z tego, że na rynku wydawniczym jest wiele nowości – lepiej zmierzyć się z dawniejszą, 1000-stronicową, wychwalaną powieścią Brandona Sandersona. I niestety… Oj ciężka to była lektura… Ani ona wybitna, ani wciągającą swoją intrygą. Rzekłem to na wstępie Ja – Przemek „Aragorn” Jankowski, który w różnych królestwach już bywał.

 -

"Rebecca Thompson. Król Upiorów" – Młodzi wybrańcy kontra potężne zło! - Recenzje książek

Kiedy ujrzałem to oblicze siedzącej na tronie potężnej, ponurej, przesiąkniętej nikczemnością postaci, to nie było innego wyjścia jak… brać nogi za pas. Nie. Nie tym razem. Czas się z nią zmierzyć, a dokładniej z debiutancką, młodzieżową opowieścią urban fantasy wymyśloną przez R. K. Jaworowskiego – inżyniera informatyka. Tym bardziej, że to zupełna nowość na rynku wydawniczym, stworzona w gatunku „Filmowy styl książkowy” („Movie Book”), w której swoje „palce” maczała... Sztuczna Inteligencja.

 -

"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek

„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.

 -

"Naziści? Jeńcy niemieccy w Ameryce" – Uwięzieni w "raju" - Recenzje książek

Bardzo wiele zostało napisanych książek dotyczących bezpośrednio mrocznych wydarzeń z okresu II wojny światowej. Jednak jest pewien, dość przemilczany temat, pomijany nawet przez filmowców. Mowa o jeńcach, a konkretniej żołnierzach niemieckich pojmanych przez amerykańskie wojsko i przetrzymywanych na amerykańskiej obcej ziemi.

 -

"Infrænum" – Na wieki wieków strzeżmy go! - Recenzje książek

Często jest tak, że nie znamy początkującego pisarza, ale zaintrygowała nas okładka jego książki oraz sam opis fabuły. Na tyle, że jak najszybciej pragniemy zdobyć ów „pergamin”. Wyruszamy więc na poszukiwania. A gdy już uda się nam odnaleźć tę „tajemniczą księgę”, zaczynamy ją otwierać powoli, z dreszczykiem emocji. Ja tak miałem z „Infrænum”. Obcowanie z tą powieścią było niczym przedzieranie się przez gęsty, mroczny las, z nadzieją, że na końcu wkroczy się na drogę, przy której stoi oświetlony lampą naftową dom, a w nim odpowiedzi na wszelkie pytania większe niż życie.

Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.

© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.877

Akceptuję pliki cookies
W ramach naszego portalu stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym momencie zmiany ustawień dotyczących cookies. Jednocześnie informujemy, iż warunkiem koniecznym do prawidłowej pracy portalu Altao.pl jest włączenie obsługi plików cookies.

Rozumiem i akceptuję