pottero (558 pkt)Strona WWW Autora4 260
4 975 min.
Recenzje gier
pottero (558 pkt)
1899 dni temu
2015-01-27 09:37:13
„Dragon Age: Inkwizycja” była zatem dla BioWare swoistym być albo nie być – gdyby gra ponownie zawiodła oczekiwania, studio prawdopodobnie na dobre straciło by zaufanie wielu fanów, którzy po poprzednich wpadkach mieli wątpliwości co do jego kondycji. Na szczęście BioWare wraca z tarczą, chociaż fani klasycznych RPG raczej nie będą zadowoleni.
Przed rozpoczęciem właściwej gry warto skorzystać z aplikacji „Dragon Age Keep”, pozwalającej odtworzyć wybory dokonane w poprzednich częściach bądź stworzyć historię na nowo, a następnie zaimportować ją do „Inkwizycji”, dzięki czemu grę zaczynamy w świecie, którego historia została wykreowana przez nas. Narzędzie to jest również pomocą dla osób, które nie grały we wcześniejsze części, pozwalając zapoznać się z najważniejszymi wydarzeniami i zagadnieniami z uniwersum. Najwięksi fani znaleźć mogą tam również grę tekstową „The Last Court”, stanowiącą pomost pomiędzy drugą a trzecią częścią.
„Inkwizycja” stanowi bezpośrednią kontynuację dwóch poprzednich odsłon. Przybierający na sile konflikt pomiędzy magami a templariuszami, zapoczątkowany w „Dragon Age II”, zmusił najwyższą przedstawicielkę Zakonu do zwołania konklawe – pokojowego szczytu, mającego na celu negocjowanie warunków zakończenia sporu. W Azylu zbierają się najwyżsi przedstawiciele władz Zakonu i zbuntowanych magów, jednak finał jest dokładnie odwrotny do zamierzonego – wskutek bliżej nieokreślonych wydarzeń dochodzi do wybuchu, w którym giną prawie wszystkie osoby biorące udział w szczycie, a na niebie pojawia się ogromna wyrwa do Pustki – krainy demonów – przez którą przechodzą one do świata ludzi. Jedynym ocalałym jest oczywiście grywalna postać, która po wybuchu dysponuje znamieniem pozwalającym zamykać szczeliny do Pustki. Po kilku kolejnych fabularnych przewrotach staje ona na czele tytułowej Inkwizycji, której zadaniem będzie zdobycie sojuszników, poparcia, a ostatecznie ocalenie świata przed Wielkim Złem.
Dla każdego, kto grał w „Mass Effect 2”, „Mass Effect 3” czy „Dragon Age: Początek”, ogólny zarys fabuły na pewno wygląda znajomo – po raz kolejny BioWare serwuje opowieść o człowieku, który musi zbudować armię, aby koniec końców pokonać Potężnego Przeciwnika. Po raz kolejny również studio zastosowało paskudny trick polegający na tym, że fabuła gry powiązana jest nie tyle z fabułą poprzedniczki, co DLC do niej, z którym nie każdy musiał się zapoznać (identyczna sytuacja miała miejsce w przypadku „Mass Effect 3”, którego fabuła nawiązywała do wydarzeń z dodatków „Przybycie” i „Kryjówka Handlarza Cieni”). Już za samo to solidne bęcki należą się albo BioWare – za opieranie fabuły na czymś, co nie znalazło się we właściwym produkcie stanowiącym poprzednią odsłonę – albo Electronic Arts, najwyraźniej nakazującemu studiu wycinać fragmenty gry, żeby później sprzedać je za dodatkową opłatą. Tym niemniej, chociaż fabuła sama w sobie nie należy może do szczególnie odkrywczych, to dostarcza ona wielu nowych, ciekawych informacji o świecie. Dodać do tego należy jeszcze setki tekstów rozsianych po całej krainie i godziny rozmów przeprowadzanych z postaciami niezależnymi – po połączeniu tych wszystkich elementów, nasza znajomość lore uniwersum „Dragon Age” zostanie znacząco rozszerzona.
„Inkwizycja” to próba pogodzenia starego i nowego. Powraca nieobecna w „Dragon Age II” możliwość wyboru rasy postaci – wybrać można pomiędzy człowiekiem, krasnoludem, elfem oraz, po raz pierwszy w serii, qunari. Wybór klasy jest tak samo hermetyczny jak w poprzednich częściach, ograniczając się do wojownika, łotrzyka i maga, bez możliwości stworzenia pośrednich klas. Oczywistością jest dostosowanie wyglądu postaci – w „Inkwizycji” znacznie wygodniejsze niż w poprzednich częściach, w dużej mierze ograniczające się do przesuwania odpowiednich suwaków, określających głębokość policzków czy wysokość czoła. Kolejnym powracającym elementem jest tryb taktyczny. Według zapowiedzi BioWare „Inkwizycja” miała być grą bardziej taktyczną niż „dwójka”, jednak z tego zobowiązania studio nie wywiązało się najlepiej. Sam ekran taktycznej pauzy, pozwalający kolejkować rozkazy i poznać informacje o przeciwnikach, jest niewygodny w użyciu, zwłaszcza podczas grania na klawiaturze i myszy. W kartach postaci próżno szukać ustawień zaawansowanych taktyk, jak miało to miejsce w „Początku”. Nie można oprzeć się wrażeniu, że tryb taktyczny został wprowadzony trochę na siłę, tylko po to, żeby zadowolić miłośników tego rozwiązania. Maksymalną ilość mikstur leczących, które można przy sobie nosić, ograniczono do góra kilkunastu sztuk na całą drużynę, zaś czarodzieje pozbawieni zostali możliwości korzystania z zaklęć leczących, toteż konieczne jest rozważne nabywanie umiejętności. Każda klasa posiada umiejętności zapewniające tymczasowe wzmocnienie czy odzyskanie zdrowia swojego i/lub sojuszników, a dobrze dobrana drużyna oraz umiejętnie rozdysponowane i zastosowane talenty pozwalają zdziałać cuda. Możliwe jest nawet zabicie w pojedynkę smoka będącego o kilka poziomów wyżej niż Inkwizytor, po zakończonej walce mając więcej zdrowia, niż na początku. Nie zmienia to jednak faktu, że ekran taktyczny pozostaje jednym z najczęściej krytykowanych przez fanów elementem gry.
Galeria zdjęć - "Dragon Age: Inkwizycja" – Fireballem i mieczem
Więcej artykułów od autora pottero
Homoseksualizm to we współczesnym świecie temat budzący ogromne kontrowersje, ale jak na ironię problemu z nim nie mieli starożytni ani ludy niechrześcijańskie. Czy zastanawialiście się kiedyś, jak homoseksualistów postrzegali maskulinistyczni wikingowie – kultura dzielnych wojaków z mroźnej Północy, którzy na kilkaset lat przed Kolumbem dotarli do Ameryki?
Nie jestem jak te tępe bubki z superpoważanych gazet i stron internetowych, które wszystkie filmy oceniają tą samą miarką. Nie wychodzę z założenia, że kino ma dostarczać przeżyć duchowych – jego zadaniem jest również dostarczanie rozrywki. Dlatego zarówno „Obywatelowi Kane’owi”, jak i letniemu blockbusterowi mogę wystawić taką samą ocenę – nie oceniam ich przecież w
Warner Bros. przegrywał jak dotąd z Disneyem na każdej linii, przynajmniej jeśli mowa o uniwersach na podstawie komiksów o superbohaterach. Znośny „Człowiek ze stali”, żenująco słaby „Batman v Superman”, „Legion Samobójców” ogromnie zawodzący oczekiwania. Po tym wszystkim „Wonder Woman” była jedną wielką niewiadomą, tym bardziej, że według różnych przecieków film pono
Chociaż Wolverine to bez wątpienia najbardziej kojarzona postać z filmowego uniwersum „X-Men”, jak dotąd nie miał on szczęścia do solowych filmów. Fatalną „Genezę” większość widzów wolała wyprzeć z pamięci, a „Wolverine” okazał się być produkcją na wskroś przeciętną. Na całe szczęście, pożegnanie Hugh Jackmana z tą kultową rolą okazało się przedsięwzięciem jak najbard
Piętnaście lat temu najczęściej bywało tak, że do Polski duże hollywoodzkie premiery trafiały ze sporym opóźnieniem. W ubiegłym roku oburzenie wywołał fakt, że na „Przebudzenie Mocy” będziemy musieli czekać dwa tygodnie dłużej, chociaż piętnaście lat temu na „Władcę Pierścieni: Drużynę Pierścienia” czy „Harry’ego Pottera i Kamień Filozoficzny” czekaliśmy ponad dwa mie
Teraz czytane artykuły
BioWare, dzięki klasykom takim jak „Wrota Baldura”, „Neverwinter Nights” czy „Star Wars: Knights of the Old Republic”, przez wiele lat cieszyło się opinią twórców jednych z najlepszych gier RPG. Wraz z debiutem „Dragon Age II” w 2011 roku na nieskazitelnym dotąd wizerunku pojawiła się spora rysa, która rok później pogłębiła się jeszcze bardziej za sprawą „Mass Effect
Czy to ptak, samolot? Nie, to Superman! Wreszcie nadleciał i zrobił to w wielkim stylu. Fani mogą być spokojni. Tym razem czas spędzony w kinie nie będzie zmarnowany. Wszechobecny kicz, którym ociekały ostatnie filmy o jednym z najsławniejszych komiksowych herosów, w najnowszym pt. „Człowiek ze stali” został praktycznie zniwelowany do zera.
„Skam” to obyczajowy, realistyczny, norweski serial składający się z czterech sezonów, z których każdy ma po dziesięć lub maksymalnie dwanaście krótkich odcinków. Pokazywany w telewizji i internecie od 2015 do 2017 roku (ostatni epizod wyświetlono w czerwcu) stał się popkulturowym fenomenem na skalę światową. Zaintrygowany tym faktem, wreszcie znajdując chwilę czasu,
Najnowszy film Martina Scorsese to prawdziwa droga krzyżowa. Nie tylko ze względu na temat, o którym opowiada, ale mając na myśli również wyzwanie, jakie może stanowić dla widza. To też najbardziej osobisty obraz w dorobku reżysera (niedoszłego księdza). Zagraniczne recenzje sugerowały, że nakręcił niemalże arcydzieło. Stąd moje zdziwienie, czemu „Milczenie” zostało p
Przed Wami kolejny utwór młodego poety, który publikuje na łamach niniejszego portalu. Tym razem opowiada o prawdziwych i szczerych pragnieniach w sztucznej rzeczywistości.
Oświęcim, Treblinka czy Majdanek każdemu Polakowi kojarzy się z niewyobrażalnym okrucieństwem hitlerowców. Liczba ofiar obozów koncentracyjnych do dziś jest kwestią dyskusyjną. Lecz nie tylko Polska ucierpiała na skutek hitlerowskiej agresji. Mała wioska w Czechach stała się symbolem zniszczenia a zarazem dumą Niemiec.
Macie dość mięsa wieprzowego w formie typowych schabowych na talerzu, które po odgrzaniu na drugi dzień w mikrofali są mało zjadliwe, tj. są twarde i ciężko je pogryźć? Jeśli tak, to proponuję na niedzielny obiad wieprzowinę, ale przyrządzaną w potrawie o nazwie Schab po cygańsku. Gwarantuję, że Wasze podniebienia rozpłyną się z rozkoszy, a brzuchy będą najedzone do s
Zacznijmy od tego, że mająca swoją premierę w roku 2008 gra pt. „Star Wars The Force Unleashed” jest, jak już sam tytuł oryginalny wskazuje, obsadzona w kanonie „Gwiezdnych wojen”. Na podstawie owych filmów zostało stworzone mnóstwo gier, gorszych lub lepszych, jednak przedstawioną w tej recenzji na pewno można zaliczyć do jednej z najlepszych w tym uniwersum.
Od najdawniejszych czasów ludzie z różnych kultur i religii (głównie buddyzm i hinduizm) byli głęboko przekonani, że ich obecne życie nie jest jedynym i po śmierci odrodzą się na nowo.
Na naszym portalu często przedstawiamy ludzi z niezwykłą pasją i talentem. Należą do nich także dwaj pochodzący z Uniechowa – małej miejscowości na Kujawach bracia Dawid i Dominik Znajmieccy. Chłopaki interesują się kinem, piszą scenariusze i studiują na Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie, gdzie rozwijają swoją wiedzę w montażu i zdjęciach. Zapraszamy i zachęcamy
Starożytna Turcja jest jednym z najbardziej zadziwiających miejsc na świecie. Oprócz zabudowań obecnych na powierzchni istnieją również wyrafinowane, podziemne konstrukcje.
Monotonny głos Jima Morrisona, szarpiący nerwy dźwięk wentylatora oraz jednostajne warczenie śmigieł helikopterów nadlatujących nad uśpione wioski, wprowadzają nas w progi współczesnej apokalipsy. Wprowadzają do dusznej, parnej dżungli, pomiędzy pola ryżowe i zagubione wśród nich wioski. Na wzgórza, nad którymi o poranku unosi się zapach napalmu pachnącego jak zwycięs
Moje oczekiwania względem kolejnego filmu genialnego reżysera Denisa Villeneuve’a, twórcy szokującego i pełnego napięcia „Sicario” oraz mrocznego i klimatycznego „Labiryntu”, były naprawdę wysokie. Apetyt wzmógł mi ponadto fakt, iż twórca postanowił wziąć na swój warsztat produkcję z gatunku science fiction, który po prostu ubóstwiam. Zatem do kina udałem się pełen na
Wyobraźcie sobie mieszankę rocka alternatywnego, muzyki elektronicznej, a nawet disco i pop. Niemożliwe? Anthony Gonzalez był innego zdania. Perfekcyjnie połączył owe gatunki i tak narodził się w 2001 roku francuski projekt o nazwie M83.
Z cyklu ludzie YouTuba tym razem prezentujemy człowieka, który mimo młodego wieku, „z niejednego śląskiego pieca jadł chleb”. Pochodzi z Bytomia, a znany jest z tego, że jako Niklaus Pieron prowadzi swój kanał, na którym tworzy liczne materiały w rodzimym dialekcie. Chce w ten sposób promować ślonskom godkę. Aby dotrzeć do większej liczby widzów, wrzuca też gameplaye
W malowniczym mieście Iłża położonym nad rzeką Iłżanką w południowej części województwa mazowieckiego, Zamek biskupi wzniesiony w roku 1340 się znajduje. Dawno temu prawda? Ale nie aż tak. Od 25 października 2019 roku miasto słynne jest z innego powodu. W jego bliskich okolicach odkryto szczątki pliozauarów – prehistorycznych potężnych, morskich gadów! Żyły one na tym
Niełatwo ogłosić całemu światu (czyt. bliskiemu otoczeniu), że jesteś innej orientacji. Szczególnie, gdy masz 17 lat i chodzisz do szkoły średniej, gdzie stanowisz obiekt westchnień rówieśniczek. Taki problem ma tytułowy bohater filmu pt. „Twój Simon”. Chłopiec czeka na odpowiedni moment, aby wreszcie zdobyć się na coming out. Ale nie wszystko idzie po jego myśli…
Stało się! 27 kwietnia 2014 roku na porannej mszy w Watykanie papież Franciszek wpisał w poczet świętych Jana Pawła II oraz Jana XXIII. W uroczystości wziął także udział papież emeryt Benedykt XVI. W historii Kościoła Katolickiego jest to wydarzenie bez precedensu. Była to pierwsza podwójna kanonizacja papieży w XXI wieku, a także pierwsza kanonizacja od czasu ogłos
Nowości
Małgorzata Szkoda-Hreczuch to wokalistka polskiego, melodic death metalowego, zespołu Moyra. Grupa prężnie się rozwija i na początku lutego 2020 roku wydała kolejną EPkę pt. „ReGenesis”. Muzycy wyruszyli również w trasę z formacją Vane, która została przerwana z powodu koronawirusa. Tematów było dużo, więc postanowiłem porozmawiać z tą utalentowaną i charyzmatyczną wo
Święta Wielkiejnocy tuż za rogiem. Goście się zjadą. Czas więc już myśleć nad różnymi ciastami i potrawami mięsnymi. A może w tym roku warto by czymś zaskoczyć swoich bliskich i przygotować danie, które wcześniej nie stało na naszym wielkanocnym stole. Co powiecie np. na zimną babkę, którą kilka dni temu wykonałam. Wygląda z daleka jak kolorowy wypiek ze słodką galare
Wydana w 2016 roku, powieść uznanego pisarza Szczepana Twardocha przenosi czytelników w burzliwe lata 30. XX wieku, do wielokulturowej, podzielonej Warszawy. Niepokojącego świata u progu II wojny światowej, targanego konfliktami na tle zarówno narodowym, jak i politycznym. „Król” to odważna i zaskakująca książka, którą pochłania się w całości.
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
Artykuły z tej samej kategorii
Poniższe słowa, pisane są ze swoistego „poczucia obowiązku”. Mam na względzie, iż opisuję tytuł, który swą premierę miał przeszło 3 lata temu – jednak odnoszę wrażenie, że odkryło go wciąż niewystarczająco wielu pasjonatów ambitnych przygodówek. Sam zapoznałem się z nim przecież niedawno (poleciła go bliska osoba) i chociaż nie zrobił na mnie aż tak ogromnego wrażenia
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budż
Gra małego studia Punch Punk Games stawia mnie, jako gracza, w rozterce. Od dłuższego czasu nie widziałem point & clicka z taką klimatyczną oprawą czy udźwiękowieniem i jednocześnie banalną, niekiedy do granic możliwości, króciutką rozgrywką.
„Gwiezdne Wojny” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych franczyz Świata. W 1977 roku George Lucas, przedstawiając widzom pierwszą część oryginalnej trylogii, zmienił nie tylko oblicze fantastyki naukowej (prawda, że niezbyt „naukowej” w tym przypadku), ale i całego kina. To wówczas zaczął się rozkręcać boom na wszelkie teasery, plotki czy spekulacje odnośnie kolejnych
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.478