7 560
8 938 min.
Recenzje gier
piterwm90 (218 pkt)
3824 dni temu
2013-09-30 10:35:59
Akcja toczy się w kompleksie Mount Massive Asylum, do którego trafia protagonista - reporter Miles Upshur, pragnąc odnaleźć tam ciekawy materiał do swojego artykułu. Już w momencie zbliżania się do szpitala psychiatrycznego radio w samochodzie odmawia posłuszeństwa, a teren w pobliżu jest dziwnie opustoszały. Nie będę zdradzał dalszego ciągu wydarzeń, ale nasz bohater chce jak najszybciej opuścić budynek, a my razem z nim.
Fabularnie gra prezentuje dobry poziom – co prawda nie uświadczymy tutaj wielu dialogów, ale z czasem wszystko nabiera sensu, a fakty stają się bardziej niepokojące. Gęsty i ponury klimat zachwyca od pierwszych minut, a pierwsze momenty mocno działają na zmysły. Grając w "Outlast" czuć niemal na okrągło narastające napięcie. Choć wydaje się, że jest spokojnie, ma się wrażenie, że za chwilę coś pojawi się w pobliżu. To uczucie powoduje, że strach nas nie opuszcza nawet przez sekundę.
Twórcy gry nie poszli znaną ścieżką i nie wyposażyli nas w latarkę jak w większości takich gier. Mamy natomiast do dyspozycji kamerę, spełniającą wszystkie funkcje, które ma wyżej wymieniony przedmiot. Nie raz dzięki niej możemy przeczytać notatki i przemyślenia naszego reportera. Kamera - jak latarka - zużywa baterie, których musimy uważnie szukać. Jeśli przeoczymy jakąś tragedii nie będzie, bowiem gra nie wyczerpuje naszych zapasów w stu procentach.
W trakcie przemieszczania się przez ciemne miejsca wspomoże nas tryb nocny w kamerze. Przypomina on mniej więcej widok podobny do tego, który znamy z filmu "Blair Witch Project". Nie ma co owijać w bawełnę tam, gdzie potrzebne jest użycie tej funkcji, tam czujemy największe przerażenie. Zarówno wyczerpująca się bateria, jak i niezbyt wyraźny obraz zwiększają kilkakrotnie nasze doznania.
Wprowadzono także ciekawy i w pewnym sensie innowacyjny system interakcji z otoczeniem. Na przykład otwieranie drzwi odbywa się na dwa sposoby - pierwszy tradycyjny, czyli szybkie otwarcie jednym ruchem, a drugi to przytrzymanie i powolne uchylanie w przód. Niby prosta metoda, a jakoś nikt wcześniej nie wprowadził jej na szerszą skalę.
Gra przeznaczona jest dla osób pełnoletnich, gdyż ekran ocieka brutalnością (w wielu miejscach można znaleźć trzewia pacjentów). Mimo takiej dawki krwi i ludzkich wnętrzności, nie możemy nikogo wyeliminować. Twórcy tej produkcji nie dają nam broni do ręki i każą przejść grę „po trupach”. Otrzymujemy za to możliwość przejścia obok oponenta lub schowania się. Jeśli to zawiedzie pozostaje tylko jedno – ucieczka (nie należy do najprzyjemniejszych).
Wśród wrogów, których spotykamy podczas naszej wędrówki ku wolności, znajdują się zarówno pacjenci ośrodka, jak i tzw. bossowie. Prym wśród nich wiedzie Chris Walker, będzie nękający nas prawie przez całą grę, a pierwsze spotkanie z nim jest jednym z mocniejszych akcentów. Mimo braku takich kultowych postaci jakim jest np. Piramidogłowy z "Silent Hill 2", jest się czego bać (vide szalony doktor Richard Trager).
Rozgrywka w "Outlast" to całkiem świeże podejście do gatunku survival horror. Kilka innowacji w mechanice gry i proste, ale skuteczne metody straszenia dają bardzo dobry efekt. W kwestiach technicznych nie zabrakło w nim jednak pewnych mankamentów. Graficznie mamy całkiem ładną stylistykę lokacji oraz grę świateł i cieni, a wszystko okraszono przyzwoitymi teksturami i dobrze zoptymalizowano. Kuleje, natomiast animacja, która momentami sprawia wrażenie sztucznej. Dźwiękowcy odwalili kawał dobrej roboty. Wypowiadane kwestie i odgłosy otoczenia wprowadzają duży niepokój u gracza. Także muzyka i jej poszczególne kompozycje są mroczne i niebywale klimatyczne, powodując gęsią skórkę i szybsze bicie serca.
Posumowanie tej gry wypada nad wyraz pozytywnie. Nie ma co ukrywać - produkcja studia Red Barrels pokonuje swojego największego tegorocznego konkurenta, czyli grę "Amnesia Machine for Pigs". „Outlast” to pierwszorzędny straszak, posiadający wystarczająco angażującą historię. Ubolewam trochę, że nie dopracowano animacji postaci i nie zwiększono znacząco interakcji z otoczeniem (poza wspomnianym otwieraniem drzwi). Za słabe jest też zakończenie. Nie zmienia to jednak faktu, że „Outlast” atakuje z zaskoczenia, co odczuć można na własnej skórze!
Ocena: 8/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu www.filmweb.pl pod nickiem Piterwm90
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - "Outlast" – Straszna perspektywa
Mistrzu
3823 dni temu
Dzięki za świetną recenzję :) Wygląda bardzo zachęcająco, lubię takie klimaty.
Dodaj opinię do tego komentarza
Piotr Kędzior
3822 dni temu
Miło mi zawsze staram się napisać coś wartościowego. Jeśli lubisz takie klimaty to masz gwarantowany strach przed monitorem. Zapraszam innych do komentowania.
Dodaj opinię do tego komentarza
Więcej artykułów od autora piterwm90
"The Last of Us Remastered" – Ostatnia nadzieja ludzkości - Recenzje gier
Gdy w 2009 roku po sukcesie „Uncharted 2” studio Naughty Dog podzieliło się na dwa zespoły, jedna część pozostała przy tworzeniu kolejnych przygód Drake’a, a reszta ekipy ruszyła z pracą nad koncepcją nowego IP, co po trzech i pół roku dało efekt. Nikt wtedy nie przewidział, jaką legendą obrośnie (niczym Maczużnik ciało zainfekowanego) ten tytuł.
"Shadow of the Colossus" – Mistyczna wspinaczka - Recenzje gier
„Shadow of the Colossus” to stworzona w 2005 roku ekskluzywna gra na konsolę PS2, która szerokim echem odbiła się w branży elektronicznej rozrywki. Choć nie była produkcją wypełnioną po brzegi zawartością, a raczej dosyć tajemniczą i minimalistyczną, to zdobyła rozgłos. Jednak czy miarą dobrej gry jest to, że powstają sukcesywnie jej remastery na kolejne sprzęty od Sony? Nie uważam tak, a poniżej opiszę swoją opinię o tytułowej grze w wersji na PS4.
"God of War" – Spartański Szał w Midgardzie - Recenzje gier
„God of War” to jedna z flagowych serii gier z gatunku hack and slash, która swój początek miała już w 2005 roku. Jednak najnowsza część to przełom, ponieważ staje się bardziej współczesną przygodową produkcją akcji z elementami RPG. Czy taka zmiana wyszła serii na dobre? Poniżej przedstawię swoją opinię, a potem zaraz lecę pokonać ostatnią walkirię, która stoi mi na drodze do platyny.
"South Park: Kijek Prawdy" – Kontrowersja niekontrolowana - Recenzje gier
Większość gier, które były adaptacjami zarówno filmów, jak i seriali nie spotkała się z pozytywnymi opiniami. Również działało to w drugą stronę. Wiele tytułów, m.in. "Alone In the Dark", "BloodRayne" czy "Postal” nie było dobrze odbieranych (niejaki jegomość Uwe Boll miał na to duży wpływ). Wracając natomiast do gier, w ostatnim czasie jedynie seria "Batman: Arkham" była w stanie utrzymać poziom, bo już niedawne "Rambo: The Video Game" ocierało się o dno. Jak na tym tle wygląda adaptacja serialu "Miasteczko South Park" ? Fani mogą odetchnąć z ulgą. Jest dobrze.
"Metro: Last Light" – Człowiek człowiekowi wilkiem - Recenzje gier
2005 rok - swoją premierę ma książka "Metro 2033" debiutującego rosyjskiego pisarza Dimitrja Głuchowskiego. Niespodziewanie odnosi sukces co powoduje, że powstają kolejne części tego dzieła literackiego, opisującego post-apokaliptyczną wizję rosyjskiego metra i jego świata. Mija pięć lat i na światło dzienne wychodzi gra "Metro 2033" nie mająca łatwego zadania przeniesienia klimatu książki.
Polecamy podobne artykuły
"The Callisto Protocol" – Mechanika Martwego Ciała Niebieskiego - Recenzje gier
Pan Glen Schofield przeszedł już do historii gamingu jako twórca niesamowitego "Dead Space'a", morfując (badumtss!) przy okazji już na zawsze gatunek sci-fi survival horroru w grach i sadzając na tegoż szczycie małomównego inżyniera z plazmowym przecinakiem w dłoni. Piszę o tym dlatego, aby podkreślić jak olbrzymie oczekiwania miałem wobec najnowszego dzieła wspomnianego twórcy, liderującemu obecnie niedawno powstałemu Striking Distance Studios.
Teraz czytane artykuły
"Outlast" – Straszna perspektywa - Recenzje gier
Strach, szaleństwo i opętanie - witamy w Mount Massive Asylum, a dokładniej w grze "Outlast". Pierwszoosobowy survival horror od studia Red Barrels to jedna z niewielu w tym roku gier z tego gatunku. Według zapowiedzi miała być najlepszą, a zarazem najstraszniejszą. Czy debiut kanadyjskiej ekipy spełnia pokładane w nim nadzieje?
T.Love powracają – w ich dłoniach "Pochodnia", a u boku Kasia Sienkiewicz! - Zespoły i Artyści
Blisko 100 tysięcy wyświetleń w serwisie YouTube w momencie, kiedy publikowany był ten artykuł. Taką liczbą, która będzie wzrastać, może się pochwalić Muniek Staszczyk. Muzyk wraz ze swoim zespołem T.Love wraca po sześciu latach przerwy i pod koniec stycznia 2022 roku prezentuje singiel pt. „Pochodnia”. Mimo choroby, jaką przeszedł, nadal jest w formie, co bardzo cieszy wszystkich fanów. Nic więc dziwnego, że promujący nowy album „Hau! Hau!” (plus za oryginalny tytuł), utwór i zrealizowany do niego clip, wzbudzają spore zainteresowanie. Słuchacze tęsknili za klasycznym składem grupy, magnetyzmem Muńka i wpadającym w ucho refrenem. I to otrzymali, a nawet jeszcze więcej! Gościnnie wystąpiła bowiem Kasia Sienkiewicz.
Abdykacja papieża Benedykta XVI - Religia
Dziś dowiedzieliśmy się o abdykacji papieża Benedykta XVI. Jaki kandydat ma szansę zostać jego następcą? Czy będzie to Włoch lub może Afrykanin? Zapraszamy do dyskusji na temat wyborów nowego papieża.
Altao.pl – Portal ludzi z pasją... - Altao
Witamy serdecznie na stronach portalu kulturalnego Altao.pl.
"Zero zahamowań" – Disco Polo po polsku - Recenzje książek
Michała Rusinka bardzo cenię za jego pracę, twórczość i bardzo często trafne wypowiedzi na obecne tematy. Zdecydowanie jest to jedna z najciekawszych postaci na polskiej scenie literackiej. W 2020 roku Wydawnictwo AGORA wydało jego kolejną książkę pt. „Zero zahamowań”. Tym razem autor wziął na warsztat... piosenki.
Nowości
"Dziki Kamieńczyk" – To nie jest moje pueblo! - Recenzje książek
Wyobraźcie sobie świat, w którym nie ma przestępstw, podziału na biednych i bogatych. Gdzie nikt nie chodzi smutny i jeździ elektrykami. Nikt nie pije alkoholu i nie uzależnia się od papierosów. Pisarz Marek Czestkowski przedstawia właśnie tego rodzaju „odgrodzone” miejsce w… Polsce. Ale już sam tytuł jego powieści: „Dziki Kamieńczyk” sugeruje, że ta utopijna wioska zachwieje się w posadach, przeobrażając się w strefę dla prawdziwych desperados. Czego świadkiem będzie, zahibernowany przez 100 lat, główny bohater. To znany niegdyś strażnik pogranicza wyznający jedną zasadę: w ściganiu złoli wszystkie chwyty dozwolone. Czytelnik jest jak ten Habanero. Popiera go i zderza się z idyllą, która wcale taka słodka nie jest. Oj nie!
Foodlosslla atakuje, bo jedzenie się marnuje! Spot od twórcy nowej "Godzilli" - Intrygujące
Jak zwrócić uwagę na problem związany z marnotrawstwem żywności? Jak ostrzec przed konsekwencjami takiego postępowania/zjawiska? Odpowiedź brzmi: zrobić sugestywny, krótkometrażowy klip, który jest jednocześnie reklamą o charakterze społecznym. I dalej: w centrum umieścić mszczącego się kaiju o wyglądzie przerośniętego ślimaka, zbudowanego z odpadów spożywczych. Taki właśnie materiał przygotował Takashi Yamazaki – reżyser filmu „Godzilla Minus One”!
Jakub Hovitz i jego pełne wyobrażeń o pierwszym spotkaniu "VHS" - Zespoły i Artyści
Zanurzony w klimacie przebojów z lat 70., bogaty w analogowe dźwięki, z ciekawie opowiedzianą historią – taki jest najnowszy singiel Jakuba Hovitza zatytułowany „VHS”. Gościnnie zaśpiewał w nim Felix Piątek. Premierowego nagrania tej dwójki pozytywnych artystów z Wrocławia można posłuchać w serwisach streamingowych.
"Bestiariusz Jeleniogórski Tom V" – Magia, strach i piękno. Chcę więcej! - Recenzje książek
Tomasz Szyrwiel od lat, jako pasjonat górskich wycieczek, rysownik, fotograf i pisarz, poszukuje karkonoskich bestii. Znalazł już ich tak wiele, że wyobraźnia nakazała mu stworzenie opisów na ich temat. W ten sposób narodziły się książki – połączenie jeleniogórskiej sagi fantasy z albumem kuszącym tak bardzo, że czarownica z bajki o „Jasiu i Małgosi” powinna się uczyć. W wersji kolekcjonerskiej, z kilku tomów złożone, wyglądające jak drogocenne i rzadkie księgi, jeszcze mocniej otulały magiczną mgłą. Ten ostatni – V miał być zakończeniem skrzyżowanych losów pewnej ludzkiej wojowniczki i miejscowej jelarskiej dziewczynki, i jednocześnie miał dostarczyć informacji o nowych, czających się w leśnych ostępach i wśród wysokich szczytów mamidłach. O ile jednak jego wydanie jest dziełem sztuki przez wielkie SZ, tak już historia powoduje niestety lekki niedosyt. Ale jest coś, co ciągle pozostaje identyczne – klimat tak niezwykły, że zapominam o realnym świecie.
Singiel "Anima Libera", czyli głośny powrót klubowej legendy! - Muzyczne Style
Ej, ludzie! Fani muzyki disco! Max Farenthide i Vamero (duet, którego brzmienia już słyszeliście w hicie „In My Bed”) wydali wspólny numer! „Anima Libera” to energetyczna propozycja z bardzo wyrazistym beatem. Utwór z pewnością ucieszy fanów Maxa! Artysta powraca bowiem na sceny klubowe po... 12 latach nieobecności!
Oscary 1983. Ten wieczór Zbigniew R. zapamiętał na zawsze – poszedł w "Tango"! - Ludzie kina
Nie od dzisiaj wiadomo, że nawet kieliszek mocniejszego trunku pomaga na stres i dodaje odwagi. I choć Yola Czaderska-Hayek, która jako tłumaczka towarzyszyła Zbigniewowi Rybczyńskiemu na scenie, twierdzi, że twórca oscarowego, krótkometrażowego „Tanga” absolutnie nie był pijany, to widząc jego zachowanie trudno w to uwierzyć. Czy to tylko przypływ szczęścia spowodował, że całkiem odwrotnie niż w jego animacji, otoczenie tak bardzo zwróciło na niego uwagę? Można by odpowiedzieć twierdząco, gdyby nie fakt, że bohater niniejszego tekstu, został dość szybko aresztowany…
Artykuły z tej samej kategorii
"Dead Space Remake" – Dynamika Rozświetlającej Mrok Gwiazdy - Recenzje gier
Wydana jesienią 2008 roku gra „Dead Space” zrobiła dla horroru science-fiction w gamingu dokładnie tyle samo co „Ósmy Pasażer Nostromo” dla tegoż gatunku w kinematografii. Tak właściwie, to po latach przemyśleń, obserwacji i znajdywania punktów odniesienia, mogę z czystym sercem zestawiać ten tytuł z każdym wiekopomnym dziełem fantastyki naukowej, bez względu na przypisane mu medium.
"RoboCop: Rogue City" – "Żywy lub martwy, idziesz ze mną..." - Recenzje gier
„Żywy lub martwy - idziesz ze mną...” – zwykł mawiać stalowy glina potencjalnym aresztowanym. Czy jednak gracze, którzy jeszcze nie mieli okazji ów one-liner wypowiedzieć głosem słynnego, filmowego cyborga, powinni skusić się na wirtualną wycieczkę po Detroit, jaką zaserwowali rodzimi twórcy na początku listopada 2023 roku? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie w poniższej recenzji polskiej (!), wydanej m.in. na PC, gry „RoboCop: Rogue City”.
"Cyberpunk 2077" – Per aspera ad astra - Recenzje gier
"(...)Więc tędy albo tędy, chyba że tamtędy, na wyczucie, przeczucie, na rozum, na przełaj, na chybił trafił, na splątane skróty. Przez któreś z rzędu rzędy korytarzy, bram, prędko, bo w czasie niewiele masz czasu, z miejsca na miejsce do wielu jeszcze otwartych, gdzie ciemność i rozterka ale prześwit, zachwyt, gdzie radość, choć nieradość nieomal opodal, a gdzie indziej, gdzieniegdzie, ówdzie i gdzie bądź szczęście w nieszczęściu jak w nawiasie nawias, i zgoda na to wszystko i raptem urwisko, urwisko, ale mostek, mostek, ale chwiejny, chwiejny, ale jedyny, bo drugiego nie ma.(...)"*
"Stasis: Bone Totem" – Skok na głęboką wodę - Recenzje gier
"Stasis" był pierwszym tytułem, który opisywałem na łamach Altao, a zetknięcie się z nim pozwoliło mi zapoznać się z rzemiosłem jego twórców, którzy akurat na ten czas stawiali swoje pierwsze (nieco chwiejne) kroki na game developerskim poletku. Pomijając powyższy sentymentalizm, to na przykładzie "Stasis'a" mógłbym praktycznie z marszu wyliczyć wartości wyróżniające studio "The Brotherhood" w branży.
"Gothic" – Magia drewna! - Recenzje gier
W sierpniu ponownie nastąpi rocznica wydania „Nocy Kruka”, dodatku do „Gothica II”. Cofnijmy się zatem już teraz w czasie, do korzeni kultowej u nas serii. Zazwyczaj nie zaczynam tak recenzji, ale w tym przypadku wymagany jest pewien kontekst. Nigdy nie grałem w pierwszego „Gothica”. Właściwie trudno mi powiedzieć dlaczego, bo w tamtych czasach zagrywałem się w cRPGi, nawet nie chcę myśleć ile czasu przesiedziałem przy „Morrowindzie”. Tak się jednak złożyło, że ominęła mnie jedna z najbardziej popularnych w Polsce gier, dzieło niemieckiego Piranha Bytes.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.561