"Outlast" – Straszna perspektywa - Recenzje gier

Akcja toczy się w kompleksie Mount Massive Asylum, do którego trafia protagonista - reporter Miles Upshur, pragnąc odnaleźć tam ciekawy materiał do swojego artykułu. Już w momencie zbliżania się do szpitala psychiatrycznego radio w samochodzie odmawia posłuszeństwa, a teren w pobliżu jest dziwnie opustoszały. Nie będę zdradzał dalszego ciągu wydarzeń, ale nasz bohater chce jak najszybciej opuścić budynek, a my razem z nim.

 

Fabularnie gra prezentuje dobry poziom – co prawda nie uświadczymy tutaj wielu dialogów, ale z czasem wszystko nabiera sensu, a fakty stają się bardziej niepokojące. Gęsty i ponury klimat zachwyca od pierwszych minut, a pierwsze momenty mocno działają na zmysły. Grając w "Outlast" czuć niemal na okrągło narastające napięcie. Choć wydaje się, że jest spokojnie, ma się wrażenie, że za chwilę coś pojawi się w pobliżu. To uczucie powoduje, że strach nas nie opuszcza nawet przez sekundę.

 

Twórcy gry nie poszli znaną ścieżką i nie wyposażyli nas w latarkę jak w większości takich gier. Mamy natomiast do dyspozycji kamerę, spełniającą wszystkie funkcje, które ma wyżej wymieniony przedmiot. Nie raz dzięki niej możemy przeczytać notatki i przemyślenia naszego reportera. Kamera - jak latarka - zużywa baterie, których musimy uważnie szukać. Jeśli przeoczymy jakąś tragedii nie będzie, bowiem gra nie wyczerpuje naszych zapasów w stu procentach.

 

W trakcie przemieszczania się przez ciemne miejsca wspomoże nas tryb nocny w kamerze. Przypomina on mniej więcej widok podobny do tego, który znamy z filmu "Blair Witch Project". Nie ma co owijać w bawełnę tam, gdzie potrzebne jest użycie tej funkcji, tam czujemy największe przerażenie. Zarówno wyczerpująca się bateria, jak i niezbyt wyraźny obraz zwiększają kilkakrotnie nasze doznania.

 

Wprowadzono także ciekawy i w pewnym sensie innowacyjny system interakcji z otoczeniem. Na przykład otwieranie drzwi odbywa się na dwa sposoby - pierwszy tradycyjny, czyli szybkie otwarcie jednym ruchem, a drugi to przytrzymanie i powolne uchylanie w przód. Niby prosta metoda, a jakoś nikt wcześniej nie wprowadził jej na szerszą skalę.

 

Gra przeznaczona jest dla osób pełnoletnich, gdyż ekran ocieka brutalnością (w wielu miejscach można znaleźć trzewia pacjentów). Mimo takiej dawki krwi i ludzkich wnętrzności, nie możemy nikogo wyeliminować. Twórcy tej produkcji nie dają nam broni do ręki i każą przejść grę „po trupach”. Otrzymujemy za to możliwość przejścia obok oponenta lub schowania się. Jeśli to zawiedzie pozostaje tylko jedno – ucieczka (nie należy do najprzyjemniejszych).

 

Wśród wrogów, których spotykamy podczas naszej wędrówki ku wolności, znajdują się zarówno pacjenci ośrodka, jak i tzw. bossowie. Prym wśród nich wiedzie Chris Walker, będzie nękający nas prawie przez całą grę, a pierwsze spotkanie z nim jest jednym z mocniejszych akcentów. Mimo braku takich kultowych postaci jakim jest np. Piramidogłowy z "Silent Hill 2", jest się czego bać (vide szalony doktor Richard Trager).

 

Rozgrywka w "Outlast" to całkiem świeże podejście do gatunku survival horror. Kilka innowacji w mechanice gry i proste, ale skuteczne metody straszenia dają bardzo dobry efekt. W kwestiach technicznych nie zabrakło w nim jednak pewnych mankamentów. Graficznie mamy całkiem ładną stylistykę lokacji oraz grę świateł i cieni, a wszystko okraszono przyzwoitymi teksturami i dobrze zoptymalizowano. Kuleje, natomiast animacja, która momentami sprawia wrażenie sztucznej. Dźwiękowcy odwalili kawał dobrej roboty. Wypowiadane kwestie i odgłosy otoczenia wprowadzają duży niepokój u gracza. Także muzyka i jej poszczególne kompozycje są mroczne i niebywale klimatyczne, powodując gęsią skórkę i szybsze bicie serca.

 

Posumowanie tej gry wypada nad wyraz pozytywnie. Nie ma co ukrywać - produkcja studia Red Barrels pokonuje swojego największego tegorocznego konkurenta, czyli grę "Amnesia Machine for Pigs". „Outlast” to pierwszorzędny straszak, posiadający wystarczająco angażującą historię. Ubolewam trochę, że nie dopracowano animacji postaci i nie zwiększono znacząco interakcji z otoczeniem (poza wspomnianym otwieraniem drzwi). Za słabe jest też zakończenie. Nie zmienia to jednak faktu, że „Outlast” atakuje z zaskoczenia, co odczuć można na własnej skórze!

 

 Ocena: 8/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

 

Autor recenzji publikuje też na portalu www.filmweb.pl pod nickiem Piterwm90

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję