"South Park: Kijek Prawdy" – Kontrowersja niekontrolowana - Recenzje gier

Jak wiadomo uniwersum, jakie stworzyli Matt Stone i Trey Parker jest przebogate i nadzwyczaj oryginalne. Więc i historia musiała być przedstawiona w równie wyrazisty sposób.

Mamy więc bohatera zwanego Deklem, który jest nowy w mieście i musi przekonać do siebie napotkane osoby. Trafiając na znaną paczkę, w której są Cartman, Kyle, Butters i Kenny, zostaje wplątany w zabawę zwaną LARPG, czyli grę RPG na żywo celem, której jest zdobycie kijka prawdy (zwykłej gałęzi) dającego władzę nad wszechświatem. Tak w skrócie przedstawia się fabuła, która choć daje nam kilka wyborów moralnych, to w głównej mierze jest liniowa. Nie jestem wielkim fanem serialu (widziałem, ledwo kilka odcinków), ale fabularnie uważam, że jest to interaktywne przedłużenie tego telewizyjnego cyklu. Jest oryginalnie, a szalone zwroty akcji i cięte dialogi nie odrywają od ekranu. Szkoda, że w  tej historii nie ma więcej głębszych wartości (cóż, wszystkiego mieć nie można).

Jeśli miałbym opisać rozgrywkę w "South Park: Kijek Prawdy" w kilku słowach, powiedziałbym: prowokująca, oburzająca, wulgarna, pełna przemocy i wyuzdanych scen oraz nie pozostawiająca w spokoju Żydów i Murzynów (nawet Morgan Freeman oberwał). Teoretycznie nie brzmi to zachęcająco i też takie ma być - odpychające, zwłaszcza dla dzieci i nastolatków. Myślę, że kontakt z takim produktem nastolatka lub co gorsza dziecka może grozić naprawdę nieprzyjemnymi konsekwencjami w przyszłości. Nie przypadkiem gra została bardzo mocno ocenzurowana w Europie (szkoda, że tylko na konsolach). Jednak dla dorosłych odbiorców, którzy potrafią to potraktować z przymrużeniem oka, będzie poniekąd wesołą ironią (pełno jest tutaj odniesień do serialu, które fani szybko rozpoznają np. sonda analna).

Przechodząc do sedna. Początkowo wybieramy naszą klasę postaci: Wojownika, Maga, Łotrzyka lub uwaga! - Żyda (zaskakujące opcje, a każda z nich jest prześmiewczo opisana). Zadań, jakich będziemy mieli do wykonania, jest oczywiście całkiem sporo, choć nie ma co ukrywać, że nie jest to liczba na poziomie "The Elder Scrolls V: Skyrim". O ile misje z wątku głównego są dosyć ciekawe, to poboczne niestety w głównej mierze polegają na zasadzie podróżowania od punktu A do punktu B, co jest na dłuższą metę dosyć monotonne. Natomiast eksploracja popłaca, ponieważ niektóre garaże czy magazyny można otworzyć tylko za pomocą konkretnego klucza, a skarby w środku są przydatne. System dropu przedmiotów jest także dosyć wyważony, bo choć znajdziemy wiele śmieci z pogranicza przyzwoitości, to elementy którymi można wyposażyć bohatera są naprawdę wyborne.

Właściwie zmiana wyglądu bohatera to niekończąca się zabawa, której nawet „The Sims” by się nie powstydziło. Arsenał jakim będziemy dysponować jest dosyć pokaźny. Dzieli się na oręż podstawowy, gdzie możemy użyć na przykład miecze, a także na broń dystansową: głównie łuki i narzędzia miotane. Możliwości jest co niemiara, a każda z rzeczy wymaga odpowiedniego poziomu. Możemy je ulepszać dodając różne efekty (ogólnie wybór jest naprawdę duży). System umiejętności jest podzielony na pięć skilli, które możemy rozwijać do piątego stopnia. Do tego są też zdolności, czyli pasywne wsparcie dla gracza. Nie jest to nic innowacyjnego, ale rozwijanie tego jest ciekawe, im więcej ma się znajomych w grze tym więcej takich umiejętności. Jest również magia. W tym wypadku są to magiczne "pierdy", o ile dla Cartmana to żaden problem, to ich uczenie potrafi nieźle wymęczyć gracza (duży minus za to).