
3 821
4 253 min.
Recenzje gier
piterwm90 (218 pkt)
3248 dni temu
2014-11-06 16:44:05
Warstwa fabularna przedstawiona w „Aliens: Colonial Marines” miała być swoistym odniesieniem do dzieł filmowych Ridleya Scotta i Jamesa Camerona. Trzeba przyznać twórcom, że np. postarali się o pojawienie takich postaci jak kapral Hicks, czy znany android Bishop. Głównym bohaterem jest tu natomiast Christopher Winter, który wraz z oddziałem marines wyrusza z misją odnalezienia legendarnej Ellen Ripley. Wydawać się mogło, że historia jest mocno osadzona w uniwersum i nie ma dziur fabularnych. Jednak nic bardziej mylnego. Weźmy, chociażby kaprala Hicksa, który pojawia się na planecie LV-426, pomagając w misji ratunkowej, a pamiętamy, że tak naprawdę już w filmie „Obcy: Decydujące starcie” z niej odleciał. Więc skąd się tam znów wziął? Takie i inne bezmyślne wpadki to rażące błędy, ale i sama opowieść jest też mało porywająca i emocjonująca.
Przechodząc do kwestii rozgrywki, nie jest ona w żadnym aspekcie innowacyjna. To klasyczny FPS, w którym przemierzamy lokacje od jednego checkpointu do drugiego, eliminując oponentów. Sterowanie padem jest trochę przekombinowane. Przykładowo w niedawno testowanym przeze mnie (Piter) tytule „Rage” pad jest przyjacielem, a nie „kosmicznym urządzeniem”. A tu potrzeba kilku godzinach zabawy, by nad nim zapanować. Miłym zaskoczeniem jest za to częste wykorzystywanie wibracji DualShock'a 3. Otoczenie w grze nie zalicza się do bardzo interaktywnych. Co prawda od czasu do czasu gdzieś coś przespawamy i obsłużymy jakąś maszynę służącą do danego zadania oraz możemy otwierać i zamykać drzwi, ale szkoda, że nie jest to bardziej dopracowane.
Nasi towarzysze w walce o przetrwanie nie grzeszą inteligencją. Strzelają nieporadnie, a większość jest tak skonstruowana, że gracz i tak praktycznie wykonuje wszystko sam. Przeciwnicy nie sprawiają poważnych problemów, ale nadrabiają liczebnością. Najważniejszymi są alieny – plujące kwasem i eksplodujące przy graczu. Nie brakuje również bossów pełniących funkcje taranu i kultowych facehuggerow (jedyne one dają prawdziwe wyzwanie i budują iście niepokojący klimat). Oczywiście, oprócz tytułowych rywali na drodze staną nam komandosi korporacji, ale i oni nie będą trudni do zlikwidowania.
Skoro są adwersarze, to i muszą być narzędzia masowej eliminacji. Podzielono je na broń podstawową i dodatkową. Wśród nich mamy: karabiny, strzelby, pistolety, granaty i specjalne okazyjne wyrzutnie rakiet, a także miotacz ognia oraz legendarne złote bronie w formie znajdziek. Nie zapomniano też o craftingu uzbrojenia, m.in. poprawimy celowniki, powiększymy magazynek, zmniejszymy odrzut, a nawet dodamy alternatywny tryb ognia i zmienimy wygląd. Należy wspomnieć, że owe ulepszenia nie są całkiem darmowe. Aby je uzyskać, musimy zdobywać punkty doświadczenia i levelować rangi. Przede wszystkim za anihilacje przeciwników i wykonywanie wyzwań (to motywuje gracza, więc tutaj plus dla twórców). Dopełnieniem bohatera są statystyki pancerza i zdrowia, które regeneruje się, dzięki znalezionym apteczkom (stary, ale wciąć jary motyw).
Oprócz typowej kampanii, „Aliens: Colonial Marines” zawiera multiplayer, w którym sterujemy zarówno ksenomorfami, jak i ludźmi. Moja przygoda opierała się na trybie kooperacji z bliskim przyjacielem (współautorem recenzji) i mimo ogólnie krytycznego stanowiska w kilku aspektach, pozytywnie ją wspominam. W ciągu tych jedenastu misji miała ona swoje „momenty” – dostarczające i radochy, i strachu. Jak skradanie się w pobliżu dziwnych alienów, kryjąc sobie plecy, czy szalone szarże i szlachetne poświęcenia albo zsynchronizowane oglądanie narodzin „baby” Belli. A finałowa walka? Szczerze, jest jedną z „najtrudniejszych” w całej grze.
Podsumowując rozgrywkę, trzeba wyraźnie podkreślić, że jest ona ograniczona: bez innowacji, z wieloma bugami i towarzyszami oraz adwersarzami, których SI nie prezentuje wysokiego poziomu. Ale kooperacja z dobrym kompanem może sprawić cuda i wznieść ją z ledwo średniego poziomu o wiele wyżej (właśnie w takiej formie polecamy Wam zabawę).
Pisząc o szacie graficznej, nie ma co owijać w bawełnę. Jest ona przestarzała. Tekstury i oświetlenie są niewyraźne, a do tego zawiera przeciętne modele postaci, których animacja zalatuje sztucznością. W ferworze walki można na to przymknąć oko, ale już w przerywnikach filmowych widać wielką różnicę w kwestii wizualnej. Poziomy i lokacje również nie zaprojektowano wybornie – nie zaznamy tutaj żadnych epickich widoków ani dbałości o szczegóły. Ciasne korytarze, podziemia czy powierzchnię planety przemierzamy bez zachwytów. Lepiej natomiast wypada udźwiękowienie. Może nie rewelacyjne, ale wystrzały broni, efekty dźwiękowe otoczenia czy brzmienie czujnika ruchu są niemal dokładną kalką tych z filmowych produkcji. Dubbing jest profesjonalny, a głosów udzielają sam Lance Henriksen oraz Michael Biehn. I ścieżka muzyczna zasługuje na pochwałę, potrafi zarówno wywołać gęsią skórkę, jak i wprowadzić odpowiednio swoimi motywami w szybszą akcję.
Oto już wszystko, co można napisać o grze autorów, choćby bardzo udanej serii „Borderlands”. Wystawić tutaj notę nie jest łatwo. Niby mizerna (nielogiczna) fabuła, rozgrywka i przestarzała grafika, jednakże klimatyczna i relaksująca. Tytułowa produkcja w żadnym wypadku nie porywa maksymalnie i czuć, że robiono ją na szybko, a nie skrupulatnie dopracowywano przez 8 lat. Mimo tego to „miłe” spotkanie z kosmicznymi alienami i ich interesujący powrót w branży elektronicznej. „Aliens: Colonial Marines” kosztuje około 25 zł, więc jak za tak małą cenę zachęcamy pograć (szczególnie w trybie współpracy z fajnym kumplem).
Autorzy recenzji: Piotr "Piter" Kędzior, Daniel Drozdek
Nasza Ocena: 5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Jeden z autorów recenzji publikuje też na portalu www.filmweb.pl pod nickiem Piterwm90
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - "Aliens: Colonial Marines" – Alieny bez kwasu
Więcej artykułów od autora piterwm90

"The Last of Us Remastered" – Ostatnia nadzieja ludzkości - Recenzje gier
Gdy w 2009 roku po sukcesie „Uncharted 2” studio Naughty Dog podzieliło się na dwa zespoły, jedna część pozostała przy tworzeniu kolejnych przygód Drake’a, a reszta ekipy ruszyła z pracą nad koncepcją nowego IP, co po trzech i pół roku dało efekt. Nikt wtedy nie przewidział, jaką legendą obrośnie (niczym Maczużnik ciało zainfekowanego) ten tytuł.

"Shadow of the Colossus" – Mistyczna wspinaczka - Recenzje gier
„Shadow of the Colossus” to stworzona w 2005 roku ekskluzywna gra na konsolę PS2, która szerokim echem odbiła się w branży elektronicznej rozrywki. Choć nie była produkcją wypełnioną po brzegi zawartością, a raczej dosyć tajemniczą i minimalistyczną, to zdobyła rozgłos. Jednak czy miarą dobrej gry jest to, że powstają sukcesywnie jej remastery na kolejne sprzęty od Sony? Nie uważam tak, a poniżej opiszę swoją opinię o tytułowej grze w wersji na PS4.

"God of War" – Spartański Szał w Midgardzie - Recenzje gier
„God of War” to jedna z flagowych serii gier z gatunku hack and slash, która swój początek miała już w 2005 roku. Jednak najnowsza część to przełom, ponieważ staje się bardziej współczesną przygodową produkcją akcji z elementami RPG. Czy taka zmiana wyszła serii na dobre? Poniżej przedstawię swoją opinię, a potem zaraz lecę pokonać ostatnią walkirię, która stoi mi na drodze do platyny.

"South Park: Kijek Prawdy" – Kontrowersja niekontrolowana - Recenzje gier
Większość gier, które były adaptacjami zarówno filmów, jak i seriali nie spotkała się z pozytywnymi opiniami. Również działało to w drugą stronę. Wiele tytułów, m.in. "Alone In the Dark", "BloodRayne" czy "Postal” nie było dobrze odbieranych (niejaki jegomość Uwe Boll miał na to duży wpływ). Wracając natomiast do gier, w ostatnim czasie jedynie seria "Batman: Arkham" była w stanie utrzymać poziom, bo już niedawne "Rambo: The Video Game" ocierało się o dno. Jak na tym tle wygląda adaptacja serialu "Miasteczko South Park" ? Fani mogą odetchnąć z ulgą. Jest dobrze.

"Metro: Last Light" – Człowiek człowiekowi wilkiem - Recenzje gier
2005 rok - swoją premierę ma książka "Metro 2033" debiutującego rosyjskiego pisarza Dimitrja Głuchowskiego. Niespodziewanie odnosi sukces co powoduje, że powstają kolejne części tego dzieła literackiego, opisującego post-apokaliptyczną wizję rosyjskiego metra i jego świata. Mija pięć lat i na światło dzienne wychodzi gra "Metro 2033" nie mająca łatwego zadania przeniesienia klimatu książki.
Polecamy podobne artykuły

"The Callisto Protocol" – Mechanika Martwego Ciała Niebieskiego - Recenzje gier
Pan Glen Schofield przeszedł już do historii gamingu jako twórca niesamowitego "Dead Space'a", morfując (badumtss!) przy okazji już na zawsze gatunek sci-fi survival horroru w grach i sadzając na tegoż szczycie małomównego inżyniera z plazmowym przecinakiem w dłoni. Piszę o tym dlatego, aby podkreślić jak olbrzymie oczekiwania miałem wobec najnowszego dzieła wspomnianego twórcy, liderującemu obecnie niedawno powstałemu Striking Distance Studios.
Teraz czytane artykuły

"Aliens: Colonial Marines" – Alieny bez kwasu - Recenzje gier
Najpierw wspaniała seria filmów, które stały się klasyką kina grozy, później gra pt. „Aliens vs Predator”, a za trzy lata kolejna jej odsłona. Czemu podaliśmy akurat ten tytuł ? Ponieważ to dobre produkcje, gdzie kośćcem fabuły były spory ludzi, predatorów i… „słabych” obcych. No właśnie, to alienom się nie spodobało, więc postanowili wystąpić w grze wyłącznie o nich. Na pomoc przybyło studio Grearbox Software, tworząc „Aliens: Colonial Marines”. Jak się mówi: „nie w jeden dzień Rzym zbudowano” i chyba tym się kierowano, bo praca zajęła aż 8 lat. Niestety, fani tuż po premierze w 2013 roku poczuli nienawiść. Gra została po prostu za późno wyprodukowana.

"Prawo Ulicy" – Blaski i cienie Baltimore - Seriale
Rok 2002. Stacja HBO wyświetla w USA pierwszy z 13 odcinków serialu „The Wire”. Jego twórca – David Simon, były reporter policyjny, nie spodziewa się aż tak pozytywnej reakcji krytyków. Pisze więc scenariusze do kolejnych sezonów. I czyta jeszcze więcej pochwał. Produkcja jest bowiem porównywana do książkowych dzieł Dostojewskiego czy Dickensa, określana jako niezwykle głęboka, ambitna, smakowana przez nielicznych, jedyna w swoim rodzaju. Mało tego, większość jest zgodna – to najlepszy serial kryminalny w historii telewizji.

10-letnia Małgosia w przejmującym "Psalmie dzieci wojny" - Muzyczne Style
Jak wygląda wojna oczami dziecka? Przerażająco, smutno, niezrozumiale. W XXI wieku, tuż za polską granicą dzieje się koszmar. Kiedy widzimy małe osóbki ukrywające się w schronach, aż serce ściska. „Nie znały wojny niewinne ich serca. A teraz świat w jej ramiona je wpycha. Piekła jest wart Morderca snów dziecka. Niech powie stop Nim pochłonie go mrok” – śpiewa polska rówieśniczka ukraińskich chłopców i dziewczynek. Mowa o dziesięcioletniej Małgosi Dzikołowskiej, która chciała zwrócić uwagę na dramat tysięcy dzieci dotkniętych działaniami wojennymi na Ukrainie. To piękna inicjatywa. Co ciekawe, „Psalm dzieci wojny” z mocnymi, sugestywnymi słowami Beaty Ejzenhart oraz muzyką artysty disco polo (!) – Huberta Dzikołowskiego został wydany spontanicznie wyłącznie w serwisie YouTube. To wzruszający utwór, w którym Małgosia ukazuje traumatyczne wydarzenia oczami dziecka. Warto dodać, że w clipie wykorzystano zdjęcia i filmy pobrane z Internetu, z tłem nie tylko obecnej wojny. Nie takie psalmy powinny śpiewać najmłodsi, ale cóż…

Zbigniew Wodecki – żegnamy Cię Mistrzu! - Zespoły i Artyści
22 maja 2017 – ta data to cios dla polskiego świata muzyki. W tym dniu w wyniku wcześniej doznanego udaru mózgu zmarł bowiem w szpitalu w Warszawie lubiany artysta przez duże A, czyli Zbigniew Wodecki. Informacja ta pojawiła się najpierw na jego oficjalniej stronie. Miał 67 lat. Wszystkim będzie nam go bardzo brakowało.

Nowe życie przodka słonia. Wskrzeszenie mamuta! - Genetyka i Biologia
Filmy, takie jak: „Walka o ogień” czy nowszy – „10 000 B.C.” w taki sposób przedstawiły mamuty włochate, że trudno nie kłaniać się im w pas albo uciekać przed nimi, gdzie pieprz rośnie. Neandertalczycy nie decydowali się jednak na owe czynności. Za pomocą prymitywnych, drewnianych dzid wyruszali na polowanie. Jak współcześnie byłyby traktowane tez potężne zwierzęta? Możemy się o tym wkrótce przekonać. 14 września 2021 roku obiegła bowiem świat informacja, że naukowcy chcą je przywrócić do życia!
Nowości

Milito i jego prawdziwy "Home Sweet Sound" - Zespoły i Artyści
Na Altao.pl lubimy wszystko to, co oryginalne! Jak na przykład piosenki, które niby trwają trzy minuty, a wciągają na 30 minut. Mało tego, zaginają czasoprzestrzeń. Są szczere do bólu. A Artysta, który je wykonuje, unosi się ponad wszelką komercję. Do takich utworów należy np. „Home Sweet Sound” – numer podobny tylko z tytułu do słynnego, rockowego „Sweet Home Alabama”. Ale i tak twórcą jest tu chłopak mający ognistą duszę. To Milito!

AI – przyjaciel czy wróg? Trzech maniaków popkultury w luźnej pogadance na ważny temat! - Intrygujące
29 września na ekrany kin w Polsce wchodzi „Twórca” Garetha Edwardsa. Czy film ten zbierze liczne pochwały od widzów? O tym przekonamy się za moment. Ale już jego zwiastun i ogólny zarys fabuły (wojna między ludźmi a siłami sztucznej inteligencji i poszukiwania architekta zaawansowanej technologii) to dobry powód, aby porozmawiać właśnie o AI, która w roku 2023, szczególnie w postaci Chata GPT „zaatakowała” nasze postrzeganie rzeczywistości. Pojawiły się kłopoty. Strajki w Hollywood, strach spowodowany utratą pracy na stanowiskach twórczych (copywriting, scenopisarstwo, aktorstwo itp.). Jednak, czy faktycznie jest się czego bać? Czy może przeciwnie – Sztuczna Inteligencja to żadna „ciocia samo zło” (jest chyba „płci żeńskiej”) i jej działania zawsze są pomocne, uzasadnione i pożądane? Te kwestie poruszają w niniejszym podcaście, na kanale PopCorn Podcast: Radek Gryczka z kanału Pogadajmy od Rzeczach, Marcin vel Ponton Movie i Przemek „Jankes” Jankowski z Altao.pl. A co Wy sądzicie o AI? Zakochać się w niej, czy potępiać?

ALFA ROMEO STELVIO COMPETIZIONE. Gdzie ten luksus? - Nowinki motoryzacyjne
Poprzednia recenzja poświęcona była takiemu, można to chyba w ten sposób nazwać, współczesnemu autu dla ludu, czyli Dacii. Obawiam się bowiem, że „Volkswagen” obecnie już tak dostępnym samochodem nie jest, w szczególności cenowo… Dzisiaj z kolei spróbujemy się poczuć jak ktoś specjalny, zasiadając w limitowanej wersji auta, które i w seryjnych odsłonach uchodzi już za samochód luksusowy. Witajcie zatem we wnętrzu specjalnej odsłony Alfy Romeo Stelvio: Competizione 2.0 GME 280 KM Q4 AT8!

Stowarzyszenie "Broda i Tatuaż" – wielkie mięśnie, wielkie serca! - Organizacje
W głowach części Polaków panuje przekonanie, że mężczyzna z tatuażem to zły człowiek jest. A gdy jeszcze potężnie zbudowany i ma brodę, to lepiej uciekać przed nim jak najdalej. Bo przecież tak groźny wygląd nie oznacza nic pozytywnego. Panowie ze Stowarzyszenia „Broda i Tatuaż – Bard Clan” sprawiają, że taki wizerunek bardzo mija się z prawdą. Bije od nich szczera radość i co ważne – pasja i zaangażowanie do niesienia pomocy słabszym z hasłem na ustach: „Różni Ale Równi”!

emocean drive ląduje we friendzone! Co na to Britney Spears? - Zespoły i Artyści
Przebojowe trio emocean drive wydało kolejny, życiowy singiel pt. „FWB”. Tym razem zespół zaprasza do „friendzone” – miejsca, do którego prowadzi słynne powiedzenie: „zostańmy przyjaciółmi”, i z którego podobno nie ma powrotu. Ponieważ Britney Spears odmówiła komentarza odnośnie premiery, zasięgnęliśmy języka u członków zespołu.
48. Festiwal Filmowy w Gdyni – Kos "kosi" konkurencję i zgarnia Złote Lwy! - Kultura
Wiosna 1794 roku, w Polsce wrze. Jesień 2023 roku, w Polsce… rozdano ważne nagrody. Nie politykom, lecz filmowcom rzecz jasna. W mieście Gdynia, które od dawien dawna kojarzone jest z pięknym, prestiżowym festiwalem. O dziwo, tym razem Złote Lwy „pogłaskała” nie artystyczna produkcja, a dzieło zgoła inne. Oto bowiem jak rycerz na białym koniu wjechał, choć najpierw przypłynął z wiernym czarnoskórym towarzyszem, „Kos”, czyli western kościuszkowski. Opowieść o generale Tadeuszu Kościuszce nie należy do patetycznych, pełnych martyrologii, historycznych eposów. To zdecydowanie kino gatunkowe, ale takie, którego nie powstydziłby się sam mistrz Tarantino! Zachwyciło się nim większość krytyków, nie ganiąc go za zapożyczenia. Podobnie jury 48. FPFF pod przewodnictwem Filipa Bajona. Stąd główna nagroda do „Kosa” zawędrowała! Lecz nie zapominajmy o reszcie laureatów.
Artykuły z tej samej kategorii

"Dead Space Remake" – Dynamika Rozświetlającej Mrok Gwiazdy - Recenzje gier
Wydana jesienią 2008 roku gra „Dead Space” zrobiła dla horroru science-fiction w gamingu dokładnie tyle samo co „Ósmy Pasażer Nostromo” dla tegoż gatunku w kinematografii. Tak właściwie, to po latach przemyśleń, obserwacji i znajdywania punktów odniesienia, mogę z czystym sercem zestawiać ten tytuł z każdym wiekopomnym dziełem fantastyki naukowej, bez względu na przypisane mu medium.

"Cyberpunk 2077" – Per aspera ad astra - Recenzje gier
"(...)Więc tędy albo tędy, chyba że tamtędy, na wyczucie, przeczucie, na rozum, na przełaj, na chybił trafił, na splątane skróty. Przez któreś z rzędu rzędy korytarzy, bram, prędko, bo w czasie niewiele masz czasu, z miejsca na miejsce do wielu jeszcze otwartych, gdzie ciemność i rozterka ale prześwit, zachwyt, gdzie radość, choć nieradość nieomal opodal, a gdzie indziej, gdzieniegdzie, ówdzie i gdzie bądź szczęście w nieszczęściu jak w nawiasie nawias, i zgoda na to wszystko i raptem urwisko, urwisko, ale mostek, mostek, ale chwiejny, chwiejny, ale jedyny, bo drugiego nie ma.(...)"*

"Stasis: Bone Totem" – Skok na głęboką wodę - Recenzje gier
"Stasis" był pierwszym tytułem, który opisywałem na łamach Altao, a zetknięcie się z nim pozwoliło mi zapoznać się z rzemiosłem jego twórców, którzy akurat na ten czas stawiali swoje pierwsze (nieco chwiejne) kroki na game developerskim poletku. Pomijając powyższy sentymentalizm, to na przykładzie "Stasis'a" mógłbym praktycznie z marszu wyliczyć wartości wyróżniające studio "The Brotherhood" w branży.

"Gothic" – Magia drewna! - Recenzje gier
W sierpniu ponownie nastąpi rocznica wydania „Nocy Kruka”, dodatku do „Gothica II”. Cofnijmy się zatem już teraz w czasie, do korzeni kultowej u nas serii. Zazwyczaj nie zaczynam tak recenzji, ale w tym przypadku wymagany jest pewien kontekst. Nigdy nie grałem w pierwszego „Gothica”. Właściwie trudno mi powiedzieć dlaczego, bo w tamtych czasach zagrywałem się w cRPGi, nawet nie chcę myśleć ile czasu przesiedziałem przy „Morrowindzie”. Tak się jednak złożyło, że ominęła mnie jedna z najbardziej popularnych w Polsce gier, dzieło niemieckiego Piranha Bytes.

"The Callisto Protocol" – Mechanika Martwego Ciała Niebieskiego - Recenzje gier
Pan Glen Schofield przeszedł już do historii gamingu jako twórca niesamowitego "Dead Space'a", morfując (badumtss!) przy okazji już na zawsze gatunek sci-fi survival horroru w grach i sadzając na tegoż szczycie małomównego inżyniera z plazmowym przecinakiem w dłoni. Piszę o tym dlatego, aby podkreślić jak olbrzymie oczekiwania miałem wobec najnowszego dzieła wspomnianego twórcy, liderującemu obecnie niedawno powstałemu Striking Distance Studios.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.581