pottero (558 pkt)Strona WWW Autora3 814
5 000 min.
Recenzje filmów
pottero (558 pkt)
1665 dni temu
2017-06-28 10:09:55
Ziemia, błękitna planeta, zamieszkiwana przede wszystkim przez gatunek Homo sapiens. A od jakiegoś czasu również transformery, które z jakiegoś powodu obrały ją sobie na cel i przylatują na nią w hurtowych ilościach. Rządom Ziemi (czyli tak w zasadzie Stanom Zjednoczonym) się to nie podoba, więc na nie polują. Wszyscy za wyjątkiem Kuby, gdzie transformery dostały status uchodźców. No więc polują sobie i polują, ale Cade Yeager – on robotom pomaga. Więc polują też na Cade’a. Potem pojawiają się Anthony Hopkins i jakaś seksowna kobieta, której imienia i nazwiska nie pamiętam, bo byłem zbyt zajęty patrzeniem jej w dekolt. Niby była profesorem na Oxfordzie, ale z jakiegoś powodu przy produkcji filmu pracowali kostiumolodzy z porno branży, więc psorka wygląda jak typowa nauczycielka z Brazzers. Potem dalej się ścigają, jest dużo wybuchów, koniec. A, no i były tam jeszcze jakieś wątki arturiańskie, król Artur był bowiem transformerem miał bowiem dwunastu transformerów okrągłego stołu.
Fabuła nigdy nie była w „Transformers” ważna, służyła tylko jako pretekst do rozpierduchy, która odwracała uwagę od luk w scenariuszu. Źle się jednak dzieje, kiedy przy tego typu filmie bardziej niż na efektach specjalnych widz koncentruje się na wyłapywaniu głupotek popełnionych przez scenarzystów. Np. seria „Szybkich i wściekłych” również jedzie na podobnym patencie, ale mimo wszystko potrafi jeszcze jakoś utrzymać zainteresowanie oglądających. Być może w jej przypadku kluczem jest to, że kolejne odcinki są robione przez różnych twórców, a „Transformers” od lat polega w zasadzie na Bayu. A może problemem „Ostatniego Rycerza” jest to, że zamiast zatrudnić jednego utalentowanego scenarzystę, wzięto ich siedmiu, z których sześciu miało wcześniej tylko minimalne doświadczenie.
„Ostatni Rycerz” jest przepakowany wątkami, z których część można było sobie spokojnie odpuścić bez szkody dla filmu. Gdyby skrócić go o godzinę, może całość nie byłaby aż tak mdła i nieciekawa. W tym filmie przez pewien czas gromadzi się różne wątki, a potem następuje finał trwający bodajże około godziny, w którym wszystko wybucha. W teorii jest to ładne i efektowne, ale tak naprawdę nic z tego nie wynikało i tylko czekałem, aż to wreszcie się skończy. „Transformers” dotarły do takiego etapu, kiedy nawet osobę, która poprzednie części traktowała jako przyjemną i prostacką rozrywkę, zaczynają męczyć efekty specjalne mające ukryć niedostatki scenariusza. Tak szczerze: po co w tym filmie jest, na przykład, cała ta jakaś nastolatka, której poświęcono pierwsze dwadzieścia minut, potem ją usunięto na większość filmu, a na sam koniec na chwilę znów przywołano, bo autorom scenariusza najwidoczniej przypomniało się, że mają taką postać.
Ale żeby oddać scenarzystom sprawiedliwość, trzeba pamiętać, że wytwórnia planuje całe filmowe uniwersum, więc niewykluczone, że pewne wątki, które upchnięto w „Ostatnim Rycerzu”, mają posłużyć jako podwaliny pod któryś ze spin-offów. W filmie nie zabrakło oczywiście również charakterystycznych dla serii elementów – żarty dotyczące sfery seksualnej są na swoim miejscu, na szczęście nieco mniej chamskie i jakby zabawniejsze niż wcześniej. Całość dodatkowo uzupełniona jest całą masą sucharów, których słuchanie sprawia, że uszy więdną. Wiecie, takie tam o rodzinie, honorze, odwadze, poświęceniu i o czym tam jeszcze rozmawiają w tych wszystkich patetycznych widowiskach z amerykańską flagą powiewającą w tle.
A jak prezentuje się clou filmu, czyli oprawa audiowizualna? No cóż, tutaj jest tak samo dobrze jak zawsze. Jest ładnie i efektownie, wybuchy przeplatają się pierwszorzędnie a to z pościgami, a to z walką na miecze, a to z wymianą ognia. To wszystko cieszy oko, a uzupełniane o charakterystyczne „plumkanie” (bo muzyką tego nie nazwę) Steve’a Jablonsky’ego – również ucho. Aktorzy, jak to w tego typu widowisku, robią, co mogą, próbując zachować powagę, grając przez cały czas na tle green screenu i udając, że mówią do kilkumetrowego robota. Najbardziej na uwagę zasługują tutaj ta pani, która grała profesorkę (ze względu na jej interesującą garderobę) oraz Anthony Hopkins. Oczywiście można powiedzieć, że aktor, który ma na koncie worek nagród, w tym Oscara, Saturna, BAFT-ę itd., sprzedał się, występując w tego typu filmie, ale widać, że Hopkins się dobrze bawił, grając lekko zwariowanego staruszka w wakacyjnym popcorniaku. A że dostał za to pewnie tyle kilogramów złota, ile sam waży, dobrze dla niego – niech starszy pan ma coś z życia.
Jak wspomniałem we wstępie, chciałem ocenić „Ostatniego Rycerza” pozytywnie, ale nie mogę. Prawda, to niby dalej te same „Transformers”, co zawsze, ale niestety formuła tego widowiska się już wypaliła. Ogrom efekciarstwa, bez względu na to, jak świetne by nie było, nie jest już w stanie przykryć żenującego scenariusza, czerstwych dialogów, nagromadzenia zupełnie zbędnych wątków i przeciąganie tego wszystkiego ponad miarę, żeby tylko upchnąć dodatkową godzinę wybuchów. Co prawda chamski humor dalej może bawić, rola Anthony’ego Hopkinsa jest sympatyczna i pocieszna, a dekolt profesorki z Brazzers głęboki i seksowny, ale nie są to rzeczy będące w stanie uratować ten film. Owszem, obejrzeć toto się da, ale ostrzegam: najdalej w połowie seansu będziecie się nudzić jak mopsy i tylko czekać, żeby wreszcie wyjść z kina i zrobić coś kreatywnego.
Ocena: 4,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem Pottero oraz stronie: http://nietylkogry.pl/
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Transformers: Ostatni Rycerz" – Psorka z Brazzers i wielkie roboty
Więcej artykułów od autora pottero
Homoseksualizm u… wikingów - Erotyka, towarzyskie
Homoseksualizm to we współczesnym świecie temat budzący ogromne kontrowersje, ale jak na ironię problemu z nim nie mieli starożytni ani ludy niechrześcijańskie. Czy zastanawialiście się kiedyś, jak homoseksualistów postrzegali maskulinistyczni wikingowie – kultura dzielnych wojaków z mroźnej Północy, którzy na kilkaset lat przed Kolumbem dotarli do Ameryki?
"Wonder Woman" – Kapitan Stara Batmana kontra Niemcy - Recenzje filmów
Warner Bros. przegrywał jak dotąd z Disneyem na każdej linii, przynajmniej jeśli mowa o uniwersach na podstawie komiksów o superbohaterach. Znośny „Człowiek ze stali”, żenująco słaby „Batman v Superman”, „Legion Samobójców” ogromnie zawodzący oczekiwania. Po tym wszystkim „Wonder Woman” była jedną wielką niewiadomą, tym bardziej, że według różnych przecieków film ponoć rodził się w bólach i miał skończyć jak dwa poprzednie, a dodatkowo budził bardzo silne skojarzenia z genezą pewnego superbohatera w niebieskich rajtkach, rozbijającego się w konkurencyjnym uniwersum.
"Logan: Wolverine" – Stary człowiek, a może - Recenzje filmów
Chociaż Wolverine to bez wątpienia najbardziej kojarzona postać z filmowego uniwersum „X-Men”, jak dotąd nie miał on szczęścia do solowych filmów. Fatalną „Genezę” większość widzów wolała wyprzeć z pamięci, a „Wolverine” okazał się być produkcją na wskroś przeciętną. Na całe szczęście, pożegnanie Hugh Jackmana z tą kultową rolą okazało się przedsięwzięciem jak najbardziej udanym. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że „Logan: Wolverine” to jak dotąd jeden z najlepszych filmów zrealizowanych na podstawie komiksów i bez wątpienia najlepszy film z serii „X-Men”, w moim odczuciu przebijający nawet świetnego „Deadpoola”.
"Kubo i dwie struny" – Chłopiec i zaczarowany shamisen - Recenzje filmów
Piętnaście lat temu najczęściej bywało tak, że do Polski duże hollywoodzkie premiery trafiały ze sporym opóźnieniem. W ubiegłym roku oburzenie wywołał fakt, że na „Przebudzenie Mocy” będziemy musieli czekać dwa tygodnie dłużej, chociaż piętnaście lat temu na „Władcę Pierścieni: Drużynę Pierścienia” czy „Harry’ego Pottera i Kamień Filozoficzny” czekaliśmy ponad dwa miesiące. Jeżeli piractwo uczyniło coś dobrego, to tyle, że przez nie otrzymujemy premiery znacznie szybciej – czasem przed Amerykanami, niekiedy równo z nimi, a czasem trochę później, różnica z reguły mieści się jednak w akceptowalnej normie.
"Wiedźmin 3: Dziki Gon – Krew i wino" – recenzja dodatku - Recenzje gier
Można się sprzeczać czy „Wiedźmin: Dziki Gon” jest najlepszą grą w dziejach, jak uważa wielu Polaków, w tym wcale niemało internetowych trolli i hejterów. Czego by jednak o niej nie powiedzieć, nie da się zaprzeczyć, że jest to produkcja ze wszech miar solidna i dostarczająca masę frajdy. CD Projekt RED nie spoczął jednak na laurach (oraz ponad dwustu pięćdziesięciu tytułach gry roku) i, w odróżnieniu od wielu innych deweloperów, zamiast za sześćdziesiąt złotych opychać graczom dwugodzinną misję poboczną, za niewiele wyższą cenę dostarczył nieprzyzwoicie rozbudowane rozszerzenia.
Polecamy podobne artykuły
"Transformers: Wiek zagłady" – Lśniący złom - Recenzje filmów
Jam jest potężny Optimus Prime i powiadam Wam – mieszkańcy planety Ziemia, że oto Ja i moje Autoboty kolejny raz powracamy w filmie „Transformers: Wiek zagłady” (27 czerwca w Polsce). Przez około trzy godziny (!), niemal bez przerwy, toczymy bój o być albo nie być dla ludzkiej rasy. Głośniej, szybciej i bardziej efekciarsko, aż do granic wytrzymałości widza.
Michael Bay – Człowiek Eksplozja - Ludzie kina
Jeśli nazwisko tego pana pojawi się na plakacie danego filmu, to możemy być pewni w stu procentach, że na kinowym ekranie będzie głośno, szybko, wybuchowo, a fabuła zejdzie na plan dalszy. Bo Michał Zatoka (pozwoliłem sobie na dosłowne tłumaczenie) to nastolatek w ciele dojrzałego mężczyzny, dla którego liczy się głównie dobra, nie zawsze sensowna, filmowa zabawa.
Teraz czytane artykuły
"Transformers: Ostatni Rycerz" – Psorka z Brazzers i wielkie roboty - Recenzje filmów
Nie jestem jak te tępe bubki z superpoważanych gazet i stron internetowych, które wszystkie filmy oceniają tą samą miarką. Nie wychodzę z założenia, że kino ma dostarczać przeżyć duchowych – jego zadaniem jest również dostarczanie rozrywki. Dlatego zarówno „Obywatelowi Kane’owi”, jak i letniemu blockbusterowi mogę wystawić taką samą ocenę – nie oceniam ich przecież w jednej tylko skali. W przeciwieństwie do Wielce Poważnych Recenzentów, którzy z miażdżenia kina rozrywkowego uczynili swoje hobby, miałem nadzieję dostarczyć Wam pozytywną recenzję „Transformers: Ostatniego Rycerza”. Co prawda dalej mógłbym to zrobić, ale musiałbym kłamać, a tego robić nie chcę.
"Łowca czarownic" – Grzechy przeszłości - Recenzje filmów
„Łowca czarownic” nie jest dokładnie tym obrazem, który obiecywali nam twórcy w zapowiedziach. Ze zwiastunów i wywiadów mogliśmy się spodziewać imponującego widowiska z intrygującymi bohaterami oraz rozbudowaną opowieścią. Przecież wprowadzenie do czasów współczesnych elementów charakterystycznych dla kina fantasy, czyli magii i czarownic, a ponadto osadzenie akcji filmu w dwóch różnych epokach, musiało poskutkować, co najmniej oryginalną i pomysłową produkcją. Nie do końca.
Żywa choinka na święta Bożego Narodzenia - Dom i ogród
Czym należy się kierować podczas zakupu żywej choinki na Boże Narodzenie?
Dobre wychowanie w czasach przedwojennych - Savoir Vivre
Mniejsza o poglądy polityczne Stanisława Krajskiego, te odłóżmy na bok. Skupmy się na czymś innym. Jako ekspert od dobrego wychowania w swoim poradniku pisał on tak: „Savoir vivre to jednak przede wszystkim Sztuka Życia ‒ sztuka, dzięki której nasze życie jest nie tylko piękniejsze i szlachetniejsze – nadprzeciętne, ale również łatwiejsze, wolne od wielu problemów, zgrzytów, negatywnych emocji i konfliktów”. Trudno nie zgodzić się z tymi słowami. Sprawdźmy zatem, jakie mają one przełożenie do tej dawniejszej rzeczywistości.
"Więzień labiryntu" - Zaplątani w korytarzach niepamięci - Recenzje filmów
„Więzień labiryntu” już od pierwszego zwiastuna nie napawał mnie zbytnim optymizmem. Nie pomógł też fakt, że produkcja mało doświadczonego w rzemiośle reżyserskim Wesa Balla (twórcy dwóch krótkometrażówek, mianowicie „A Work in Progress” oraz „Ruin”) jest kolejną ekranizacją powieści przeznaczonej dla nastolatków pod tym samym tytułem, autorstwa Jamesa Dashnera. Przypominając sobie sceny z wypuszczonego przez twórców trailera, przed oczami stanęły mi inne obrazy opatrzone szyldem: „Adaptacje bestsellerowych książek dedykowanych dla młodzieży”.
Nowości
"Rówieśnicy" – licealiści z Krakowa świętują 18 lat Polski w UE! - Organizacje
Komisja Europejska ogłosiła 2022 rok Europejskim Rokiem Młodzieży. Jest to także rok, w którym członkostwo Polski w Unii Europejskiej osiąga pełnoletniość. W związku z tym troje uczniów liceum postanowiło stworzyć kampanię o nazwie „Rówieśnicy/Peers”. Marysia, Wojtek i Oliwia chcą przy tej okazji edukować i uświadamiać młodzież w całej Polsce, jak duże znaczenie ma słowo wspólnota i przynależność do UE.
Co do obejrzenia w kinie w roku 2022? Wybieramy Top 10! - Artykuły o filmach
Ostatnie lata dały się we znaki producentom i dystrybutorom. Wiele premier było przekładanych, kina były zamknięte. Ludzie siedzieli w domach i oglądali seriale na serwisach streamingowych, mając z tyłu głowy jedną myśl – wreszcie pomaszerować do multipleksu, usiąść przed wielkim ekranem i dopiero tam poczuć magię. Wszak dźwięk dochodzący z głośników domowych oraz obraz pojawiający się nawet na 50-calowym telewizorze nigdy nie zastąpią tego, co daje nam sala kinowa. Dlatego, kiedy obostrzenia zelżały, a do repertuaru zawitała „Diuna” czy nowy „Spider-Man” i „James Bond”, w kolejce po bilet stanęły tłumy kinomanów. Można zatem powiedzieć, że końcówka roku 2021 była owocna pod względem filmowych propozycji (szczególnie tych wysokobudżetowych). A jakie prezenty przyniesie dla widzów obecny, 2022 rok? Tytułów będzie cała chmara, ale my wybraliśmy dla Was 10, jeżeli nie najlepszych, to chyba najciekawiej zapowiadających się produkcji.
Marta i jej "Bulldog in Yellow Submarine". Nostalgiczny rejs dla fanów The Beatles! - Ludzie Youtuba
„Więc żeglowaliśmy w stronę słońca. Aż znaleźliśmy morze zieleni. I żyliśmy poniżej fal. W naszej żółtej łodzi podwodnej” – śpiewali wiele lat temu Beatlesi. To samo chciał zrobić Peter Jackson. Zrealizował zatem trzyczęściowy film dokumentalny pt. „The Beatles: Get Back”. Niestety owa produkcja nie jest u nas jeszcze oficjalnie dostępna. To kiepska wiadomość. Ale jest też dobra. Marta Pawlikowska, młoda, również wielka miłośniczka muzyki Czwórki z Liverpoolu, jakiś czas temu założyła kanał na YouTubie, gdzie płynie żółtą łodzią podwodną, publikując materiały typu podcast. Opowiada z pasją o piosenkach „Żuczków”, przedstawia ciekawostki z nimi związane itd. Warto wsiąść na ten pokład i popłynąć na wyspę nostalgii.
Ruby Run w piosence "Kiedyś" - Muzyczne Style
Jest dopiero na początku drogi muzycznej, ale już zaskakuje oryginalnością. Mowa o artystce przedstawiającej się jako Ruby Run. Dlaczego warto zapoznać się z jej muzyką? Odpowiadamy – bo umiejętnie miesza gatunki i bawi się słowem. Wystarczy posłuchać najnowszego singla owej wokalistki pt. „Kiedyś”. Stanowi on doskonały dowód na powyższego stwierdzenia!
"Dexter: New Blood" – Tata, obywatel, morderca - Seriale
Moda na kontynuacje i powroty po latach trwa. Nostalgia wydaje się kluczem do sukcesu, ale nie zawsze przykrywa wszystkie wady (patrz: „El Camino: Film Breaking Bad”). W tym przypadku ów przepis okazuje się jednak udany, choć w trakcie seansu dziesięciu odcinków nie tylko śnieg zgrzyta pod stopami – błędy logiczne także czekają na widza niczym ukryte miny. Trzeba kroczyć ostrożnie, chcąc spotkać się z Dexterem. Nie tym okularnikiem, co miał swoje laboratorium, tylko z byłym, policyjnym analitykiem krwi. Czy po tak długim rozstaniu ze swoimi fanami ten (anty)bohater ma jeszcze w sobie sporo ikry i sprytu?
"Dziewczyny z Dubaju" – Plastiki z DODAbaju - Recenzje filmów
Seks, kokaina, Karl Urban, Kształt wody, Profesor X, lustra, Metamorfozy oraz seks. Co łączy te wszystkie słowa? Otóż są to części składowe pewnego filmu, będącego kolejnym szczytem polskiej kinematografii. Chciałbym teraz wprowadzić jakiś element zaskoczenia, stopniować napięcie, ale niestety – grafika wszystko zdradza. Co tu dużo „dodzić” – czas na nieco spóźnioną recenzję „Dziewczyn z Dubaju”.
Artykuły z tej samej kategorii
"Dziewczyny z Dubaju" – Plastiki z DODAbaju - Recenzje filmów
Seks, kokaina, Karl Urban, Kształt wody, Profesor X, lustra, Metamorfozy oraz seks. Co łączy te wszystkie słowa? Otóż są to części składowe pewnego filmu, będącego kolejnym szczytem polskiej kinematografii. Chciałbym teraz wprowadzić jakiś element zaskoczenia, stopniować napięcie, ale niestety – grafika wszystko zdradza. Co tu dużo „dodzić” – czas na nieco spóźnioną recenzję „Dziewczyn z Dubaju”.
"Matrix Zmartwychwstania" – Czy warto wziąć pigułkę o nazwie "Nostalgia"? - Recenzje filmów
Często robię rewatch i to samo uczyniłem przed seansem „Matrixa Zmartwychwstań”. „Matrix” rodzeństwa Wachowski to dzieło przełomowe, wizjonerskie. Robi wrażenie nawet teraz, po ponad 20 latach. „Reaktywacja” i „Rewolucje” mają znacznie niższy poziom, ale bronią się paroma interesującymi elementami. Uwielbiam chociażby sekwencję pościgu na autostradzie czy doceniam zmianę tonu podczas intensywnej walki o Syjon, która potrafi przykuć uwagę (nie zauważamy braku Neo przez jakieś 40 minut seansu). Techniczne niuanse są siłą serii i pomimo tego, że dwójka i trójka miały problemy fabularne, to były audiowizualnym odlotem i popisówką. I to bez czerwonej tabletki. Moje oczekiwania względem kolejnego rozdziału „Matrixa” były w zasadzie zerowe – to dosłownie zmartwychwstanie, tylko czy potrzebne i ładnie wykonane?
"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów
Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...
"Tenet" – Paradoks Nolana - Recenzje filmów
Miał być „Mesjaszem”, który „zbawi” kina. Reklamowany tak, jakby już w dniu oczekiwanej, przesuwanej premiery, zasłużył na status dzieła kultowego – a może i wybitnego. I wreszcie 26 sierpnia 2020 roku „Tenet” przybył do polskich kin, o dziwo, szybciej niż w USA. No i co? No i nic. Nie jest to żadna słabiutka produkcja – imponuje spektakularnymi ujęciami (choć scena z samolotem trochę zawodzi), ale jest jednocześnie męcząca, bez emocji… Ot taki już paradoks (nie jedyny) ostatnich filmów Christophera Nolana.
"Rambo: Ostatnia krew" – Trzymam za słowo - Recenzje filmów
Co mają wspólnego „Kevin Sam W Domu”, „Głupi i Głupszy”, „Król Lew” oraz kultowy „The Room”? Czym jest Rambo? Nie Twoja sprawa, bambo. Nie Twoja, nie moja, a już na pewno nie Sylvestra Stallone’a, po którego twarzy nie widać w ogóle zainteresowania odgrywaną rolą, co powinno dziwić, kiedy zajmuje się również scenariuszem do najnowszej części z serii filmów o weteranie wojny w Wietnamie.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2022 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.453