admin (12142 pkt)Strona WWW Autora1 188
2 198 min.
Autorzy/pisarze
admin (12142 pkt)
243 dni temu
2019-11-11 10:48:08
Artur Urbanowicz w stylowym kapeluszu na głowie i czarnej koszuli, wygląda niczym współczesny inkwizytor polujący na prawdziwe czarownice (brakuje jeszcze długiego płaszcza i krzyża w dłoni) lub rasowy gangster – bohater „Grzesznika”. Swoją twórczością przyciąga, zaskakuje i straszy coraz to liczniejsze rzesze czytelników. Mało tego, aktywnie promuje rodzinną Suwalszczyznę, będąc stypendystą miasta Suwałk w ramach działalności artystycznej.
Okładka (źródło: materiały wydawnictwa/vesper.pl)
Artur Urbanowicz (źródło: archiwum prywatne/Facebook)
(Altao.pl) Jak to się stało, że w urodzony w 1990 roku, suwałczanin z krwi i kości, został pisarzem literatury grozy? Był w dzieciństwie świadkiem przerażających wydarzeń, które odcisnęły na nim piętno, będąc jednocześnie katalizatorem do rozpoczęcia w przyszłości przygody z horrorami, czy po prostu z latarką w dłoni zaczytywał się dziełach Mastertona lub Lovecrafta, a po kryjomu na ekranie oglądał serię „Koszmar z ulicy Wiązów”, nagle decydując, że zajmie się kiedyś tworzeniem własnych historii z dreszczykiem?
Artur Urbanowicz: Od dziecka ciągnęło mnie do tego gatunku. Już jako kilkulatek preferowałem Scooby Doo i Chojraka od Bolka i Lolka, jako nastolatek z kolei zaczytywałem się w młodzieżowych cyklach grozy, takich jak „Szkoła przy cmentarzu”, stałym punktem dnia był również serial „Czy boisz się ciemności”. Z czasem granica tolerancji na strach była stopniowo przesuwana i w horrory „dla dorosłych” wkręciłem się na dobre w gimnazjum, w wieku 13-14 lat, choć głównie filmowe. O ile dobrze pamiętam, moim pierwszym poważnym filmem w tym gatunku było „13 duchów”. Pamiętam również, że to wtedy przeczytałem po raz pierwszy „Cmętarz zwieżąt” i „Lśnienie” Kinga, które niedawno sobie odświeżyłem. Podsumowując: pierwsza odpowiedź na pytanie „Dlaczego akurat groza?” to zwyczajna miłość do tego gatunku.
Drugi czynnik to szeroko pojęta smykałka do tworzenia, nie tylko historii. W liceum na przykład miałem epizod, w którym sklejałem z sampli muzykę elektroniczną. Bardzo dużo czasu minęło również, zanim zupełnie wyrosłem z zabawek. Grałem sam ze sobą w improwizowanie seriali. Bawiłem się chociażby robotami z klocków Lego z serii Slizer i Bionicle. Użyłem ich jako postaci do historii w odcinkach, która fabularnie była bardzo podobna do Dragon Ball Z. (śmiech) Był w niej nawet ktoś taki jak Super Slizer (co było odnośnikiem do Super Sayianina). Zabawa była przednia, ale najważniejsze, że rozwijała moją wyobraźnię. Podobnie było w sytuacjach, kiedy wymyślałem sobie historyjki, w których bohaterami były najsłynniejsze postacie Disneya: Kaczor Donald, siostrzeńcy, Sknerus i tak dalej. Byłem (w sumie nadal jestem) ogromnym fanem komiksów z ich udziałem i mogę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością: nie zostałbym autorem książek, gdyby nie „Kaczory Donaldy” i „Giganty”, w których zaczytywałem się w dzieciństwie.
(Altao.pl) Podobno swoją pierwszą powieść napisałeś w wieku 14 lat? Zdradzisz naszym czytelnikom, jaki temat w niej podjąłeś i czy bliskim osobom, które ją przeczytały, zjeżyły się włosy na… głowie?
Artur Urbanowicz: Ta powieść nie była horrorem, tylko sci-fi dla młodzieży. Jej tytuł to „Skate i ognisty miecz”. Opowiadała o chłopcu w żelaznej masce o pseudonimie Slum, który przeniósł się w przyszłość i walczył z cyborgami wyglądającymi jak Bitterman blue/red z gry Quake 3 przy użyciu tytułowego oręża i latającej deski przypominającej snowboard. Powieść kończyła się nawet twistem fabularnym, który dziś niestety postrzegam jako strasznie przewidywalny. (śmiech) Miała około sto stron w Wordzie i w założeniu miała być pierwszą częścią trylogii (nawet wymyśliłem tytuły dla kolejnych: „Skate i stalowe widmo” oraz „Skate i kamień zniszczenia”), ale pozostałe nigdy nie powstały, natomiast pierwsza stety albo niestety nie zachowała się dla potomnych, choć nie wykluczam, że kiedyś znajdę ją na jakimś starym przenośnym dysku. Co ciekawe, i jest to pierwszy wywiad, w którym zwracam na to uwagę, teraz sobie przypominam, że w trzeciej części tej historii miał pojawić się zielony kamień jaśniejący fosforyzującym zielonym światłem… Kto przeczytał „Inkuba”, ten wie, do czego teraz piję.
(Altao.pl) Z wykształcenia matematyk, z zawodu korpo szczur i wykładowca akademicki, z charakteru chorobliwy pracuś. Taki opis możemy znaleźć w Twojej biografii zamieszonej w serwisie Lubimyczytać.pl. Czy to właśnie te wszystkie elementy połączone razem pomagają w pisaniu i powodują, że Twoje fabuły są bardzo wykalkulowane, przemyślane i umiejętnie dawkujesz napięcie?
Artur Urbanowicz: Pracowitość, jeżeli wejdzie w nawyk, na pewno pomaga. Nie ma dni, kiedy mi się nie chce, jest to stały harmonogram: wstaję rano i do 9-tej piszę lub poprawiam tekst. I tak dzień w dzień. Czas mija mi bardzo szybko, ale przynajmniej jest należycie spożytkowany. Weszło mi to w nawyk tak bardzo, że dziwnie się czuję, kiedy akurat czegoś nie robię, a takie dni czasem są potrzebne, na przykład, kiedy tekst musi trochę „odleżeć odłogiem”. Wtedy staram się napisać coś nowego, na przykład opowiadanie, by w końcu zebrał się ich cały zbiorek i możliwe, że po „Paradoksie” – mojej czwartej powieści – taki zbiorek się ukaże. Trudno mi powiedzieć, czy akurat moje matematyczne wykształcenie aż tak bardzo pomaga w konstruowaniu fabuł, w końcu mamy wielu znakomitych autorów kryminałów, którzy i bez niego radzą sobie całkiem dobrze, a są z wykształcenia dziennikarzami, psychologami, filologami i tak dalej. Na pewno pomaga o tyle, że mogę napisać książkę o matematyce (tak jak teraz, kiedy pracuję nad „Paradoksem”) i będę w tej tematyce biegły. Matematyka to nauka o szeroko pojętym rozwiązywaniu problemów, więc mogę korzystać z jej narzędzi, kiedy szukam optymalizacji działań pisarskich i innych, codziennych, w zwykłym życiu. Bardzo pomaga w zarządzaniu czasem, szybciej przychodzą mi do głowy pomysły, jak zrobić coś szybciej i skuteczniej. Na przykład do najnowszej powieści musiałem rozpisać sobie działania kilku bohaterów w tabelce, dzień po dniu, co robi każdy z nich, kiedy my skupiamy się na głównym. Bardzo mi to pomogło, wyłapałem wiele błędów, fabuła stała się od tego spójniejsza. A to tylko jeden z przykładów.
(Altao.pl) Horrory, szczególnie w ostatnich latach, czy to filmowe, czy w formie papierowej, są niezwykle popularne. Co według Ciebie sprawia, że na nowo przechodzą swój renesans, budząc duże zainteresowanie widzów/czytelników?
Artur Urbanowicz: Wydaje mi się, że celnie wytłumaczył to Robert Ziębiński. W dzisiejszym świecie wszelkie problemy zanikają. Galopujący rozwój technologii sprawia, że nasze życie staje się coraz łatwiejsze, coraz wygodniejsze i czyha na nas coraz mniej zagrożeń. Rośnie nasze bezpieczeństwo. Tymczasem potrzeba odczuwania skrajnych emocji, również strachu, w nas nie zanika. Potrzebujemy czasem porządnego zastrzyku adrenaliny. W czasie wojny czy za poprzedniego ustroju mieliśmy to na co dzień i nie potrzebowaliśmy dodatkowych bodźców. Emocje uzależniają, wiążą się z nimi wspomnienia i nie ma przypadku w tym, że na przykład serwisy informacyjne podają głównie złe wiadomości, bo właśnie takie się klikają i podnoszą oglądalność. Wiąże się to z tym, że szukamy nowych źródeł doznań i kultura może je obficie zapewniać, zwłaszcza że w trakcie jej odbioru w dalszym ciągu pozostajemy bezpieczni. Nic innego nie daje takiego złotego środka: zapewnienia emocji przy jednoczesnym nienaruszaniu naszego bezpieczeństwa.
(Altao.pl) A który horror w historii kina, a który w historii literatury, jednocześnie przeraził i zaintrygował Cię najbardziej?
Artur Urbanowicz: Jeżeli chodzi o kino, trudno mi takowy wskazać. Pamiętam na przykład, że strasznie przeraził mnie „Sinister” (2012), ale mówię wyłącznie o wymiarze zapewniania strachu. Paradoksalnie jednak nigdy do tego filmu nie wróciłem, podczas gdy do wielu innych, obiektywnie mniej strasznych – już tak. Przede wszystkim przestałem oceniać horror – czy to filmowy, czy to książkowy – zero-jedynkowo i nie determinuję tego, czy był dobry, czy nie, wyłącznie od tego, czy mnie przestraszył. Moim zdaniem dobra historia to taka, która zapewnia emocje wszelkiego rodzaju, nie tylko strach. Podobało mi się na przykład, że w drugiej części filmowego „To” (2019) w odróżnieniu od książkowego pierwowzoru było tak dużo humoru, chyba nawet więcej niż w moim „Inkubie”. Podobało mi się, że tak bardzo wciągnąłem się w historię w „Diable” (2010), „Statku widmo” (2002) i „Autopsji Jane Doe” (2016). Te filmy nie straszyły, ale jak się je oglądało! Jak pochłaniały! Podobają mi się twisty fabularne Shyamalana, lubię jego filmy również za to, że mają drugie dno, a przez to, że wielu widzów go nie dostrzega, niestety są oceniane nisko. Taki „Glass”, pomimo paru głupot logicznych w scenariuszu, to moim zdaniem majstersztyk, jeżeli chodzi o ukryte przesłanie. W „Martwej ciszy” (2007) Jamesa Wana z kolei bardzo doceniłem walory wizualne – ten film jest zwyczajnie piękny, każdy kadr można wyciąć i powiesić na ścianie. No i ten końcowy zwrot akcji! Mistrzostwo świata. Ostatnio zacząłem szukać w kinie grozy czegoś mniej oczywistego, powiewu świeżości, dlatego bardzo doceniam metaforyczne „Mother!” (2017), „Coś za mną chodzi” (2014), dające do myślenia „The Circle” (2015) czy teatralne wręcz „The Witch” (2015).
Galeria zdjęć - Autor "Inkuba" o swej pasji do horrorów. "Mrożąca krew w żyłach", intrygująca rozmowa z Arturem Urbanowiczem!
Więcej artykułów od autora admin
Marcin Urzędowski – kosmiczny projekt "Between Worlds" i wspieranie niepełnosprawności! - Intrygujące
Od naszej rozmowy z projektantem nietypowej, szalonej i odważnej mody Prepostevolution – Marcinem Urzędowskim minął rok. Skontaktowaliśmy się z nim, aby sprawdzić, co u niego słychać. Jak się okazało, mimo kwarantanny, nie siedział bezczynnie. Wcielał w życie nowe, kreatywne pomysły. Jednym z nich jest projekt o nazwie „Between Worlds”, a drugi to „Amputation”, o którego początkach Marcin już co nieco wspomniał w trakcie poprzedniego wywiadu.
Ośmiornica żyje! 3. edycja Octopus Film Festival nadciąga! - Kultura
Już w sierpniu ponownie Stocznia Gdańska i jej okolice zamienią się w jedyne w swoim rodzaju kino. Z oczywistych względów nadchodząca edycja będzie wyjątkowa, ale nie przeszkodzi to w ponownym zaserwowaniu porcji niezwykłych filmów i wrażeń. Oczywiście przy zachowaniu reżimu sanitarnego i wszelkich środków ostrożności.
Pendofsky o swoich doświadczeniach z pechowym piątkiem! Posłuchajcie "13 maja"! - Zespoły i Artyści
Marcin Pendowski jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych basistów w Polsce. Gra w zespole „Fisz Emade Tworzywo”, z którym otrzymał 2 Złote i 2 Platynowe Płyty za albumy „Mamut” i „Drony”. Wielu fanów gothic metalu kojarzy go także z występów w kapeli Artrosis, z którą nagrał siedem krążków i był dwukrotnie nominowany do nagrody „Fryderyki”. W 2015 roku za autorski album pt. „Pendofsky” został nagrodzony Mateuszem Trójki w kategorii najlepszy debiut jazzowy roku. Na swoim kanale na YouTubie prowadzi cykl duetów „Pendofsky Meets Friends”, gdzie występuje z utalentowanymi artystami w zestawie: bas i wokal (np. z Martyną Zając „Malvvą” w mającym niedawno premierę utworze „Huragan”). Jego drugi album pt. „Gumolit” ma się pojawić w październiku. Słuchacze odkryją na nim afro-beatowe i funkowe brzmienia, a także stare instrumenty z epoki demo-ludów. Ale singiel (oraz klip do niego), który promuje płytę jest bardziej w stylu Łydki Grubasa. Dlaczego? Energetyczny, szalony, z zabawnym, acz życiowym tekstem. Już sam tytuł – „13 maja” mówi wiele! Warto posłuchać, popatrzeć na fajnie zmontowany teledysk i się trochę „rozerwać”!
Karol Wójcicki ciągle spogląda w niebo i nie widzi tam UFO! - Kosmos
Misja Crew Dragon Demo-2 czy wysłanie kolejnej porcji satelitów w ramach programu Starlink to tylko niektóre tematy do dyskusji z jakimś pasjonatem/badaczem kosmosu. A któż inny, jak nie Karol Wójcicki z równie podobnym entuzjazmem opowiada o zjawiskach i wydarzeniach zachodzących nad naszymi głowami. Ten pracujący do 2016 roku w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie, popularyzator astronomii, zgodził się na wywiad na łamach portalu Altao.pl.
"Wake The Power": postapokalipsa w wykonaniu grupy MOYRA! - Muzyczne Style
Może i długo trzeba było czekać na kolejny klip wrocławskiej melodic death metalowej kapeli MOYRA, ale sytuacja, która zmusiła do izolacji muzyków, zniweczyła plany na wydanie czegokolwiek szybciej. Mimo to MOYRA ma się dobrze i prężnie działa. Dzisiaj mamy przyjemność obejrzeć najnowsze dzieło do utworu „Wake the Power” z ostatniego mini albumu ReGenesis. Jest w nim ukazany postapokaliptyczny świat, w którym muzycy nawołują, by zrzucić z siebie szaty strachu i budząc w sobie siłę, walczyć z systemem. To ciekawie zrealizowany projekt: na pół animacja i żywi muzycy. I nie wyglądałby tak widowiskowo, gdyby nie kreatywny Dominik Hajder (znakomity fotograf i grafik). Jeśli jeszcze nie poznałeś twórczości MOYRY to nie martw się, przeznaczenie i tak Ciebie dopadnie... Ostra muza na trudne czasy! Obudź więc w sobie moc!
Polecamy podobne artykuły
Możecie nazwać mnie ignorantem, ale nigdy nie udało mi się przeczytać zarówno „Lśnienia”, jak i „Doktora Sen”. Wiem, powinienem się wstydzić, szczególnie iż bardzo sobie cenię Stephena Kinga i wręcz ubóstwiam jego powieści. Obiecuję poprawę, naprawdę. Niemniej, widziałem przynajmniej adaptacje obu rzeczonych książek. „Lśnienie” w reżyserii Stanley’a Kubricka to niewąt
Po samym tylko zwiastunie najnowszej młodzieżowej produkcji Netflixa można przypuszczać, że niczym nowym nas ona nie zaskoczy. Ot, znów fabularne schematy, stereotypowe postacie (mało kumaty osiłek to podstawa) oraz szczypta (lub może i garść) fantastycznych elementów jak w trzech sezonach „Stranger Things”. Na szczęście siedem odcinków pokazuje, że mimo braku własnej
Będę całkowicie szczery, stwierdzając, że główny plakat promujący niemiecką produkcję spod szyldu Netflix'a jest zarazem jego idealnym opisem. W każdym razie ja otrzymałem dokładnie to, co przeczuwałem odnośnie „Dark” (nie widząc wcześniej żadnych trailerów bądź teaserów) – tajemniczą i mroczną, a przy tym magicznie fascynującą historię. Biorąc pod uwagę, że przecież
Netlflix nie próżnuje. Robi seriale dla różnych grup docelowych. I robi to naprawdę dobrze. Można by w tym miejscu wymienić wiele tytułów, ale skupić należy się tylko na dwóch. Są to: brytyjski „The End of he F***ing World” i animowane, kontrowersyjne„Big Mouth”. Dlaczego akurat te? Ano dlatego, że recenzowana przeze mnie 8-odcinkowa produkcja „Sex Education” jest wyp
Jak ten czas leci. Ani się człowiek obejrzy, a z młodzieńca, staje się starcem. Podobnie rzecz ma się z zapadającymi w pamięć serialami Netflixa, np. z niemieckojęzycznym „Dark”. Ledwo co zdążyło się obejrzeć pierwszy oryginalny sezon, a już mamy kolejny. Czy Baran bo Odar ponownie zaskakuje widzów? Czy tylko odcina kupony od sukcesu jedynki?
Wieś na Kujawach. Jesienny wieczór. Za oknem wieje lekki zimny wiatr, nad polami unosi się mgła tak gęsta, że może „zadusić” konia razem z woźnicą. Gdzieś w oddali wyją… wilki (niech się nikt nie dziwi, są dowody na to, że przybyły do miejscowych lasów). Dodatkowo coś się dzieje z prądem, a w szafce stoi ostatnia świeca. A ja trzymam w dłoniach książkę i mam obawy, cz
Temat duchów i demonów jest ostatnio bardzo popularny. Przyczynił się do tego, oparty na faktach, film pt. „Obecność”. Pojawiająca się w tam para głównych bohaterów i ich badania zafascynowały wielu miłośników zjawisk paranormalnych. Tym bardziej, że nie są to postacie fikcyjne. By nadal pozostać w tajemniczej i strasznej atmosferze, tym razem opowiem o pewnym leśny
Pamiętam, kiedy zimową nocą z latarką w dłoni, ukryty pod grubym kocem, kończyłem czytać powieść Stephena Kinga pt. „Lśnienie” (znaną też jako „Jasność”). Spocony, przestraszony i zachwycony długo nie mogłem zasnąć. Minęło kilkanaście lat od tego momentu i aż kilkadziesiąt od pierwszego wydania książki. Jakiś wewnętrzny głos podpowiedział pisarzowi, by powrócić do Dan
Podróże w czasie od dawna pobudzają wyobraźnię milionów widzów i czytelników. Pamiętacie słynną mroczną serię „Terminator” czy przygodowy „Podróż do przyszłości”? Ten motyw był tam szczególnie wyeksponowany. Zarówno dzielna Sarah Connor, jak i młodzieniec Marty McFly robili wszystko, co w ich mocy, by zapobiec pewnym wydarzeniom. W pierwszym przypadku stawka była wyso
„Dawno, dawno temu” - tymi oto słowami zaczyna się film oparty na motywach „Śpiącej królewny”, klasycznej baśni Charlesa Perraulta. Jednakże nie dajcie się zwieść. Im dalej w las, tym produkcja pt. „Czarownica” (oryg. tytuł „Maleficent”) zaczyna mieć bardziej widoczne znamiona luźnej reinterpretacji. Nic dziwnego. Już sam reklamowy slogan: „Poznaj prawdziwe oblicze le
„Siódmy syn” to próba przeniesienia na srebrny ekran pierwszej powieści z popularnego w Wielkiej Brytanii cyklu powieściowego noszącego nazwę „Kroniki Wardstone” autorstwa Josepha Delaneya. Podobnie, jak papierowy pierwowzór produkcja koncentruje się na przedstawieniu przygód Thomasa Warda, tytułowego siódmego syna, siódmego syna w nieprzerwanej linii męskiej, który p
„Łowca czarownic” nie jest dokładnie tym obrazem, który obiecywali nam twórcy w zapowiedziach. Ze zwiastunów i wywiadów mogliśmy się spodziewać imponującego widowiska z intrygującymi bohaterami oraz rozbudowaną opowieścią. Przecież wprowadzenie do czasów współczesnych elementów charakterystycznych dla kina fantasy, czyli magii i czarownic, a ponadto osadzenie akcji fi
Wreszcie sięgnąłem po debiut Stephena Kinga. Tu wypadałoby doprecyzować, że mam na myśli nie debiut ogólnie, tylko o gatunek, z którym ten słynny amerykański pisarz wcześniej się nie wiązał. Mowa o „Panu Mercedesie” – pierwszej książce „czysto” detektywistycznej w dorobku Kinga i jednocześnie pierwszej części trylogii z cyklu Bill Hodges. Czy wydana w 2014 roku powieś
Jeśli oczekujecie detalicznego porównania filmu z książką lub bezlitosnego pastwienia się nad adaptacją prozy wielkiego mistrza horroru Stephena Kinga, to pomyliście recenzje. W przeciwieństwie do licznych negatywnych opinii dosłownie masakrujących obraz zatytułowany „Mroczna Wieża” ja postaram się w mojej pracy stanąć w jego obronie; widowisko fantasy to bowiem napra
Dzieciarnia z Derry w stanie Maine ma przed sobą niezłe wyzwanie, musi bowiem stawić czoła nadopiekuńczym matkom, obojętnym sąsiadom, szkolnym chuliganom i całej reszcie otaczającej ją patologii, aby - w końcu - dotrzeć do celu i... dorosnąć. Wyzwanie zatem, choć wymagające, w rzeczywistości nie różni się zbytnio od szarej codzienności wielu młodych ludzi w każdym inn
Rodzina Creed - Louis, Rachel oraz dwójka ich dzieci, Ellie i Gage - przeprowadza się ze stresującego Bostonu do Ludlow, małej mieściny w Maine. Na terenie nowo nabytej posesji odkrywają cmentarz dla zwięrząt, gdzie miejscowe dzieciaki od pokoleń chowają swoich pupili. Nietypowe podwórko sprawia, że Ellie zaczyna niepokoić myśl o śmierci najbliższych, w tym jej ukocha
W miasteczku Hawkins w stanie Indiana bez zmian. Niby lato, niby słońce, niby dorastanie i pierwsze miłosne zauroczenia. Ale co z tego, skoro licho nie śpi i czeka na odpowiedni moment, aby raz jeszcze wyleźć z nory i zakłócić ten czas beztroski. A czy widzowie, tj fani kultowej już serii „Stranger Things” mogą spać spokojnie, zadowoleni z poziomu najnowszego sezonu,
Dwa lata temu światło dzienne ujrzał pewien brytyjski serial telewizji Channel 4, który stał się sporym hitem i powiewem świeżości wśród młodzieżowych produkcji. Nic w tym dziwnego. Miał także premierę na Netflixie i był wierną adaptacją szalonego, dość mrocznego komiksu Charlesa Forsmana o przedziwnej parze nastolatków. Pierwszy, zapowiadany jako zamknięta całość, se
Teraz czytane artykuły
Przesądy – najciekawsze, najpopularniejsze, najważniejsze - Tradycje
Czy przesądy wpływają na nasze życie? Czy wierzymy w przesądy i czy się spełniają. Na co powinniśmy zwracać uwagę by uchronić się od zła i przyciągnąć dobro?
Autor "Inkuba" o swej pasji do horrorów. "Mrożąca krew w żyłach", intrygująca rozmowa z Arturem Urbanowiczem! - Autorzy/pisarze
Amerykanie mają swojego Stephena Kinga, ale my wcale nie gorsi. W Polsce gatunek horroru także popularnym jest. Niechaj dowodem będą, sprzedające się jak świeże bułki, klimatyczne, rodzime powieści: „Gałęziste”, „Grzesznik” oraz „Inkub”. Ich autora Artur Urbanowicza (tak, napisał je wszystkie) rozpiera duma. Czy to właśnie matematyczne wykształcenie sprawia, że jego książki są tak fabularnie przemyślane i odpowiednio stopniujące napięcie? To tylko jedna z kwestii, które poruszyliśmy w wyczerpującym wywiadzie z tym zdolnym powieściopisarzem.
"Hotel Transylwania 2" – Troskliwy dziadzio Dracula - Recenzje filmów
Czego można się spodziewać, oglądając kolejną część animowanego „Hotelu Transylwania”? Dokładnie tego samego, co wcześniej: tony zwariowanego humoru, znanych i świetnie zdubbingowanych postaci z horrorów ukazanych w krzywym zwierciadle oraz nauki, o tym, jak ważne są w naszym życiu więzi rodzinne i akceptacja wszelkich „odstępstw od normy”.
Łukasz Jureczka i jego kolarska pasja! - Wolny czas, przygoda
Adrenalina, wiatr we włosach i ponad 7 tys. km pokonywanych rocznie. Łukasz Jureczka, młody, ambitny miłośnik kolarstwa, na co dzień pracuje w firmie EKO-OKNA S.A. Hobby godzi z pracą, studiami i treningami. W minioną sobotę zainaugurował sezon kolarski startem w Cross Country w Orzeszu.
Od Atari 2600 do PlayStation 4 - Sprzęt
Na Altao.pl pojawiają się też, co jakiś czas recenzje, nie tylko nowszych gier na platformy PC, ale także tych nieco starszych na konsole. Warto więc zapoznać się z tym sprzętem, przypomnieć, kiedy go wynaleziono i jak zmieniał się na przestrzeni lat.
Golden Joystick Awards – "Wiedźmin 3: Dziki Gon" górą! - Artykuły o grach
30 października 2015 roku polscy gracze mieli powód do dumy. Po raz 33. przyznano Golden Joystick Awards. Geralt z Rivii zdeklasował konkurencję. Gra „Wiedźmin 3: Dziki Gon” zdobyła statuetki w kilku kategoriach, w tym tę najważniejszą, czyli za Grę Roku. Gratulacje!
"The Frankenstein Chronicles" - "Czerwonogardły gil, zamknięty. W klatce, wściekłością niebios sięga" - Seriale
Serial „The Frankenstein Chronicles”, który zbierał dobre recenzje od czasu pojawienia się na antenie brytyjskiej telewizji (ITV Encore) w 2015 roku, dał się poznać kilka miesięcy temu szerszej publiczności za sprawą (jakżeby inaczej) dystrybucji poprzez platformę Netflix. Czy odświeżona i reklamowana twarzą Seana Beana historia o rzuceniu wyzwania Bogu, mając za oręż nieugiętą wiarę w naukę, jest rzeczywiście tak dobra jak na Wyspach się uważa?
"Never Enough" – magnetyczny cover z musicalu "Król rozrywki" w wykonaniu Yannisa Papadopoulosa - Muzyczne Style
„Staram się wstrzymać oddech” – tak zaczyna się momentalna piosenka zaśpiewana przez Loren Allred w musicalu „Król rozrywki” z 2017 roku. Zaśpiewana przepięknie, dodać należy. Dwa lata później z postanowił się z nią zmierzyć grecki wokalista z głosem jak dzwon. To Yannis Papadopoulos występujący w heavy metalowym zespole „Beast in Black” (o którym niedawno pisaliśmy). 19 maja na jego kanale odbyła się premiera popowej ballady „Never Enough” w jego wykonaniu. Czy sobie poradził? Wstrzymacie oddech! Bo jak słychać i nawet tę poprzeczkę przeskoczył z łatwością. Każdy cover w jego potężnej „paszczy” (to komplement) wypada znakomicie, więc Yannis prosimy o więcej nowych wersji utworów z różnego gatunku, bo dla nas to wciąż za mało! Kiedy go posłuchacie, uwierzycie w spełnianie marzeń…
"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.
Prehistoryczna potęga: Atlantyda - Niewiarygodne, niewyjaśnione
Na przestrzeni milionów lat Ziemia przechodziła przez okresu względnego spokoju, ale także wielkich, globalnych katastrof. Z tego też względu układ lądów na kuli ziemskiej oraz charakter wielu rejonów świata podlegał zmianom. Wyobraźmy sobie, że jeszcze 9 500 – 11 500 lat p.n.e. na Atlantyku istniała wyspa, gdzie rozwijało się wspaniałe państwo, a jego nazwa brzmiała: Atlantyda.
Orange Warsaw Festival 2017 - Kultura
W dniach 2 i 3 czerwca odbędzie się kolejna, dziesiąta, jubileuszowa edycja popularnego Orange Warsaw Festival. Impreza powtórnie zostanie zorganizowana na terenie Toru Wyścigów Konnych Warszawa-Służewiec. Rok temu bawiło się tam ponad 50 tysięcy miłośników dobrej muzyki. Jak będzie tym razem? Zapewne podobnie, gdyż na scenie zagrają doświadczeni, uzdolnieni i lubiani artyści, zarówni ci zagraniczni, jak i robiący karierę na polskim rynku, m.in.: You Me At Six, Kings of Leon, Imagine Dragons (jako pierwszy headliner), Natalia Nykiel i Maria Peszek.
Sekrety ludzkiego mózgu - Niewiarygodne, niewyjaśnione
Najważniejszy organ naszego ciała, który nadal nie jest dokładnie zbadany. Jakie skrywa tajemnice? Było już o hipnozie i zaburzeniach sennych. Teraz spróbujemy zagłębić się w zakamarki ludzkiego umysłu.
Wręczono Orły 2015 - Kultura
W poniedziałek 2 marca poznaliśmy nazwiska artystów ze świata filmu, którzy zostali nagrodzeni Orłem – odpowiednikiem amerykańskiego Oscara, przyznawanym od 1999 roku. Galę, który odbyła się w Teatrze Polskim, poprowadziła Grażyna Torbicka. W najważniejszych kategoriach, w tym najlepszy film, co było do przewidzenia, zwyciężyli „Bogowie”. Opowieść o profesorze Zbigniewie Relidze otrzymała łącznie 7 statuetek.
Zupełnie inna historia Majów? - Historia
Historia Majów mogła potoczyć się zupełnie inaczej, niż zakłada oficjalna nauka. Okazuje się, że nawet w środowisku naukowym istnieją naukowcy potrafiący myśleć inaczej, niż zakładają przyjęte powszechnie teorie.
Ślimaczki - przekąski z … ciasta na pizzę - Przepisy
Siedzicie z rodziną czy ze znajomymi przy grillu. Otwieracie piwko, jest piękna pogoda. Zjedliście już kiełbaskę i karczek, ale macie ochotę coś jeszcze przekąsić. Brak pomysłu? Śpieszymy z pomocą i polecamy ślimaczki na zimno lub na ciepło.
Cywilizacja sumeryjska i jej kosmiczne pochodzenie - Niewiarygodne, niewyjaśnione
Cywilizacja sumeryjska oraz jej kontynuatorki uchodziły za niezwykle rozwinięte pod wieloma względami. Sumerowie, a raczej bogowie wnieśli ogromną wiedzę do świata ludzkiego, przyczyniając się do rozkwitu nauki: architektury, astronomii, astrologii, budownictwa, matematyki, geografii, geometrii, a także zagadnień dotyczących metafizyki.
Wywiad z Mateuszem Gajdzikiem – liderem Vane i Witchking - Zespoły i Artyści
Mateusz Gajdzik dowodzi jednym z najlepszych polskich zespołów melodic death metalowych Vane, którzy od kilku lat w swoich tekstach nawiązują do tematyki pirackiej. Niedawno na scenę natomiast powrócił jego drugi band – Witchking. Z tej okazji zamieniłem z nim parę słów!
"The Beast Inside" – Każda potwora znajdzie swego amatora - Recenzje gier
Pamiętam, że przy okazji recenzowania „Firewatch”, napisałem, iż uwielbiam gry, które „umieją być wielkie swoją skromnością”. Te słowa nie wydają się być adekwatne względem tytułu „The Beast Inside”, gdyż gra – mimo skromnego budżetu, typowego dla produkcji indie (plus kilkadziesiąt tys. kickstarterowych $) - wygląda na pierwszy rzut oka, niczym poważna, „średnio budżetowa” opcja.
Nowości
Łukasz Orbitowski to niezwykle uzdolniony pisarz, który ma na koncie kilka świetnych książek. W 2019 roku wydał „Kult”, który według wielu zasłużył na tytuł dzieła roku. W recenzji na portalu Altao.pl również możecie przeczytać pochlebne słowa na temat tej powieści. Autor obecnie przygotowuje następcę „Kultu”. Postanowiłem więc porozmawiać z nim na kilka bardziej lub
Idę przez miasto pewny siebie i nic mi nie jest straszne. Wyciągam rewolwer z kabury i niczym Clint Eastwood rozprawiam się z rzezimieszkami, zostając jedynym sprawiedliwym na Dzikim Zachodzie. A to wszystko przy akompaniamencie orkiestry pod batutą Ennio Morricone. Niestety, jak dowiedzieliśmy się niedawno, maestro dowodzi obecnie zastępami anielskimi. Pomyślcie tylk
Oto historia Phila Schneidera. Posłuchajcie mojej opowieści o człowieku, który poświęcił swoje życie, mówiąc otwarcie o tajnych rządowych planach i obcych cywilizacjach. Według Amerykanina pracującego przez 17 lat w Strefie 51, jako geolog, pod ziemią istnieją bazy przeznaczone dla Obcych. Ich celem jest całkowite przejęcie kontroli na ludzkością. Więcej innych, cieka
Po skończonej lekturze powieści science fiction pt. „Starość aksolotla” postanowiłem zejść na ziemię. Przeczytać coś zabawnego i lżejszego, życiowego, ale bez tej całej filozoficznej otoczki. No więc „Berek”. Co prawda to książka mająca premierą w 2007 roku, ale zachęcony przez Tomasza Raczka (wszak napisał ją jego partner – Marcin Szczygielski) i ze względu na wrogoś
Od naszej rozmowy z projektantem nietypowej, szalonej i odważnej mody Prepostevolution – Marcinem Urzędowskim minął rok. Skontaktowaliśmy się z nim, aby sprawdzić, co u niego słychać. Jak się okazało, mimo kwarantanny, nie siedział bezczynnie. Wcielał w życie nowe, kreatywne pomysły. Jednym z nich jest projekt o nazwie „Between Worlds”, a drugi to „Amputation”, o któr
Iluzja powstaje nie na scenie, nie w rękach artysty, który posługuje się jedynie określoną techniką, zręcznością, czy rekwizytem. Iluzja powstaje w umyśle widza w którym zakodowane są określone schematy działania i postrzegania otaczającego nas świata. Gdy widz widzi, że dzieje się coś, co tym schematom zaprzecza, wówczas łatwo stworzyć w jego umyśle złudzenie, że dzi
Artykuły z tej samej kategorii
27 września 2019 roku ukazała się na rodzimym rynku powieść, której treść jest szalenie aktualna i dość kontrowersyjna. Mowa o „Niebezpiecznych związkach Mariana Klepki” – zaangażowanej politycznie komedii i świetnej satyrze na polskie, współczesne, podzielone społeczeństwo. Od 20 października możecie przeczytać jej recenzję na naszym portalu. A jak już to zrobicie, t
Łukasz Orbitowski to niezwykle uzdolniony pisarz, który ma na koncie kilka świetnych książek. W 2019 roku wydał „Kult”, który według wielu zasłużył na tytuł dzieła roku. W recenzji na portalu Altao.pl również możecie przeczytać pochlebne słowa na temat tej powieści. Autor obecnie przygotowuje następcę „Kultu”. Postanowiłem więc porozmawiać z nim na kilka bardziej lub
Daniel jest uczniem technikum i mieszkańcem Czechowic-Dziedzic. Jak wielu kolegów w jego wieku, interesuje się sportem, muzyką i ogólnie szeroko pojętą kulturą. Jednak jest wyjątkowy, bo poza sportem i rozrywką, ma w sobie artystyczną duszę i pasjonuje go też świat poezji oraz filozofii. Co więcej, sam od pewnego czasu pisze. Do tej pory na łamach portalu Altao.pl zap
Samotność jest uniwersalna. To nasz potwór, który nie jest łatwym towarzyszem. Szczególnie, gdy opuści nas ukochana osoba. Tak, jak mężczyznę w tym wierszu (ten sam stan może dopaść również kobietę).
„Z pewnością nie żyjemy w czasach przereklamowania mózgu” – odpowiedział niegdyś w na pytanie dziennikarki (w wywiadzie dla WysokichObsasów.pl), czy uważa biust za przereklamowany. Ale Jerzy Pilch mimo ironicznego sposobu widzenia świata, nie był złośliwy. Kochał ludzi i życie. Dlatego 29 maja 2020 roku tak zasmuciła literacki świat informacja o jego śmierci. Miał dop
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
4.889