"Siedmiu wspaniałych" – Trafienie, ale nie w dziesiątkę - Recenzje filmów

Fabuła „Siedmiu wspaniałych” nie odbiega zanadto od schematów wyznaczonych przez westernowe wzorce. Motyw sprawiedliwej zemsty na okrutniku terroryzującym mieszkańców spokojnego miasteczka stanowi podstawę całej, jakże prostej historii. Prostej do tego stopnia, że nawet osoby niezaznajomione z oryginałem z 1960 roku, mogą z łatwością przewidzieć, jak zostanie ona rozegrana. Przewidywalność i podążanie utartymi ścieżkami nie skreśla jednak całej produkcji. Jej asem w rękawie są bowiem główni bohaterowie, których perypetie przychodzi nam śledzić. A kim oni są?

 

Mamy tu Chrisa Pratta, który ani na moment nie przestaje być Star-Lordem zaradnym cwaniakiem, wywołującym uśmiech na twarzy widzów już samą swoją obecnością w kadrze. Denzel Washington to, jak zazwyczaj, zimnokrwisty i pełen powagi strzelec wyborowy, któremu nigdy nie brakuje ani amunicji w rewolwerze, ani kolejnych sentencji na ustach. Podobnie jak reszta tytułowej ekipy, z Ethanem Hawkiem i Vincentem D'Onofrio na czele; obaj odgrywają role, w których już nieraz wystąpili i zapewne jeszcze nieraz wystąpią. Twórcy zadbali jednak, by ich postacie łączyło ze sobą coś więcej, niż tylko wspólne miejsce na plakacie filmowym. To, co sprawia, że „Siedmiu wspaniałych” ogląda się zaskakująco dobrze, to właśnie relacje i interakcje pomiędzy głównymi bohaterami, zaprezentowane z potężną dawką komizmu sytuacyjnego.

 

Mimo wszystko, to nie wystarczy, by uczynić tytuł arcydziełem, które ponownie wskrzesiłoby gatunek. Niedociągnięcia i zaniedbania fabularne dają się we znaki, zwłaszcza w początkowej fazie filmu, kiedy reżyser Antoine Fuqua dopiero wprowadza nas w opowieść. Przeszłość większości bohaterów pozostaje nieznana. Motywy kierujące czarnym charakterem okazują się banalne i naiwne, a on sam, w wykonaniu Petera Sarsgaarda – nudny i odpychający, a nawet niepotrzebny. Zagłębiając się w historię, trudno uniknąć wrażenia bolesnej odtwórczości, która może zniechęcić bardziej wymagających widzów. Gdyby poświęcono jej równie wiele uwagi, co skompletowaniu pierwszoligowej obsady, moglibyśmy mieć kandydata na najlepszy film o takiej tematyce od ładnych paru lat. 

 

„Siedmiu wspaniałych” ma wiele elementów, jakimi powinien się cechować udany western. Trup ściele się gęsto, strzelaniny w zapuszczonych miasteczkach są dynamiczne i pełne wartkiej akcji, a awantury przy szklance whisky to chleb powszedni. Jest komedia, jest i dramat. Jest w końcu siódemka tytułowych bohaterów, którzy nadrabiają braki spowodowane przez niedopracowany scenariusz. Nie ma co ukrywać, że Fuqua pokazuje nam to, co już znamy. I o ile jest to wyraz braku ambicji i własnej wizji z jego strony, o tyle nie wpływa on na fakt, że film ogląda się zaskakująco dobrze. Koniec końców, przecież lubimy to, co już widzieliśmy...

 

Ocena: 7/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem Kamil0232 oraz na blogu: cheesecritic.wordpress.com

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję