"Wojownicze żółwie ninja" – Herosi w zielonych komputerowych skorupach - Recenzje filmów

Waleczne gady o imionach renesansowych malarzy: Raphael,  Leonardo, Donatello i Michelangelo pierwszy raz pojawiły się w roku 1984 na kartach komiksu Kevina Eastmana i Petera Lairda, ale światową popularność przyniósł im rysunkowy serial, wyświetlany przez niemal dekadę również u nas oraz pełnometrażowy obraz w reżyserii Steve’a Barrona z początku lat 90. Żółwie wówczas wyobraźnię na tyle skutecznie pobudzały i przy okazji czym jest przyjaźń i honor uczyły, że nie było bodajże dwunastolatka, który nie marzył o byciu jednym z nich (sam z kijem w dłoni i z fioletową opaską na oczach udawałem Donatella).

 

Jak prezentują się te nowe? Wstęp niniejszej recenzji nie napawa optymizmem. Po pierwsze, w Hollywood rządzi dolar. Tam wyznają zasadę, że jeśli nie ma pomysłów na coś oryginalnego, by osiągnąć sukces (czyt. zarobić góry pieniędzy) należy brać pełnymi garściami z czegoś dawnego i sprawdzonego. Już reboot w postaci nowoczesnej animowanej wersji made in Hongkong wydawał się niepotrzebny i nie do końca udany. Nastoletnie żółwie 2014 może i są sympatyczne (różnią się nieco fizjonomią od komiksowych, każdy posiada inny charakter i pełni określoną funkcję w grupie, będąc jednocześnie przedstawicielem młodzieżowych subkultur) i podążają z duchem kinowego czasu (panowie graficy, bez dopracowanego CGI ani rusz), lecz niełatwo stwierdzić, czy pokocha je nowa generacja młodzików. Pewny jest za to fakt, że na większość starszych widzów – miłośników wcześniejszych ninja gadów, podrasowany komputerowo kolor zielony i okrzyk Cowabunga nie podziała zbyt intensywnie.  

 

Reżyser Jonathan Liebesman („Gniew tyranów”) dwoi się i troi, jednak tylko w niewielkiej części udaje mu się zachować klimat tamtych produkcji (patrz: ulubiona potrawa – pizza i sceny w kanałach). Wiadomo, że oś fabularna nie jest w przypadku opowieści o czterech zmutowanych w laboratorium gadach i jednym, poddanym podobnym eksperymentom szczurze (interesujący wygląd) najważniejsza. Dorastają, uczą się walk wschodu i stawiają czoła złemu do szpiku kości, japońskiemu master of ninjutsu – Shredderowi. Nie brakuje oczywiście ślicznej i wytrwałej dziennikarki April O’Neil. Wcielająca się w nią Megan Fox jest tu kimś więcej, niż tylko seksowną ozdobą jak to miało miejsce w „Transformersach”. Jest też bogacz i pionier technologii Eric Sacks (William Fichtner) – typowy oportunista.

 

Problem polega na tym, że jest tak głośno, szybko i efektownie (a raczej efekciarsko), że nie sposób przystopować i wsiąknąć w ten żółwi świat. W filmie z roku 1990 było więcej ikry (mimo że kostiumy zastępowały komputer), a i tytułowym bohaterom mocniej kibicowaliśmy. Obecne „Wojownicze żółwie ninja” to średnie, a nawet poniżej oczekiwań, przygodowe kino akcji, w którym nawet główny, ubrany w robo-szkielet, antagonista gubi gdzieś swój magnetyzm.

 

Ocena: 4,5/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję