Filmaniak01 (1931 pkt)Strona WWW Autora4 411
5 139 min.
Seriale
Filmaniak01 (1931 pkt)
1563 dni temu
2020-07-02 20:42:33
UWAGA! Nie oglądałeś poprzednich sezonów, nie oglądaj tego ani nie czytaj recenzji!
A co, gdyby okazało się, że twój znienawidzony kolega ze szkoły jest odległym kuzynem, a ukochana daleką ciotką? Świat by runął w posadach. A jednak, zarówno pod względem naukowym, jak i religijnym to jest realne, bo całość wywodzi się w końcu od dwóch ludzi. Biblijnego Adama oraz Ewy. Alles ist verbunden. I właśnie z takiego założenia wyszli twórcy serialu „Dark”. Z pozoru niszowej niemieckiej produkcji na platformie Netflixa, po której nikt się nie spodziewał sukcesu, a która w rzeczywistości zachwyciła cały świat. A 27 czerwca 2020 roku nadeszła kolej w Winden już na finałowy, trzeci cykl, który miał zadecydować o losach świata. Czy jednak twórcy zdołali uratować się przed Apokalipsą i w wiarygodny sposób wyprowadzić nas, widzów z pułapki czasu, a może wręcz przeciwnie: zagubili się w jego zawiłościach i przepadli już na zawsze? Jednego możecie być tutaj pewni: Finał serialu ponownie zdumiewa, szokuje oraz dostarcza ogromu niezwykłych emocji, o których nie będzie dane Wam zapomnieć na długo po zakończeniu seansu.
Kadr z serialu "Dark: sezon 3" (źródło: Netflix)
Kadr z serialu "Dark: sezon 3" (źródło: Netflix)
W przypadku tak skomplikowanego, a wręcz zagmatwanego serialu, gdzie wszystko jest ze sobą powiązanie, ciężko jest jednoznacznie określić główną oś fabularną, tym bardziej, gdy historia rozgrywa się na wielu płaszczyznach czasowych. Dla przypomnienia więc powiem, że w poprzednich 2 sezonach „Dark” skupiona została uwaga na 4 pętlach czasowych, które się rozgrywały od siebie w odstępie 33 lat, którymi odpowiednio był powojenny rok 1953, w erze rozwoju popkultury 1986, współczesny 2019 oraz w końcu także postapokaliptyczny 2051. I już same te strefy czasowe mogły spowodować u niejednego widza trudność w zrozumieniu wątków… a co dopiero gdy dodamy, że w finałowym, trzecim sezonie dochodzą do nich też kolejne! A jednak pomimo takiego rozciągnięcia do granic możliwości czasu, każda ta perspektywa zostaje odegrana przez twórców w sposób zrozumiały do tego stopnia, że przy większym skupieniu można się łatwo połapać, gdzie się znajdujemy w danym momencie. Prawdę powiedziawszy, to najbardziej skomplikowany ze wszystkich sezonów, więc jakiekolwiek przerwanie seansu, choćby na minutę by napić się lub coś przekąsić, może się skończyć w sposób tragiczny. „Dark” wymaga bowiem tak jak i wcześniej od widza bardzo wiele: pełnego skupienia i zaangażowania, które dla części może się okazać barierą nie do pokonania. Mimo tych trudności, i tak naprawdę warto zadać sobie ten trud, bo z czasem te elementy puzzli trafiają na swoje miejsce, tworząc w porównaniu choćby do ostatniego sezonu „Zagubionych” składną, zrozumiałą całość i co najważniejsze dającą przy tym także pełną satysfakcję.
Jedną z tych najbardziej skomplikowanych kwestii po zakończeniu 2 sezonu była z całą pewnością sama końcówka, w której Adam, najstarsza wersja Jonasa, przed nastąpieniem apokalipsy zabija jego ukochaną Marthę, aby tylko chwilę potem w jego domu pojawiła się… kolejna Martha z alternatywnego świata. Temat całkiem problematyczny, a przede wszystkim kontrowersyjny, bo stworzenie nowego świata dla części widzów (w tym dla mnie) mógł się wydać jedynie tanim chwytem twórców. Wyczekując więc finałowego 3 sezonu, można było mieć słuszne obawy o to, czy ta decyzja była słuszna. Ale już po jego obejrzeniu, bez obaw można stwierdzić, że jak najbardziej i wbrew pozorom nie było to pójście na łatwiznę. Alternatywny świat Marthy zbudowany jest bowiem na tych samych zasadach, co Jonasa, a jednak stanowi zarazem jego negatyw. Zauważyć to można poprzez drobne elementy jak rozmieszczenie schodów (w świecie Jonasa były skierowane od strony prawej, a u Marthy od lewej), łóżka, czy fotela przed jaskinią – niby to małe zmiany, a jednak czyniące dużą różnicę i świadczące o wielkiej dbałości twórców o najdrobniejsze rzeczy. Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że niejako tworzą słynne yin i yang – światło i ciemność, dwie uzupełniające się siły. Z tego też powodu pomysł ten okazał się jak najbardziej trafiony i to tym bardziej, że dzięki niemu obsada otrzymała szansę, by popisać się swoimi umiejętnościami aktorskimi. Dla przykładu, w alternatywnym świecie Ulrich jest z Hannah i podobnie jak w świecie Jonasa zdradza ją z kimś innym, a Franziska w miejsce swojej siostry Elisabeth jest głuchoniema. A to tylko dwie różnice z wielu, a ich wyłapywanie w trakcie oglądania sprawia wielką frajdę.
Kadr z serialu "Dark: sezon 3" (źródło: Netflix)
Zresztą, już samo to, w jak doskonały i przemyślany sposób jest zbudowana tu cała fabuła, jest po prostu piękne. Baran bo Odar i Jantje Fries, po raz kolejny wykazują się pod tym względem niezwykłą, chirurgiczną precyzją w powiązaniu wszystkich wątków ze sobą. Często się tak zdarza w serialach, że momenty ciekawsze przeplatają się z tymi tzw. pobocznymi wątkami, które nie mają znaczenia dla fabuły i przez to w mniejszym stopniu zapadają w pamięci widza. W przypadku „Dark” nie ma o tym zaś mowy – tu każda scena ma znaczenie, jest logicznie uzasadniona dla całości i żadna spośród nich nie jest zbędna. To wprost niesamowite, jak mamy tutaj do czynienia z wybitnym scenariuszem, który nie tylko przez cały czas fascynuje widza, zaskakując przy tym go nie raz, ale również wzruszając do łez i zmuszając też do myślenia. Wszak, każda z 4 głównych rodzin w tym serialu – Kahnwald, Nielsen, Doppler, czy Tiedemann, boryka się z problemami, począwszy od choroby i żałoby, a skończywszy też na zdradzie i osamotnieniu, na które bezskutecznie próbuje znaleźć rozwiązanie. Nie bez przyczyny często z ust różnych bohaterów padają słowa: „Es tut mir leid”, co w polskim znaczeniu oznacza tyle co „Przepraszam”. Każdy z bohaterów nie jest bowiem święty i podejmuje decyzje, które czasem sporo go kosztują. To tak jak powiedział sam Noah: „Most people are nothing but pawns on a chessboard led by an unknown hand” – każda z postaci próbuje mieć wpływ na wydarzenia i swoją przyszłość, ale w rzeczywistości jesteśmy tylko małymi pionkami. I właśnie to theatrum mundi jest perfekcyjnie ukazane w tym serialu.
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Dark: sezon 3" – Alfa i Omega
Więcej artykułów od autora Filmaniak01
"Westworld" - sezon 3" – Ziemia obiecana? - Seriale
Ludzie od zawsze dążą do doskonałości. To jest jak kod wpisany w naszych rozumach: Chcemy ciągle zwyciężać. Jak tego dokonać? Coraz częściej właśnie poprzez udoskonalanie się i budowanie porządku, który by przewidział możliwe porażki. I to nie tylko w pracy, czy w rodzinie, ale też w całym społeczeństwie. Ten porządek ma na celu utrzymywanie kontroli nad chaosem, tak by się nie rozprzestrzenił. Jest on jednak jedynie pozorny, bo w człowieku wpisane są też emocje, które wpływają na jego decyzje. Jak to powiedział jeden z głównych bohaterów jednego z najciekawszych seriali ostatnich lat, Dr Ford: „You can’t play God without being acquainted with the Devil”.
"Wojny Klonów": finałowy 7. sezon – Mroczny świt - Seriale
Pamiętam, gdy jako młody chłopiec, który chodził do szkoły, co piątek w zniecierpliwieniu wyczekiwałem chwili, gdy skończą się lekcje i wrócę do domu, by o 19.00 usiąść przed telewizorem. Wówczas na ekranie pojawiały się charakterystyczne żółte napisy, główny motyw muzyczny, motto odcinka, wspólnie oznajmiające jedno – nadejście nowego odcinka „Wojen Klonów”. Odkąd pamiętam, zawsze byłem fanem „Star Wars”. Z czego to wynika? Nie wiem, ale na pewno, że duży udział w tym mieli moi rodzice, którzy zabrali mnie do kina na „Zemstę Sithów”. Od tamtej pory zacząłem interesować się odległą Galaktyką i właśnie „Wojny Klonów” sprawiły, że moja początkowa pasja przerodziła się w miłość. A teraz razem z finałowym 7 sezonem nadszedł czas na koniec serialu, który zapewne dla wielu też był wspomnieniem dzieciństwa.
"Sala samobójców. Hejter" – Toxic Wave - Recenzje filmów
To tendencja: Gdy uczniowie wracają do szkoły we wrześniu, żałują że ich ferie letnie się skończyły i już odliczają dni do następnych. I nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, bo podobnie ma się sprawa w przypadku dorosłych i ich urlopów. Jedne jednak wakacje nigdy się nie kończą, a żeby ich zaznać w życiu wcale nie potrzeba wiele. Wystarczy włączyć komórkę, wpisać hasło, a następnie wejść do sieci – niezwykłego miejsca, nazywanego Internetem. Skarbnica wiedzy? Raj, w którym spełniają się marzenia? Dla wielu, w tym Tomka – głównego bohatera najnowszego filmu Jana Komasy, pewnie tak.
"Mesjasz" – Posłaniec prawdy? - Seriale
Każdy iluzjonista ma inny sposób działania, sztuczki i sposoby na to, by widzowie mogli go docenić, ale łączy ich jedna zasada, która nigdy się nie zmienia: „W magicznej sztuczce nie chodzi o to, jak ją zrobić. Prawdziwa sztuka polega na tym, by ludzie w nią uwierzyli”. Dla magików ta zasada jest jak przykazanie, którego zawsze należy się trzymać, bo inaczej pokaz nie ma szans powodzenia. A jak można odnieść to do naszej wiary? Czy istnieje zasada, określająca to, jak powinniśmy się zachować, byśmy zawsze byli silni wiarą? Wydaje się, że zależy to od naszego osobistego zrozumienia prawdy. A jednak ci, którzy wierzyli w proroków, w momencie pojawienia się Jezusa Chrystusa, przybili go do krzyża.
"Na Noże" – Pączek z dziurką - Recenzje filmów
Pewien belgijski detektyw o niskim wzroście, jajowatej głowie i wielkich wąsach, rzekł niegdyś, że: „Gdziekolwiek jest ludzka natura, tam jest i dramat”. I zapewne nie byłoby w tym zdaniu nic dziwnego, gdyby nie fakt, że akcja jego przygód działa się w latach 30 XX wieku, a mimo to wciąż jego słowa trafnie opisują nas samych i nasze rodziny. Co ma jednak wspólnego zła natura ludzka z familią? Otóż odpowiadając na tą z gruntu rzeczy prostą zagadkę, słowa te wypowiedział kultowy bohater wielu historii Agathy Christie, Herkules Poirot. A z kolei fabuła najnowszego filmu Riana (znanego także szerzej pod pseudonimem artystycznym „Ruin”) Johnsona, w którym czuć echo dawnych powieści kryminalnych, koncentruje się właśnie… na zepsutej rodzinie.
Polecamy podobne artykuły
"Dark: sezon 2" – Zapętleni - Seriale
Jak ten czas leci. Ani się człowiek obejrzy, a z młodzieńca, staje się starcem. Podobnie rzecz ma się z zapadającymi w pamięć serialami Netflixa, np. z niemieckojęzycznym „Dark”. Ledwo co zdążyło się obejrzeć pierwszy oryginalny sezon, a już mamy kolejny. Czy Baran bo Odar ponownie zaskakuje widzów? Czy tylko odcina kupony od sukcesu jedynki?
"Dark" – Allein in der Dunkelheit - Seriale
Będę całkowicie szczery, stwierdzając, że główny plakat promujący niemiecką produkcję spod szyldu Netflix'a jest zarazem jego idealnym opisem. W każdym razie ja otrzymałem dokładnie to, co przeczuwałem odnośnie „Dark” (nie widząc wcześniej żadnych trailerów bądź teaserów) – tajemniczą i mroczną, a przy tym magicznie fascynującą historię. Biorąc pod uwagę, że przecież „przed chwilą” Netflix uraczył fanów drugim sezonem „Stranger Things”, podjęcie decyzji o nakręceniu równolegle serii o bardzo podobnej tematyce nie wydawało się zmyślnym pomysłem. A jednak...
Teraz czytane artykuły
"Dark: sezon 3" – Alfa i Omega - Seriale
„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem”. Na przestrzeni wielu wieków człowiek próbował, próbuje i zapewne będzie dalej próbować bezskutecznie pojąć materię czasu i to, co go kształtuje. Jedni z nas odnoszą się więc do nauki, a drudzy w różnych kulturach próbują pogodzić się z tą niewiedzą poprzez zawierzenie swojej całej wiary Bogu. Jedno łączy obie te ścieżki: W dalszym ciągu nie wiemy kiedy i w jaki sposób doszło do początku świata… i kiedy ma dojść do zakończenia. To istne metafizyczne, tak nam bliskie, a zarazem odległe Alfa oraz Omega prześladuje nas od zawsze. Dawna Ziemia, która była pustkowiem, w końcu się więc z powrotem, w wyniku apokalipsy, w niego przerodzi. Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. I z tego właśnie powodu czas ma nad nami nieograniczoną władzę.
"Diuna: Część druga" – Woda życia, religia zniszczenia - Recenzje filmów
„Mając władzę nad przyprawą, masz władzę na wszystkimi” – zniekształcony, brzmiący złowieszczo głos oznajmia takową prawdę na tle czarnego tła, a mi już po całym ciele „przebiegają mrówki”. Jestem wręcz obezwładniony, zahipnotyzowany. A przecież to nawet nie pierwsza scena. Później jest jeszcze lepiej/gorzej. Jakie tam później, tak jest przez 80% seansu, niemal do napisów końcowych. Oni (czyt. krytycy mający zaszczyt uczestniczyć w pokazie prasowym) nie kłamali. „Diuna: Część druga” to film monumentalny (kto napisze fatalny, ten niechaj zostanie strawiony przez czerwia). Atakujący wszystkie zmysły. Piękny. Na poziomie audiowizualnym rzecz jasna, bo z warstwą scenariuszową bywa różnie… Są jednak aktorzy, którzy windują tę opowieść do granic kosmosu.
"Home Sweet Home" – Śmiertelna zabawa w chowanego - Recenzje gier
„Home Sweet Home” to pierwszoosobowa gra z gatunku horror, łącząca ze sobą elementy walking simulatora, skradanki i przygodówki. Na tle licznej konkurencji produkcja wyróżnia się osadzeniem akcji w realiach tajskiej kultury i mitologii. Gra została pierwotnie wydana w 2017 roku jako tradycyjny FPS, jednak z czasem twórcy dodali tryb VR, co pozwala w nią grać także przy pomocy hełmu wirtualnej rzeczywistości!
Stalowa Linda Hamilton – od Terminatora do... Terminatora - Ludzie kina
Och, Linda! Dlaczego? Powiedz, dlaczego?! Tak na mnie podziałałaś. Stałaś się najlepszą obok Sigourney Weaver heroiną kina science fiction i jednocześnie więźniem swojej roli. I dlaczego na Twój powrót, ja i miliony fanów, musieliśmy czekać tak długo? Nie odpowiadaj. Nadeszła pora, bym o Tobie napisał ten krótki, ale staranny artykuł! Może w nim znajdą się wyjaśnienia.
Wywiad: Karolina Fryt o swojej muzycznej przyszłości! - Zespoły i Artyści
Karolina Fryt to wokalistka, autorka tekstów i kompozytorka tworząca jako LoLa. Połowę swojego dwudziestojednoletniego życia poświęciła muzyce. Ale najlepsza muzyczna droga dopiero przed nią. Co opowiedziała o swoje pasji i przyszłości?
Nowości
"Joker: Folie à deux" – A oni tańczą, tacy szaleni, tacy smutni... - Recenzje filmów
11 nominacji do Oscara, Złoty Lew na Festiwalu w Wenecji, ponad miliard dolarów zarobku na całym świecie (mimo kategorii R). Zaiste „Joker” z 2019 roku był prawdziwym fenomenem. A skoro tak, to może czas na dalsze losy Arthura Flecka? Reżyser Todd Phillips jednak ciągle powtarzał: „to zamknięta historia, bez szans na kontynuację”. Ale jest rok 2024, a do kin wchodzi „Joker: Folie à deux”. Wielu krytyków i widzów krzyczy/pisze głośno: „to najbardziej niepotrzebny sequel”. Czy faktycznie zasługuje na takie miano? Czy następna „terapia”, jakiej poddaje nas Phillips kompletnie nie działa? Jako autor niniejszej recenzji jestem rozdarty. Widzę jednocześnie mrok i światło w tym długim tunelu.
"Moja Mamo, Mój Tato" Dziękuje Wam śpiewająco! - Muzyczne Style
„Moja Mamo, Mój tato” to najnowszy singiel Oli Równiak, który ukazuje nie tylko jej wrażliwość jako artystki, ale także głębokie emocje związane z relacjami rodzinnymi. Utwór łączy melancholijną melodię z poruszającym tekstem, który przywołuje wspomnienia i uczucia związane z najważniejszymi osobami w naszym życiu.
Nike 2024 – laureatką 93-letnia poetka Urszula Kozioł! - Kultura
W niedzielę 6 października przyznano Nike. To Nagroda Literacka za najlepszą książkę poprzedniego roku. Nagroda, która „narodziła się” w 1997 roku, inspirując się brytyjskim Bookerem. Tym razem ze statuetki cieszyła się Urszula Kozioł. Po kilku nominacjach w dawniejszych latach, wreszcie mogła „przytulić” Nike. Otrzymała ją za tom poezji pt. „Raptularz”. Jakie porusza w niej tematy? Kto jeszcze znalazł się w gronie finalistów? O tym w niniejszym tekście.
"Pył" – Czas na wielki oddech? - Recenzje książek
Hugh Howey. To człowiek, przez którego: dusiłem się; martwiłem; miałem nadzieję, po czym ją traciłem i ciekaw nieznanego, odczuwałem dreszcze… Dzięki Ci Hugh! Oby więcej było takich ludzi, jak Ty. Takich pisarzy rzecz jasna. Twórców, którzy potrafią wykreować namacalny, wrogi, zniszczony świat. A w nim wyrazistych bohaterów, z którymi na tyle się zżywamy, że pragniemy trzymać kciuki za powodzenie ich misji do samego końca. Howey to zrobił w swojej trylogii „Silos”. I choć z środkowym tomem nie zaprzyjaźniłem się aż tak bardzo (odsyłam do jego recenzji), to finał pt. „Pył” jest tym, czego prawie oczekiwałem. Załóżcie więc maskę przeciwgazową, a najlepiej szczelny kombinezon, bo czeka Was trzymający w napięciu kawał dojrzałej literatury dystopijnej, choć nie tej wielkości, siły i mroku, co „Droga” Cormaca McCarthy'ego.
PIAH: "Dlaczego rano już nie podobasz mi się?!" - Muzyczne Style
Przed Wami najnowszy, a zarazem ostatni singiel zapowiadający pierwszy album zespołu PIAH, o tym samym tytule, czyli „Nie podobasz mi się”. To najbardziej rock&roll’owy kawałek tego przebojowego zespołu, który swoją premierę miała pod koniec września 2024 roku. Jak zwykle nie mogło zabraknąć melodii, która pozostaje w głowach słuchaczy nie tylko na chwilę, ale i na całe dni.
Altao.pl patronem medialnym I Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego "Budujemy mosty – SŁOWEM"! - Kultura
Pragniemy poinformować naszych czytelników o czymś ważnym. Objęliśmy patronatem medialnym organizowany przez Fundację Katarzyny Jaroszewskiej „Już jestem…” I Ogólnopolski Konkursu Recytatorski. Jego nazwa: „Budujemy mosty – SŁOWEM” nie jest przypadkowa. Ma na on bowiem na celu nadać znaczeniu kulturze słowa i zwiększyć świadomości uczestników pod kątem istotnego znaczenia poezji jako narzędzia do wyrażania pozytywnych emocji. Finalistów poznamy 27 listopada 2024 roku.
Artykuły z tej samej kategorii
"1670" – To jest mój chłop, mój serial i mój rok! - Seriale
Takiego serialu jeszcze nie było! W Polsce rzecz jasna. No bo wiecie – mieszanka to iście wybuchowa. Kostiumowe danie główne z satyrycznym mięchem, szczyptą ostrej przyprawy i żyd… żytem. A w tym kotle chłopów szlachcice gotują i tą chochlą w lewo i prawo, pod nosem wąsy poprawiając i się szczerze uśmiechając. Bo „1670” to czas, gdy Rzeczpospolita była terytorialną potęgą, a panowie na włościach musieli bardzo ciężko nie pracować, by godnie żyć.
"Peaky Blinders: Sezon 5" – Tommy Shelby: żywioł silniejszy niż faszyzm - Seriale
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że postawię go na równi z pierwszym, drugim i czwartym.
Dexter Morgan – seryjny morderca, którego podziwiamy! - Seriale
Przeczytaliście tytuł i zastanawiacie się zapewne jak to możliwe, by kibicować komuś, kto z zimną krwią zabija innych? Wystarczy zrozumieć i poznać fenomen amerykańskiego serialu, który obiegł cały świat. Oryginalność, ciekawy scenariusz, nagłe zwroty akcji i On – Dexter!
"The Frankenstein Chronicles" - "Czerwonogardły gil, zamknięty. W klatce, wściekłością niebios sięga" - Seriale
Serial „The Frankenstein Chronicles”, który zbierał dobre recenzje od czasu pojawienia się na antenie brytyjskiej telewizji (ITV Encore) w 2015 roku, dał się poznać kilka miesięcy temu szerszej publiczności za sprawą (jakżeby inaczej) dystrybucji poprzez platformę Netflix. Czy odświeżona i reklamowana twarzą Seana Beana historia o rzuceniu wyzwania Bogu, mając za oręż nieugiętą wiarę w naukę, jest rzeczywiście tak dobra jak na Wyspach się uważa?
"Król" – 8 na 10 syneczku, a jak! - Seriale
„Zachwyca”, „Najlepszy serial 2020 roku” – takie między innymi nagłówki pojawiły się w internecie na początku listopada. I – o dziwo – dotyczyły polskiej produkcji. Mowa o adaptacji bestsellerowej powieści Twardocha sprzed kilku lat, która rozeszła się w nakładzie ponad 100 tys. egzemplarzy. Czy „Król” faktycznie jest na na tyle królewski, że nie pozostaje nic, jak uścisnąć dłoń Janowi P. Matuszyńskiemu? Na to pytanie postanowiłem opowiedzieć dopiero po premierze finałowego odcinka, bowiem nie ma co oceniać dania tylko po talerzu, na którym jest podany. Trzeba zjeść wszystko, a na koniec popić piwem, porządnie beknąć i podziękować.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2024 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
1.585