W serialu „Westworld” każdy bohater pragnie mieć władzę nad swoim losem. Bo, choć nawet część z nich to hosty, zależne od innych, to mają swoje pragnienia. Jedni większe, inni mniejsze. Ale każdy z nich, dążąc do mistrzostwa, natrafia na drogę, która składa się zarówno z zwycięstw, ale i porażek. Podobnie zresztą porównać to można także do samego serialu. Gdy więc pierwszy sezon „Westworldu” zachwycił ludzi na całym świecie, drugi już z kolei okazał się zbyt chaotyczny i rozczarował. A jak ma się sprawa w przypadku 3 odsłony? Czy świat ludzi pogrążył go w ciemności? A może okazał się nowym blaskiem?

 

Poster z serialu "Westworld - sezon 3" (źródło: materiały prasowe/HBO)

 

W poprzednich dwóch sezonach akcja serialu rozgrywała się na terenie zbudowanego przez ludzi na zaspokajanie zachcianek (i to nawet tych najdzikszych) tytułowego parku rozrywki „Westworld”, którego twórcą był nie kto inny, jak właśnie Dr Henry Ford oraz jego współpracownik, Arnold Weber. Wraz jednak z misternym planem Forda, hosty na czele z Dolores zbuntowały się i doprowadziły do rewolucji. I choć ostatecznie została stłumiona przez ludzi, to część hostów zdołała wejść do świata ludzi – obiecanego im Raju Zbawienia. Czy jednak faktycznie tak jest? A może świat rzeczywisty także jest światem kontrolowanym przez władzę? Już sam punkt wyjściowy trzeciego sezonu jest niezwykle interesujący, bo oferuje całe spektrum możliwości na ciekawe poprowadzenie akcji, a przy tym poza zwykłą rozrywkę stawia również ważne pytania, które wbrew pozorom mogą dotyczyć też naszej współczesności. To wszystko sprawia, że 3 sezon jest powiewem świeżości i pomimo pewnych niedociągnięć, ogląda się go i tak z dużą przyjemnością.

 

Nie ma co jednak ukrywać, że najnowsza odsłona „Westworld” jest wyraźnie odmienna od poprzednich 2 sezonów i to nie tylko z powodu osadzenia akcji w innym miejscu, ale przede wszystkim ze względu na to, że sama konstrukcja fabuły jest inna, a tempo akcji jest w nim już zdecydowanie szybsze. Obserwując losy bohaterów, widz zarazem także przez cały czas jest obserwowany – przez wiecznie czujne oko Rehoboamu, urządzenia kontrolującego świat ludzi, który co pewien czas pokazuje nam się w postaci wielkiego czarnego okręgu na białym tle – tzw. „Divergence Circle”. To zresztą ciekawa koncepcja, bo w momencie gdy bunt Dolores nabiera na sile można dostrzec, że w okręgu pojawia się więcej czerni jak przy zaćmieniu księżyca, prowadząc do nieuniknionego: Chaosu. Wśród jednak tych wszechmocnych maszyn, hostów i bogaczy pojawiają się tutaj także zwykli ludzie jak Caleb – samotny outsider, któremu nic nie udaje się w życiu i ledwo co wiąże koniec z końcem. W jego rolę wciela się doskonale wszystkim znany z kultowego serialu „Breaking Bad” Jessie Pinkman, czyli Aaron Paul. Zresztą sama postać Caleba i jego wyjątkowa relacja z Dolores to jedna z najlepszych rzeczy w całym sezonie. Gdyby tylko dobrać do tej roli innego aktora… Aaron Paul nie jest zły, zupełnie do niej nie pasuje, przez co można mieć problemy, by uwierzyć w tę postać.

 

Kadr z serialu "Westworld - sezon 3" (źródło: materiały prasowe/HBO)

 

Kadr z serialu "Westworld - sezon 3" (źródło: materiały prasowe/HBO)

 

Po krytycznych opiniach drugiego sezonu, w którym pojawiło się zdecydowanie za wiele chaosu i niezrozumiałych zwrotów akcji, widać od samego początku, że twórcy wyraźnie wzięli sobie uwagi do serca i wyciągnęli z nich prawidłowe wnioski. W trzecim sezonie fabuła jest już bowiem mniej skomplikowana, a bardziej zrozumiała i co najważniejsze – pojawia się w niej sporo widowiskowych scen akcji. I chociaż widać, że twórcy naprawdę poświęcili na nie sporo uwagi, to jednak większość z nich jest niestety dość… przeciętna. Problem polega na tym, że nie czuć w nich stawki wydarzeń, bo niemal co druga postać jest hostem i i tak jakimś cudownym sposobem się odrodzi. Trudno się więc przejąć ich losem, poza mimowolnym machnięciem ręki. W dodatku nie brakuje też naciąganych momentów, gdy pomimo strzałów kilkudziesięciu strażników żaden nie dosięga celu, a bohaterom dużo rzeczy za łatwo się udają. Ale mimo wszystko i tu dostajemy parę emocjonujących sekwencji, gdy na ekranie pojawia się Dolores – począwszy od otwierającej sezon sceny jej „włamania” do domu, a skończywszy na znakomitym starciu na balu masek.

 

Seans trzeciego sezonu „Westworld” przynajmniej do połowy można uznać za ciekawy przede wszystkim dlatego, że pod samym względem wizualnym mamy do czynienia z istnym arcydziełem na miarę największych blockbusterów. Od samego początku widać, że w porównaniu do co niektórych ubogich seriali Netflixa, tu zastrzyk gotówki poczynił swoje. Przedstawiony bowiem świat ludzi, z pozoru uporządkowany, a tak naprawdę kontrolowany za sceny, z jednej strony zachwyca swoją technologią oraz niezwykłymi koncepcjami aut (gdyby Audi wprowadziło takie na rynek, to bez wątpienia nie brakowałoby chętnych), ale z drugiej też przeraża swoimi surowymi konstrukcjami i zewnętrznym blaskiem, który skrywa w sobie wiele tajemnic. Zarówno efekty specjalne, zdjęcia, jak i cała scenografia zasługuje na wyrazy uznania. Mi osobiście jednak w tym wszystkim zabrakło nieco muzyki Ramina Djawadiego, która w poprzednich dwóch sezonach często wybijała się na pierwszy plan, a tu przez większość czasu pozostaje na uboczu. Docenić można wprawdzie motyw Rehoboama, czy udany cover „Doomed” Mosesa Sumneya, ale poza tym żaden nie zwraca na siebie uwagi… poza tym jedynym utworem z 4 odcinka, który zatytułowany jest „Wicked Games”. Naprawdę warto go przesłuchać, bo gdy tylko to zrobicie, to gwarantuję, że na długo nie będziecie w stanie go zapomnieć!

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Szkoda tylko, że tego samego nie można niestety powiedzieć w przypadku fabuły, która często nagina podstawowe zasady i pojawia się w niej zbyt wiele uproszczeń. Był duży potencjał, by poruszyć sporo ważnych tematów społecznych, a ostatecznie zupełnie nie został wykorzystany. Wprawdzie 3 sezon „Westworld” zadaje wiele ważnych pytań, dotyczących nie samej istoty człowieczeństwa i tego co je kształtuje, ale również korupcji i rosnącej pychy, która prowadzi do przejęcia władzy przez technologię nad czynnikami ludzkimi jak choćby emocje. Ale co z tego, skoro odpowiedzi na te pytania koniec końców zostają udzielone w najmniej satysfakcjonujący sposób, bo na zasadzie powtarzania prawd absolutnych, znanym nam już od dawna, że miłość to dobro, a chciwość to zło. Najbardziej jednak martwi to, że z początku nic nie wskazuje na to, że ten sezon okaże się tak płytki i nastawiony wyłącznie na zwykłą akcję. Początkowe odcinki naprawdę wskazują na to, że będziemy mieli do czynienia z bardzo ambitnym widowiskiem, ale niestety od 4 w fabule zaczyna się pojawiać dużo naciąganych pomysłów. Całość przeistacza się w park rozrywki, lecz bez duszy.

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję