GieHa (454 pkt)Strona WWW Autora596
702 min.
Recenzje gier
GieHa (454 pkt)
660 dni temu
2017-01-26 10:57:06
Stąd od razu pragnę zaznaczyć: „Primordia” to nie jest gra dla każdego. Grafika o rozdzielczości 640x480 (którą, po prawdzie, można w prosty sposób nieco ulepszyć) wygląda na starszą niż wiek niejednego doświadczonego współcześnie gracza, natomiast „animacje” sekwencji ruchów głównych bohaterów, jak i NPC'ów sprowadzają się w istocie do nieregularnych przesuwów po bitmapowym tle. Jestem w stanie doskonale zrozumieć, iż dla kogoś może to być za wiele, wszak żyjemy w czasach, gdzie trzecia generacja konsol uważana jest za staroć, a za pomocą telefonu możemy pokazać wszystkim znajomym, jak minutkę wcześniej niefortunnie przypaliliśmy sobie jajka na śniadanie.
Mimo wszystko na własnym przykładzie poznałem, że bez problemu znajdą się weterani, którzy pośród wszędobylskiego „późnego pikselozoiku” bezproblemowo wychwycą artystyczną wizję twórców, inspirowaną miksem Hansa Gigera i Zdzisława Beksińskiego – ze szczyptą „Blade Runnera”.
Właśnie tak prezentuje się postapokaliptyczny, antyutopijny świat Horatia i Crispina – dwójki naszych protagonistów. Pierwszy jest humanoidalnym robotem-inżynierem, wyznającym kult pierwszej maszyny zwanej „Człowiekiem”, drugi jest stworzonym przez Horatia latającym dronem z wolną wolą i wyjątkowym charakterkiem. Mieszkają oni we wraku niedziałającego od dawna statku powietrznego, noszącego osobliwą nazwę „UNNIIC”. Ich dotychczasowe spokojne, pełne pasji życie zmieni się raz na zawsze, gdy zostaną napadnięci przez złowrogiego niszczyciela.
Fabuła swoją głębią, wielowątkowością, nieraz ironicznym dualizmem, humorystycznymi dygresjami (najczęściej za sprawą Crsipina, ale napotkamy też świetnie osadzone easter-eggi) i sporą liczbą możliwych zakończeń (od mrocznych, przez słodko-gorzkie, aż po te dające nadzieję) wciąga bez reszty. To swoisty pstryczek (metalowymi palcami) w nos dla tych wszystkich produktów typu „CoD: Inifnite Warfare” czy „No Man's Sky”, bo oto okazuje się, że malutka gra o skromnych środkach (notabene figurująca na rynku już od kilku lat!) oferuje graczowi więcej niż niejeden korporacyjny twór z wielomilionowym budżetem.
Horatio i Crispin napotkają podczas swojej podróży na różnego rodzaju zagadki. Niektóre są dosyć proste, inne trudne, a znajdą się również te bardzo ciężkie – jednakże żadna nie jest wyrywana z kontekstu i (chociaż znalazłem dwa małe glitche w tej kwestii) wszystkie potęgują imersję podczas rozgrywki. W ich rozwikłaniu niezbędne okaże się poszerzanie i korzystanie z inwentarza, logiczne kojarzenie faktów z konkretnymi przedmiotami (i odwrotnie), odpowiednie korzystanie z pomocy naszego latającego druha i duża spostrzegawczość. Wszystkie powyższe czynniki składają się na pokaźną gimnastykę dla umysłu gracza, która swoją złożonością o wiele bardziej interesuje, aniżeli frustruje (choć przyznaję: momenty „bicia czołem o biurko” czekają zapewne każdego).
Na samym początku sporo było pastwienia się nad „jakością” wizualną „Primordii”, więc dla zachowania zmysłowego balansu poruszę teraz temat popisowej oprawy audio – to nic, że za efekty dźwiękowe wszelakich akcji, przedstawianych nam na ekranie, odpowiada zestaw czterech, podobnych do siebie, quasi-próbkowanych „pierdnięć”. Wspaniała muzyka, wykonana z elektronicznym kunsztem (także umiejętne „urwanie jej” w pewnym momencie fabuły), to takie symboliczne „odkurzenie pomnika” old school'u: nie będzie tu pompatycznych tematów przewodnich (znanych z kolosalnych superprodukcji), lecz w zamian zetkniemy się z audialnym emocjonalizmem, który będzie odpowiadał za 50% klimatu całej zabawy – dodając do tego fenomenalne głosy Horatia (Logan Cunningham) i Crispina (Abe Goldfarb) otrzymamy nieskazitelny prawzór jakości, niczym w starych przebojach.
Bez wątpienia Wormwood wykonało kawał czcigodnej roboty. „Primordię” odbieram jako swoistą laurkę dla samej nostalgii związanej ze „starymi, dobrymi czasami”, bo (moim zdaniem: celowo) uwydatniony stan graficzny tej gry zwraca uwagę na to, że te „stare czasy” nie do końca były takie dobre i nie każdy jest zobligowany do tego, by przedzierać się poprzez gąszcze archaicznego gameplay'u w celu odnalezienia „Świętego Graala”. Niemniej jednak fakt, że za cenę ok. dziesięciu złotych (!) każdy może przeżyć poważną i chwytającą za serce (ośmiogodzinną) przygodę, mówi sam za siebie. Z czystym sumieniem polecam każdemu posiadaczowi PC.
Ocena: 9/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem _GsHock_
Galeria zdjęć - "Primordia" – Serce Blaszanego Drwala
Więcej artykułów od autora GieHa
Teraz czytane artykuły
"Primordia" – Serce Blaszanego Drwala - Recenzje gier
Zupełnie przypadkowo trafiłem na produkcję, która poruszyła mnie w sposób odległy i zapomniany – nie mam bynajmniej na myśli faktu, iż studio Wormwood wydało tego point & click'a cztery lata temu. „Odległy i zapomniany” wydawał mi się do tej chwili duch zamieszkujący to dziełko. Ten sam, który trwał w dawnych gigantach branży i opętywał graczy nie wyglądem, lecz jakością oraz brzmieniem przekazywanych treści. Jednakże opętanymi w tych zamierzchłych czasach (lat dziewięćdziesiątych) zostawali przede wszystkim ci, którzy potrafili dla danego tytułu poświęcić maksimum swojej uwagi, pomyślunku i wyobraźni.
Czyszczenie i pielęgnacja mebli - Dom i ogród
Był już ogólny artykuł o metodach, dzięki którym łatwo którym można pozbyć się brudu w różnych miejscach w mieszkaniu. Teraz przedstawimy wiele praktycznych porad, jak zadbać o meble, by cały czas wyglądały na nowe. Zwykły środek do czyszczenia i szmatka nie zawsze wystarczą.
"Dracula. Historia Nieznana" – Vlad "Palownik". Dracula bez kłów - Recenzje filmów
Producenci filmowi nie potrafią bądź też nie chcą uczyć się na własnych błędach. Za przykład mogą posłużyć tuziny nieudanych sequeli, rebootów czy remake’ów popularnych serii. Zamiast wyciągnąć wnioski z wcześniejszych niepowodzeń, dalej zażarcie brną w obranym przez siebie kierunku, wypuszczając na rynek kolejne obrazy, które już w momencie wejścia do kin, okazują się ogromną finansową klapą. Z podobną praktyką mamy do czynienia w przypadku „Draculi. Historii nieznanej”.
Dzieci w filmach, czyli jak przyćmić zawodowego aktora! - Artykuły o filmach
Wiele można wymienić tytułów filmów, w których fantastyczne kreacje stworzyły małoletnie osoby. Nie tylko zagranicznych made in Hollywood, ale także produkcji europejskich. Oczywiście i na naszym polskim podwórku każdy bez problemu wskaże co najmniej jeden film lub serial z dziecięcą kultową rolą. W artykule przygotowałem ranking 20. najlepiej odegranych postaci przez dzieci i nastolatków. Ich zdolności sprawiły, że doświadczeni aktorzy z planu nie kryli podziwu, widzowie długo bili brawa, a krytycy składali niskie pokłony.
"Harry Potter i Więzień Azkabanu" – Ukryta perełka roku 2004 - Recenzje gier
Gra ,,Harry Potter i Więzień Azkabanu” została wydana w roku 2004 i jak wszystkie poprzedniczki, oparto ją na podstawie słynnej książki Joanne Kathleen Rowling o tym samym tytule. Ten produkt, a także większość gier z tej serii stworzono za pośrednictwem ,,EA Games” i gdyby nie dwie części wydane na rynek przez ,,Warner Bros Interactive Entertainment”, mówiono by wówczas o absolutnej wyłączności do owego dzieła. Nasza perełka była bowiem ostatnią przygodą Pottera w bardziej bajkowym Hogwarcie, ponieważ graficy i projektanci z innych studiów nie obijali się (czyt. ciągle wprowadzali nowe standardy, tym samym podwyższając poprzeczkę), co było najpewniejszym powodem słabej sprzedaży gry.
"Happy!" – Niebieski jednorożec w mieście grzechu - Seriale
Kiedy bohaterem serialu jest niebieski animowany jednorożec, to wydaje się, że ów produkt skierowano do najmłodszych widzów. Tymczasem omawiana tu produkcja, mająca premierę w grudniu na kanale telewizyjnym SyFy, a pod koniec kwietnia 2018 roku wyświetlana u nas na Netflixie, nie powinna być oglądana przez dzieci.
Nieporównywalny z innymi wykonawcami teatr piosenki Edyty Geppert - Zespoły i Artyści
Edyta Geppert nie lubi gdy się mówi o niej wokalistka. Nie chce też określać tego co robi słowami „poezja śpiewana”. Po prostu śpiewa piosenki.
"Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" – Człowiek "Dynamit" - Recenzje książek
Wesołe jest życie staruszka, oj wesołe! Szwed Allan Karlsson, bo o nim mowa, jest znakomitym przykładem na potwierdzenie tej życiowej mantry. Właśnie wybija mu trzycyfrowa liczba – kończy okrągłą setkę. Powód do zmartwienia? W jego przypadku odwrotnie. Nadal tryska zdrowiem i zamiast nudnego, wspólnego świętowania urodzin w Domu Spokojnej Starości, postanawia dać drapaka i jeszcze raz poczuć nutkę przygody...
"Suburbicon" – Mroczna strona Pleasantville... - Recenzje filmów
Niemalże ubóstwiam ugładzoną i przesłodzoną stylistykę amerykańskich lat 50. Wówczas bowiem krajem Wujka Sama rządziły takie zjawiska jak konformizm, sztuczna grzeczność czy wszędobylska cenzura. Okres zwieńczony seksualno-polityczną rewolucją, która eksplodowała z gigantyczną siłą w następnym dziesięcioleciu, parodiowany był już wielokrotnie w niezliczonych wytworach kultury popularnej. Aczkolwiek eksploatacja wdzięcznego materiału źródłowego dała w końcu o sobie znać.
2Cellos – przystojni panowie i magia wiolonczeli - Zespoły i Artyści
W muzycznym świecie bywają takie duety, na które się miło patrzy, i które się jeszcze milej słucha. I nie koniecznie są to piosenkarze czy piosenkarki. Pochodzący z Chorwacji Luka Šulić i Stjepan Hauser nie śpiewają. Jako zespół 2Cellos od 2011 roku grają na wiolonczelach, i robią to tak widowiskowo i magicznie, że nie sposób oderwać wzroku, a i narząd słuchu pieszczony jest maksymalnie. 18 maja 2018 roku ponownie wystąpią w Polsce.
Z okazji niedawnej premiery „Dunkierki” (21 lipca 2017) postanowiłem stworzyć listę najlepszych filmów ukazujących ważne operacje wojskowe lub po prostu przedstawiających zmagania i traumę zwykłych młodych szeregowców, partyzantów czy snajperów w trakcie trwania II wojny światowej. Oparte na faktach lub zrealizowane na podstawie książek. Jedne poetyckie, kameralne, inne widowiskowe.
Tajemnice prehistorycznej Turcji - Historia
Historia cywilizacji na Ziemi wciąż pozostaje niejasna. Oficjalnie przyjmuje się, że najstarszą kulturą jest sumeryjska, która liczy 6 000 lat. W przeciągu ostatnich lat poczynione zostały jednak nowe odkrycia, które całkowicie rujnują przyjmowane przez dekady schematy naukowe. Kluczem, a przynajmniej bardzo ważnym ogniwem w dziejach rodzaju ludzkiego były tereny dzisiejszej Turcji.
Janusz Radek ma głos. Mocny i łatwo rozpoznawalny. Oszacowany na 4 i pół oktawy. Dzięki takiej dużej rozpiętości dźwięków artysta może zaśpiewać duet męsko-żeński...sam ze sobą. W niższych tonach ten głos ma przepiękną, niepowtarzalną barwę. Ten głos to precyzyjnie wyćwiczone narzędzie, które poradzi sobie z każdą materią muzyczną.
Galeria Kujawska w Kowalu – Królestwo Minionego Czasu - Ciekawe miejsca
Na budynku, w którym mieści się owo prywatne muzeum, przeczytamy piękną sentencję: „Szanując przeszłość, budujemy przyszłość”. Tacy są właśnie państwo Antoni Benedykt i Halina Łukaszewiczowie – właściciele tegoż Królestwa Minionego Czasu.
Kosma: Premiera teledysku do nowego singla "Tożsamość" - Zespoły i Artyści
Nowy singiel i teledysk Kosmy (Piotra Stawowczyka) „Tożsamość” jest już dostępny w sieci. Oficjalna premiera teledysku miała miejsce na antenie telewizji 4fun. Autorem słów piosenki jest Kosma, a za oprawę muzyczną odpowiada Marcin Limek, kompozytor i producent muzyczny m.in. zespołu IRA.
Fascynacja tajemnicami biblijnymi za sprawą filmu „Noe: Wybrany przez Boga”, powraca i odradza się na nowo. Przypowieść zawarta w Księdze Rodzaju o wielkiej powodzi i drewnianej konstrukcji, w której skryły się przedstawiciele wszystkich ówczesnych gatunków zwierząt po dziś dzień stanowi źródło interpretacji i jest tematem teoretycznych rozważań naukowców i duchownych.
"Dragon Age: Inkwizycja" – Fireballem i mieczem - Recenzje gier
BioWare, dzięki klasykom takim jak „Wrota Baldura”, „Neverwinter Nights” czy „Star Wars: Knights of the Old Republic”, przez wiele lat cieszyło się opinią twórców jednych z najlepszych gier RPG. Wraz z debiutem „Dragon Age II” w 2011 roku na nieskazitelnym dotąd wizerunku pojawiła się spora rysa, która rok później pogłębiła się jeszcze bardziej za sprawą „Mass Effect 3”. W ciągu kilkunastu miesięcy BioWare wydało dwie gry, których jakość była mocno dyskusyjna, a następujące potem odejścia z firmy zarówno jej założycieli, jak i lubianych przez społeczność pracowników, nie nastrajały optymistycznie.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2018 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.247