
3 555
4 040 min.
Recenzje filmów
Filmaniak01 (1931 pkt)
1504 dni temu
2019-08-14 10:16:46
Do dziś pamiętam, że gdy moi rodzice puścili mi ten film po raz pierwszy, to od razu się w nim zakochałem. Bo jak nie pokochać tych cudownych zabawek, które pod nieobecność ludzi prowadziły własne sekretne życie. „Toy Story” to legenda, która rozpoczęła przepiękną historię Pixara trwającą już przeszło 25 lat. W tym czasie na filmach z tego studia wychowały się pokolenia dzieci.
W 2010 roku wydawało się jednak, że trzecia część „Toy Story” zamknie pewien etap. Nic bardziej mylnego. Po niemal dekadzie Pixar powraca bowiem do serii, która niegdyś zapewniła mu sukces. Czas zatacza więc krąg, a zrodzony z miłości „Toy Story 4” stanowi piękny i sentymentalny powrót do czasów dzieciństwa oraz przednią rozrywkę, na której ubawią się wszyscy widzowie.
Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)
Minęło sporo lat od naszego ostatniego spotkania z ukochanymi zabawkami. Niegdyś należały do Andy’ego, lecz gdy ten poszedł na studia, to przekazał je uroczej córeczce znajomej swojej mamy. Mała Bonnie pięknie dba o zabawki, dlatego też przyjaciele Chudego darzą ją wielką miłością. Rozpoczyna się jednak przed nią trudny etap życia – przedszkole. Zrozpaczonej i osamotnionej Bonnie na pomoc przychodzi Chudy, z pomocą którego tworzy nowego przyjaciela – Sztućka. Problem tylko polega na tym, że ten zrobiony ze zwykłych materiałów towarzysz postrzega siebie jako śmiecia, a nie zabawkę. Niedługo potem Bonnie wybiera się na wycieczkę. Sprawy się komplikują, gdy Sztuciek gubi się i zostaje pojmany przez lalkę Gabby-Gabby. W związku z tym Chudy rusza mu na pomoc, a w trakcie swojej podróży spotyka wiele nowych zabawek, w tym dawną miłość życia, Bo Peep. W ten sposób rozpoczyna się kolejna podróż na koniec świata i jeszcze dalej.
Powstanie po tylu latach tej kontynuacji, na pewno dla wielu mogło się wydawać zwykłym skokiem na łatwą kasę. Tym bardziej że historia w „Toy Story 3” została domknięta tak wyrazistą i niezwykle wzruszającą (tak, płakałem!) klamrą, że trudno było sobie wyobrazić, jak można jeszcze popchnąć tą serię dalej do przodu. Pixar już nie raz potrafił sprawić, że rzeczy niemożliwe, stały się realne. I tu w sytuacji bez wyjścia, odnalazł aurea mediocritas. Złoty środek, dzięki któremu najnowszą odsłonę „Toy Story” zarówno młodsi, jak i starsi widzowi ani przez moment nie będą oglądali ze znużeniem. Nasuwa się pytanie: W jaki sposób udało się tego dokonać? Otóż pomysł wyjściowy na „Toy Story 4” może się wydać dla wielu podobny do tych z poprzednich odsłon i zapewne niejeden widz odczuje w trakcie seansu silne déjà vu. Na tym właśnie jednak polega koncept tego filmu, który powtarza pewne znajome wątki, lecz wprowadza do serii coś wciąż zupełnie nowego. I tym unikatem jest właśnie Sztuciek. Bliżej nieokreślony osobnik, który został stworzony przy pomocy zwykłych materiałów takich jak plastik, czy guma, a która mimo to jest w stanie dostarczyć dziecku wiele radości. To on jest McGuffinem tego filmu i to jego wahania i zaginięcie stanowi motor napędowy dla historii. Przepięknej opowieści, która po latach dostarcza pokładu wielkiej rozrywki. No bo do czego innego mają służyć te zabawki jak nie właśnie… do zabawy?
Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)
A tej faktycznie jest tu co niemiara. Po dość mrocznym wstępie (jak na standardy Disneya), wraz z pojawieniem się Sztućka wszystko nabiera rozpędu i w związku z tym, gdy nasze ukochane zabawki wraz z rodzinką Bonnie wyjeżdżają do lunaparku, to czuć zew wzywającej przygody „Toy Story 4” pod tym względem przypomina istny rollercoaster, w którym przez chwilę może się wydawać, że będzie spokojnie, by zaraz potem niczym Druh na motocyklu wyskoczyć w górę do gwiazd, a skok zwieńczyć Wybuchem. Kreatywnych rozwiązań zatem tu nie brakuje, co widać w efektownej scenie realizacji planu odbicia Sztućka z „rączek” Gabby-Gabby. Ale i końcowa karuzela w lunaparku dostarcza niezapomnianych wrażeń, nawet jeśli dla niektórych wyda się zbyt prosta. Ale to właśnie w tej prostocie tkwi cały geniusz „Toy Story”. Nie potrzeba im bowiem scen z kilkudziesięcioma superbohaterami, czy wielkiego starcia kosmicznego, by wywołać wielkie emocje w widzu. Sam w końcu Steve Jobs powiedział, że „Prostota może być trudniejsza od komplikacji: trzeba się ciężko napracować nad wydobyciem czystej myśli, która pozwala na prostotę”. I reżyser Josh Cooley przenosi te przysłowiowe „góry”, stawiając nie na skomplikowane, a zwykłe rozwiązania, dzięki którym tą prostotę przekuwa w czyste złoto.
Twórcom „Toy Story” w dalszym jednak ciągu nie przyświeca idea, by stawiać wyłącznie na akcję i dlatego cieszy, że znalazło się tu miejsce dla paru mądrości życiowych. Z częścią z nich mogliśmy się już spotkać wcześniej, bo w dalszym ciągu te z pozoru zwykłe zabawki uczą nas dorastania. Twórcy w ten sposób dają wyraźny znak rodzicom, by pamiętali o dzieciach i się o nie troszczyli, bo bez ich pomocy będzie im ciężko. Jednocześnie też wyciągają rękę w stronę dorosłych, pokazując im, że tęsknota za czasami dzieciństwa nie jest niczym złym, ale zmiany czasem też są potrzebne. W dalszym ciągu zabawki czują się szczęśliwe tylko wtedy, gdy mają opiekuna, który je pokocha całym sercem. Ale pojawia się tu także parę innych myśli. Dajmy przykład Sztućka. Wiecznie osamotniony, z niską samooceną, który nie ma w sobie żadnej wiary w to, że może być czymś więcej niż zwykłym śmieciem. Ileż to osób ostatnimi czasy ma zaniżone poczucie własnej wartości? A przykład Sztućka pokazuje, że w świecie można odnaleźć radość i spełnienie, ale wtedy, gdy nie myśli się o samym sobie, a służy pomocą drugiemu człowiekowi. I w końcu swój osobny wątek otrzymuje tu także Chudy, który przez lata służył Andy’emu i był zdolny poświęcić dla niego życie. Wraz jednak z jego odejściem, dumny Szeryf jest odstawiony na bok i chce poczuć się dla kogoś potrzebnym. Wielu z nas może odnaleźć w Chudym samego siebie, a jego oddanie gwiazdy poprzez zejście w mrok wypada przekonywująco. Lecz wówczas na jego drodze pojawia się ukochana Bo Peep. Relacja pomiędzy tym dwojga jest cudownie nakreślona i wzbudza wiele emocji, a przy tym stanowi mądrą myśl o tym, że każdy musi dokonać wyboru i nie pod wpływem innych, a samemu wybrać własną ścieżkę życia.
Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Toy Story 4" – Dusza zabawki
Więcej artykułów od autora Filmaniak01

"Dark: sezon 3" – Alfa i Omega - Seriale
„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem”. Na przestrzeni wielu wieków człowiek próbował, próbuje i zapewne będzie dalej próbować bezskutecznie pojąć materię czasu i to, co go kształtuje. Jedni z nas odnoszą się więc do nauki, a drudzy w różnych kulturach próbują pogodzić się z tą niewiedzą poprzez zawierzenie swojej całej wiary Bogu. Jedno łączy obie te ścieżki: W dalszym ciągu nie wiemy kiedy i w jaki sposób doszło do początku świata… i kiedy ma dojść do zakończenia. To istne metafizyczne, tak nam bliskie, a zarazem odległe Alfa oraz Omega prześladuje nas od zawsze. Dawna Ziemia, która była pustkowiem, w końcu się więc z powrotem, w wyniku apokalipsy, w niego przerodzi. Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz. I z tego właśnie powodu czas ma nad nami nieograniczoną władzę.

"Westworld" - sezon 3" – Ziemia obiecana? - Seriale
Ludzie od zawsze dążą do doskonałości. To jest jak kod wpisany w naszych rozumach: Chcemy ciągle zwyciężać. Jak tego dokonać? Coraz częściej właśnie poprzez udoskonalanie się i budowanie porządku, który by przewidział możliwe porażki. I to nie tylko w pracy, czy w rodzinie, ale też w całym społeczeństwie. Ten porządek ma na celu utrzymywanie kontroli nad chaosem, tak by się nie rozprzestrzenił. Jest on jednak jedynie pozorny, bo w człowieku wpisane są też emocje, które wpływają na jego decyzje. Jak to powiedział jeden z głównych bohaterów jednego z najciekawszych seriali ostatnich lat, Dr Ford: „You can’t play God without being acquainted with the Devil”.

"Wojny Klonów": finałowy 7. sezon – Mroczny świt - Seriale
Pamiętam, gdy jako młody chłopiec, który chodził do szkoły, co piątek w zniecierpliwieniu wyczekiwałem chwili, gdy skończą się lekcje i wrócę do domu, by o 19.00 usiąść przed telewizorem. Wówczas na ekranie pojawiały się charakterystyczne żółte napisy, główny motyw muzyczny, motto odcinka, wspólnie oznajmiające jedno – nadejście nowego odcinka „Wojen Klonów”. Odkąd pamiętam, zawsze byłem fanem „Star Wars”. Z czego to wynika? Nie wiem, ale na pewno, że duży udział w tym mieli moi rodzice, którzy zabrali mnie do kina na „Zemstę Sithów”. Od tamtej pory zacząłem interesować się odległą Galaktyką i właśnie „Wojny Klonów” sprawiły, że moja początkowa pasja przerodziła się w miłość. A teraz razem z finałowym 7 sezonem nadszedł czas na koniec serialu, który zapewne dla wielu też był wspomnieniem dzieciństwa.

"Sala samobójców. Hejter" – Toxic Wave - Recenzje filmów
To tendencja: Gdy uczniowie wracają do szkoły we wrześniu, żałują że ich ferie letnie się skończyły i już odliczają dni do następnych. I nie ma w tym absolutnie nic dziwnego, bo podobnie ma się sprawa w przypadku dorosłych i ich urlopów. Jedne jednak wakacje nigdy się nie kończą, a żeby ich zaznać w życiu wcale nie potrzeba wiele. Wystarczy włączyć komórkę, wpisać hasło, a następnie wejść do sieci – niezwykłego miejsca, nazywanego Internetem. Skarbnica wiedzy? Raj, w którym spełniają się marzenia? Dla wielu, w tym Tomka – głównego bohatera najnowszego filmu Jana Komasy, pewnie tak.

"Mesjasz" – Posłaniec prawdy? - Seriale
Każdy iluzjonista ma inny sposób działania, sztuczki i sposoby na to, by widzowie mogli go docenić, ale łączy ich jedna zasada, która nigdy się nie zmienia: „W magicznej sztuczce nie chodzi o to, jak ją zrobić. Prawdziwa sztuka polega na tym, by ludzie w nią uwierzyli”. Dla magików ta zasada jest jak przykazanie, którego zawsze należy się trzymać, bo inaczej pokaz nie ma szans powodzenia. A jak można odnieść to do naszej wiary? Czy istnieje zasada, określająca to, jak powinniśmy się zachować, byśmy zawsze byli silni wiarą? Wydaje się, że zależy to od naszego osobistego zrozumienia prawdy. A jednak ci, którzy wierzyli w proroków, w momencie pojawienia się Jezusa Chrystusa, przybili go do krzyża.
Polecamy podobne artykuły

"Coco" – Marzenia bywają złudne - Recenzje filmów
Studio Pixar nigdy nie rozczarowuje swoich fanów. Dowodem na potwierdzenie moich słów może być ich najnowsze dzieło o niepozornym tytule „Coco”. Animacja zapowiadana jako przygoda chłopca pragnącego ziścić swoje marzenia wbrew jasnym zakazom rodziny, a co za tym idzie, udającego się do krainy umarłych, porwała miliony widzów na całym świecie. Czym tym razem wielki Pixar zachwycił kinomanów? Czyżby magia meksykańskiego Święta Zmarłych? Bądź urzekająca oprawa graficzna? A może emocjonalny wydźwięk dzieła? Sympatyczni bohaterowie? Nie? To może oryginalna i nieprzewidywalna linia fabularna?

"W głowie się nie mieści" – Pięć emocji, setki wspomnień - Recenzje filmów
Wytwórnia Pixar to niewyczerpana studnia niezwykłych pomysłów i kuźnia talentów. Takich jak np. Pete Docter. W mózgu tego pana w średnim teraz wieku, twórcy „Potworów i spółki” oraz „Odlotu”, muszą siedzieć ludziki, które naciskają kolorowe guziczki i produkują magiczne kule. Bo jakże inaczej wytłumaczyć nadmiar wyobraźni, a co za tym idzie, wymyślanie i pisanie scenariuszy do bajek, które chwytają ze serce zarówno dzieci, jak ich rodziców.

"Iniemamocni 2" - Super-Rodzinka zawsze razem się trzyma! - Recenzje filmów
Superbohaterowie od zawsze byli głęboko zakorzenieni w naszej kulturze. Do dzisiaj o nich pamiętamy i to nie tylko z kart komiksów, ale także późniejszych ekranizacji filmowych. I rzeczywiście, ten temat wydaje się być nieskończony... z roku na rok pojawiają się kolejni herosi, których jedno łączy: mogą pomóc społeczeństwu. Lecz warto zauważyć, że wszyscy ci superbohaterowie mieli tendencję do działania w pojedynkę. Rzadko kiedy dobierali wspólników, a co dopiero myśleli... o założeniu Super-Rodziny.

"Gdzie jest Dory?" – dla miłośników "Gdzie jest Nemo?" - Artykuły o filmach
Dla wszystkich miłośników filmu „Gdzie jest Nemo?" mamy fantastyczną wiadomość. Od 17 czerwca 2016 roku w kinach pojawi się dalsza historia, tym razem słynnej niebieskiej rybki – Dory, która wiecznie coś zapominała w filmie „Gdzie jest Nemo?”. Jeżeli nie zapomnieliście jeszcze, jak dobrze bawiliście się na bajce „Gdzie jest Nemo?", to zapraszamy do obejrzenia tego trailera, oraz obowiązkowo zapraszamy na film „Gdzie jest Dory?”.
Teraz czytane artykuły

"Toy Story 4" – Dusza zabawki - Recenzje filmów
Niegdyś animacje kojarzyły się wyłącznie z rysunkowymi kreskówkami od Walta Disneya. W swoim czasie były to na pewno dzieła kultowe. Lecz wraz z kolejnymi latami świat poszedł do przodu, podobnie jak filmy, w których technologia zaczęła odgrywać coraz większą rolę. Dlatego te piękne bajki potrzebowały czegoś, co by mogło zapoczątkować coś zupełnie nowego. A tą zmianą okazało się pewne studio, zaistniałe dzięki dwóm wizjonerom. Powstało z części wytwórni Lucasfilm (od twórcy „Gwiezdnych Wojen” George’a Lucasa) i zostało kupione przez Steve’a Jobsa, a nazwano je Pixar. I to właśnie ten Pixar rozpoczął niedługo potem współpracę z Disneyem, a ich pierwszym wspólnym pełnometrażowymi projektem był „Toy Story” – pierwszy film stworzony przy użyciu techniki komputerowej.

Jakiej farby użyć do malowania pokoju - Dom i ogród
Czas na malowanie? Jakiej farby użyć do malowania? Jak przygotować pomieszczenie. Doradzimy co należy zrobić przed malowaniem.
Fryderyki 2015 – laureaci - Kultura
W niedzielny wieczór, 23 kwietnia zostały wręczone Fryderyki – najważniejsze muzyczne nagrody. Rok temu triumfował Dawid Podsiadło, a na 21. gali powody do radości miała Natalia Przybysz. Wokalistkę doceniono bowiem za najlepszy rockowy album (!) „Prąd” i piosenkę z tego krążka pt. „Miód”. Uroczystość poprowadzili znani z zespołu Afromental, Tomasz „Tomson” Lach i Aleksander „Baron” Milwiw-Baron.

Justyna Gęsicka – w świecie opery czuje się jak złota rybka w wodzie! - Zespoły i Artyści
W naszym dziale poświęconym muzyce prezentujemy sylwetki różnych utalentowanych osób – grających na instrumentach, śpiewających i komponujących. Do tej pory mieliśmy okazję porozmawiać m.in. z raperem, wokalistami rockowym i gitarzystą. Ale niniejszy wywiad jest szczególny, bo udzieliła go szczególna artystka. Justyna Gęsicka to bowiem śpiewaczka operowa, która czaruje swoim mezzosopranem, przenosząc słuchaczy w niebiańskie przestworza.

Gary Oldman – hipnotyzujący socjopata numer 1 - Ludzie kina
Zawsze w grudniu tuż po świętach widzowie i dziennikarze robią filmowe podsumowania – układają topki najlepszych tytułów i tych produkcji, które okazały się najsłabsze. Ja postanowiłem nie iść tą drogą. Po pierwsze nie widziałem aż tylu nowych filmów (premiery zostały przesunięte), a po drugie owa lista byłaby zbyt subiektywna. Rok 2020 to jakieś szaleństwo, dlatego stworzyłem ten artykuł, aby podzielić się z Wami zachwytem nad najnowszą twórczością... pana Vegi oraz obrazem pt. „Tenet”. To oczywiście żart. Tekst poświęcam pewnemu mistrzowi aktorstwa, który na drugie imię ma Leonard, i którego (anty)bohaterowie świetnie czuliby się w trakcie kwarantanny. Mowa o Garym Oldmanie!
Nowości

"Lucky You" – Andy Dust z gorącą i energetyczną nowością tej jesieni! - Muzyczne Style
Tegoroczna jesień zaczęła się tak, jak lato. Cały wrzesień 2023 jest przecież najgorętszy w historii pomiarów. A mimo to pewien DJ postanowił rozgrzać słuchaczy. To Andy Dust, który z pomocą Mouglety i Cyrila M. nagrał utwór o jakże pozytywnym tytule. Przewidujemy, że premierowy „Lucky You” będzie dostarczał dobrej energii i ciepełka nawet zimą, a także porwie do tańca w sylwestrową noc! Będziecie lucky!
48. Festiwal Filmowy w Gdyni – Kos "kosi" konkurencję i zgarnia Złote Lwy! - Kultura
Wiosna 1794 roku, w Polsce wrze. Jesień 2023 roku, w Polsce… rozdano ważne nagrody. Nie politykom, lecz filmowcom rzecz jasna. W mieście Gdynia, które od dawien dawna kojarzone jest z pięknym, prestiżowym festiwalem. O dziwo, tym razem Złote Lwy „pogłaskała” nie artystyczna produkcja, a dzieło zgoła inne. Oto bowiem jak rycerz na białym koniu wjechał, choć najpierw przypłynął z wiernym czarnoskórym towarzyszem, „Kos”, czyli western kościuszkowski. Opowieść o generale Tadeuszu Kościuszce nie należy do patetycznych, pełnych martyrologii, historycznych eposów. To zdecydowanie kino gatunkowe, ale takie, którego nie powstydziłby się sam mistrz Tarantino! Zachwyciło się nim większość krytyków, nie ganiąc go za zapożyczenia. Podobnie jury 48. FPFF pod przewodnictwem Filipa Bajona. Stąd główna nagroda do „Kosa” zawędrowała! Lecz nie zapominajmy o reszcie laureatów.

Dildo Baggins częstuje "Kabaczkami" z gorzką nostalgią, słodkim romantyzmem, kwaśnym niepokojem i dodatkiem Swiernalisa! - Muzyczne Style
Dildo Baggins i jego gość Swiernalis to oryginalni artyści. Śpiewają, że nie rozumieją nas z całego serca. Co mają do takich słów tytułowe kabaczki, które „podano” 12 września (dzień urodzin Swiernalisa) do muzycznego stołu? Jak „urosły”? Skąd pomysł na taki tytuł singla?

Młoda IGA burzy wielkie ściany... społecznej presji! - Muzyczne Style
Nowy singiel Igi to prawdziwa manifestacja odwagi i wolności w świecie, który często narzuca nam standardy i ramy. Młoda Artystka w swojej twórczości odważnie wypowiada się na temat presji bycia kimś, kim nie jesteśmy, i przekonuje nas w stylu pop, że prawdziwe szczęście tkwi w byciu sobą! Od 22 września śpiewa zatem "Mogłabym być"...

Stowarzyszenie "Broda i Tatuaż" – wielkie mięśnie, wielkie serca! - Organizacje
W głowach części Polaków panuje przekonanie, że mężczyzna z tatuażem to zły człowiek jest. A gdy jeszcze potężnie zbudowany i ma brodę, to lepiej uciekać przed nim jak najdalej. Bo przecież tak groźny wygląd nie oznacza nic pozytywnego. Panowie ze Stowarzyszenia „Broda i Tatuaż – Bard Clan” sprawiają, że taki wizerunek bardzo mija się z prawdą. Bije od nich szczera radość i co ważne – pasja i zaangażowanie do niesienia pomocy słabszym z hasłem na ustach: „Różni Ale Równi”!

Test rumuńskiego "dżipa" na polskich wybojach. DACIA DUSTER ECO-G 100 w wersji Extreme! - Nowinki motoryzacyjne
Przed Wami recenzja poświęcona modelowi samochodu, który na przestrzeni lat niewątpliwie odniósł spory sukces i to nie tylko na polskim rynku. Jestem poniekąd fanem marki Dacia, ale jeśli chodzi o Dustera – bo o nim będzie mowa – to można powiedzieć, że jestem już wręcz zdecydowanie jego wielbicielem! Oczywiście, jest wiele lepszych czy ładniejszych aut, ale w kategorii cena – jakość, albo jak to mawia mój znajomy z Warszawy: „price performance”, naprawdę trudno znaleźć coś lepszego. Zwłaszcza w kategorii cenowej do ok. 100 000 zł.
Artykuły z tej samej kategorii

"Oppenheimer" – O człowieku, który stał się (anty)Prometeuszem - Recenzje filmów
Christopher Nolan zszedł na ziemię i zdetonował bombę – zrealizował film, w którym nie cofa bohaterów w czasie, nie każe im lecieć w kosmos ani zakradać się do snów. „Oppenheimer” to jego najbardziej ambitna produkcja, oparta na książce nagrodzonej Pulitzerem. Ale to żadne szpiegowskie kino czy rasowy thriller, choć pewne elementy takowych gatunków zostają tu przemycone. To bardziej opowieść o silnej jednostce, postawionej pod ścianą i mierzącej się z własnymi „demonami”. Trzygodzinny dramat, z polifoniczną narracją na trzech poziomach czasowych, gdzie istotne są przede wszystkim dialogi i monologi, a mimo to nie ma znużenia, nie patrzy się ciągle na zegarek (to robią postacie w filmie). Ma się natomiast poczucie obcowania z czymś, co ociera się o wybitność, lecz jednocześnie niektórzy mogą odnieść wrażenie, że do pełnej filmowej doskonałości czegoś zabrakło…

"Resident Evil: Witajcie w Raccoon City" – Shitty, Pasty - Recenzje filmów
Są takie dni w życiu, gdy od samego już przebudzenia wiemy, że nie będą to dobre dni: za oknem paskudna poniedziałkowa pogoda z zacinającym deszczem, głowa trochę pobolewa, ponieważ poprzedniego wieczoru przyszło nam wychylić o jeden kieliszek za dużo na spotkaniu ze znajomymi, woda w czajniczku gotuje się tyle czasu, że aż sprawdzamy czy się przypadkiem nie przypala, woda pod prysznicem z kolei, w zależności od regulacji, albo parzy nasze plecy niczym iskry z kuźni Hefajstosa, albo zamraża naszą skórę niczym cios od Sub-Zero. Mimo to, przygotowujemy się dzielnie do wyjścia, choć wiemy doskonale, że w pracy już ostrzą sobie na nas kły kierownicy wyższego szczebla czy brygadziści...

Pierwsze lody... czyli jak to jest z "Polityką"? - Recenzje filmów
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?

"Dziedzictwo. Hereditary" – Osaczeni - Recenzje filmów
„Dziedzictwo. Hereditary” to kolejny po „The Witch” oraz „To przychodzi po zmroku” znakomicie oceniany przez krytyków dreszczowiec od wytwórni A24, który stara się wyjść poza schematyczne gatunkowe ramy. Bo to bardziej duszny dramat o rodzinie zmagającej się z żałobą niż typowy straszak. Zrealizowany przez debiutanta przykład artystycznego kina, które z komercją ma niewiele wspólnego.

"Tamte dni, tamte noce" – Nigdy Cię nie zapomnę! - Recenzje filmów
Niełatwe zadanie mają twórcy melodramatów, a jeszcze trudniejsze twórcy melodramatów opowiadających o uczuciu pomiędzy osobami płci męskiej. Czyha bowiem na nich wiele pułapek. Mogą wpaść w sidła banału, mogą podążać za wyznaczonymi wcześniej schematami – opowiedzieć historię większą niż życie, w której bohater boryka się z homofobią ze strony otoczenia i brakiem akceptacji rodziny albo, co gorsza ukrywa romans przed własną… żoną. „Tamte dni, tamte noce” to inny film, w pozytywnym znaczeniu oczywiście.
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.771