"Toy Story 4" – Dusza zabawki - Recenzje filmów

Do dziś pamiętam, że gdy moi rodzice puścili mi ten film po raz pierwszy, to od razu się w nim zakochałem. Bo jak nie pokochać tych cudownych zabawek, które pod nieobecność ludzi prowadziły własne sekretne życie. „Toy Story” to legenda, która rozpoczęła przepiękną historię Pixara trwającą już przeszło 25 lat. W tym czasie na filmach z tego studia wychowały się pokolenia dzieci.

 

W 2010 roku wydawało się jednak, że trzecia część „Toy Story” zamknie pewien etap. Nic bardziej mylnego. Po niemal dekadzie Pixar powraca bowiem do serii, która niegdyś zapewniła mu sukces. Czas zatacza więc krąg, a zrodzony z miłości „Toy Story 4” stanowi piękny i sentymentalny powrót do czasów dzieciństwa oraz przednią rozrywkę, na której ubawią się wszyscy widzowie.

 

Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)

 

Minęło sporo lat od naszego ostatniego spotkania z ukochanymi zabawkami. Niegdyś należały do Andy’ego, lecz gdy ten poszedł na studia, to przekazał je uroczej córeczce znajomej swojej mamy. Mała Bonnie pięknie dba o zabawki, dlatego też przyjaciele Chudego darzą ją wielką miłością. Rozpoczyna się jednak przed nią trudny etap życia – przedszkole. Zrozpaczonej i osamotnionej Bonnie na pomoc przychodzi Chudy, z pomocą którego tworzy nowego przyjaciela – Sztućka. Problem tylko polega na tym, że ten zrobiony ze zwykłych materiałów towarzysz postrzega siebie jako śmiecia, a nie zabawkę. Niedługo potem Bonnie wybiera się na wycieczkę. Sprawy się komplikują, gdy Sztuciek gubi się i zostaje pojmany przez lalkę Gabby-Gabby. W związku z tym Chudy rusza mu na pomoc, a w trakcie swojej podróży spotyka wiele nowych zabawek, w tym dawną miłość życia, Bo Peep. W ten sposób rozpoczyna się kolejna podróż na koniec świata i jeszcze dalej.

 

Powstanie po tylu latach tej kontynuacji, na pewno dla wielu mogło się wydawać zwykłym skokiem na łatwą kasę. Tym bardziej że historia w „Toy Story 3” została domknięta tak wyrazistą i niezwykle wzruszającą (tak, płakałem!) klamrą, że trudno było sobie wyobrazić, jak można jeszcze popchnąć tą serię dalej do przodu. Pixar już nie raz potrafił sprawić, że rzeczy niemożliwe, stały się realne. I tu w sytuacji bez wyjścia, odnalazł aurea mediocritas. Złoty środek, dzięki któremu najnowszą odsłonę „Toy Story” zarówno młodsi, jak i starsi widzowi ani przez moment nie będą oglądali ze znużeniem. Nasuwa się pytanie: W jaki sposób udało się tego dokonać? Otóż pomysł wyjściowy na „Toy Story 4” może się wydać dla wielu podobny do tych z poprzednich odsłon i zapewne niejeden widz odczuje w trakcie seansu silne déjà vu. Na tym właśnie jednak polega koncept tego filmu, który powtarza pewne znajome wątki, lecz wprowadza do serii coś wciąż zupełnie nowego. I tym unikatem jest właśnie Sztuciek. Bliżej nieokreślony osobnik, który został stworzony przy pomocy zwykłych materiałów takich jak plastik, czy guma, a która mimo to jest w stanie dostarczyć dziecku wiele radości. To on jest McGuffinem tego filmu i to jego wahania i zaginięcie stanowi motor napędowy dla historii. Przepięknej opowieści, która po latach dostarcza pokładu wielkiej rozrywki. No bo do czego innego mają służyć te zabawki jak nie właśnie… do zabawy?

 

Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)

 

A tej faktycznie jest tu co niemiara. Po dość mrocznym wstępie (jak na standardy Disneya), wraz z pojawieniem się Sztućka wszystko nabiera rozpędu i w związku z tym, gdy nasze ukochane zabawki wraz z rodzinką Bonnie wyjeżdżają do lunaparku, to czuć zew wzywającej przygody „Toy Story 4” pod tym względem przypomina istny rollercoaster, w którym przez chwilę może się wydawać, że będzie spokojnie, by zaraz potem niczym Druh na motocyklu wyskoczyć w górę do gwiazd, a skok zwieńczyć Wybuchem. Kreatywnych rozwiązań zatem tu nie brakuje, co widać w efektownej scenie realizacji planu odbicia Sztućka z „rączek” Gabby-Gabby. Ale i końcowa karuzela w lunaparku dostarcza niezapomnianych wrażeń, nawet jeśli dla niektórych wyda się zbyt prosta. Ale to właśnie w tej prostocie tkwi cały geniusz „Toy Story”. Nie potrzeba im bowiem scen z kilkudziesięcioma superbohaterami, czy wielkiego starcia kosmicznego, by wywołać wielkie emocje w widzu. Sam w końcu Steve Jobs powiedział, że „Prostota może być trudniejsza od komplikacji: trzeba się ciężko napracować nad wydobyciem czystej myśli, która pozwala na prostotę”. I reżyser Josh Cooley przenosi te przysłowiowe „góry”, stawiając nie na skomplikowane, a zwykłe rozwiązania, dzięki którym tą prostotę przekuwa w czyste złoto.

 

Twórcom „Toy Story” w dalszym jednak ciągu nie przyświeca idea, by stawiać wyłącznie na akcję i dlatego cieszy, że znalazło się tu miejsce dla paru mądrości życiowych. Z częścią z nich mogliśmy się już spotkać wcześniej, bo w dalszym ciągu te z pozoru zwykłe zabawki uczą nas dorastania. Twórcy w ten sposób dają wyraźny znak rodzicom, by pamiętali o dzieciach i się o nie troszczyli, bo bez ich pomocy będzie im ciężko. Jednocześnie też wyciągają rękę w stronę dorosłych, pokazując im, że tęsknota za czasami dzieciństwa nie jest niczym złym, ale zmiany czasem też są potrzebne. W dalszym ciągu zabawki czują się szczęśliwe tylko wtedy, gdy mają opiekuna, który je pokocha całym sercem. Ale pojawia się tu także parę innych myśli. Dajmy przykład Sztućka. Wiecznie osamotniony, z niską samooceną, który nie ma w sobie żadnej wiary w to, że może być czymś więcej niż zwykłym śmieciem. Ileż to osób ostatnimi czasy ma zaniżone poczucie własnej wartości? A przykład Sztućka pokazuje, że w świecie można odnaleźć radość i spełnienie, ale wtedy, gdy nie myśli się o samym sobie, a służy pomocą drugiemu człowiekowi. I w końcu swój osobny wątek otrzymuje tu także Chudy, który przez lata służył Andy’emu i był zdolny poświęcić dla niego życie. Wraz jednak z jego odejściem, dumny Szeryf jest odstawiony na bok i chce poczuć się dla kogoś potrzebnym. Wielu z nas może odnaleźć w Chudym samego siebie, a jego oddanie gwiazdy poprzez zejście w mrok wypada przekonywująco. Lecz wówczas na jego drodze pojawia się ukochana Bo Peep. Relacja pomiędzy tym dwojga jest cudownie nakreślona i wzbudza wiele emocji, a przy tym stanowi mądrą myśl o tym, że każdy musi dokonać wyboru i nie pod wpływem innych, a samemu wybrać własną ścieżkę życia.

 

Kadr z filmu "Toy Story 4" (źródło: materiały prasowe)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję