W 2011 roku otrzymał BAFT-ę w kategorii: Największa aktorska nadzieja kina. I słusznie. Bez wątpienia należy dziś do aktorskiej czołówki. Przez ostatnie lata występował sporo i jest ciągle na topie. Stał się popularny i rozpoznawalny. Niedawne kreacje w filmach, takich jak m.in.: „Zjawa” (nominacja do Oscara za rolę drugoplanową), „Mad Max: Na drodze gniewu” czy mrocznego serialu HBO „Tabu” (napisał scenariusz razem z ojcem), a nawet ostatnia „Dunkierka” (gdzie był pilotem myśliwca) potwierdziły, że jest jednym z najbardziej charyzmatycznych aktorów naszych czasów. Jak już wspomniałem powyżej, może się nie odzywać, bowiem już samymi gestami, mimiką, sposobem chodzenia (w „Tabu” pod jego butami „drżał w posadach” cały XIX-wieczny Londyn) czy właśnie wzrokiem potrafi jednocześnie zachwycić widzów i krytyków.

 

 

Początki kariery

 

Anglik Edward Thomas Hardy ma wygląd cwaniaka i zawadiaki, któremu lepiej nie stawać na drodze. Takiego, który chodzi od baru do baru, szukając zaczepki. Kipiącego testosteronem pewnego siebie twardziela. Jednak pozory mogą mylić, mimo że we wczesnej młodości Tom faktycznie miał zatargi z… prawem. Kiedyś jeden dziennikarz zadał mu pytanie: „Panie Hardy, słynie pan z ról psychopatów, ludzi agresywnych, co pan robi, aby wprowadzać się w taki stan agresji?”. Na co Tom odpowiedział: „Układam scrabble, koleżko. Serio. Powinieneś kiedyś spróbować…”. Ta jedna odpowiedź wystarczyła, aby ludzie zobaczyli, jakim prywatnie jest człowiekiem. Mającym poczucie humoru, dystans do swojej osoby, nie „gwiazdorzącym”.

 

Urodził się 15 września 1977 roku w Hammersmith w Wielkiej Brytanii. Dorastał natomiast w Eeast Sheen, południowo-zachodnim Londynie. Jego matka Ann była malarką, ojciec Edward „Chips” Hardy komediantem i pisarzem. Wychowując się w rodzinie artystycznej, i marząc o byciu aktorem, mały Tom zaczął sprawiać kłopoty. Był przenoszony ze szkół publicznych do prywatnych, wagarował z kumplami, a wieku 15 lat został nawet aresztowany za kradzież mercedesa. Co więcej, w aucie policja znalazła… broń!

 

Uczęszczał do dwóch szkół teatralnych. Z jednej z nich, tj. z Richmond Drama School wyrzucono go za… zbyt infantylne zachowanie. Z czasem Hardy jednak wydoroślał i złagodniał. Chodził też na zajęcia do Drama Centre London. I w międzyczasie udało mu się wygrać telewizyjne show pt. „The Big Breakfast’s Find Me a Supermodel”. Dzięki temu podpisał kontrakt z agencją Models One. 19-letni przystojniak Hardy zaczął pracować jako model. Ale to nie to zajęcie było jego przeznaczeniem.

 

W szkole filmowej uczył się przez dwa lata. Zrezygnował jednak z jej ukończenia, gdyż otrzymał wówczas, jako 22-latek, nieoczekiwaną propozycję. Mianowicie dostał angaż do miniserialu „Kompania Braci” Stevena Spielberga i Toma Hanksa. Co prawda pojawił się tylko w dwóch odcinkach, wcielając się w mało rozbudowaną postać odważnego szeregowego żołnierza i kobieciarza, ale to wystarczyło, aby został zauważony w filmowym świecie. To był dobry start. W tym samym roku (2001) zagrał też na dużym ekranie – trzecioplanową rolę w „Helikopterze w ogniu”.

 

Już rok później Hardy mógł pokazać dużo więcej ze swojego wrodzonego talentu. Zagrał w „Dezerterze” – opowieści o służeniu w Legii Cudzoziemskiej oraz w „Star Treku X: Nemesis”. Szczególnie ważnym okazał się ten drugi tytuł. Nie ze względu na jakość, ale na rolę Toma. Sam film raczej krytykowano, jednak co do kreacji Hardy’ego, niemal wszyscy byli zgodni. Stworzył mocny czarny charakter! I to do dziś jedna z jego lepszych ról.

 

Przez następne lata grywał raczej na dalszym planie. Były to przede wszystkim występy w produkcjach telewizyjnych (m.in.: „Królowa dziewica”, „Oliver Twist”). Największym wówczas sukcesem okazał się występ w filmie telewizyjnym pt. „Stuart: Spojrzenie w przeszłość” (2007), gdzie sugestywnie wcielił się w bezdomnego alkoholika, który zaprzyjaźnia się z pisarzem (w tej roli młody Benedict „Sherlock” Cumberbatch). Hardy za tę właśnie kreację otrzymał nominacje do BAFTY dla najlepszego aktora telewizyjnego! Nieźle radził sobie również na deskach teatru. Za rolę w sztuce pt. „Krew/W Arabii chcemy wszyscy być królami” był nominowany do nagrody im. Laurence’a Oliviera. Odebrał także prestiżową nagrodę teatralną London Evening Standard Theater Award.

 

Przełomowy rok 2008

 

To bez wątpienia był świetny czas dla Brytyjczyka. Nie dość, że urodził mu się syn, to pokazał, że ma talent do bycia raperem! Wrzucił do serwisu YouTube filmik, w którym lekko sklejał rymy i jednocześnie popisywał się beatboxowymi umiejętnościami. Czyżby pomylił się z powołaniem? Może powinien jednak wkroczyć do muzycznego świata rapu i hip-hopu? Zobaczcie, posłuchajcie i oceńcie:

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Innym powodem, dlaczego rok 2008 był aż tak istotny, była główna rola w filmie „Bronson”. Tak. Po tej roli odpowiedź na powyższe pytania wydaje się oczywista! Dobrze, że jednak został aktorem! W biograficznym obrazie Nicolasa Windinga Refna (kultowego wizjonera, autora „Drive”) zagrał niebezpiecznego silnego socjopatę – Michaela Petersona, który fascynował się Charlesem Bronsonem. Aktor dostał za tę kreację nagrodę BIFA (British Independent Film Awards). Ja bym mu dał znacznie więcej nagród! Bo to absolutnie, jeśli nie najlepszy, to jeden z najlepszych, występów w jego karierze! Aby wiarygodnie odegrać tę szaloną postać, Hardy przytył specjalnie kilkanaście kilo i codziennie trenował – robił 2500 pompek z 19 kg obciążeniem na plecach! Co więcej, modulował głos i świetnie pokazywał emocje mimiką twarzy.