"Niesamowity Spider-Man 2" – Co pajęczyna sklei, żadna siła nie rozklei - Recenzje filmów

Peter „Człowiek-Pająk” Parker (Andrew Garfield) wie, że z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność. Na co dzień to przeciętny, wyluzowany chłopak. Kocha swoją dziewczynę Gwen (Emma Stone), szanuje ciocię May (Sally Field), choć woli przed nią ukrywać prawdziwe ja. Właśnie kończy szkołę i musi wybrać studia. Jednak nie w głowie mu myśli o przyszłej edukacji. Nowy Jork tonie w przestępstwach, Nowy Jork go potrzebuje. Gwen kręci nosem i obawia się o narzeczonego, w ich związku pojawia się małe pęknięcie. Mało tego, wkrótce rodzi się … nowy super złoczyńca Elektro (Jamie Foxx), który z prądem jest za pan brat, a do miasta wraca spadkobierca korporacji OsCorp - Harry Osborn (Dane DeHaan), przyjaciel Petera z lat dzieciństwa. Sam jego wzrok wywołuje dreszczyk i  stanowi zwiastun niecnych zamiarów.

 

To zarys fabuły drugiej części. Przed premierą poprzedniej w 2012 roku, wśród zwolenników trylogii Sama Raimiego panowało powszechne przekonanie, że oto na ich oczach odbywa się gwałt na cenionej i dobrej adaptacji komiksu. Marc Webb - twórca romansowego „500 dni miłości” - na stołku reżysera, znany z „The Social Network” Andrew Garfield w roli Spider-Mana. Po co? Dlaczego? Nie chcemy. Jakież było zdziwienie, przynajmniej połowy z tej grupy malkontentów, jak ujrzeli, że nowa wersja z jednej  strony utrzymała szacunek dla papierowej historii Stana Lee, z drugiej ukazała Petera w całkiem innym świetle. Anemiczny i autystyczny Tobey Maguire poszedł w odstawkę. I chociaż faktem jest, że Webb ze spółką nie ustrzegli się fabularnych mielizn i dłużyzn, to „Niesamowity Spider-Man” spełnił swoje zadanie.

 

A kolejna odsłona robi to jeszcze lepiej. Podczas seansu z nieskrywaną przyjemnością dajemy porwać się filmowej przygodzie z Człowiekiem-Pająkiem. Co prawda powielane są pewne błędy jedynki - tudzież wciskane nudne, sentymentalne wstawki oraz w kilku momentach kłujące w oczy CGI (analogicznie jak w „Hobbicie: Pustkowiu Smauga”), jednak summa summarum wytrzymała pajęczyna zakleja wszelkie zadrapania i odpryski.

 

Podejrzewam, że na planie filmu panowała bardzo luźna atmosfera, co również widać na ekranie. „Niesamowity Spider-Man 2” to przede wszystkim bardzo udana rozrywka, z pełną swobodą, humorem i dystansem żonglująca komiksową konwencją. Nie unika poważnych tematów (odrzucenie, inność, miłosne rozterki), ale nie ma tu gęstości i patosu odczuwalnych u Nolana w ostatniej odsłonie o Batmanie. Dzięki temu można odetchnąć, nie siedzieć jak na gwoździach, rozkoszować się niezłym 3D (chyba, że wybierze się wersję 2D) i bezpośrednio uczestniczyć w akrobacjach i pojedynkach bohatera w niebiesko-czerwonym kostiumie. Spider-Man w kreacji Andrew Garfielda to towarzyski młodzieniec, którego trudno nie polubić. Emma Stone jako Gwen Stacy również jest sympatyczniejsza od Kirsten „Mary Jane” Dunst (występującej w trylogii Sama Raimiego). Jednak całe show kradnie antagonista. Nie czarnoskóry Max Dillon (typowy, trochę przerysowany nerd) alias błękitny Elektro, czyli doświadczony Jamie Foxx, a Harry Osborn, przyszły Zielony Goblin. Wcielający się w niego Dane DeHaan, podobnie jak niegdyś w „Kronice”,  ma w sobie coś demonicznego, nieprzewidywalnego. Jest znacznie ciekawszą osobowością niż wcześniejszy, poważny w tej roli James Franco.

 

Ostatecznie podsumowując „Niesamowitego Spider-Mana 2” nie sposób nie wspomnieć o muzyce. Tym razem Jamesa Hornera zastępuje Hans Zimmer. Już ten pierwszy stworzył naprawdę niezłą ścieżkę dźwiękową. Ale to, czego dokonuje Niemiec z pomocą popularnego muzyka Pharrella  Williamsa jest niesamowite. Miesza różne style: od popu i rapu po dupstep i powoduje, że nowa muzyka wręcz pulsuje i żyje własnym życiem.

 

Jeśli takie będą następne filmowe opowieści na podstawie Marvela, to ja pragnę takie kino komiksowe oglądać. Pod koniec marca bieżącego roku zaskoczył i zachwycił krytyków „Kapitan Ameryka: Zimowy żołnierz” (co tym bardziej dziwne, gdyż część numer jeden była raczej kiepskawa). A już, niebawem nadciągną zjednoczeni X-Meni. Nie pozostaje nam nic innego, jak tylko zacierać ręce i cieszyć się z poziomu tychże produkcji.

 

Ocena: 8/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję