"Mroczny Rycerz powstaje" – Epickie odrodzenie - Recenzje filmów

Mój wyrok to, przytaczając słowa głównego antagonisty filmu, zło konieczne. Beznadzieja, nie oglądajcie, zapomnijcie -  tak można podsumować ... zaraz, moment ... cholerne pigułki nasenne. Wybaczcie, ale przyśniła mi się scena z "Batmana i Robina" Joela Schumachera i zapomniałem co tak naprawdę recenzuję.  Zarośnięty i ukryty w swoim pokoju, niczym Bruce Wayne z początkowych sekwencji, siadam przy biurku. Tym razem wypoczęty, ze świeższym umysłem, zacznę ponownie - inaczej.

 

Nie moim celem dokonywać, jak to robią niektórzy, dogłębnej analizy trzeciej odsłony przygód Nolanowskiego "Mrocznego Rycerza". Skupię się na klimacie opowieści, nie zapominając o aktorach, reżyserii i najważniejszym, czyli scenariuszu. Christopher Nolan, jak wszyscy wiemy, postawił poprzeczkę wysoko i przeskoczyć ją to nie lada wyczyn godny uznania. To reżyser, który wypracował swój własny, specyficzny styl. Wielowątkowość, inteligentne, wciągające fabuły, doskonałe aktorstwo - to tylko niektóre z zalet jego filmów. Pamiętamy "Incepcję", "Prestiż" czy "Memento" - wciągające thrillery z zaskakującymi zwrotami akcji, układanki dla widzów, którzy w kinie szukają czegoś więcej, niż typowego mordobicia. Te filmy były jak przeżycia mistyczne - przynajmniej jak tak je odebrałem i za to cenię tego twórcę. Niewielu potrafi tak zaczarować i wciągnąć widza w dziejącą się na ekranie historię.

 

Wracając do sedna programu, czyli do Batmana - kwestia dyskusyjna, który z filmów jest najlepszy. Tim Burton stworzył obrazy baśniowe, wręcz gotyckie, odrealnione, w konwencji zbliżonej do papierowej komiksu. Schumacher zabił ducha i klimat, realizując plastikowe, kolorowe wydmuszki (szczególnie film, który mi się przyśnił), natomiast wizja Nolana była całkiem odmienna. Legenda powróciła, mit ożył, ale coś go różniło od wcześniejszych wersji. "Batman - początek" nie był typową opowieścią fantasy, jak "Batman" Burtona, ale miał w sobie coś, co sprawiło, że nie szczędzono mu pochwał - oryginalność, realizm i dobry scenariusz. Byli jednak tacy, co krytykowali Nolana, iż zdarł z superbohatera magiczny płaszcz, tworząc sensacyjno-przygodową, poważną produkcję. Nie przeszkodziło to w nakręceniu kontynuacji.

 

"Mroczny Rycerz" - to przykład niemal idealnego kina akcji. Napisano o nim setki artykułów, wygrywał w wielu rankingach. Doskonała reżyseria i rola Jokera, wciągająca inteligentna fabuła, zwroty akcji - te elementy spowodowały, iż stał się klasykiem, jednym z najciekawszych, stricte komiksowych filmów, o którym układano peany. Jak więc wspomniałem wcześniej, poprzeczka była zawieszona bardzo wysoko. Czy udało się ją przeskoczyć? Odpowiedź na powyższe pytanie jest szybka i prosta: niestety nie.  Zabrnijmy zatem w świat nowego epizodu, by przyjrzeć się z bliska, sensownie go ocenić i wydać ostateczny werdykt: śmierć, czy wygnanie? Na żadną z tych kar nowy Batman nie zasługuje, aczkolwiek będą i tacy co chętnie wydaliby taki wyrok. Gwarantuje, że ja do tej grupy malkontentów nie należę.

 

"Mroczny Rycerz powstaje" ukazuje walkę Batmana z nowym, silnym i niebezpiecznym najemnikiem w masce. To Bane - nieco groteskowy, ale nie pozbawiony charyzmy, wojownik, który ma tylko jeden cel: zniszczyć Gotham City. Tym razem nasz protagonista nie będzie w tej batalii osamotniony.

 

Krzysiek, przepraszam - wpadka. Christopher (tak już lepiej), to facet, który wydawałoby się wie co robi. Trzecia część przygód człowieka-nietoperza, niby na pierwszy rzut oka podobna do poprzednika, jednak się czymś różni. Pewne jest to, że powstał film zrealizowany z rozmachem - jest kilka scen, podczas których zakrzykniecie: wow!, tylko dlaczego po skończonym seansie zamiast szerokiego uśmiechu, miałem na twarzy grymas lekkiego bólu? Jedną z wad filmu jest jego ... długość.  Chyba tylko najwięksi fani będą w stanie wysiedzieć do końca, szczerząc z zachwytu zęby. Skoro zacząłem od minusów, pozwólcie, że będę niegrzeczny i jeszcze trochę się poznęcam.  Być może za bardzo się czepiam, ale czasami miałem wrażenie, że niektórzy aktorzy czuli się tu trochę zagubieni. Szczególnie ci drugoplanowi, epizodyczni oraz statyści - jakby chodzili we śnie (czy tylko ja zauważyłem jakieś podobieństwa z "Incepcją"?). Chaos i panika są tu pokazane nijako, bez emocji, do tego wrzućmy kilka cudownych ocaleń i zbiegów okoliczności, gdzie zastanawiamy się: jak to możliwe? No i Batman - bohater, który powinien być charyzmatyczną postacią, nie przykuwa naszej uwagi. Moim zdaniem Christian Bale jest średnim aktorem i daleko mu do klasy Daniela D. Lewisa czy Michaela Fassbendera. Gdyby jeden z tych panów zagrał tytułowego herosa, film by na tym zyskał. Nawet w porównaniu z Keatonem, pierwszym odtwórcą Batmana, Bale wypada blado (czy tylko mnie denerwuje jego głos?).