aragorn136 (7376 pkt)Strona WWW Autora2 096
2 744 min.
Seriale
aragorn136 (7376 pkt)
475 dni temu
2018-12-19 17:52:00
Recenzja może zawierać spoilery!
No i jest wspomniane „Ślepnąc od świateł” od HBO. Ekranizacja bestselerowej powieści Jakuba Żulczyka, nominowanej w 2014 roku do paszportu Polityki. Nie wiem, czy przeczytanie książki przed obejrzeniem serialu byłoby posunięciem mądrym czy nie. Na pewno jeszcze ową „lekturę” nadrobię, bo słyszałem na jej temat wiele pozytywnych słów. Ważne, że podobno oddano jej klimat na ekranie niemal wzorowo, choć są głosy malkontentów, że tylko co najwyżej poprawnie. Już sam zwiastun sugerował, że będzie to produkcja inna niż wszystkie. Oryginalna w sposobie narracji, perfekcyjna pod względem zdjęć i montażu oraz cholernie przekonująca aktorsko. I rzeczywiście, choć do miana arcydzieła trochę jej brakuje, to i tak należą się twórcom brawa. Oglądając losy dilera Kuby Niteckiego, który niczym olimpijski pływak omija podwodne przeszkody i unika ostrych zębów drapieżników, starając się nie utonąć w głębinach mrocznego warszawskiego półświatka, widz może poczuć się tak jak on. Ostrzegam! Narkotykowe wizje i smak kokainy są tu na wyciągnięcie ręki. Uważajcie. Można się uzależnić. Oślepnąć...
Za serial odpowiada młody, utalentowany reżyser Krzysztof Skonieczny („Hardkor Disko”) i sam Żulczyk, który popełnił scenariusz na podstawie własnej powieści. Całość panowie zamknęli w ośmiu odcinkach. A telewizja HBO dała widzom wybór. Mogli je obejrzeć jednym ciągiem, dzięki platformie HBO GO lub czekać na każdy epizod co tydzień. Je wybrałem tę drugą opcję, przebierając z nogi na nogę i odliczając dni do sobotniego wieczoru. To wzmaga „filmowy” apetyt. Po pierwszym ekspozycyjnym odcinku jedna myśl kołatała się w głowie: „Ok, dobre było, świetnie budująca atmosferę czołówka przyciągała wzrok (choć nuta nie pasowała); będę patrzeć dalej, mają mój kredyt zaufania, tylko kurczę, co ten bohater taki… sztywny, taki odstający od znanych aktorów drugiego planu”.
Kadr z serialu "Ślepnąc od świateł" (źródło: materiały prasowe HBO)
Lecz po ósmym odcinku wszystko okazało się jasne jak słońce, mimo rzęsistego deszczu za oknem. Kubuś taki miał właśnie być. To udany casting. Żulczyk i Skonieczny wymyślili sobie cwany plan. Zatrudnią kogoś z nieopatrzoną twarzą, debiutanta, który do tej pory znany był tylko w kręgach fanów polskiego rapu. Kamil Nożyński pseudonim Saful radzi sobie doskonale. Stop. Za wielkie słowo. Radzi sobie naprawdę dobrze. Szczególnie, gdy wypowiada krótkie kwestie. Nieco gorzej, gdy dochodzi do scen i dialogów wymagających doświadczenia w dramatycznym repertuarze. Ale i tak wysoki i szczupły Nożyński ze swoją dość odpychającą aparycją wchodzi w obraną fabularną konwencję jak nóż w masło. Jego bohater jest charyzmatyczny, opanowany, metodyczny, ma oczy wkoło głowy. Co stanowi ciekawy, wyraźnie zarysowany kontrast do reszty postaci. Do stolicy przyjechał z w małej wsi poszukiwaniu lepszego (czyt. perspektywicznego) życia. I dzięki kumplowi o ksywie Sikor znalazł wysokopłatną pracę, którą musi jednak ukrywać przed rodziną. Kiedy go poznajemy, nadal jest na usługach Jacka – lokalnego mafiozo. Robi w… detalu. Waży, odmierza, dzieli na mniejsze paczki. Krótko mówiąc, handluje kokainą. I jako diler ma na mieście poważanie. Kupuje od niego zarówno plebs, jak i wyższe sfery. Jednak on sam nie spoufala się zbytnio ani z klientami, ani z gangusami. Trzyma się na uboczu. Ma zasady. Mieszkanie, o którym nikt nie wie. Drogie auto z przyciemnionymi szybami. I dwie kobiety – kochankę Paulinę i przyjaciółkę Marię „Pazinę”. Z pierwszą ucieka w świat gorącego seksu; druga będzie dla niego oparciem, gdyby domek z kart zaczął się rozpadać. Sam odzywa się rzadko. Taka poza. Kuba jest metaforyczną Warszawą. Warszawą, której w każdej chwili grozi potop. On jednak pozostaje na powierzchni. Ma w sobie coś z cichego bohatera „Drive” Refna. Kogoś takiego, jak on w polskim filmie ze świecą szukać.
Kadr z serialu "Ślepnąc od świateł" (źródło: materiały prasowe HBO)
Kadr z serialu "Ślepnąc od świateł" (źródło: materiały prasowe HBO)
Kuba ma jednak dość. Jest zmęczony. Chce odpocząć. Kupuje dwa bilety do Argentyny. Jeden dla siebie, drugi dla… No właśnie. Czy Pauliny, czy Marii, czas pokaże. Tylko to nie takie łatwe. Zerwać z kokainowym półświatkiem. Tym bardziej, że pojawiają się przeszkody. Torba z różowym towarem najwyższej jakości (specyficzny mcguffin napędzający akcję) i pewien gangster starej daty, którego właśnie wypuścili z odsiadki. To Dario – kumpel i wspólnik Jacka z dawnych lat. Dario, mój „przyjacielu”. A raczej Janie Fryczu, nasz mistrzu. Dla Ciebie cała Warszawa. Dla Ciebie Oscar i wór nagród pod choinkę. Nie przesadzam. Frycz gra tu rolę życia. Wspina się na wyżyny. Kreuje postać przerysowaną (w tej konwencji to plus), szarżuje, ale wie, kiedy przystopować. Jest niczym skrzyżowanie Jokera z „Mrocznego rycerza” i Gerarda z „Długu”. To żywioł. Nieobliczalny, szalenie niebezpieczny, przerażający, ale i fascynujący. Też, podobnie jak Kubuś, ma wszystko poukładane, rozplanowane. Do tej pory najlepszym czarnym charakterem polskiego filmu był Andrzej Chyra jako Gerard we wspomnianym wyżej „Długu”. Frycz go deklasuje. A niektórymi wypowiadanymi one-linerami przejdzie do historii. Scena rozmowy w muzułmańskim barze między Dario, Jackiem i Kubą to sztos!
Kadr z serialu "Ślepnąc od świateł" (źródło: materiały prasowe HBO)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Ślepnąć od świateł" – Ten diler pływa i nie tonie
Więcej artykułów od autora aragorn136
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Żyjąc dziś w wolnej Polsce, niełatwo oceniać decyzje ludzi sprzed kilkudziesięciu lat. Co innego, kiedy owe decyzje podejmowali nie zwykli mieszkańcy naszego kraju, a ludzie pełniący ważne funkcje, zasiadający na rządowych stołkach w czasach bardzo niepewnych. Ich czyny podlegają głębszej analizie. Weźmy chociażby pod uwagę Józefa Becka – ministra spraw zagranicznych,
„Niemożliwe nam się dostało. Nie ma powodów do łez. A każdy mówi, że mało. Musisz więcej niż chcesz” – śpiewa, w refrenie tytułowego, drugiego, singla debiutanckiego albumu, duet Kwiat Jabłoni. Faktycznie niemożliwe się im przydarzyło – mogą płakać, ale tylko ze szczęścia i osiągnęli to, co bardzo chcieli. Są młodym rodzeństwem. Zaczynali w marcu 2018 roku na YouTubie
Polecamy podobne artykuły
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
Teraz czytane artykuły
„A w filmie polskim, proszę pana, to jest tak: nuda… Nic się nie dzieje, proszę pana. Dialogi niedobre… W ogóle brak akcji jest. Nic się nie dzieje. A polski aktor, proszę pana… To jest pustka… Pustka proszę, pana… Nic! Absolutnie nic…” – zacząłby rozmowę inżynier Mamoń, usilnie przekonując interlokutora siedzącego naprzeciwko, że jego racja jest najmojsza. Gorzej jak
Tegoroczne lato przyniosło kilkadziesiąt premier nowych seriali anime – kontynuacji znanych tytułów, serii opartych na znanych mangach i lekkich powieściach, a także dzieł opartych na oryginalnych scenariuszach. Po które z nich warto sięgnąć? W rozwinięciu artykułu znajdziecie dziesięć seriali anime, które do tej pory zgromadziły wokół siebie dużą widownię, uzyskując
Egiptolodzy są zgodni, że cywilizacja starożytnego Egiptu powstała 3 100 – 3 000 lat p.n.e. Akademiccy naukowcy twierdzą także, że na ziemi egipskiej nie rozwinęła się żadna inna kultura oprócz tej, która zapoczątkowana została przez faraonów z I dynastii. Jednak czy konwencjonalna nauka po raz kolejny nie popełnia błędu?
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Rosyjska muzyka rozwijała się dwutorowo - jako obrzędowa muzyka instrumentalna i świecka wokalna (pieśni wojenne w X i XI w., w późniejszym okresie ujmowane w cykle bylin, pieśni dworskie wykonywane przez tzw. bajanów na dworach książęcych) oraz jednogłosowa muzyka cerkiewna (znamiennyj razspiew - nazwa pochodzi od znamion, znaków pisma muzycznego).
„Uprowadzona” to seria, której właściwie nikt nie wróżył zbyt dużego sukcesu. Standardowe thrillery o porwaniu przyprawione dynamicznymi scenami akcji. Nawet sam odtwórca roli głównej Liam Neeson (w filmie Bryan Mills) przy okazji premiery pierwszej części zdradził, iż podczas produkcji filmu sądził, że kręci dzieło przeznaczone bezpośrednio na rynek DVD. Tymczasem ob
Witajcie w „Krainie lodu”. Ta nowa produkcja ze stajni Disneya korzysta ze sprawdzonych klasycznych wzorców, będąc zgrabnym połączeniem musicalu, komedii i kina przygodowego. Szczerze: jeszcze nigdy moje oczy nie ujrzały tak pięknej, magicznej, a jednocześnie srogiej zimy w żadnej dotychczasowej animacji.
Polska od wielu lat próbuje wdrożyć plany budowy elektrowni jądrowej. Często czynnikiem odrzucającym pomysł jest bezpieczeństwo. Czy elektrownia jądrowa może być niebezpieczna? Boimy się tego, czego nie znamy – zatem spójrzmy na temat z naukowego punktu widzenia.
Stare egipskie przysłowie mówi – „Człowiek lęka się czasu, a czas lęka się piramid”. Od wieków piramidy wywołują burzę w środowisku naukowym. Egiptolodzy, archeolodzy czy paleoastrolodzy wciąż poszukują jednoznacznej odpowiedzi na to: jak zbudowano piramidy, kiedy je wzniesiono oraz do czego miały służyć. Lecz najbardziej trapiącym pytaniem jest jednak to, kto wzniósł
Jako portal dla ludzi z pasją nie mogliśmy nie zauważyć człowieka, który w swojej dziedzinie jest specjalistą przez duże S. Moda XXI wieku nie ma dla niego tajemnic, a słowo wolność jest kluczem do sukcesu. Bo mieszkający w Warszawie Marcin Urzędowski to intrygujący twórca trashion, który jak nikt, potrafi sprawić, że stare, zbędne rzeczy (śmieci i ubrania) otrzymują
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Jak co roku, tak i w te Święta Bożego Narodzenia nie może zabraknąć komediowego klasyku dla całej rodziny, czyli „Kevina samego w domu”. Zastanawialiście się co by było, gdyby dorosły już, a do niedawna mający osobiste problemy, Macaulay Culkin powtórzył raz tytułową rolę i zagrał w dokładnie tych samych scenach? Google spełnił wasze marzenie. I zrealizował krótką re
Jedz powoli. Poczuj smak. Naciesz podniebienie. Takimi hasłami reklamowymi można przyciągnąć każdego miłośnika nie zawsze zdrowej, ale zawsze smacznej kuchni. Takie slogany pasowałaby więc idealnie do zareklamowania Festiwalu Smaków Food Tracków, który robi u nas coraz większą furorę.
Ogólnie rzecz biorąc, cenię Rolanda Emmericha jako twórcę filmowego, choćby za dostarczanie widzowi w większości swoich dzieł niespożytych pokładów niczym nieskrępowanej rozrywki. Oczywiście niekoronowany mistrz kina katastroficznego ma w swoim résumé większe bądź mniejsze wpadki, jednak takie tytuły jak „Uniwersalny żołnierz”, „Pojutrze” czy pierwszy „Dzień Niepodleg
„Nowe przygody Aladyna” nie sprawiają wrażenia, bynajmniej nie ze zwiastunów, zabawnej komedii czerpiącej garściami z popkultury oraz sprawnie prześmiewającej społeczeństwo. Nie ulegnijcie jednak złudzeniom. Francuskiej produkcji w reżyserii Arthura Benzaquena udało się to, co twórcom zza wielkiej wody wychodzi jedynie sporadycznie, naprawdę rozbawić widzów. Nie wierz
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Nowości
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
No i stało się po raz dziewiąty, to, co stać miało. Wiadro pomyj się wylało… Stop! Spokojnie. Żadni hejterzy z nory nie wyleźli, jeno Węże wypełzły. Ale ani te ogrodowe, ani gady, a nagrody, czy raczej (anty)nagrody przyznawane najsłabszym filmom polskim, ich twórcom oraz aktorom. W tym roku „ślad po ukąszeniu” na długo pozostanie na dłoniach Michała Milowicza, który
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Artykuły z tej samej kategorii
Według zapewnień Stevena Knighta, twórcy serialu pt. „Peaky Blinders”, opowieści o pewnej – faktycznie żyjącej i działającej w latach 20. XX wieku, rodzinie z Birmingham; jego piąty, mający niedawno premierę, sezon ma być tym najlepszym. I czy tak jest? Nie. Ale jako kibic gangsterskiej drużyny Thomasa Shelby’ego, jestem na tyle usatysfakcjonowany tym, co dostałem, że
DC Universe pisze swoją współczesną historię w sposób bardzo koślawy. Ciemna strona komiksowego duopolu przypominała już w pewnym momencie groteskową maszkarę - na wzór „atrakcji” ze zbiorników klonujących w „Alien: Resurrection” - która w domyśle miała stać się zapewne bardzo opłacalną kopią pomysłu Marvela. Nielogiczny i pretensjonalny „Suicide Squad”, czy krzykliw
Stało się! Lecąc na skrzydłach dalekosiężnego rozgłosu (wciąż dość świeżego), jakim CD PROJEKT RED obdarował dzieła autorstwa Andrzeja Sapkowskiego oraz poprzedzając wszystko świetną kampanią reklamową, Netflix oddaje w nasze ręce pierwszy sezon przygód profesjonalnego łowcy potworów – Geralta z Rivii.
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Jeszcze nie opadł bitewny kurz po premierze ostatniego sezonu „Gry o tron” i jego finale, który podzielił fanów, a stacja HBO wystartowała z kolejnym projektem. Miniserialem składającym się tylko z pięciu odcinków, ale i tak każdy z nich jest o niebo lepszy od najlepszego epizodu ósmej serii tej sztandarowej produkcji fantasy. W „Czarnobylu” nie zobaczymy obcinanych g
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
1.052