"Ona" – Miłość w czasach komputerowej zarazy - Recenzje filmów

To świat niedalekiej przyszłości - przerażający, ale jakże realny. Spike Jonze (Złoty Glob za scenariusz) wnikliwie, bezpretensjonalnie i stonowanie, bez popadania w przesadny, ckliwy sentymentalizm snuje nam opowieść o jednym z takich samotnych ludzi.

 

Theodor Twombly jest pisarzem. I gwoli ścisłości, nie autorem poczytnych E-booków. Pracuje w serwisie BeautifulHandwrittenLetters.com., gdzie w imieniu klientów, przelewa (klawiatura od dawna nie ma racji bytu) romantyczne myśli na ekran, tworząc bardzo osobiste listy. To takie futurystyczne, nawet coś więcej niż biuro matrymonialne. W tej krainie wszechwładnej iluzji misję znalezienia lekarstwa na samotność można porównać do zdobycia wody na pustyni. Wydaje się, że Theodore, jako mistrz „wirtualnego swatania” nie ma z tym problemu. Bynajmniej. Wtapia się w tłum przygaszonych ponuraków, z dnia na dzień oddając się melancholii. Prześladują go wspomnienia, w których widzi dawną ukochaną kobietę. Jej odejście to rana nie do zagojenia.

 

Wspólnie z bohaterem filmu tkwimy w depresji, aż do momentu pojawienia się światełka w tunelu. Zachęcony reklamą, kupuje i instaluje na komputerze prototyp inteligentnego systemu najnowszej generacji (znając szybko potrzeby użytkownika wie jak najskuteczniej je zaspokoić). Znika pustka. Odzywa się Ona: Samantha. „Spędzają” całe dnie na rozmowach. Ciekawość zmienia się w przyjaźń, przyjaźń zaczyna nabierać znamion zauroczenia …

 

Reżyser nie pozostawia złudzeń. Mimo iż film wprowadza nas w stan zadumy i refleksji, uwodzi pięknymi ujęciami (Szwajcar Hoyte Van Hoytema – absolwent Szkoły Filmowej w Łodzi staje na wysokości zadania), jaskrawymi barwami, to próżno tu szukać nadziei. Zafascynowany Samanthą (brawa dla Scarlett Johansson za doskonałe zagranie głosem, ukazanie palety emocji) Theodore staje się jej niewolnikiem, więźniem nienamacalnej namiętności. Lecz nie wie, że być może źle ulokował swoje uczucia, zapominając o sympatycznej koleżance, skromnej dziewczynie z sąsiedztwa (dobra Amy Adams). Joaquin Phoenix znakomicie wykreował tego intelektualistę, mężczyznę złapanego w sidła miłości.

 

I tak samo, jak wobec tematu, który porusza „Ona”, nie da się przejść obojętnie obok innych dzieł Spike'a Jonze'a. Ten oryginalny amerykański twórca, którego filmografia obfituje w liczne krótkometrażówki, co pewien czas, tworzy autorski, kinowy projekt. Już w „Być jak John Malkovich” zadziwiał surrealizmem, a w późniejszym „Gdzie mieszkają dzikie stwory” (adaptacji klasycznej książki Maurice'a Sendaka) ukazał brutalny i metaforyczny obraz dziecięcej wyobraźni.  
 
„Ona” to film równie niezwykły. O poszukiwaniu idealnej relacji międzyludzkiej, o samotności w wielkiej metropolii, o kondycji człowieka w świecie zdominowanym przez coraz to bardziej rozbudowane technologie, czy wreszcie o tym, że marząc o czymś odległym, wspaniałym nie zauważamy tego, co mamy na wyciągnięcie ręki. Zniechęcić do seansu może (choć nie musi) powolna, kilka razy usypiająca narracja i hipsterski image głównego bohatera.

 

Ocena: 8/10

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję