"Kiedy Bóg odwrócił wzrok" – Przerażająca odyseja - Recenzje książek

Był „piękny” miesiąc maj 1940 roku. Mieszkająca na wschodzie Polski, rodzina Adamczyków: Anna i jej troje dzieci: Jurek, Zosia i Wiesio (na okładce obok; źródło: histmag.org) w nawet  największych koszmarach, nie spodziewała się jak ciężko los ją czeka.  Walczący na wojnie i wzięty do niewoli przez Sowietów ojciec, nie mógł w żaden sposób zapobiec nadciągające tragedii, która niczym „kleszcze” złapała jego bliskich (sam zginął wkrótce jak jedna z wielu ofiar zbrodni katyńskiej). Gdy Adamczyków zbudziło nocne „pukanie” do drzwi już wiedzieli …

 

Pociąg z zesłańcami wyruszył. Widziana oczami siedmioletniego chłopca, odyseja stała się w walką o przetrwanie i godność. Wychowywany w domu pełnym miłości  doznał szoku i prawdziwej rozpaczy. Ta przymusowa, daleka podróż odmieniła go na zawsze …

 

Wiesław Adamczyk, mimo iż nigdy nie był zawodowym pisarzem, opowiedział swoją historię niezwykle obrazowo i sugestywnie. Utrzymana w formie pierwszoosobowej narracji książka poraża emocjonalną wrażliwością. Autor podzielił ją na kilka części: szczęśliwe życie w Polsce, zesłanie, próba ucieczki z obszarów Kazachstanu, pogodzenie się Bogiem.

 

Muszę przyznać, że z zapartym tchem i ze łzą w oku, śledziłem losy rodziny Adamczyków. „Lekkie pióro” Wiesława, sprawiło, że czułem jak ożywia moja wyobraźnia i miałem tuż przed moimi oczami te wszystkie straszne zdarzenia, przez które przeszedł. Jego rodzina stała mi się bliska.

 

Szczególnie w rozdziale pt. „Zima i wilki” wręcz namacalnie, wiele kilometrów od ojczyzny, uczestniczyłem z nimi w zmaganiu się z surowym klimatem. Obserwowałem jak Wiesio, ciężko pracując, szybko przeobraził się z małoletniego chłopca w odpowiedzialnego  mężczyznę. Nawet często pojawiający się agenci NKWD, dla których Polacy byli parszywymi wrogami ludu i ciągła niepewność oraz niewiedza co się stało z ojcem, nie załamała Wiesia. Pewien rosyjski starzec przestrzegł go, że z zesłania nikt  żywy nie wraca, ale on mimo to głęboko wierzył, że wreszcie nadejdzie cud, nadejdzie upragniona wolność.

 

„Kiedy Bóg odwrócił wzrok” to wspomnienia dziecka okrutnie i niesprawiedliwie potraktowanego przez los.  Prosty, ale jakże barwny język autora chwycił mnie silnie za serce. Po ukończeniu lektury, długo nie potrafiłem o niej zapomnieć. Przez kolejne godziny poddałem się zadumie i refleksji.

 

Niechaj słowa Normana Davisa na temat taj publikacji będą potwierdzeniem dla mojej recenzji: „Znam wiele opisów syberyjskiej odysei oraz innych zapomnianych wojennych dziejów. Jednak żaden nie jest bardziej pouczający i piękniej napisany niż „Kiedy Bóg odwrócił wzrok”.”

 

Polecam.

 

Ocena: 8/10

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję