bartoszkeprowski (2049 pkt)Strona WWW Autora3 293
4 533 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (2049 pkt)
1238 dni temu
2016-11-17 14:11:04
Możecie więc sobie jedynie wyobrazić, jak moja frustracja sięgnęła zenitu, gdy zmieszany opuszczałem salę kinową rozczarowany niemal każdym elementem omawianego „dzieła” i poirytowany straconym czasem i wydanymi pieniędzmi… „Pitbull. Niebezpieczne kobiety” to zdecydowanie najgorszy film, jaki udało mi się zobaczyć w tym roku…
Najbardziej rozczarowuje sama fabuła, którą stanowi zlepek chaotycznie ułożonych scenek, w dużej mierze niemających ze sobą za wiele wspólnego. Reżyser próbuje stosować skomplikowane dla niego zabiegi filmowe w postaci inwersji czasowej, przeskakiwać pomiędzy historiami różnych postaci, mnożyć pojawiające się w produkcji wątki, lecz jego brak doświadczenia i nieumiejętność odpowiedniego wykorzystania zastosowanych, kinematograficznych chwytów sprawia, że zamiast zaintrygować widza i zaskoczyć swoją opowieścią, zwyczajni go nudzi i bezwiednie wprowadza w dezorientację. W pewnym momencie przestałem śledzić losy bohaterów, czy skupiać się na uknutej intrydze (swoją drogą pozbawionej większego sensu – stanowi wyłącznie pretekst do kolejnych mordów, czyli przepełnionych brutalnością scen) i poświeciłem się chłonięciu niepasujących do siebie obrazów, które Vega zaprezentował mi na ekranie. I nie uwierzycie? „Pitbull. Niebezpieczne kobiety” potraktowany jako zlepek samodzielnych scen, sprawdza się znacznie lepiej niż nielogiczna całość. W pierwszym przypadku przynajmniej bawi swoją głupotą, w drugim zaś niestety żenuje oraz nuży. Do tego wszystkiego należy dodać zakończenie produkcji, zbyt szybkie oraz w pewnym sensie urwane, sugerujące możliwość powstania kolejnego sequela, za który Vedze już dzisiaj serdecznie podziękuję.
Mimo wszystko nie można odebrać reżyserowi filmu ambicji. Vega dysponował świetnym materiałem. Nic więc dziwnego, że podczas seansu można zaobserwować niejednokrotnie ciekawe wątki – każda z kobiet przedstawionych w filmie zmaga się z własnymi demonami, próbując ułożyć sobie życie i nadzwyczajnie przetrwać w tym okrutnym świecie – a ich zakończenia naprawdę potrafią zszokować lub zmusić do przemyśleń, szkoda tylko, że nie zostają odpowiednio uwypuklone w obrazie, ginąc tym samym w humorystycznej konwencji dzieła. Przykład – najsilniejszym punktem obrazu jest historia Małgorzaty Bojke (Alicja Bachleda Curuś), jej wewnętrzna przemiana na drodze zaistniałych okoliczności – dużo tutaj psychologii. Angażująca i emocjonalna opowieść o kobiecie, która stacza się powolutku na samo dno, zostaje jednak przysłonięta wręcz debilnymi perypetiami Olki i Majami czy miłosnymi podbojami Marcina „Stracha” Opałki (Tomasz Oświeciński)… Trudno w to uwierzyć, ale to właśnie sceny z udziałem tych bohaterów staną się dla widzów kultowe, mimo iż są najsłabszym ogniwem nowego „Pitbulla”. Ponadto Patryk Vega często sili się na ironiczny i negatywny komentarz o służbach porządkowych, lecz ten, jakby grzęźnie mu ustach. Jest za mało wyraźny, sprzedany za pośrednictwem humoru, co nie wywołuje wśród widów pożądanego efektu i nie prowadzi bynajmniej do właściwej refleksji, mimo iż często widzimy na ekranie skandaliczne zachowania policji i wołające o pomstę do nieba uregulowania prawne pełne luk czy niedopracowań.
Kolejnym mankamentem „Niebezpiecznych kobiet” jest słaba oprawa audiowizualna. Efekty specjalne w filmie są żenująco słabe. Uwłaczający warsztat reżyserski Patryka Vegi nie pozwala cieszyć się oglądanymi na ekranie scenami akcji. Nie dość, że jest ich raptem kilka, to zostały sfilmowane w tragiczny sposób – są rwane, pocięte i mało czytelne. Kamera non-stop podskakuje, od czasu do czasu nie nadążając za dziejącą się w produkcji akcją (początkowa scena dotycząca obławy)! Tu nawet szkoda słów na jakikolwiek dłuższy komentarz.
Szczęśliwie film „Pitbull. Niebezpieczne kobiety” ratuje jedna rzecz – stojące na dobrym poziomie aktorstwo. Oczywiście przodują Alicja Bachleda Curuś i Andrzej Grabowski, którzy spisują się po prostu fenomenalnie. Tuż za nimi znajduje się Sebastian Fabijański, który jako „Cukier” – główny antagonista obrazu, nieobliczalny psychol z przeszywającym spojrzeniem, doskonale zdaje egzamin – co więcej aktor wypada lepiej niż niejeden współczesny badass z produkcji pochodzących z Fabryki Snów. Należy pochwalić też Joannę Kulig, który wypada bardzo naturalnie, a co za tym idzie, jej postać jest dla widza wiarygodna. Reszta obsady stanowi tło. Tak… Maja Ostaszewska i Piotr Stramowski również znaleźli się na drugim planie. W zasadzie ich postacie to nic niewnoszący do filmu (oprócz absurdalnych czasem scen) dodatek.
„Pitbull. Niebezpieczne kobiety” okazał się dla mnie filmem nie do przejścia. Nowe dzieło Patryka Vegi to pełna montażowych niedoróbek, niezwykle poszatkowana i mało spójna policyjna opowieść, która przez liczne akcenty humorystyczne staje się niezamierzenie własną autoparodią. Chwilami można tutaj poczuć ogromny potencjał, widać materiał na naprawdę absorbującą i szokującą fabułę, zaopatrzoną w ironiczny komentarz wymierzony w służby bezpieczeństwa publicznego. Niestety Vedze ewidentnie brak talentu. To amator, który pozbawiony wizji i finezji brutalnie okraje dostępny materiał z co ciekawszych wątków niczym kowal tworzący wyszczerbiony miecz niezdatny do użytku. Zatem, gdy reżyser w końcu wieńczy swoje dzieło, te okazuje się pozbawione pasji i tandetne. Zwyczajnie skrojone pod potrzeby niewymagającego widza, któremu kilka przekleństw i wulgarnych żartów wystarczy do dobrej zabawy. Z kolei Ci, którym reżyser nie przysłoni wzroku tanimi chwytami pod publiczkę, dostaną pozbawioną pomyślunku opowiastkę o nierównym tempie akcji, niewykorzystanych bohaterach oraz mnóstwem absurdalnych i zbytecznych scen.
Patryk Vega powinien w końcu spojrzeć prawdzie w oczy, marny z niego twórca, a zaprezentowane przez niego dzieło to wyrób filmopodobny, zupełna amatorszczyzna. Tak więc rzeczony reżyser wpierw powinien przypomnieć sobie podstawy swojej profesji lub zapisać się na korepetycje i podpatrzeć zdecydowanie lepszą konkurencję.
Ocena: 3,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor recenzji publikuje też na portalu MoviesRoom.pl oraz Filmweb.pl pod nickiem bartez13_17
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Pitbull. Niebezpieczne kobiety" – Vega: Niedouczony reżyser
Oprawca_Majonezu
1220 dni temu
Witam serdecznie. Po przczytaniu recenzji mozna dojsc do wniosku, ze jej autor jest zakompleksionym, zagubionym, oderwanym od rzeczywistosci czlowiekiem, ktory za cel zyciowy postawil sobie krytykowanie rzeczy, ktorych nie jest w stanie pojac w swoim ograniczonym rozumowaniu. Najlepiej zeby pozostal przy recenzowaniu bajek, poniewaz powazniejsze kino jest dla niego zbyt trudne do zrozumienia. Co do samego filmu- jest swietny. Przedstawia ludzkie problemy w sposob lekki i zrozumialy dla postronnego widza. Cudowna gra aktorska, historia opowiedziana w sposob niepozwalajacy nawet przez chwile sie nudzic. Film warty zobaczenia, goraco polecam.
Dodaj opinię do tego komentarza
Filmowy33
1237 dni temu
Widać, że autor nie oglądał zapewne poprzedniej części i zbyt ostro poleciał z krytyką. Takie założenie miał reżyser, aby nakręcić film w dresiarsko-gangusowym stylu i nie nazwałbym go niedouczonym. Ocena tak 5/10 byłaby idealna. Choć fakt, że gdyby porównać z pierwszym "Pitbullem" to jest słabo... Może jak powstanie serial, to nie będzie takiego chaosu w fabule.
Dodaj opinię do tego komentarza
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
„Głębia strachu” to całkiem sprawnie zrealizowane kino katastroficzne z odcieniami grozy. Zapnijcie więc pasy, bo twórcy mają zamiar zabrać Was na intensywną, pełną wrażeń podróż z dreszczykiem emocji. Wycieczka szczególnie sprawdzi się w przypadku zagorzałych fanów nurkowania oraz zwolenników nieskomplikowanych opowieści, oczekujących po oglądanych przez siebie obraz
Mike Lowrey i Marcus Burnett wracają z piskiem opon po niemal 20 latach zasłużonej emerytury i, mimo iż jeden posiwiał, drugiemu zaś urósł brzuszek, ciągle nie powiedzieli ostatniego słowa, a ich nowe przygody bawią równie dobrze, jak kiedyś. Gotowi na kolejny rozdział z życia tytułowych Niegrzecznych Chłopców?
Hej, tu Harley! Co tam u Was? Jeszcze nie byliście na seansie? Jaka strata… Marsz do kina! Oj, przepraszam, nakrzyczałam na Was? Nie, to była tylko sugestia. Mam dla Was parę ciepłych słów o nowym filmie ze stajni DC. Będzie Joker? Nie do cholery, Pan J. mnie zostawił, tak, mówię prawdę, czemu nikt mi nie wierzy? To film o mnie, mojej emancypacji w Gotham i znajdywani
Grudzień zawsze napawa mnie optymizmem. Temperatura spada, na dworze zaczyna prószyć śnieg, a sklepy i okolica wypełniają się świątecznymi ozdobami. W takim czasie zwyczajnie nie mam ochoty na poruszające trudne tematy produkcje, ponieważ sama atmosfera zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia po prostu temu nie sprzyja. W tym wyjątkowym okresie poszukuję nieskompliko
Od czasu przeniesienia na srebrny ekran rywalizacji Nikiego Laudy i Jamesa Hunta, zacząłem z większym zainteresowaniem wyglądać filmów o tematyce wyścigów samochodowych. I nie mam tu na myśli będącej na topie serii „Szybcy i wściekli”, o nie. Po głowie krążą mi obrazy ukazujące sportową rywalizację i wielkie ikony światowej sceny współzawodnictwa. Takim filmem okazał
Polecamy podobne artykuły
Pies. To słowo, wbrew pozorom, ma aż dwa różne swoje znaczenia. Dla jednych bowiem pies to zwykłe domowe zwierze, takie, jakim się opiekujemy na co dzień. Sprawia nam ono wiele przyjemności, opiekujemy się nim, a on w zamian jest dla nas lojalny i umila nasz wolny czas. Jednak ostatnimi czasy słowa „pies” coraz częściej używamy w kontekście innego znaczenia. Gdyby bow
Chyba mało ludzi nie widziało jeszcze najnowszego tworu Patryka Vegi pt. „Polityka”. A wśród tych, którzy widzieli, opinie są raczej w miarę podobne. Bo mówią, że to gniot, że totalna porażka, że stracony czas no i czego innego się w sumie po Vedze można spodziewać?
Teraz czytane artykuły
Zachęcony wysokimi ocenami, a także pochlebnymi opiniami znajomych, zdecydowałem się zapoznać z legendą „Pitbulla”. Popularna kinowa saga oraz rewelacyjny zdaniem wielu widzów serial, to w końcu wystarczający wabik, aby spróbować obejrzeć najnowszą cześć na srebrnym ekranie. Nastawiłem się na dobry film policyjny made in Poland (nie spodziewałem się obrazu dorównujące
Rosyjska muzyka rozwijała się dwutorowo - jako obrzędowa muzyka instrumentalna i świecka wokalna (pieśni wojenne w X i XI w., w późniejszym okresie ujmowane w cykle bylin, pieśni dworskie wykonywane przez tzw. bajanów na dworach książęcych) oraz jednogłosowa muzyka cerkiewna (znamiennyj razspiew - nazwa pochodzi od znamion, znaków pisma muzycznego).
Czy posiadacie stary komputer z zasilaczem AT lub ATX? Często bywa, że taki komputer jest już nam niepotrzebny. Można jednak wykorzystać część jego elementów, aby zbudować coś przydatnego. Dziś pokażę jak ze starego zasilacza ATX zbudować własny zasilacz, do celów modelarskich lub hobbistycznych, a nawet na potrzeby elektronicznych projektów.
W moim poprzednim artykule na temat legendarnego kontynentu Mu/Lemurii przedstawiałem anomalia występujące na poszczególnych wyspach na Oceanie Spokojnym, które wskazują na istnienie niegdyś wielkiego kontynentu na Pacyfiku. Teraz przejdę do omówienia dwóch niezwykłych miejsc, czyli Yonaguni i Nan Madol.
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Flaki łączą w sobie dwie ulubione przeze mnie kategorie potraw. Dania mięsne i zupy. Jednocześnie, patrząc na aktualnie panującą za oknem aurę, doskonale nadają się na obiad w chłodniejsze dni. Nie tylko rozgrzewają, ale również pozostawiają uczucie sytości przez dłuższy czas. Mało kto jednak wie, że flaki są bogatym źródłem białka, wapnia, żelaza i witamy B12. Dodatk
W muzycznym świecie bywają takie duety, na które się miło patrzy, i które się jeszcze milej słucha. I nie koniecznie są to piosenkarze czy piosenkarki. Pochodzący z Chorwacji Luka Šulić i Stjepan Hauser nie śpiewają. Jako zespół 2Cellos od 2011 roku grają na wiolonczelach, i robią to tak widowiskowo i magicznie, że nie sposób oderwać wzroku, a i narząd słuchu pieszczo
Różne niezwykłe pasje i pomysły mają młodzi ludzie. Bracia Damian i Wiktor Ignaczak chcą przejechać swoim „poczciwym” Maluszkiem, czyli fiatem 126p cały kraj wzdłuż jego granic. Chłopaki mają zamiar wyruszyć 1 lipca i udać się w trwającą 15 dni podróż. W artykule odnajdziecie m.in. krótki wywiad na temat tej śmiałej akcji. Poza tym będzie się pojawiać stale aktualizow
Był już ogólny artykuł o metodach, dzięki którym łatwo którym można pozbyć się brudu w różnych miejscach w mieszkaniu. Teraz przedstawimy wiele praktycznych porad, jak zadbać o meble, by cały czas wyglądały na nowe. Zwykły środek do czyszczenia i szmatka nie zawsze wystarczą.
Seria „Doom” znana jest chyba każdemu miłośnikowi gier komputerowych, nawet jeżeli jakimś cudem nigdy nie miał styczności z żadną produkcją sygnowaną charakterystycznym logo. Po „Doomie³”, będącym swego rodzaju restartem serii, przez wiele lat było cicho. Co prawda w międzyczasie doczekaliśmy się rozszerzenia, filmu kinowego i „Doom RPG”, fani czekali jednak na kolejn
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
Historia cywilizacji na Ziemi wciąż pozostaje niejasna. Oficjalnie przyjmuje się, że najstarszą kulturą jest sumeryjska, która liczy 6 000 lat. W przeciągu ostatnich lat poczynione zostały jednak nowe odkrycia, które całkowicie rujnują przyjmowane przez dekady schematy naukowe. Kluczem, a przynajmniej bardzo ważnym ogniwem w dziejach rodzaju ludzkiego były tereny dzis
Bardzo wiele zostało napisanych książek dotyczących bezpośrednio mrocznych wydarzeń z okresu II wojny światowej. Jednak jest pewien, dość przemilczany temat, pomijany nawet przez filmowców. Mowa o jeńcach, a konkretniej żołnierzach niemieckich pojmanych przez amerykańskie wojsko i przetrzymywanych na amerykańskiej obcej ziemi.
26 stycznia 2020 roku świat sportu zapłakał. W katastrofie helikoptera zginął 41-letni Kobe Bryant – amerykański koszykarz NBA, jeden z najlepszych w historii tego sportu. Jego prywatna maszyna rozbiła się 65 kilometrów na północny-zachód od Los Angeles. Powodem mogła być gęsta mgła. Na pokładzie znajdowało się jeszcze 8 osób, w tym 13-letnia, także grająca w koszyków
Darren Aronofsky to odważny twórca. Na oczach ateistów, agnostyków oraz ludzi wierzących dokonuje reinterpretacji starotestamentowej przypowieści o potopie i Arce Noego. Trzymając w dłoniach Biblię, otwartą na Księdze Rodzaju, stoi niepewnie pomiędzy dramatem egzystencjalnym, a nieco kiczowatym fantasy. „Noe: Wybrany przez Boga” to kolejny popis jego wyobraźni i nie
Możecie nazwać mnie ignorantem, ale nigdy nie udało mi się przeczytać zarówno „Lśnienia”, jak i „Doktora Sen”. Wiem, powinienem się wstydzić, szczególnie iż bardzo sobie cenię Stephena Kinga i wręcz ubóstwiam jego powieści. Obiecuję poprawę, naprawdę. Niemniej, widziałem przynajmniej adaptacje obu rzeczonych książek. „Lśnienie” w reżyserii Stanley’a Kubricka to niewąt
Nowości
Wydawało się, że o żywych trupach opowiedziano wszystko. Zaczęło się od kinowej klasyki Romero, z czasem zombie trafiły do komedii, a nawet sam Jim Jarmush się nimi zainteresował (patrz: „Truposze nie umierają”). Upomniała się także o nie telewizja (patrz: „The Walking Dead”). Raz były powolne, silne i głodne; innym razem szybkie, silne i głodne. A łączyło je to, że p
Każdy z nas ma jakąś ulubioną cząstkę w wielu dziedzinach życia, do której przywiązuje podświadomie większą wagę – zespół muzyczny lub sportowy, książka, reżyser, kolor czy danie. Każdy gracz ma zatem tę ukochaną grę, do której nostalgiczne uczucie nie zostało zasypane piaskami czasu ani wypchnięte przez inne obowiązki i zainteresowania – natomiast każdy gracz lubiący
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
No i stało się po raz dziewiąty, to, co stać miało. Wiadro pomyj się wylało… Stop! Spokojnie. Żadni hejterzy z nory nie wyleźli, jeno Węże wypełzły. Ale ani te ogrodowe, ani gady, a nagrody, czy raczej (anty)nagrody przyznawane najsłabszym filmom polskim, ich twórcom oraz aktorom. W tym roku „ślad po ukąszeniu” na długo pozostanie na dłoniach Michała Milowicza, który
Niesamowite! Tysiące zajęcy przyszło pod sejm. Protestują. Nie chcą już być kojarzone z Wielkanocą. A pani Jadzi spod szóstki urodziły się bliźniaki - jeden czarny, drugi biały. Nie wierzycie? 1 kwietnia może zdarzyć się wszystko.
Muzyka może mieć różne oblicza, może być miksem wielu gatunków. I jak udowadniają Kacper, Jakub i Piotr, przekraczać granice. Łączy ich jeden zespół o nazwie Trippin’dog. Ten sam muzyczny gust. Ta sama „wrażliwość”. Podobne dźwiękowe „szaleństwo” w głowie. Podobny „węch”. Jedno miasto. No i jedna wydana niedawno, debiutancka EPka, a na niej trzy utwory. Słuchanie jej
Artykuły z tej samej kategorii
Przeprowadziłem „eksperyment”. Chcąc „osłodzić” sobie życie w ponurych czasach zarazy, postanowiłem naprawić „błąd”, jakim była rezygnacja z kinowego seansu „365 dni” – polskiego erotyka na podstaw bestsellerowej powieści. Cóż, po pierwsze nie miałem kogo zaprosić, mimo że zbliżały się walentynki; a po drugie naczytałem się, jak słaba to produkcja. Wybaczycie mi? Przy
Polski slasher – przecież to brzmi, jak przerażający oksymoron. I gdyby ktoś kilka lat temu stwierdził, że zostanie zrealizowany, to bym mu powiedział, by więcej nie ćpał. A nawet, jeśli uwierzyłbym w te słowa, to na pewno jedyną obroną przed tą produkcją byłaby ucieczka, gdzie pieprz rośnie. Tymczasem nie dość, że slasher (towar deficytowy) się narodził, to jeszcze –
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.360