Amy Adams – od uroczego kaczątka po lśniącego łabędzia - Ludzie kina

Wielu mężczyzn (jak i kobiet) marzy o randce czy choćby wspólnej z nią kolacji. Nie jest chodzącą pięknością (choć każdy inaczej definiuje to słowo), ale posiada to coś - połączenie burzy rudawych włosów ze specyficznym, hipnotyzującym błyskiem w oku plus promiennym uśmiechem. Wystarczy, że mrugnie i zrobi wesołą minę i już świat leży u jej stóp. Wróć … To była lekka przesada. Faktem jest natomiast, że nagrody nie otrzymuje za wygląd, tylko za talent i aktorski kunszt. Jest jedną z kilku aktorek, jeśli nie jedyną, która może pokonać rekord wspomnianej na początku boskiej Meryl.

 

Bez wykształcenia ku scenie

 

Amy Lou Adams urodziła się w roku 1974 we … Włoszech, a dokładniej w bazie wojskowej w Vincenzy. Jej ojciec był z zawodu wojskowym, a z pokolenia na pokolenie: mormonem. Cała dość liczna rodzina (Amy plus sześcioro rodzeństwa) wkrótce przeprowadziła się do USA. Zamieszkali w Kolorado. Tam ojciec Amy zaczął pracować jako grajek w restauracji (!), a matka rozpoczęła prężnie karierę kulturystki (!). Przyszła aktorka sporą część swojego spędziła właśnie wraz z resztą rodzeństwa na siłowni. Wyprostowana sylwetka i sport były bowiem przepustką do college’u i otrzymania specjalnego stypendium. Ale Amy wybrała inaczej. Zamiast szkoły, podążyła ścieżką sceny. Śpiewała w chórze w Douglas County High School. Uczęszczała też na zajęcia do pobliskiej szkoły tańca, pragnąc w przyszłości zostać baletnicą. Ostatecznie około cztery lata grywała prowincjonalne sztuki w różnych miejscach w Stanach Zjednoczonych.

 

Od debiutu filmowego do pocałunku z Leo

 

I właśnie będąc z przedstawieniem w Minnesocie została zauważona przez ekipę robiącą film pt. „Zabójcza piękność” (1999). Zaproszona na casting, bez problemu go wygrała. Jedna z aktorek tam grających: Kirstie Alley („I kto to mówi”), namawiała Amy, by ta wyruszyła do Los Angeles.

 

W Mieście Aniołów miał się spełnić sen o sławie. Oczywiście, szło jej całkiem nieźle: rola w pełnometrażowym sequelu  „Szkoły uwodzenia”, gościnne występy w serialach: „Czarodziejki”, „Różowe lata 70.”, „Buffy: postrach wampirów” oraz „Tajemnice Smalville” czy pojawienie się w 2002 roku dramacie u boku Ryana Goslinga pt. „”The Slaughter Rule” . Niestety , nawet zagranie u samego Spielberga naiwnej dziewczyny w i pocałunek na planie z DiCaprio nie pomogły w wybiciu się w świecie Hollywood. Dziwne, tym bardziej, że za rolę „Złap mnie jeśli potrafisz” była chwalona.

 

Świetlik, magia i Meryl Streep

 

Po trzech latach ciszy, Adams dostała od losu szansę. Nic nie przewidywało, że ta rudowłosa, nadal początkująca aktorka, nagle wypłynie na szerokie wody. A jednak.

 

W 2005 roku wiarygodnie nakreśliła portret, łatwowiernej kobiety będącej w zaawansowanej ciąży w skromnym, niezależnym „Świetliku”. Amy obawiała się, że to będzie jej zdecydowanie pożegnalna kreacja. Tymczasem drugoplanowa rola w tym, wyświetlanym na festiwalu Sundance, komediodramacie, była zaskoczeniem i zdziwieniem ogromnym. Obsypano ją wyróżnieniami m.in. National Society of Film Critics, nominacją do Independent Spirit Award, Gildii Aktorów Filmowych i pierwszą nominacją do Oscara!

 

Pełna sił, wiary we własne możliwości z powodzeniem zaczęła walkę o serca widzów. Jako „Zaczarowana” zjednała sobie miliony fanów. W tej disneyowskiej baśni zrealizowanej techniką zarówno aktorską, jak i animowaną, wcieliła się w postać księżniczki Giselle (o tą rolę walczyło aż trzysta aktorek!). Film stał się kasowym sukcesem, a znowu wychwalaną Amy (wreszcie mogła śpiewać), nominowano do Oscara, a także Saturna i Critic’s Choice.  

 

I tak po nitce do kłębka, do poznania Meryl Streep. W 2008 roku wspólnie zagrały w dramacie „Wątpliwość”. Były zakonnicami w katolickiej szkole, w której księdza oskarżono o „niestosowne” kontakty z uczniem. Obydwie otrzymały nominacje do Oscara. Rok później wystąpiły w komedii obyczajowej  "Julie i Julia”, gdzie co prawda nie pojawiły się w jednej scenie, ale nie przeszkodziło to w  sukcesie tegoż obrazu, w którym obie panie zagrały … kucharki.

 

Następnie w 2010 roku mogliśmy Amy oglądać w komedii romantycznej "Oświadczyny po irlandzku". Później były głośne dramaty: „Fighter”, „Mistrz”, za które dostała kolejne nominacje do Oscara oraz komedia „Oświadczyny po irlandzku” i familijne „Muppety” .

 

Co przyniesie przyszłość?

 

Rok 2013 bez wątpienia należał do niej: „Człowiek ze stali”, „Ona”, „American Hustle” (nominacja do Oscara, Złoty Glob). Tak różne filmy, tak różne role. Mimo że nie wszystkim przypadła do gustu jako Lois Lane, to dwa ostatnie tytuły przyniosły jej uznanie krytyków i widzów.

 

Czy zwolni nieco tempo i poświęci czas urodzonej w 2010 roku córce (Aviana Olea - miłośniczka Muppetów) i mężczyźnie swojego życia (Darren Le Gallo), czy może nie spocznie na laurach i pobiegnie sprintem zdobyć kolejne aktorskie triumfy? Czas pokaże.

 

 

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję