8 460
10 045 min.
Recenzje książek
eliza_m (1 pkt)
3873 dni temu
2013-02-20 16:03:28
Na ostatnie urodziny mój ukochany sprezentował mi najnowszą książkę Corinne Hofmann "Afryka, moja miłość". Oczywiście bardzo chciałam przeczytać tę książkę, dlatego prezent był to jak najbardziej trafiony.
Dlaczego moje zainteresowanie to książki o tematyce afrykańskiej? Zaczęło się to dość spontanicznie, tematyka postkolonialna szczególnie zaciekawiła mnie już na moich studiach filologicznych. Od analiz Burzy Szekspira po właśnie tego typu książki. Szczególnie interesowało mnie co ma do powiedzenia kolonizator, bądź kolonizowany. Afryka do tej pory (w porównaniu do innych krajów) jest "czysta". Ingerencja człowieka i nowoczesnych technologii jest tam zauważalna w najmniejszym stopniu. Szczególnie w buszu.
Tam znalazła się właśnie autorka książki. Stało się to ponad dwadzieścia lat temu, a mimo to, nie potrafi zapomnieć o Afryce. Dzięki czemu jej czytelnicy też nie potrafią zapomnieć. Pierwszy raz z historią Corinne Hofmann spotkałam się przypadkowo i niestety - najpierw zobaczyłam film na podstawie bestsellerowej książki Szwajcarki. Film był łatwy i lekki w odbiorze, typowa historia o miłości na niedzielny wieczór. Książka została mi pożyczona i nagle tydzień w moim życiu stał się barwny. Czytałam, jedną, drugą, trzecią część. Aż skończyłam. Biała Masajka - bo taką nazwę nosi pierwsza część kultowej serii przygód Corinne - to jedna z piękniejszych historii o miłości. Autorka pokazała uczucie pełne poświęceń, wyrzeczeń, niespełnienia, bólu i trosk. Weszła w inną kulturę, całkowicie wyzbywając się własnej. Będąc w Afryce zakochała się bez pamięci - i od pierwszego wejrzenia - w Lketindze, Masajskim wojowniku.
Zupełnie nie przeszkadzał jej jego koczowniczy tryb życia, bez perspektyw i zapewnienia jej ciepłego domowego ogniska, jakie znała w Europie. Porzuciła całe bezpieczeństwo jakie miała w Szwajcarii, sprzedała dobytek swojego dotychczasowego życia i wyjechała do obcego kraju, za miłością - jak to sama po dzień dzisiejszy określa - "swojego życia". Dokładnie opisała swoje życie przy Masaju i jego afrykańskiej rodzinie, przede wszystkim ukazując bardzo skomplikowaną i różniącą się od naszej kulturę.
Jest to historia o Europejce, która znalazła się w kraju, gdzie kobiety nie mają żadnych praw. Sprowadziła się wraz z Lketingą do jego rodzinnej wioski i starała się żyć jak Masajka. Jednak ciężko było białej kobiecie odnaleźć się w dżungli, wśród ludzi, którzy nie znali nawet podstaw angielskiego. Ledwo co komunikowała się ze swoim "pięknym" Masajem, a co tu mówić z kobietami z wioski, na których towarzystwo praktycznie cały czas była skazana.
Żyła skromnie, w głodzie, tak jak jej afrykańscy towarzysze i rodzina. Tygodniami jej jedynym posiłkiem potrafiła być tylko herbata z kozim mlekiem. Schudła i wyniszczyła swój organizm, mimo to postanowiła wyjść za mąż za Lketingę. Nic i nikt nie przeszkodziło być jej najszczęśliwszą kobietą na świecie. Razem z mamą Lketinki mieszkali w chacie zbudowanej przez kobiety z gałązek i krowich odchodów, tzw. manyatt. Początkowo nie sprzeciwiała się realiom panującym w wiosce. Jednak z czasem zdała sobie sprawę, że tak żyć nie można - ze wszystkich sił starała się otworzyć sklep z artykułami spożywczymi dla swojej wioski, aby uratować ludzi oraz siebie przed głodem. Za ostatnie swoje pieniądze kupiła samochód, sklep i artykuły, które mogła sprzedawać w swojej wiosce - Barsaloi.
Jej biznes cieszył się wielkim zainteresowaniem, jednak mzungu (czyli biały człowiek w języku Maa) nie cieszył się poważaniem wśród zazdrosnych ludzi. Corinne sama nie mogła niczego upilnować, Lketinga zamiast jej pomagać to rozdawał jedzenie "na zeszyt", przez co interes tonął w długach. Jakby tego było mało autorka zaszła w ciążę oraz w tym samym czasie zachorowała na kolejną już malarię. Wylądowała w szpitalu i walczyła o życie - swoje i jeszcze nienarodzonego dziecka. W tych ciężkich warunkach przyszła na świat córka Corinne i masajskiego wojownika - Napirai.
Z chorobą na szczęście udało się wygrać i Biała Masajka wraz z córeczką mogła wrócić do swojej wioski. Jednak w sklepie nie było już żadnych towarów, zeszyt pęczniał od imion dłużników, a Corinne w obecnej sytuacji nie miała czasu, ani siły by wznowić interes. Skończyły się jej także pieniądze i nie wiedziała co ma zrobić - bo na swojego męża niestety nie mogła w tej sytuacji liczyć. Żyjąc w totalnej nędzy narastały pomiędzy nimi konflikty, tym bardziej że Lketinga w czasie jej nieobecności uzależnił się od alkoholu i tytoniu. Zaczął być agresywny i chorobliwie zazdrosny.
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Afryka, moja miłość"
Więcej artykułów od autora eliza_m
Teraz czytane artykuły

"Afryka, moja miłość" - Recenzje książek
Corinne Hofmann - kobieta z czarną duszą. Zasłynęła ze swojej odważnej podróży do Keni, którą opisała kilkakrotnie w swoich książkach. Jej losy zostały nawet przeniesione na ekrany kin. Tak jak jej książki, jak i film królują na światowej liście przebojów. Czy warto czytać i poznać niezbadaną jeszcze kulturę Masajów? Oczywiście, że tak!

"Mechanik: Konfrontacja" – Szlachetny łysol w aksamitnej koszuli - Recenzje filmów
Jason Statham kolejny raz próbuje szturmem zdobyć kina, lecz tym razem w letniej produkcji akcji z niezniszczalnym i niewybaczającym bohaterem w roli głównej. Brzmi znajomo? A jakże! „Mechanik: Konfrontacja” to idealny pożeracz wolnego czasu, nastawiony na czystą rozrywkę po męczącym dniu pracy.

Tom Hardy – łagodne spojrzenie wściekłego wilka - Ludzie kina
Grywa głównie świrów, socjopatów, więźniów, gangsterów, twardzieli z krwi i kości. Tom Hardy jest jak magnes. Przykuwa uwagę widza, nawet gdy coś mruczy pod nosem. I te jego oczy. Wzrok niby spokojny, ale w środku duszy czają się… wilk i mrok. Oczywiście mam na myśli głównie wykreowane postacie. Bo w rzeczywistości Hardy to sympatyczny, przyjaźnie nastawiony do ludzi i świata gość, z którym śmiało można napić się piwka.

"My Memory of Us" – Nie zostawię Cię - Recenzje gier
Jeżeli komuś (podobnie jak mi) przypadł do gustu tytuł „Valiant Hearts: The Great War” to polskie studio Juggler Games ma dla was dobrą wiadomość, ponieważ swój debiut postanowiło zaznaczyć stworzeniem „My Memory of Us” – dziełka z całą pewnością zainspirowanego produkcją spod szyldu Ubisoft Montpellier.

"Wszystkie nasze strachy" – Krzyż LGBT - Recenzje filmów
Noc. Przez łąkę biegnie zapłakany chłopak. Tuż za nim z pochodniami i kijami podążają miejscowe osiłki, krzycząc: „Ty pedale, nie dożyjesz do świtu”. Tak być może wyglądałby film opowiadający o geju żyjącym na polskiej rozmodlonej wsi, gdyby zrealizował go Wojtek Smarzowski. Z kolei Patryk Vega temat homofobii spotęgowałby tak mocno, że ludzie zamykaliby oczy i uszy, będąc w szoku przez nadmiar scen gwałtu, prześladowań czy niesmacznych żartów. Na szczęście „Wszystkie nasze strachy”, mimo porażającego, sugestywnego tytułu, to obraz, w którym żaden z powyższych twórców nie maczał palców. Jest subtelny, wzruszający, symboliczny, krzyczący ciszą!
Nowości

"Dewajtis" – Dąb wielki duszę ludzką widzi... - Recenzje książek
Stara to książka, z końca XIX wieku, drukowana na łamach Kuriera Warszawskiego. Czytać, nie czytać. Strach w me oczy zajrzał. Że może znów będę jak ten uczeń średniej szkoły – „zmuszony” do spędzenia nocy z nudną lekturą, archaicznym językiem napisaną. Lecz „Dewajtis” z nową, przepiękną okładką, wyczyszczony z kurzy i pajęczyny przez Wydawnictwo Replika, to skarb. Dla niego można kroczyć przez ciemny bór, z dumą i odwagą w sercu. Bo Maria Rodziewiczówna „zrodziła” powieść niezwykłą, nadal powodującą łzę w oku i budzącą szacunek czytelnika. Z bohaterem, za którym też w ogień się skoczy.

Milito i jego prawdziwy "Home Sweet Sound" - Zespoły i Artyści
Na Altao.pl lubimy wszystko to, co oryginalne! Jak na przykład piosenki, które niby trwają trzy minuty, a wciągają na 30 minut. Mało tego, zaginają czasoprzestrzeń. Są szczere do bólu. A Artysta, który je wykonuje, unosi się ponad wszelką komercję. Do takich utworów należy np. „Home Sweet Sound” – numer podobny tylko z tytułu do słynnego, rockowego „Sweet Home Alabama”. Ale i tak twórcą jest tu chłopak mający ognistą duszę. To Milito!

AI – przyjaciel czy wróg? Trzech maniaków popkultury w luźnej pogadance na ważny temat! - Intrygujące
29 września na ekrany kin w Polsce wchodzi „Twórca” Garetha Edwardsa. Czy film ten zbierze liczne pochwały od widzów? O tym przekonamy się za moment. Ale już jego zwiastun i ogólny zarys fabuły (wojna między ludźmi a siłami sztucznej inteligencji i poszukiwania architekta zaawansowanej technologii) to dobry powód, aby porozmawiać właśnie o AI, która w roku 2023, szczególnie w postaci Chata GPT „zaatakowała” nasze postrzeganie rzeczywistości. Pojawiły się kłopoty. Strajki w Hollywood, strach spowodowany utratą pracy na stanowiskach twórczych (copywriting, scenopisarstwo, aktorstwo itp.). Jednak, czy faktycznie jest się czego bać? Czy może przeciwnie – Sztuczna Inteligencja to żadna „ciocia samo zło” (jest chyba „płci żeńskiej”) i jej działania zawsze są pomocne, uzasadnione i pożądane? Te kwestie poruszają w niniejszym podcaście, na kanale PopCorn Podcast: Radek Gryczka z kanału Pogadajmy od Rzeczach, Marcin vel Ponton Movie i Przemek „Jankes” Jankowski z Altao.pl. A co Wy sądzicie o AI? Zakochać się w niej, czy potępiać?

ALFA ROMEO STELVIO COMPETIZIONE. Gdzie ten luksus? - Nowinki motoryzacyjne
Poprzednia recenzja poświęcona była takiemu, można to chyba w ten sposób nazwać, współczesnemu autu dla ludu, czyli Dacii. Obawiam się bowiem, że „Volkswagen” obecnie już tak dostępnym samochodem nie jest, w szczególności cenowo… Dzisiaj z kolei spróbujemy się poczuć jak ktoś specjalny, zasiadając w limitowanej wersji auta, które i w seryjnych odsłonach uchodzi już za samochód luksusowy. Witajcie zatem we wnętrzu specjalnej odsłony Alfy Romeo Stelvio: Competizione 2.0 GME 280 KM Q4 AT8!

Stowarzyszenie "Broda i Tatuaż" – wielkie mięśnie, wielkie serca! - Organizacje
W głowach części Polaków panuje przekonanie, że mężczyzna z tatuażem to zły człowiek jest. A gdy jeszcze potężnie zbudowany i ma brodę, to lepiej uciekać przed nim jak najdalej. Bo przecież tak groźny wygląd nie oznacza nic pozytywnego. Panowie ze Stowarzyszenia „Broda i Tatuaż – Bard Clan” sprawiają, że taki wizerunek bardzo mija się z prawdą. Bije od nich szczera radość i co ważne – pasja i zaangażowanie do niesienia pomocy słabszym z hasłem na ustach: „Różni Ale Równi”!

emocean drive ląduje we friendzone! Co na to Britney Spears? - Zespoły i Artyści
Przebojowe trio emocean drive wydało kolejny, życiowy singiel pt. „FWB”. Tym razem zespół zaprasza do „friendzone” – miejsca, do którego prowadzi słynne powiedzenie: „zostańmy przyjaciółmi”, i z którego podobno nie ma powrotu. Ponieważ Britney Spears odmówiła komentarza odnośnie premiery, zasięgnęliśmy języka u członków zespołu.
Artykuły z tej samej kategorii

"Rzeźnia Wyszków" – Lovciam to miasto, ale siebie najbardziej! - Recenzje książek
Marek Czestkowski buduje swoje uniwersum. Akcja jego kolejnej powieści rozgrywa się bowiem w malowniczym miasteczku położonym niedaleko wsi o nazwie Knurowiec. Nie powinno nikogo zdziwić, jeśli do powiatu wyszkowskiego będziemy jeszcze nieraz zaglądać w przyszłości. Na szczęście w tym wypadku tylko na kartach książek Marka. Dlaczego? Bo, gdyby bohaterowie tych książek, a szczególnie „Rzeźni Wyszków” (jakże mocny tytuł, sugerujący, że będzie się działo!), istnieliby naprawdę, to biada temu miastu i jego mieszkańcom… Drugie dzieło Czestkowskiego to podobna groteska i satyra jak w „Knurowcu”, ale podkręcona do n-tej potęgi i aktualniejsza w swoim wymiarze i przekazie. Czarna komedia, w której, mimo że zwierciadło jest bardziej krzywe, postacie chodzą dumni i wyprostowani.

"Rebecca Thompson. Król Upiorów" – Młodzi wybrańcy kontra potężne zło! - Recenzje książek
Kiedy ujrzałem to oblicze siedzącej na tronie potężnej, ponurej, przesiąkniętej nikczemnością postaci, to nie było innego wyjścia jak… brać nogi za pas. Nie. Nie tym razem. Czas się z nią zmierzyć, a dokładniej z debiutancką, młodzieżową opowieścią urban fantasy wymyśloną przez R. K. Jaworowskiego – inżyniera informatyka. Tym bardziej, że to zupełna nowość na rynku wydawniczym, stworzona w gatunku „Filmowy styl książkowy” („Movie Book”), w której swoje „palce” maczała... Sztuczna Inteligencja.

"Obcy: Wyjście z cienia" – Odnalazł swoje potwory! - Recenzje książek
XX wiek, rok 1979 – światową premierą ma horror science fiction, który odmienia oblicze tej Ziemi. A konkretnie przyczynia się do rewolucji gatunku. Choć wcześniej też spoglądano w niebo w oczekiwaniu na spotkanie z kosmitami, to dopiero „Obcy” sprawia, że szybko można zmoczyć bieliznę… Nie mija wiele lat świetlnych, a uniwersum się rozrasta. Ripley staje się ikoniczną bohaterką. Powstają komiksy. Na Ksenomorfa poluje Predator. Rodzi się również powieść pt. „Obcy: Mrowisko”, której akcja rozgrywa się na planecie tych strasznych bestii. Ale w nowym wieku i tysiącleciu powraca reżyser oryginału, i… niszczy markę znoszącą złote jaja. „Prometeusz” jeszcze dość zjadliwy, „Przymierze” kuriozalne. Z odsieczą przychodzi jednak gra pt. „Obcy: Izolacja” oraz książka od Wydawnictwa Vesper, którą miałem przyjemność przeczytać. „Wyjście z z cienia” ma swoje wady, lecz koniec końców okazuje się czymś ponad przeciętnym.

"Ciemno, prawie noc" – Złe Kotojady wychodzą z nory! - Recenzje książek
„Był czarny czarny las. W tym czarnym czarnym lesie był czarny czarny dom. W tym czarnym czarnym domu był czarny czarny pokój, a w tym czarnym czarnym pokoju był czarny czarny stół, a na tym czarnym czarnym stole była czarna czarna trumna, a w tej czarnej czarnej trumnie był biały biały… trup!” – cytują na YouTubie aktorzy wcielający się w poszczególnych bohaterów w adaptacji „Ciemno, prawie noc”, jednej z najgłośniejszych polskich powieści ostatnich lat. A ja mam dreszcze, kiedy ich słucham. Tak bardzo, że zostaje przekonany, ale nie do obejrzenia filmu, a do lektury książki.

"Deman" – Polski superbohater w kolorach szarości - Recenzje książek
Co ten Artur Urbanowicz ze mną zrobił! Łapanie się za głowę; rzucanie cichych, a czasem głośnych przekleństw; drętwienie rąk; mrówki chodzące po plecach; pot spływający po szyi – między innymi to przytrafiło mi się podczas czytania powieści pt. „Deman”. Już sam tytuł mrozi krew w żyłach, a co dopiero skąpana w czerwieni twarda okładka. Autor skrzyżował horror pełną gębą z fantastyczną, obszytą psychologicznym aspektem, historią superhero. Dokonał tego w polskich realiach, główną akcję osadził we współczesnej Warszawie. Z trzech ostatnich literackich kolubryn, ta pozycja jest jego najlepszą. A dlaczego, o tym dowiecie się, wchodząc głęboko w niniejszą recenzję. Ostrzegam! Jej lektura będzie prawie jak podpisanie paktu z demonem…
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2023 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.483