bartoszkeprowski (1909 pkt)Strona WWW Autora2 101
2 519 min.
Recenzje filmów
bartoszkeprowski (1909 pkt)
1777 dni temu
2014-12-05 11:02:55
„John Wick” to powrót oldskulowego kina akcji, w którym poszukujący sprawiedliwości i zadośćuczynienia skrzywdzony twardziel z prawdziwego zdarzenia, nie jakiś pozujący na bohatera wymuskany i wymalowany młodzik, dokonuje osądu swoich wrogów i natychmiastowo egzekwuje wydany przez siebie wyrok (czyt. śmierć).
Faktycznie scenariusz filmu do oryginalnych nie należy. Jest prosty, sztampowy oraz przewidywalny. Jednakże czy rzekoma wada uniemożliwia czerpanie przyjemności z oglądania produkcji? W żadnym wypadku. Dlaczego? Powód jest prosty, „John Wick” nie udaje czegoś, czym nie jest, to czyste kino akcji. Twórcy po wzbudzającym zaciekawienie początku, podczas którego starają się potrzymać kinomanów w niepewności (nie znamy prawdziwej tożsamości głównego bohatera ani jego mrocznej przeszłości), po niespełna dwudziestu minutach obrazu wykładają wszystkie karty na stół, przedstawiając tym samym widzom rozwiązanie filmu, po czym przechodzą do właściwej treści produkcji – czyli widowiskowej akcji. Głównym motorem napędzającym „Johna Wicka” jest stara dobra zemsta. To na niej skupia się cały film, brak tutaj zbędnych wątków pobocznych, które tylko na siłę wydłużałyby produkcję. Normalnie uznałbym to za wadę, jednak nie w tym przypadku. Twórcy mają głowę na karku, dysponując wtórnym, jednakże przemyślanym i solidnym scenariuszem, stanowiącym dobry fundament pod film akcji, odpowiednio prowadzą swoją historią, sukcesywnie utrzymując widza w napięciu oraz dostarczając mu oczekiwanej rozrywki. Wykorzystują sprawdzone schematy i wzorce z innych produkcji, ale robią to na tyle umiejętnie, że w połączeniu w wyrazistymi bohaterami, rewelacyjnym klimatem oraz jeszcze lepszymi sekwencjami akcji, udało im się stworzyć stylowy oraz mocno absorbujący film, przy którym czas mija jak z bicza strzelił, a gdy oczom ukazują się napisy końcowe, w głowie rodzi się myśl: Szkoda, że film już się skończył, mógłby trwać nieco dłużej.
„John Wick” może się poszczycić świetnym klimatem, który niewątpliwie wyróżnia film na tle pozostałych akcyjniaków. Niezła, o ciężkim brzmieniu muzyka, ponura stylistyka, na którą składają się ciemne bądź słabo oświetlone, brudne i ciasne pomieszczenia, kontrastujące z ekskluzywnymi apartamentowcami czy rozległymi, pełnymi jaskrawych świateł halami dyskotekowymi, tworzą gęstą, miejscami intrygującą, a czasami duszną atmosferę, która potrafi omamić i wkręcić widza w wir filmowych wydarzeń, aż do samych napisów końcowych. Klimat uzależnia oraz przykuwa uwagę, stanowi doskonałe uzupełnienie obrazu.
Najważniejszą siłą produkcji są pomysłowe oraz sprawnie zrealizowane sceny akcji dopieszczone w najmniejszych detalach (dodam, że dzięki autoironii, niektóre balansują na granicy pastiszu). Kiedy Keanu Reeves zaczyna mordercze tango wraz ze swoimi antagonistami, z wymalowanym cierpieniem i bólem na twarzy, z gracją porusza się po kolejnych filmowych kadrach, eliminując z ogromną skutecznością kolejne zastępy zabójców nasłanych na niego przez byłego pracodawcę; po prostu poezja. Sekwencje są dynamiczne, nakręcone z dużym rozmachem. Płynne przejścia od bójek na pięści do szybkiej wymiany ognia, dzięki sprawnej reżyserii (odpowiednio zastosowane spowolnienia, obroty kamerą oraz zbliżenia) są bardzo efektowne i widowiskowe. Z pewnością zadowolą wszystkich zwolenników tego gatunku. Dużą zaletą filmu jest nieskrępowana wymaganiami wiekowymi (żegnaj PG-13 – produkcja otrzymała mocną R) brutalność. Jeśli dodać do tego wszystkiego seksowną Adrianne Palicki, której urodę docenią wszyscy koneserzy kobiecego piękna, otrzymamy kawał porządnego męskiego kina akcji, którego ostatnimi czasy można ze święcą szukać.
Keanu Reeves w końcu dostał rolę na miarę swoich umiejętności. Ostatnie jego filmy nie można było zaliczyć do szczególnie udanych, ponieważ żaden nie był zbyt wymagający, ograniczając grę pięćdziesięcioletniego Kanadyjczyka do kilku min i grymasów. „John Wick” pozwolił mu na nowo rozwinąć skrzydła, dał szansę ponownego wykazania się i zaistnienia w branży filmowej. Tak po prawdzie rola Johna Wicka wydaje się specjalnie skrojona na potrzeby powyższego aktora, bowiem Keanu Reeves czuje się w niej jak ryba w wodzie. Jako zawodowy zabójca, skrupulatny specjalista zabijający swoich wrogów z dosłownie zegarmistrzowską precyzją i bez mrugnięcia okiem, wypada nad wyraz dobrze. Warto tutaj wspomnieć, że jak na film akcji, Wick to przyzwoicie zarysowana postać, o ciekawej i intrygującej osobowości. Z jednej strony mamy do czynienia z żądnym zemsty narwańcem, szaleńcem, niebojącym się stawić czoła całemu gangowi, w celu zmiany dotychczasowej hierarchii i struktury mafii, a z drugiej kochającego oraz pełnego empatii człowieka, który po stracie swojej żony nie może powrócić do rzeczywistości. To postać trochę bardziej skomplikowana, niż się na pierwszy rzut oka wydaje, z pozoru zwykły morderca, jednak kierujący się własnym kodeksem moralnym i narzuconymi sobie zasadami; dobry przykład antybohatera. Wracając jednak do aktorstwa… Reeves potrafił się odnaleźć w obu wariantach; dobrze zrozumiał zamysł scenarzystów, dzięki czemu był równie przekonujący w roli umęczonego problemami oraz zmagającego się z wyrzutami sumienia ekszabójcy, jak i bezlitosnego, pragnącego za wszelką cenę wyrównać rachunki mordercy. Dobra robota – pozostaje mieć jedynie nadzieję, że aktor nie zwolni tempa i już w niedalekiej przyszłości będziemy mogli oglądać kolejne niemniej udane kreacje w jego wykonaniu. Na szczególną uwagę zasługuje jeszcze świetny Michael Nyqvist w roli Viggo Tarasova – pełnokrwisty szwarccharakter. Natomiast na dalszym planie znaleźli się Ian McShane, John Leguizamo czy też Willem Dafoe, którzy, pomimo że pojawili się w filmie tylko kilka razy, stanowili silne zaplecze.
„John Wick” niespodziewanie okazał się całkiem udanym obrazem, mimo iż nikt tak naprawdę nie wierzył w sukces tej produkcji. Zmagający się z nieudanymi filmami Keanu Reeves, debiutanci na stołku reżyserskim i scenarzysta mający na swoim koncie dwa niszowe obrazy. Z góry brak nawet cienia szansy na powodzenie, a jednak wspólnymi siłami zrealizowali solidne kino akcji.
Ocena: 7,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Autor publikuje też na portalu Filmweb.pl pod nickiem bartez13_17
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "John Wick" – On nie wybacza nigdy
Więcej artykułów od autora bartoszkeprowski
Można by powiedzieć, że powstanie sequela „Mamma Mia!” było jedynie kwestią czasu, lecz w tym wypadku, trwało to naprawdę długo – aż całą dekadę! Zatem, czy odgrzewanie kasowego, muzycznego widowiska sprzed dziesięciu lat miało sens? Przecież gorąca atmosfera po premierze oryginału dawno zdążyła oziębnąć, a jej fani zdobyć znaczne filmowe doświadczenie i wyrobić sobie
Na nowy film Stevena Spielberga czekałem całe miesiące. Jeszcze zanim zadebiutował w sieci pierwszy zwiastun, byłem mocno podekscytowany pojawiającymi się informacjami na temat powstającego wówczas projektu. Zresztą któż z Was nie chciałby zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości zbudowanej na podstawie znanej z 40 ostatnich lat popkultury?
Nie jestem zapalonym fanem musicali, zawsze preferowałem gatunki filmowe, w których śpiew jest wyłącznie dodatkiem, a nie jego głównym daniem. Cóż, taka moja natura. Niemniej jako krytyk filmowy nie raz miałem przyjemność z obrazami wliczającymi się w ten szanowany przez wielu kinomanów gatunek i, co najważniejsze, każdy z nich oceniłem pozytywnie, często chwaląc nie
Daniel Radcliffe to aktor, który posiada smykałkę do wybierania nietypowych ról, a co za tym idzie, przeważnie interesujących produkcji. Parał się już m.in. magią (seria „Harry Potter”), walczył z upiornym duchem („Kobieta w czerni”), dorobił się diabelskiego poroża o niewyobrażalnej mocy („Rogi”), jak również gnił sobie na bezludnej wyspie, czekając na prawdziwego pr
Studio Pixar nigdy nie rozczarowuje swoich fanów. Dowodem na potwierdzenie moich słów może być ich najnowsze dzieło o niepozornym tytule „Coco”. Animacja zapowiadana jako przygoda chłopca pragnącego ziścić swoje marzenia wbrew jasnym zakazom rodziny, a co za tym idzie, udającego się do krainy umarłych, porwała miliony widzów na całym świecie. Czym tym razem wielki Pix
Polecamy podobne artykuły
Mało kto spodziewał się, że niepozorny „John Wick” okaże się kasowym sukcesem. Co odważniejsi widzowie po premierze poczęli nazywać produkcję z Keanu Reevesem renesansem „staroszkolnych” filmów akcji rodem z lat 80. i 90. Fakt faktem, że opisywany przedstawiciel kina sensacyjnego poza wybitnie pretekstową fabułą oferował świetnie wystylizowane strzelaniny i charyzmaty
Mr. John Wick stresujące życie prowadzi. Nie ma czasu na spanie, nie ma nawet czasu, aby spokojnie zjeść obiad. Jest sławny, ale czy szczęśliwy? Nie dość, że prześladują go wspomnienia o zmarłej żonie i dawnym czworonożnym przyjacielu, to na dodatek stanie się głównym celem wszystkich zabójców w Nowym Jorku. Telefony w dłoń panie i panowie asasyni. Już za moment odczy
Johna Wicka alias Babę Jagę zna już chyba każdy fan kina akcji. Ten perfekcyjny zabójca zlikwidował już setki wrogów na dziesiątki sposobów. A wcielający się w niego Keanu Reeves powrócił na łono gatunku w chwale i udowodnił, że nadaje się do takich ról idealnie. Filmy osiągnęły sukces, dzięki głównemu bohaterowi i dopracowanej choreografii. A jak Baba Jaga poradzi s
Teraz czytane artykuły
Po niemal pięcioletnim okresie nieurodzajów na polu aktorskich osiągnięć, zmęczony ciągłymi niepowodzeniami, Keanu Reeves powraca zebrać należyte mu krwawe żniwo. Nic w tym dziwnego, ekranowy John Wick żądny jest zemsty na filmowych producentach za oferowanie mu godzących w jego dumę nieprzyzwoitych scenariuszy, przez co zmuszony jest zakasać rękawy i powrócić do swoj
Nazywa się Kamil Jakubowski. Mieszka w Poznaniu. To uzdolniony gitarzysta i kompozytor oraz cierpliwy nauczyciel przekazujący wiedzę nie tylko na temat gitarowego grania, ale też rytmiki i obycia scenicznego. Z ciężką muzą rockową i black metalową jest za pan brat (zalicza europejskie trasy m.in. z polskim Behemothem). Obecnie nagrywa demo ze swoim bandem, a także pra
Jason „Adrenalina” Statham ma wszystko, co muszą mieć współcześni herosi kina akcji. Jest wysoki (niemal 180 cm), silny i męski, a wrogów sprowadza do parteru wszystkimi kończynami, łącznie z głową. Każda niewiasta może przy takim macho czuć się bezpieczna, a każdy mężczyzna z zazdrością i podziwem będzie przyglądał się jego realistycznym kaskaderskim popisom. Jak zac
Przed Wami kolejny utwór młodego poety, który publikuje na łamach niniejszego portalu. Tym razem opowiada o prawdziwych i szczerych pragnieniach w sztucznej rzeczywistości.
Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej – trzech polskich matematyków: Jerzy Różycki, Henryk Zygalski i Marian Rejewski pracowali nad złamaniem kodu enigmy. Przyczynili się do skrócenia wojny i ocalenia tysięcy, a nawet miliona ludzkich istnień.
Tradycji ponownie stało się zadość. 9 kwietnia w Niedzielę Palmową odbyła się już XIX Powiatowa Wystawa „Stoły Wielkanocne na Kujawach”. Tym razem jej gospodarzem było miasteczko Lubraniec w okolicach Włocławka.
Język francuski należy do najbardziej dźwięcznych języków, uznawany jest za język miłości, dlatego też francuskie piosenki cieszą się ogromną popularnością.
15 kwietnia przypada Światowy Dzień Trzeźwości (o którym przeczytacie osobny artykuł). W związku z nim prezentujemy teledysk do piosenki pt. „Hymn Alkoholika”. To nastrojowa ballada rockowa – opowieść o 30 dniach z życia uzależnionego od mocnych trunków faceta, który wspomina swoją przeszłość. Utwór powstał w 2014 roku i pochodzi z dwunastego albumu nieco zapomnianego
Tegoroczne święto Włocławka będzie wyjątkowe. Zwykle miało miejsce nieco wcześniej, ale tym razem zaplanowano je na ostatni weekend czerwca. Powód? Wówczas odbywać się też będzie Lato z Radiem w ramach wakacyjnej trasy koncertowej Polskiego Radia. To dobry pomysł, aby obydwie imprezy połączyć. Przeczytajcie, jakie atrakcje przewidziano dla mieszkańców i przyjezdnych.
W miasteczku Hawkins w stanie Indiana bez zmian. Niby lato, niby słońce, niby dorastanie i pierwsze miłosne zauroczenia. Ale co z tego, skoro licho nie śpi i czeka na odpowiedni moment, aby raz jeszcze wyleźć z nory i zakłócić ten czas beztroski. A czy widzowie, tj fani kultowej już serii „Stranger Things” mogą spać spokojnie, zadowoleni z poziomu najnowszego sezonu,
Aniele stróżu mój... Tym razem młody poeta Daniel w swoim wierszu spotyka anioła płci żeńskiej, który staje się jego opiekunem.
Gdzie pożegnamy 2013 i jak przywitamy 2014 rok? Przedstawiamy listę ciekawych miejsc w okolicy, gdzie można w szampańskiej atmosferze spędzić sylwestrową noc.
DNA – kwas deoksyrybonukleinowy – jest nośnikiem informacji genetycznej i warunkuje poprzez konkretnie zapisane informacje nasz wygląd zewnętrzny, podatność na dane choroby, kolor włosów, skóry i wiele innych cech fizycznych ludzi.
O małej wiosce Czarne w gminie Baruchowo w województwie kujawsko-pomorskim słyszało zapewne niewielu. A szkoda. Bo warto tu wpaść. Nie tylko dla dorodnych grzybów, bajkowych lasów i pobliskiego jeziora Skrzyneckiego. Ale również dla… koni. Tak, drodzy miłośnicy tych pięknych zwierząt. W Czarnem znajduje się bowiem Stadnina pani Mai Hampel. Prowadzą do niej różne drogi
W dziale o Ludziach Kinach wreszcie pojawia się Ona. Kobieta spełniona. Polska aktorka, która zachwyciła wszystkich widzów i krytyków dwiema nagrodzonymi Orłami rolami: najpierw tytułowej „Róży”, następnie jako dawna stalinowska sędzina „krwawa Wanda” w kameralnej, oscarowej „Idzie”. Na początku 2016 roku ponownie pokazała klasę, tym razem w komediodramacie pt. „Moje
Puszczanie wianków na wodzie jest ściśle związane z tzw. Nocą Kupały – świętem, którego korzenie sięgają pradawnych słowiańskich czasów. Niewielka wieś Czarne w centralnej Polsce na Kujawach od kilku lat czci ten zwyczaj, tym samym będąc wzorem dla innych. Ktoś zaprotestuje, że nie powinno się w katolickim kraju przypominać i tak bardzo przywiązywać do tego, co pogańs
Nowości
Hit pochodzącego z Włocławka Ronniego Ferrari ma obecnie ponad 76 mln wyświetleń i wiele wskazuje na to, że słuchaczy będzie jeszcze przybywać – dodajmy, bardzo młodych. Bo ten utwór dla beki na pewno nie polubią miłośnicy poważniejszej muzyki. I właśnie z myślą o nich niejaki NieDaRadek (potrafiący nucić od tyłu i a capella) postanowił nagrać nową spokojniejszą wersj
Co jakiś czas pojawiają się na ekranach kin takie filmy, że po ich obejrzeniu odzyskuje wiarę w kondycję naszego rodzimego kina. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Boże Ciało” Janka Komasy jest właśnie takim obrazem. Mało tego, ten zdobywca trzech Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni oraz weneckiej nagrody specjalnej, sprawia, że odzyskuje wiarę w ludzi.
Nagroda Nobla to najbardziej prestiżowe osiągniecie dla każdego naukowca, działacza czy pisarza. Co roku do wybitnego grona wszechstronnych laureatów dołączają kolejni, którzy również wyróżnili się w swojej dziedzinie. Również w październiku 2019 roku Komisja Noblowska ogłosiła nazwiska osób, które w grudniu otrzymają nagrodę.
Nie będę ukrywał, że jako wierny widz amerykańskiego serialu „Breaking Bad”, czekałem na jego pełnometrażowy epilog bardziej niż na swoje urodziny. Czy było warto? Czy film mający 11 października premierę na Netlixie zachwyci fanów kultowej serii telewizji AMC? Na obydwa pytania już na wstępie mogę udzielić odpowiedzi: tak i raczej tak.
Kiedy zobaczyłem go po raz pierwszy w thrillerze „8 milimetrów” (1999) Joela Schumachera, prawie zaniemówiłem. Jako specjalista od snuff porno – Max Callifornia przyćmił w rzeczonym obrazie samego Nicolasa Cage’a, pokazując aktorstwo na wysokim poziomie. Miał to coś w oku: tajemnicę, szczyptę charyzmy, niezdrową fascynację. A już rok później za kolejną drugoplanową ro
Kiedy pięciu absolwentów uniwersytetów z Wielkie Brytanii – Graham Chapman (pod koniec lat 80. zmarł na raka), John Cleese, Eric Idle, Terry Jones i Michael Palin oraz jeden ich kumpel z USA – Terry Gilliam, wyemitowało 5 października 1969 roku pierwszy odcinek „Latającego Cyrku Monthy Pytona” (o tytule „Którędy Kanada?”), nawet przez myśl im nie przeszło, że osiągną
Artykuły z tej samej kategorii
Co jakiś czas pojawiają się na ekranach kin takie filmy, że po ich obejrzeniu odzyskuje wiarę w kondycję naszego rodzimego kina. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Boże Ciało” Janka Komasy jest właśnie takim obrazem. Mało tego, ten zdobywca trzech Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni oraz weneckiej nagrody specjalnej, sprawia, że odzyskuje wiarę w ludzi.
Nie będę ukrywał, że jako wierny widz amerykańskiego serialu „Breaking Bad”, czekałem na jego pełnometrażowy epilog bardziej niż na swoje urodziny. Czy było warto? Czy film mający 11 października premierę na Netlixie zachwyci fanów kultowej serii telewizji AMC? Na obydwa pytania już na wstępie mogę udzielić odpowiedzi: tak i raczej tak.
…On ma takie „chore” serce. Jest jak rozbity dzban. Klaun, sfrustrowany klaun – tak, parafrazując i zmieniając refren utworu rodzimego nurtu muzyki popularnej, trafnie można scharakteryzować postać Arthura Flecka. Niby rozśmiesza ludzi, ale na co dzień mu nie do śmiechu. Jest jak guz na zdrowej tkance społeczeństwa Gotham. Bez perspektyw. Bez choćby grama szczęścia w
Do polskich filmów historycznych zawsze podchodziłem z pewną dozą niechęci. Mój pogląd na ich temat bardzo ustatkowało „widowisko” pt. „303. Bitwa o Anglię”. Ten rok przyniósł kolejne tego typu, gatunkowe, rodzime produkcje. Starałem się je omijać w kinie szerokim łukiem, ale na jedną postanowiłem wydać ciężko zarobione pieniądze. Chodzi o „Legiony”, czyli nakręcone z
Co mają wspólnego „Kevin Sam W Domu”, „Głupi i Głupszy”, „Król Lew” oraz kultowy „The Room”? Czym jest Rambo? Nie Twoja sprawa, bambo. Nie Twoja, nie moja, a już na pewno nie Sylvestra Stallone’a, po którego twarzy nie widać w ogóle zainteresowania odgrywaną rolą, co powinno dziwić, kiedy zajmuje się również scenariuszem do najnowszej części z serii filmów o weteranie
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2019 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.267