Niedawno zastanawiałem się, czy ten wokalista, gdyby nie osiągnął sukcesu, który trwa nieprzerwanie do dziś, miałby szansę, choćby w programie typu „Voice of Poland”? Już po pierwszych wyśpiewanych słowach słychać, że posiada wadę wymowy (seplenienie), a i na przystojniaka nie wygląda. Jednak można. Bo przecież co inne jest ważne, konkretniej miłość do muzyki i zdolność porywania tłumów na koncertach. A te elementy, trzeba przyznać, występują u Muńka (pseudonim nadany przez nauczyciela muzyki) ponad normę.
Początki
Na początku był punk rock. To właśnie ta odmiana rocka stanowiła spoiwo, które w roku 1982 połączyło Staszczyka i kilku jego kumpli z liceum w Częstochowie (Janusz Knorowski - gitara elektryczna, Dariusz Zając - instrumenty klawiszowe oraz Jacek Wudecki - perkusja). Tak powstała grupa Teenage Love Alternative, która z czasem zabrnęła też w inne style: glam rocka, pop rocka, a nawet reggae.
Koncertowali wtedy w różnych szkołach, głównie w liceach. Po dwóch latach, a dokładniej po występie na festiwalu w Jarocinie, wydali kasetę pt. „Nasz bubelon”. Niestety, wkrótce doszło do rozłamu zespołu. Muniek wyjechał bowiem w 1989 roku do Wielkiej Brytanii do pracy. Zanim to tego doszło, sporo grali, w Jarocinie aż czterokrotnie. Powstały utwory, szybko okrzyknięte hymnami zbuntowanej młodzieży niespokojnych i niepewnych lat 80., m.in. „Wychowanie” i „IV liceum ogólnokształcące”.
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
Powrót
Wszyscy, którzy myśleli, że nigdy już nie zobaczą na żywo Muńka Staszczyka oraz smutni fani odżyli, kiedy ich bohater wrócił po roku do Polski i reaktywował zespół. Jako T.Love, ale już z nowym składem, m.in. Jan Benedek – gitarzysta i Sidney Polak – perkusista. W 1991 roku wspólnie wydali album „Pocisk miłości” (reedycja w 1997), ze słynną „Warszawą”, a rok później kompilację pt. „Dzieci rewolucji 1982-1992”, na której ukazały się najwcześniejsze przeboje. Kolejne płyty to „King” (na czele z piosenką o romantycznym chuliganie pod tym samym tytułem), koncertowe „I Love You” i „Prymityw”, a w 1996 roku „Al Capone”, gdzie po raz pierwszy zastosowali brzmienia bardziej z pogranicza popularnego dance lat 70.
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
Triumf
Chłopaki nie płaczą. Przynajmniej się starają. Tak też uważali nowi członkowie T.Love. I tak nazwali w 1997 roku swój następny album. Tytułowy dowcipny, inteligentny, popowo-taneczny singiel z miejsca stał się hitem i okupował różne top listy. Do triumfu przyczynił się oczywiście teledysk, w którym zespół parodiuje (wyglądem i zachowaniem) pierwszy lepszy boysband. Na tym wydawnictwie znalazł się także utwór „Jest super”, w nieco innej konwencji, ale równie prędko podbił serca słuchaczy. Mało tego, album zdobył Status Złotej Płyty.
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
O czym jeszcze warto przypomnieć?
W 1998 roku ujrzał światło dzienne w formie płyty zbiór pt. „BEST.LOVE”, gdzie fani mogli odnaleźć zarówno starsze, znakomite, znane piosenki, jaki i dwa świeże utwory: „Ewa” i „Zero”. Kolejne albumy regularne to „Antyidol” (1999); „Model 01” (2001) z promującym go, wpadającym w ucho kawałkiem pt. „Nie, nie, nie” oraz krążek o przewrotnym tytule: „I Hate Rock Rock’n’Roll” (2006). Ostatnio, w 2012 roku Muniek z kolegami z powodzeniem cofnął się do źródeł, korzeni muzyki rock'n'rollowej, wypuszczając płytę „Old Is Gold”. Warto również dodać, że Muniek Staszczyk zainspirowany twórczością Stanisława Grzesiuka, od 2005 roku działał wspólnie z Andrzejem Zeńczewskim jako Szwagierkolaska.
Singiel promujący album „Old Is Gold”:
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
„Italia” – jeden z trzech premierowych utworów z odświeżonego albumu „Prymityw”:
źródło: YouTube (Standardowa licencja)
Więcej informacji, czyli szczegóły z historii zespołu i pełną dyskografię znajdziecie na oficjalnej stronie:
oraz na stronie fanklubu:
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
pj (16724 pkt)
