"Harry Potter i Więzień Azkabanu" – Ukryta perełka roku 2004 - Recenzje gier

Największymi zaś przebojami tamtego roku były m.in. ,,Far Cry”, ,,Grand Theft Auto: San Andreas” czy choćby ,,Prince of Persia : Dusza Wojownika”. ,,EA Games” jednak chciało się zrehabilitować i już rok później powstał o wiele lepszy graficznie ,,Harry Potter i Czara Ognia”. Żałuję tylko, że ,,Harry Potter i Więzień Azkabanu” nie został wydany wcześniej. Co prawda, już wtedy królował (zwłaszcza na naszym rodzimym rynku) ,,Gothic” ale i tak miałby większą sprzedajność. Przejdźmy jednak do samej gry. 

 

Tym razem możemy sterować nie tylko Harrym, lecz również Hermioną i Ronem, czyli przyjaciółmi głównego bohatera (nowy pomysł liczącego już 32 lata producenta). Z poruszaniem nikt nie powinien mieć problemu. Opiera się ono na dwóch przyciskach myszy i na wszystkich znanych strzałkach.

 

Jak wspomniałem, grafika faktycznie wygląda bajkowo (jako ostatni z serii produkt trafił do młodszych odbiorców), a uszy graczy pieszczą przeróżne odgłosy, jak chociażby: gwar na dziedzińcu, odgłosy kroków i co może niektórych irytować, wypowiadanie zaklęć. Na przykład Harry przechodząc przez skróty na poszczególne piętra, wypowiada odpowiednie hasło, inni udając się na lekcje, toczą rozmowy, a podczas walk nie brakuje właśnie odgłosów rzucania czarów i uroków lub konającego przeciwnika, wydającego ostatnie tchnienie.

 

W kwestii muzyki trzeba stwierdzić jasno: niestety, nie mamy okazji zapoznać się z wieloma utworami, bowiem czas na ich odsłuchanie jest zbyt krótki (kompozycje nie grają pierwszych skrzypiec). A więc summa summarum soundtrack, którego autorem jest Jeremy Soule (legenda w branży) to tylko tło dla udźwiękowienia.

 

Sam Hogwart - ulubiona szkoła magii, gdzie na lekcjach za pomocą różdżek powstają najróżniejsze i najdziwniejsze przedmioty i istoty to bardzo otwarta, pełna sekretów lokacja (dłużej poszukuje się tajnych wejść niż przechodzi samą grę, a jest ich tyle, że jesteśmy zmotywowani do odnalezienia wszystkich). Istnieje tu jednak coś, czego pragnie się bardziej niż zwiedzania i odkrywania kryjówek. Są to mianowicie karty kolekcjonerskie. W całej grze mamy ich aż 80 podzielonych na poszczególnie typy, m.in.: ,,Sławni Czarodzieje”, ,,Smoki” czy ,,Gobliny”.

 

Oczywiście, ,,Harry Potter i Więzień Azkabanu” do ideału nie należy, ale jak wiadomo, nawet najlepsze gry posiadają pewne uszczerbki. Najważniejsze, że w trakcie przygody z tym tytułem, nie napotkałem na żadne błędy w samym kodzie. Dlatego, choć minęło dziesięć lat, „Więzień Azkabanu” nadal stanowi lepszą rozrywkę niż niektóre teraźniejsze twory. Wędrówka w świecie magii trwa tylko około dziewięciu godzin, ale nie odczuwa się niedosytu. Dla tych, którzy nigdy nie zetknęli się z fenomenem Harry’ego (czy tzw. potteromanią) radzę przed instalacją z zaczarowanej płyty, przeczytać książkę lub przynajmniej obejrzeć jej ekranizację (dzięki czemu będzie zrozumiale i przejrzyście). Niełatwo wydać werdykt. Z jednej strony sentyment, z drugiej schematyczność. Na szczęście przeważa to pierwsze.

 

Ocena: 8/10 (z czystym sumieniem).

 

źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)

 

Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję