aragorn136 (6748 pkt)Strona WWW Autora1 068
1 384 min.
Recenzje filmów
aragorn136 (6748 pkt)
460 dni temu
2018-10-23 13:41:57
Najnowszy film Damiena Chazelle’a opowiada nie tyle o tym wyjątkowym wydarzeniu, co o postaci Armstronga – jego życiu, prześladujących demonach i determinacji w osiąganiu wymarzonego celu. I – co pewne wielu zaskoczy – nie jest to typowy hollywoodzki blockbuster, czy amerykańska laurka podlana patetycznym sosem. To nie „Apollo 13” Howarda. „Pierwszy człowiek” to przede wszystkim skromny, wręcz surowy dramat rodzinny, który tylko w kilku momentach przeistacza się w kosmiczny thriller. Dla reżysera zdecydowanie ważniejsza jest skala mikro. Wraz ze scenarzystą Joshem Singerem (zdobywcą Oscara za „Spotlight”) schodzi na ziemię i zdejmuje Armstronga z cokołu, przedstawiając go jako bohatera, nad którym zamiast flagi, powiewa smutek i chęć pełnego oddania się pracy – być może to jedyny sposób, aby spróbować pogodzić się z bólem po utracie małej córeczki.
Nie lubię Chazelle’a. Chłopak jest o dwa late młodszy ode mnie, a już ma na swoim koncie Oscara i Złoty Glob. A tak serio, to bardzo go podziwiam. Za talent, za to, jak współpracuje z aktorami, jak buduje napięcie i maluje emocje na twarzach kinomanów. Świetnym tego przykładem są jego dwa poprzednie, niemalże wybitne dzieła. Zarówno „Whiplash”, jak i „La La Land” były skrojone pod nagrody. I – co nie dziwi – zauroczyły krytyków oraz widzów (w tym moją skromną osobę). „Pierwszy człowiek” to pierwszy nie w pełni autorski film Damiena. Singer napisał scenariusz na podstawie książki Jamesa R. Hansena o tym samym tytule, a młody Chazelle wziął na swoje barki wiarygodne przedstawienie całości na dużym ekranie. I reżysersko ponownie zwyciężył. Ten trzeci obraz w jego dorobku nie opiera się w dużej mierze na muzyce – to prawda. Ale i tak jest połączony z tamtymi subiektywną perspektywą bohatera i dążeniem do spełnienia marzeń sporym kosztem.
Długi metraż nie jest wadą. Mimo że czasami dopowiada za wiele, to nie odczuwa się wrażenia, że ma zbędne sceny. Początek to taka cisza przed burzą. Ciemny ekran, chwila niepewności. Nie wiadomo co się wydarzy… Aż nagle z pustki wyłania się dźwięk, jest coraz głośniej, coraz bardziej niebezpiecznie. Film zaczyna się od prawdziwego trzęsienia ziemi. To Neil Armstrong testuje samolot najnowszej generacji. A później znów jest „cisza”. Dom. Rodzina. Pogrzeb. Awans w pracy. Testy. Przez okres kilku lat reżyser pokazuje nam te najważniejsze wycinki z życia bohatera. Widzowie oczekujący kina akcji parę razy spojrzą na zegarek, niecierpliwie oczekując (widowiskowego?) finału. A ci, którzy chcieli dobrze zagranego i co najmniej poprawnego, kameralnego dramatu obyczajowego będą z kolei usatysfakcjonowani.
Portretowany przez Ryana Goslinga Neil Armstrong to ostoja spokoju. Na pierwszy rzut oka wygląda na twardego kowboja, lecz w rzeczywistości jest skonfliktowanym wewnętrznie mężczyzną, ojcem i mężem. Człowiekiem, który nie lubi bezpośrednio okazywać emocji. Niełatwo z nim współżyć. O czym wie jego żona Janet. Kobieta dwoi i się troi, aby stać na straży domowego ogniska. Wychowuje dzieci. Panuje nad stresem i ciągłym zamartwianiem się o Neila. Czy powróci z kolejnej misji? Czy synowie nadal będą mieć ojca? Bardzo wymowna jest scena pożegnania przy stole tuż przed lotem na Księżyc, którą Neil traktuje prawie jak kolejną konferencję prasową – to jeden z najbardziej wzruszających momentów w filmie, gdzie wybrzmiewa charakter głównej postaci. Kreująca Panią Armstrong Claire Foy (serial „The Crown”) równie przekonująco wypada w scenie zbesztania pracowników NASA lub, kiedy pociesza załamaną sąsiadkę. To rola godna nominacji do Oscara! Kariera Foy od teraz ruszy do przodu z kosmiczną prędkością. Na drugim planie uwagę zwraca m.in. Jason Clarke. Jako Ed White, także astronauta, próbuje – co jest trudne – wspomóc kumpla w wyjściu z żałoby, choćby zwykłą rozmową. Z kolei Neil nie daje po sobie poznać, że zazdrości Edowi w jego zawodowych sukcesach. W relacji obu panów nie brakuje chemii, a kiedy dojdzie do tragedii, tytułowy bohater jeszcze bardziej będzie zdeterminowany do stuprocentowego wykonania założonego planu. Kamera podąża za nim co krok. Jest blisko twarzy. Zagląda w oczy, ukazuje grymasy. Są takie chwile, gdy ta intymność postaci z widzem pozwala niemal na podróż w głąb duszy, przełamując bijący z ekranu chłód.
„Pierwszy człowiek” nie jest dramatyczną petardą. Nie powoduje, że niektórym co kilkanaście minut lecą łzy, a innych skręca od nadmiaru patosu. Nie jest też polityczną agitką. Zamiast rywalizacji między mocarstwami, przybliża tę między kolegami z pracy. To nie ten typ filmu, gdzie stawką jest ratowanie świata, a prezydenci zagrzewają do walki podniosłymi przemówieniami. To oryginalna produkcja skierowana bardziej do koneserów niż zjadaczy popcornu. Tak. Przedstawia pracowników NASA niczym dorosłych chłopców bawiących się zabawkami i ludzkim życiem. I mało czasu ekranowego przeznacza na rozbudowanie kilku postaci, chociażby Buzza Aldrina czy Michaela Collinsa – towarzyszy Armstronga w wyprawie na Księżyc. I nie. Nie przekona zwolenników teorii spiskowych, wierzących w sfingowanie misji Apollo 11. Ci nadal będą utwierdzeni w słuszności swoich poglądów.
Lecz reżyser, podobnie jak Armstrong, osiąga swój cel. Rozedrgana kamera z ręki zbliżona na detale, ziarnisty filtr i oświetlenie sprawiają, że obraz w wymiarze makro ma znamiona dokumentu i przypomina dzieła kręcone w latach 70. XX wieku. Największe wrażenie robi dźwięk. Kiedy widz wchodzi do „nowoczesnego” kokpitu statku wraz z astronautami i słyszy te wszystkie tarcia blachy o blachę, pikanie przyrządów i popękane śruby, faktycznie może się przestraszyć! A sceny w kosmosie? Jedna (dokowanie) wygląda niczym… taniec kochanków. A te kulminacyjne, realistyczne sekwencje, czyli lądowanie na księżycu przejdą do historii kina. To już zupełny „odlot”. Cechuje je kontrast. Z jednej strony wyciszone, z drugiej mocarne i widowiskowe. Raz będziecie siedzieć spokojnie bez żadnego ruchu, a za chwilę trzymać kurczowo fotela, aby z niego nie wypaść. Towarzysząca im kompozycja Justina Hurwitza („La La Land”) podobnie jak ta z „Odysei Kosmicznej 2001” wpasowuje się tu idealnie i nie wyobrażam sobie, aby mógł ją zastąpić jakiś inny utwór. Zresztą czapki z głów za cały soundtrack – uderzający zarówno w liryczne nuty, jak i potężniejsze tony (do przesłuchania w zaciszu domowym).
„Pierwszy człowiek” chwyta za serce, gdy kamera skierowana jest na Neila, stojącego samotnie na powierzchni Srebrnego Globu, a w tle widać naszą malutką planetę. Symbolika tej sceny i jej piękno uświadamiają, jak samotni jesteśmy w bezkresnym kosmosie i jak wiele musimy pokonać przeszkód, aby stać się spełnionym i wreszcie szczęśliwym człowiekiem.
Ocena: 8,5/10
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Mogą Cię zainteresować odpowiedzi na te pytania lub zagadnienia:
Galeria zdjęć - "Pierwszy człowiek" – Tu Baza Spokoju. "Orzeł" wylądował
Więcej artykułów od autora aragorn136
Gasną światła na sali kinowej. Jeszcze czuję się bezpiecznie. Pierwsze sekundy „1917” nie zapowiadają, z czym faktycznie będę mieć do czynienia. Jest dziwnie spokojnie, choć groza wisi w powietrzu. Mijają kolejne minuty i myślę: tak, to porządnie zrealizowany film. Po nocnych scenach i finałowej sekwencji boję się poruszyć, po twarzy spływa łza, fotel „zamienia się” w
Polskie seriale gatunkowe są coraz lepsze. Odważne stwierdzenie? Tak. Ale to żaden fake news, to prawda. Niechaj tego przykładem będzie niedawny „Ślepnąc od świateł”, „Rojst”, czy pierwszy sezon (kolejny podobno już nie tym samym poziomie) „Belfra”. „Wataha” od HBO także należy do grupy tych sprawnie nakręconych i intrygujących produkcji. Mająca własny europejski stem
16 grudnia 2019 roku pojawiła się na polskim rynku muzycznym płyta, na której co prawda nie usłyszycie żadnego wokalu, ale za to otrzymacie kawał wyrazistej instrumentalnej muzyki. Muzyki która łączy w sobie jazz i progresywny rock. I która zabierze Was w rejony nasilone przedziwną, pozytywną aurą, gdzieś do innego, energetycznego wymiaru. Oto „Holograms” zespołu The
Po seansie ostatniego epizodu nowej trylogii „Star Wars” moja wiara w moc została zachwiana. Nie spodziewałem się tak średniego, momentami słabego filmu, ze zbyt szybkim tempem i zaskakującymi (w złym znaczeniu) rozwiązaniami fabularnymi. Ale na szczęście Disney nie jest aż takim potworem, na jakiego może wyglądać. I nie jest też mordercą zarzynającym swoje dzieci. Ni
Był rok 2012, kiedy zdobyli drugie miejsce w finale czwartej edycji „Must Be the Music. Tylko Muzyka”. Mowa o Hanysach tworzących zespół Oberschlesien. Panowie na czele z założycielem i perkusistą Marcelem Różanką oraz ówczesnym wokalistą Michałem Stawiński rozwalili polsatowską scenę. I udowodnili, że można w w nietuzinkowy sposób łączyć ciężkie brzmienia industrial
Polecamy podobne artykuły
Księżyc od lat jako astronomiczny obiekt fascynuje zarówno badaczy, jak i laików, miłośników kosmosu. Zresztą na łamach Altao.pl było już opublikowanych kilka intrygujących artykułów poświęconych temu naturalnemu ziemskiemu satelicie. 14 listopada z kolei byliśmy świadkami największej pełni od połowy XX wieku (dokładniej 1948 roku), czyli tzw. Superpełni. Kolejne podo
W poprzednim artykule na temat Księżyca wykazałem, że Srebrny Glob jest wyrafinowaną, pozaziemską konstrukcją zbudowaną przez istoty z innego świata. Tym razem, zamierzam przyjrzeć się wpływowi Księżyca na ludzi i zwierzęta.
Myśl, że Księżyc nie jest naturalnym satelitą ziemskim może wydaje się być kompletną bzdurą. Kiedy jednak dokładnie przyjrzymy się faktom na temat „Srebrnego globu”, nasze poglądy ulegną radykalnej zmianie.
Czy wysłaliśmy człowieka na Księżyc w 1969 roku? Czy była to tylko sprytna gra amerykańskich instytucji?
Strefa 51 to ogromy obszar, na którym znajduje się najbardziej strzeżona baza wojskowa na terenie USA. Nie jest zaznaczony na żadnej mapie. Ale z powietrza jest doskonale widoczny. Czy rząd coś tam ukrywa? Obcych? Wraki UFO?
Wysłane w latach 1972, 1973 i 1977 sondy kosmiczne Voyager 1 i 2 oraz Pioneer 10 i 11 przekraczają kres naszego Układu Słonecznego. Voyager 1 i 2 nadal działają i wysyłają sygnały na Ziemię.
W gąszczu wielu informacji i obserwacji UFO istnieją takie, których racjonalnie wytłumaczyć się nie da. Szczególnie, gdy wiążę się to z jego lądowaniem i bliskim spotkaniu ludzi z kosmitami. Zaskakujące jest, że także w Polsce nie brakuje takich wydarzeń.
Rozpoczynamy cykl artykułów mających odpowiedzieć na pytanie czy jesteśmy sami w tym obszernym Wszechświecie. „Gdybyśmy byli sami we Wszechświecie, byłoby to ogromne marnotrawstwo przestrzeni”- Carl Sagan. Część pierwsza.
Jest ranek. Środek lasu. Młody mężczyzna siedzi pod drzewem z opuszczoną głową. Nie ma na sobie ubrania. Jego ciało pokrywa zaschnięta krew. Obok leżą kości sarny. Nie wie, co się stało. Nie pamięta, że o północy, przy pełni księżyca, zamienił się w wilka.
Człowiek od zawsze interesował się gwiazdami. Patrzył w niebo oglądając najróżniejsze obiekty. Szybko zauważyliśmy, że gołym okiem nie damy rady odpowiedzieć sobie na kluczowe pytania - silentium uniwersi czy jesteśmy sami we Wszechświecie? - część druga.
15 sierpnia 1977 roku Jerry R Ehman za pomocą radioteleskopu The Big Ear Uniwersytetu Stanowego Ohio w USA odebrał tajemniczy sygnał mający pochodzenie spoza naszego Układu Słonecznego. Trwał 72 sekundy i miał charakter modulowany. Czy pochodził od obcych cywilizacji?
Czy wierzycie w życie po śmierci? Każdy z nas chciałby znać odpowiedź na pytanie co będzie z nami po śmierci. Przedstawimy kilka interesujących dowodów ludzi, którzy przeżyli stan śmierci klinicznej trwającej nawet 3 dni, po czym wrócili i mogą opisać to co widzieli.
Od ponad 50 lat zjawisko UFO jest spotykane codziennie. Raporty naocznych świadków nie dają dowodów na istnienie obcych. Czym zatem jest UFO?
Jedne nastolatki uwielbiają dyskoteki, inne zakupy i przesiadywanie przed lustrem, a jeszcze inne całe dnie spędzałyby na oglądaniu romantycznych komedii. Tymczasem pochodząca z Włocławka Justyna Aftańską kocha książki. Co więcej, sama napisała i wydała powieść fantasy pt. „Wilczy Kult. Sanktuarium”, a niedawno ukończyła jej drugi tom. Czyżby następczyni Christophera
Wydaje się, że likantropia to temat już tak bardzo przez świat kina i literatury wyeksploatowany, że nie da się nic więcej ciekawego o tym opowiedzieć. Ostatnio wilkołaki walczyły i kochały, choćby w sadze „Zmierzch” Stephenie Meyer czy straszyły w filmowym uniwersum „Underworld”. Mimo to nadal, jak udowadnia nastoletnia Joseline K. Aftanska (właśc. Justyna Aftańska),
Jak nakręcić mocny i ambitny sensacyjny dramat w stylu Michaela Manna? Kanadyjczyk Denis Villeneuve (twórca „Labiryntu”) wie i potrafi to zrobić jak mało kto. W filmie pt. „Sicario” (w języku hiszpańskim słowo to oznacza płatnego mordercę) namacalnie ukazuje duszny, gęsty i mroczny klimat i dawkuje napięcie w taki sposób, że czułem się, jakby przez dwie godziny seansu
Moje oczekiwania względem kolejnego filmu genialnego reżysera Denisa Villeneuve’a, twórcy szokującego i pełnego napięcia „Sicario” oraz mrocznego i klimatycznego „Labiryntu”, były naprawdę wysokie. Apetyt wzmógł mi ponadto fakt, iż twórca postanowił wziąć na swój warsztat produkcję z gatunku science fiction, który po prostu ubóstwiam. Zatem do kina udałem się pełen na
Profesor Andrzej Prószyński swoją karierę zawodową związał z nauką. W latach 2012-2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Techniki na Uniwersytecie im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Jego wielką pasją jest kosmos oraz poszukiwanie śladów obcych cywilizacji pozostawionych na innych planetach Układu Słonecznego – przede wszystkim na Marsie. Swoimi
W listopadzie 2016 roku na ekrany kin zawitali przedstawiciele pozaziemskiej cywilizacji w filmie „Nowy początek” (oryg. „Arrival”). To, w jaki sposób pokazał wizytę Obcych na Ziemi reżyser Denis Villeneuve zachwyciło wielu widzów i krytyków. A wydawać się mogło, że kolejny obraz o kontakcie z kosmitami nie wniesie do filmowego świata niczego nowego. A jednak się udał
W „Nowym początku” sprawił, że bliskie spotkanie z kosmitami było jednocześnie mistyczne i przerażające, a w „Sicario” wejście do świata narkotykowego kartelu przekroczeniem piekielnych wrót. Z kolei w „Teorii wszystkiego” odmalował życie sparaliżowanego fizyka Stephena Hawkinga w optymistycznych barwach. W „Blade Runner 2049” w ostatniej chwili zastąpił go Hans Zimme
Już 27 lipca Ziemianie będą świadkami najważniejszego wydarzenia astronomicznego roku 2018 – najdłuższego (co warto podkreślić) całkowitego zaćmienia Księżyca. Kolejne tak długie zjawisko nastąpi dopiero w 2123 roku, więc warto go nie przegapić!
Teraz czytane artykuły
„Zdecydowaliśmy się w ciągu nadchodzących dziesięciu lat polecieć na Księżyc i dokonać innych rzeczy nie dlatego, że są łatwe, ale właśnie dlatego, że są trudne, a przez to zmuszą nas do lepszej organizacji i wykorzystania wszystkich naszych umiejętności” – przekonywał obywateli na początku lat 60. John F. Kennedy. I miał rację. Amerykanie dotarli na księżyc 20 lipca
Budka Suflera ma w swoim repertuarze szlagiery, która znają wszyscy Polacy. To zespół legenda. Istnieją na rynku muzycznym od lat 70. XX wieku. Na początku 2014 roku zelektryzowali i zasmucili wiadomością o zakończeniu estradowej kariery i przejściu na zasłużoną emeryturę.
W jednym z fragmentów książki pt. „Zatajona Prawda”, a konkretniej w przytoczonym tam cytacie możemy odnaleźć następującą myśl: „Jesteśmy siłą życiową wszechświata z dwoma poznawczymi umysłami. W każdej chwili możemy wybierać, kim i jak chcemy być”. Tak, drodzy czytelnicy, to dotyczy Was wszystkich, choć nie wszyscy będziecie debiutem literackim Łukasz Kulaka zachwyce
Kabaret Skeczów Męczących nie męczy. Od 2003 rozbawia kielecką i polską publiczność. Stworzona przez nich postać Jadwigi Paździerz (wciela się w nią niezrównany Jarosław Sadza alias Jarek) bez problemu może stawać w szranki z Żanetką z Neo-Nówki. Panowie lubują się też w parodiach. Pamiętacie ich słynną wersję polskiego Netflixa, czyli Polflix? Niedawno, bo 30 grudnia
„Resident Evil 2” to nie jest gra – to pojęcie. Pojęcie, które zostało stworzone w 1998 roku przez Shinji Mikamiego i Capcom. W owym pojęciu zawarto najczystszą genetycznie odpowiedź na pytania o gatunek survival horror w wirtualnej rozrywce.
FEST MAKABRA to ogólnopolski przegląd horrorów, prezentujący najciekawsze i najoryginalniejsze dokonania światowego kina grozy ostatniego sezonu. W programie wydarzenia znajdują się mrożące krew w żyłach filmy z różnych stron świata, w zdecydowanej większości pokazywane w Polsce premierowo.
Grupa badawcza studiująca DNA człowieka sprzed prawie 8 tysięcy lat żyjącego na terenie wschodniej Rosji odkryła, że dwie kobiety były spokrewnione ze współczesnymi ludźmi zamieszkującymi daleki i zimny obszar dzisiejszej Azji.
Jeśli chodzi u budowanie napięcia i trzymanie widza na krawędzi fotela, to Christopher Nolan jest człowiekiem na właściwym miejscu. Wizjoner, eksperymentator – te określenia nie są na wyrost. Niemal żaden gatunek i żadna opowieść nie stanowi dla niego problemu. W najnowszej „Dunkierce” twórca doskonałego „Mrocznego Rycerza” pierwszy raz mierzy się z kinem wojennym i p
W związku z premierą filmu pt. „Za niebieskimi drzwiami” (recenzję znajdziecie na portalu) warto przypomnieć inne rodzime tytuły fantasy przeznaczone dla naszych milusińskich, zarówno tych najmłodszych, jak i kilkunastoletnich. Tym samym udowodnimy, że Polacy też potrafili i potrafią robić filmy, które może nie mają idealnych efektów specjalnych, ale nadrabiają ciekaw
W roku 2018 na ekranach kin lub na platformie Netflix zagościły różnogatunkowe filmy. Wśród nich swoje premiery miały zarówno paździerze (patrz polskie komedie romantyczne), jak i obrazy, które przejdą do historii, zyskując szlachetne miano klasyka. Postanowiliśmy wybrać 10 najlepszych emocjonalnych pełnometrażowych produkcji. Nie było to proste, zważywszy na to, że t
Kiedy mistrz aktorstwa i legenda kina dostaje pierwszą tak prestiżową nagrodę jaką jest Złota Malina to, cytując klasyka, wiedz, że coś się dzieje! Ale kto by się przejmował taką wpadką. Zapewne nie boski Al.
Zachęcony przez kolegę, wreszcie odważyłem się i nadrobiłem zaległości. Otóż po raz pierwszy wziąłem w drżące dłonie najnowsze wydanie kultowej rosyjskiej powieści „Metro 2033”. Książka to wyjątkowo obszerna (niemal 600 stron!). Opowiadająca ponurą historię, przez którą wrażliwszy czytelnik może w najgorszym wypadku wpaść w sidła wielomiesięcznej depresji, a w najleps
Kiedyś chciała pisać romantyczne powieści. Życie potoczyło się inaczej. Została pierwszoligową gwiazdą - jedną z lepiej opłacanych.
Ruszyły przygotowania do pierwszej edycji Biegu Cichociemnych im. Por. Eugeniusza Chylińskiego „Freza”, który odbędzie się 26 maja w Raciborzu. Wydarzenie będzie mieć charakter biegu przeszkodowego.
Niełatwo ogłosić całemu światu (czyt. bliskiemu otoczeniu), że jesteś innej orientacji. Szczególnie, gdy masz 17 lat i chodzisz do szkoły średniej, gdzie stanowisz obiekt westchnień rówieśniczek. Taki problem ma tytułowy bohater filmu pt. „Twój Simon”. Chłopiec czeka na odpowiedni moment, aby wreszcie zdobyć się na coming out. Ale nie wszystko idzie po jego myśli…
8 stycznia 2020 roku odbyła się na YouTubie premiera utworu, który może wzruszyć do łez. „Nie zastąpi Ciebie nikt” – to jego tytuł. Jan Paweł II – to jego bohater. Pieśń jest hołdem dla polskiego papieża i powstała z inicjatywy Instytutu Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie. Nagrana z okazji setnej rocznicy urodzin Karola Wojtyły, stanowi wspólne dzi
Maria z Nazaretu nie rządzi światem. Trzeba się modlić: módl się za nami , nie zmiłuj się. Prośba skierowana do kogoś, aby się pomodlił za mnie, jest naturalnym odruchem religijnym, dlatego Matka Jezusa w niebie ma o wiele większe możliwości takiej modlitwy wstawienniczej, gdyż jest najbliżej Boga. Dziś, z okazji Światowego Dnia Chorych, o Maryi, którą nazywa się Uzdr
To bardzo szybkie i proste w wykonaniu, szczególnie popularne na Kujawach danie, które może przygotować każdy (nawet nie posiadający talentu kulinarnego). Zapewne niektórym kojarzy się ze smakiem z dzieciństwa, kiedy to nasze kochane babcie częstowały nas tymi lekkimi i puszystymi placuszkami.
Nowości
Gasną światła na sali kinowej. Jeszcze czuję się bezpiecznie. Pierwsze sekundy „1917” nie zapowiadają, z czym faktycznie będę mieć do czynienia. Jest dziwnie spokojnie, choć groza wisi w powietrzu. Mijają kolejne minuty i myślę: tak, to porządnie zrealizowany film. Po nocnych scenach i finałowej sekwencji boję się poruszyć, po twarzy spływa łza, fotel „zamienia się” w
Kabaret Skeczów Męczących nie męczy. Od 2003 rozbawia kielecką i polską publiczność. Stworzona przez nich postać Jadwigi Paździerz (wciela się w nią niezrównany Jarosław Sadza alias Jarek) bez problemu może stawać w szranki z Żanetką z Neo-Nówki. Panowie lubują się też w parodiach. Pamiętacie ich słynną wersję polskiego Netflixa, czyli Polflix? Niedawno, bo 30 grudnia
XX wiek, roku 1972. Pani profesor Anne Kilmer z Uniwersytetu Kalifornijskiego, pełniąca również funkcję kuratora Muzeum Antropologii w Berkeley, jest szczęśliwa. Właśnie udaje się jej sfinalizować trwające 15 lat badania: rozszyfrować jeden z najstarszych znanych fragmentów notacji muzycznej na świecie, który znajdował się na jednej z 20 tys glinianych tablic wykopany
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Są takie dwa piękne dni w roku, o których nie tyle warto, co trzeba pamiętać. Mowa o 21 i 22 stycznia. Wtedy swoje święto obchodzą polskie babcie i dziadkowie, którzy są równie ważni, jak rodzice. Wychowują nas od najmłodszych lat oraz przekazują niezbędną wiedzę, rozpieszczają i czytają bajki, przytulają i kochają bezgraniczną miłością. Oddajmy im więc należny hołd,
Geraltem z Rivii, zapytacie? Niemożliwe, wszak on bohaterem fikcyjnym jest, pomyślicie. Ano prawda to. Czyżby zatem jakowyś z dwóch odtwórców roli Rzeźnika z Blaviken chwilę na pogawędkę znalazł? Nie. Z kimś innym my w karczmie byli, mód i wino pili. Z kimś, kto wiedźmiński świat od podszewki zna i dobrze wie, że „zło to zło, mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno
Artykuły z tej samej kategorii
Gasną światła na sali kinowej. Jeszcze czuję się bezpiecznie. Pierwsze sekundy „1917” nie zapowiadają, z czym faktycznie będę mieć do czynienia. Jest dziwnie spokojnie, choć groza wisi w powietrzu. Mijają kolejne minuty i myślę: tak, to porządnie zrealizowany film. Po nocnych scenach i finałowej sekwencji boję się poruszyć, po twarzy spływa łza, fotel „zamienia się” w
Zdecydowanie najważniejsza polska premiera stycznia już za nami. Mowa tu oczywiście o filmie „Psy 3. W Imię zasad” Władysława Pasikowskiego. Koniec trylogii, która swój początek miała w pierwszej połowie lat 90. XX wieku, zdobył bardzo skrajne recenzje. Wielu krytyków oceniło kontynuację legendy jako totalną szmirę, są też tacy, dla których to bardzo porządne kino sen
Taika Waititi pojawił się w moim filmowym życiu niespodziewanie. Za sprawą trzeciej części przygód boga piorunów i późniejszego fana Fortnite’a – Thora. Reżyser uczynił z tej wg mnie słabo zapowiadającej się kontynuacji dwóch średnich filmów – interesujące i wciągające widowiska. Nie zabrakło również niezwykle dużej dawki śmiechu. Dzięki tym zabiegom „Thor: Ragnarok”
Kino grozy w ostatnich latach może być kojarzone na dwa sposoby. Pierwszymi z nich są filmy komercyjne, nastawione wyłącznie na zysk, często kiczowate („Zakonnica”, „Annabelle: Narodziny zła”). Jednak na szczęście na scenie mamy graczy świetnych, którzy już od jakiegoś czasu darzą nas swoimi wybitnymi horrorami. Mowa tu o Arim Asterze („Dziedzictwo. Hereditary”, „Mids
Netflix szaleje, jeśli chodzi o końcówkę 2019 roku. W listopadzie dostaliśmy „Irlandczyka”, fenomenalną gangsterską opowieść Martina Scorsese. Na początku grudnia natomiast w pakiecie platformy znalazł się dramat o rozwodzącej się parze, czyli „Historia małżeńska”, który również został świetnie odebrany. A 20 grudnia na Netflixie swoje premiery miały także dwie bardzo
Pliki cookie pomagają nam technicznie prowadzić portal Altao.pl. Korzystając z portalu, zgadzasz się na użycie plików cookie. Pliki cookie są wykorzystywane tylko do działań techniczno-administracyjnych i nie przekazują danych osobowych oraz informacji z tej strony osobom trzecim. Wszystkie artykuły wraz ze zdjęciami i materiałami dostępnymi na portalu są własnością użytkowników. Administrator i właściciel portalu nie ponosi odpowiedzialności za tresci prezentowane przez autorów artykułów. Dodając artykuł, zgadzasz się z regulaminem portalu oraz ponosisz odpowiedzialność za wszystkie materiały umieszczone przez Ciebie na stronie altao.pl. Szczegóły dostępne w regulaminie portalu.
© 2020 altao.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
0.425