Dlaczego owa planeta jest położona aż tak daleko? Otóż prawdopodobnie w początkach „życia” Układu Słonecznego, tj. około 4,5 miliarda lat temu „wyskoczyła”, oddaliła się od miejsca, gdzie Słońce tworzyło „swoje dzieci” (czyt. planety) i zamieszkała na nowym obszarze, czyli eliptycznej orbicie.

 

Pierwsze wzmianki i hipotezy o tejże planecie pojawiały się już w XIX wieku, a konkretniej w roku 1821. Niejaki Alexis Bouvard – astronom pochodzący z Francji opracował tablice astronomiczne, które zawierały dokładne wyznaczenie orbity Urana, którego to – przypomnijmy – odkryto 40 lat wcześniej. Podczas swoich badań doszedł jednak do pewnej konkluzji. Jego obserwacje nie były tożsame z obliczeniami, więc uznał, że coś zakłóca ruch Urana, a tym czymś może być jakieś nieznane jeszcze ciało niebieskie. Jak się później okazało, tym globem był po prostu Neptun – kolejna odkryta planeta. Przynajmniej tak się zdawało, dopóki nie stwierdzono, że i jej ruch był zaburzony.

 

W poszukiwaniu zaginionej Planety X

 

Wkrótce rozpoczęły się poszukiwania. Nauka i astronomia mieszała się ze światem tajemnic i fascynujących teorii (planeta Nibiru, skąd przybywali starożytni astronauci). Nazwę Planeta X wymyślił Percival Lowell – amerykański matematyk, przedsiębiorca, a zarazem astronom-amator. Po nim znaleźli się następni badacze przekonani o istnieniu tegoż globu. Wśród nich był Clyde Tombaugh, który w 1930 roku odkrył Plutona – dziś uznawanego za prawie kulisty obiekt, którego trudno określić mianem planety.

 

W późniejszych latach, gdy technika znacznie poszła do przodu, a w kosmos wysyłano sondy m.in. Voyager, możliwość badań zwiększyła się, dając skuteczniejsze metody. Wówczas uznano, że Planety X nie ma.

 

A dziś, cóż, ponownie świat naukowy staje na głowie. Dawniej głoszone tezy zdają się mieć potwierdzenie. Konstantin Batygin i Michael Brown – dwóch badaczy z California Institute of Technology (Caltech) w Pasadenie jest pewnych, że Planeta 9 (niegdyś X) okrąża Słońce na rubieżach Układu Słonecznego (na orbicie oddalonej od Słońca 20 razy bardziej niż Neptun). Mało tego, szacują, że jej masa wynosi około 10 razy więcej niż masa Ziemi, a na pełne okrążenie Słońca Planeta 9 potrzebuje od 10 do 20 tysięcy lat! Swoje badania opisali w „The Astronomical Journal”.

 

Oczywiście ci astronomowie nie widzieli jej na własne oczy. To inne badania przyczyniły się do tego, że wpadli na ślad Planety 9. Są obiekty w tzw. Pasie Kuipera (obszar Układu Słonecznego za orbitą Neptuna) posiadające orbity wskazujące w tym samym kierunku. Batygin i Brown dokonali wielu obliczeń i symulacji. Zmęczeni, ale i szczęśliwi, ostatecznie doszli do wniosku, iż to właśnie owa planeta i jej grawitacja wpływają na kształt tychże obiektów.

 

Orbita Planety 9 (źródło: screenshot/youtube.com/NibiruToday)

 

Sama orbita dziewiątej planety Układu Słonecznego jest dość nienaturalnie wydłużona. Jednak to nie przeszkadza, aby można ją było w najbliższej przyszłości odszukać przez teleskop. Czy zrobi to ta dwójka, czy dokonają inni, czas pokaże. Ale kiedy to się stanie i poznamy w miarę dokładną lokację od tak dawna poszukiwanego, legendarnego, owianego tajemnicą ciała niebieskiego, wszystkie podręczniki do fizyki i astronomii zostaną poprawione. Jeszcze większa sensacja będzie, gdy okaże się, że jest tam życie, choć sam podchodzę to tego sceptycznie i są to raczej płonne nadzieje.

 

A co Wy sądzicie na temat Planety X, obecnie znanej jako Planeta 9?

 

Tu znajdziecie ciekawy wywiad z jednym z astronomów, pochodzącym z Rosji Batyginem:

http://pl.sputniknews.com/swiat/20160121/1895026/planeta-9-kosmos-uklad-sloneczny.html