Tak. Na Gliese 12b prawdopodobnie można zamieszkać (!). To egzoplaneta. Trochę mniejsza od Ziemi, ale większa od Wenus. W czym tkwi jej wyjątkowość? Astronomowie z obserwatoriów CHEOPS i TESS po natrafieniu na kuzynkę Ziemi byli zachwycenie. Tak o niej napisali na łamach „Monthly Notices of The Royal Astronomical Society”: Donosimy o odkryciu Gliese 12 b, najbliższej tranzytującej planety wielkości Ziemi o umiarkowanym klimacie (…) potwierdzamy, że Gliese 12 b jest planetą o okresie orbitalnym 12,76144 ± 0,00006 d i promieniu 1,0 ± 0,1 R⊕, co daje temperaturę równowagi ∼315 K.
Krótko i prosto mówiąc, jej promień jest niemal identyczny jak naszej kosmicznej ojczyzny, a do swej macierzystej gwiazdy ma tyle, co Ziemia do Słońca. A to pozwala właśnie na umiarkowany klimat, który z kolei przyczynia się do rozwojowi życia…
Planeta pozasłoneczna – bohaterka niniejszego tekstu narodziła się w strefie Złotowłosej, zwanej naukowo ekosferą. To obszar wokół danej gwiazdy sprawiający, że orbitująca w nim planeta nigdy nie jest rozgrzana do tzw. granicznych temperatur. Co więcej, dający szansę na to, aby pojawiła się w takim świecie woda w stanie ciekłym. W naszym Układzie Słonecznym tylko trzy z planet znajdują się w ekosferze. Są to: Ziemia, Mars oraz Wenus. Niestety, życie powstało tylko u nas.
Gliese 12b okrąża własną gwiazdę jeden raz na 12,8 dnia. Dla porównania Mars potrzebuje na to 88 dni, a jasne jest, jak wygląda rzeczywistość na tej słynnej Czerwonej Planecie – nieprzyjazna bardzo. Czyli naukowcy się pomylili, określając Gliese 12b „drugą Ziemią”? Niekoniecznie, gdyż gwiazda w tamtejszym planetarnym układzie to czerwony karzeł (chłodniejszy i jednocześnie ciemniejszy, o niskiej aktywności rozbłyskowej). Z tego więc wynika, że warunki do zamieszkania są sprzyjające – nie jest za gorąco, ani za zimno. Pod znakiem zapytania stoi natomiast skład atmosfery, a to też ważny czynnik. Jeden z głównych astrofizyków – Shishir Dholakia stwierdził, że ta Gliese stanowi najlepszy cel do dokładnego zbadania pod tym kątem. Ale już jest przekonany, że to nie Wenus 2.0, a Ziemia 2.0. Dlaczego? Bo nie ma szans, aby atmosfera była równie dusząca i gęsta, co na sto procent ma udowodnić Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST).
Wcześniej odkryto inne egzoplanety, którym nadano imię Gliese (szkło w języku luksemburskim). Ale tylko mniejsza część to światy skaliste. Reszta z 5600 planet spoza naszego układu to albo gazowe olbrzymy podobne do Jowisza, albo tzw. super-ziemie. Warto zatem „prześwietlać” tylko te o masie zbliżonej do Ziemi.
Jak natrafiono na Gliese 12b? W momencie szczegółowego przeszukiwania danych nadesłanych ze wspomnianego już obserwatorium kosmicznego TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite). Analiza potwierdziła rewelacje – jest to egzoplaneta z szacowaną, średnią temperaturą powierzchni o wartości 42 stopni Celsjusza (na Ziemi ta wartość wynosi 15 stopni). Oczywiście nie jest położona tak blisko jak słynna Proxima-b w układzie Proxima Centauri (raptem 4,24 toku świetlnego, czyli 40 bln km) i lot w jej kierunku jest nierealny, lecz mimo to warto się jej ciągle przyglądać, bo jest bardziej ekscytująca. Być może to właśnie tam kryją się „zielone ludziki”.
źródło: www.nasa.gov, https://academic.oup.com/mnras/article/531/1/1276/7679807
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
