Srebrny Glob zaskakuje. Szczególnie ludzi, dla których wszystko, co się dzieje na niebie i wyżej w kosmosie jest zbyt skomplikowane i wolą twardo stąpać po ziemi. O tym, że są fazy Księżyca i zjawisko pełni słyszeli chyba wszyscy. Przypomnę tylko, iż pełnią nazywamy fazę występującą wtedy, kiedy ziemski satelita znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Czym natomiast jest tzw. Superpełnia?
Wielka pełnia bądź Superpełnia (też Supermoon; definicję ułożył 35 lat temu astrolog Richard Nolle) brzmi niezwykle mistycznie, magicznie i epicko. Fakt. Jednak aby najprościej o niej opowiedzieć czytelnikom, należy przestać bujać w obłokach i posłużyć się wiedzą znaną z astronomii. To inaczej pełnia Księżyca, który jest w perygeum, czyli punkcie orbity okołoziemskiej położonym najbliżej naszej planety i wówczas najmocniej świeci światłem odbitym.
W 2016 roku owo zjawisko odbywa się trzy razy. Najpierw miało miejsce w połowie października, następnie w połowie listopada, a ostatnie przypadnie na 13 grudnia. Ale właśnie to z 14 listopada, a dokładniej z 14 na 15 listopada, było zdecydowanie największe! Księżyc był wtedy o 14 procent większy (gołym okiem raczej niezauważalne) i aż o 30 procent jaśniejszy. Znajdował się bowiem w odległości 356 536 km do Ziemi, czyli około kilkudziesieciu tysięcy km bliżej niż zwykle.
Porównanie Księżyca z Superksiężycem (źródło: wikimedia.org)
Księżyc, wschodząc i wisząc nad horyzontem i tak wydaje się być duży i pomarańczowy, niekoniecznie podczas Superpełni. Jednak to tylko złudzenie optyczne. Podobno, jak wykazali japońscy badacze, wyróżnieni nagrodą Antynobla, kiedy na ziemskiego satelitę spojrzeć z głową między kolanami, to okaże się w rzeczywistości mniejszy niż w nocy (musimy doliczyć jeszcze promień Ziemi). Należy pamiętać, że jego orbita nie jest okrągła, a eliptyczna. I to właśnie powoduje, iż perygeum znajduje się niemal o 50 tysięcy km bliżej Ziemi niż apogeum (punkt orbity najbardziej odległy). Księżyc stanie się Superksiężycem, gdy będzie on w tzw. perygeum syzygijnym swojej orbity – Księżyc, Ziemia i Słońce ustawią się w jednej linii.
Kolejny taki fenomen będziemy mieli szansę oglądać dopiero w 2034 roku. Niestety w Polsce niebo, szczególnie w centrum nie było czyste, często Księżyc zasłaniały chmury, dlatego miłośnicy astronomii musieli być bardzo cierpliwi. Szczęściarze ci, którzy w godzinach popołudniowych (16.30 i później) lub wieczornych uchwycili go w obiektywie.
Czy Superksiężyc spowodował potężne anomalie i katastrofy? Nie i tym samym nie sprawdziły się apokaliptyczne wizje pesymistów. Nie odnotowano też ataków wilkołaków… Jedynie niektórzy mogli mieć problemy ze snem i być nieco bardziej rozdrażnieni.
Obserwacje w Hiszpanii:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Obserwacje w Azji:
źródło: YouTube.com (Standardowa licencja)
Na koniec kierujemy wielką prośbę do naszych czytelników i zainteresowanych tematem internautów. Podzielcie się swoimi wrażeniami z obserwacji tego zjawiska. A może ktoś z Was wykonał wyraźne, ciekawe zdjęcia, które chciałby pokazać innym. Jeśli tak, to prześlijcie je na adres: kultura@altao.pl, podając swój nick lub imię i nazwisko (autora fotografii). Z góry serdecznie dziękujemy!
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą Altao.pl. Kup licencję
Galeria zdjęć - Pełnia Superksiężyca – niezwykłe zjawisko
