Znaczenie

 

Powodów takiego postępowania było według mnie co najmniej kilka. Po pierwsze, w grę wchodziły cykle natury, które zbiegały się w czasie z charakterystycznymi wydarzeniami na niebie, np. w starożytnym Egipcie wylewy Nilu zbiegały się z  horyzontalnym wschodem Syriusza. Syriusz wyznaczał również w starożytnym Egipcie początek nowego roku.

 

Po drugie, powinniśmy wiedzieć, że w świat starożytny ingerowały istoty pozaziemskie, co miało swoje odzwierciedlenie na Ziemi. Ustawienie względem konstelacji spełniało trzy ważne funkcje. Pierwszą z  nich było upamiętnienie ważnych dla danej cywilizacji wydarzeń (dat) z przeszłości.

 

Kolejna kwestia dotyczy przesłania, jakie chcieli nam przekazać gwiezdni przybysze. W tym wypadku związek budowli i gwiazd będzie stanowić informacje dla ludzi, z jakich rejonów kosmosu pochodzą odwiedzający nas goście.

 

Kompleks piramid w Gizie korelował z układem gwiazd Oriona 11 500 lat p.n.e.

 

I wreszcie dochodzimy do skomplikowanego problemu, jakim jest zabieg energetyczny, dokonany przez wysoko rozwinięte, obce cywilizacje pozaziemskie. Mam na myśli stworzenie sygnatury energetycznej. Ozyrys, pierwszy faraon i bóg Egiptu był istotom pozaziemską. Jak powiedział R.Bauval, badacz kultury starożytnego Egiptu:

 

„Egipcjanie określali bogów słowem netyro (neteru), oznaczało ono istotę przybyłą z kosmosu. Byli pewni, że ich bogowie zeszli z nieba. Przekazali nam to w swoich tekstach, że Ozyrys, władca Nieba, i jego boska siostra, Izyda, pochodzą z gwiazd i nawet potrafili je wskazać. Ozyrysa wiązali z gwiazdozbiorem Oriona, zaś Izydę z pobliskim Syriuszem”. 

 

Przypuszczam, że przybył on z zupełnie innego wymiaru rzeczywistości. Jak wiemy świat fizyczny istniejący w widmie światła widzialnego stanowi zaledwie malutki wycinek ogólnie dostępnego wszechświata. Moim zdaniem Ozyrys zamieszkiwał konstelację Oriona (jedną z jego gwiazd) znajdującą się na innych częstotliwościach drgań fal elektromagnetycznych (inaczej być nie może z oczywistych względów). Z tego też względu prawdziwym zamiarem starożytnych nie było tylko sporządzenie mapy nieba, lecz przede wszystkim sygnatury energetycznej miejsca, z którego na Ziemię przybyli egipscy bogowie. W Tekstach Hermetycznych (nawiązują do dualizmu nieba i Ziemi) czytamy wypowiedź Thota, który zwraca się do Asklepiosa:

 

„Czy wiesz, Asklepiosie, że Egipt jest obrazem niebios? Albo, ściślej mówiąc, że w Egipcie wszystkie działania tych mocy, które rządzą i pracują w niebie, zostały przeniesione w dół, na Ziemię”.

 

Starożytni bardzo mocno wierzyli w dualizm nieba i ziemi, to znaczy uważali, że poprzez odzwierciedlenie układu nieba, królestwo Ozyrysa zstąpiło w ten sposób na Ziemię. W mojej opinii kluczową sprawą jest zrozumienie faktycznej natury istot, które miały swoje wpływy w dawnych czasach. Posłużę się teraz pewnym porównaniem, dzięki któremu – mam taką nadzieję – czytelnik lepiej pojmie, w czym tkwi problem. Wyobraźmy sobie, że możliwe są podróże między gwiezdne Ziemia-Mars. Zmieniając środowisko ziemskie na marsjańskie, nasz organizm musiałby przywyknąć do wielu odmiennych dla siebie aspektów takich jak: różne pojęcie czasu, zupełnie obce otoczenie, przystosowanie do wypraw kosmicznych i tak dalej. Pierwszym kryterium, jakie musieliby spełnić naukowcy, aby przetransportować człowieka na Marsa, byłoby pewnie stworzenie optymalnych warunków na czerwonej planecie, w celu zaaklimatyzowania organizmu ludzkiego do nowego środowiska. Wydaje mi się, że proces aklimatyzacji nie przebiegałby wyjątkowo sprawnie i żaden uczestnik misji nie obszedłby się początkowego dyskomfortu.

 

Ta metafora przynajmniej w jakimś stopniu opisuje przeżycia istot, które przybywają do naszego „gęstego” wszechświata z innych mniej zagęszczonych wymiarów. Aby umożliwić pobyt na Ziemi kosmicznym bytom (choć okrojony czasowo) koniecznym stało się wytworzenie odpowiedniej atmosfery/energii dla tej istoty. Odzwierciedlenie konstelacji Oriona i idealne pokrywanie się w tamtym czasie (11 500 lat p.n.e.) piramid i gwiazd oraz niezwykle energetycznie usposobiona Giza stworzyło wibracyjne odbicie naturalnej lokacji, do której przynależał Ozyrys.

 

Ponadto, nie zapomnijmy, że piramidy według starożytnych miały na celu ułatwić podróż duszy faraona do niebiańskiego „duat” – siedziby  Ozyrysa, czyli gwiazdy z pasa Oriona. Przekaz ten stanowi wskazówkę, czemu naprawdę służyła Wielka Piramida i odwzorowanie nieba w Gizie. W Wielkiej Piramidzie działają potężne moce (promieniowanie), które przekraczają wszelkie pojęcie specjalistów z dziedziny radiestezji. Nawet przedmioty należące niegdyś do faraonów wykazują podwyższone promieniowanie. Fakty, te jednoznacznie wskazują, że kompleks piramid służył do podniesienia wibracji duszy/ świadomości zmarłego króla. Osoby, które mają zdolność do opuszczania ciała fizycznego, często opowiadają, że aby dokonać tej sztuki, potrzebują dużych nakładów energii. Mówiąc innymi słowy, im więcej energii zgromadzisz, tym lepiej dostroisz swoją świadomość do obszaru niefizycznego. Osobiście twierdzę, że odzwierciedlenie konkretnych obszarów nieba na Ziemi, miało połączyć lub przybliżyć te rejony na poziomie duchowym.

 

Mój punkt widzenia wcale nie jest bez poparcia. Dawni mieszkańcy kraju nad Nilem uważali, że świątynie odgrywały rolę maszynerii utrzymującej w ruchu mechanizm wszechświata. Intuicyjnie czuję, że chodzi tutaj o przepływ energii Ziemi i Kosmosu, które wpływają na środowisko i istoty żywe. Święte budowle, w tym piramidy miały uczestniczyć w tym pięknym procesie. Trzeba też podkreślić, że Egipcjanie mieli ogromną wiedzę ezoteryczną/duchową.