W samych tekstach piramid jest mowa o tym, że król łączył się ze swoim ojcem. W piramidzie Unisa ostatniego faraona V dynastii, w jej wnętrzu można podziwiać pięknie wygrawerowane ściany hieroglifami. Ten, kto potrafi odczytać pismo starożytnych Egipcjan, dowie się z tekstów, że wiara ich co do Oriona była wielka – a przecież Ozyrys był kojarzony właśnie z tym gwiazdozbiorem. Z tekstów piramid można się dowiedzieć: „Och królu jesteś towarzyszem Oriona”. A następny tekst mówi: „ Obyś przekroczył krętą rzekę, drogę mleczną i zaszedł tam gdzie przebywa Orion”. 

 

U Egipcjan, jak widać wiara, ta była ogromna, lecz jednak trzeba było by wiedzieć również, kim był i jakie spełniał zadanie sam Ozyrys. Postanowiłem jednak dowiedzieć się trochę więcej na temat tego boga i zasięgnąłem do swoich notatek oraz do swojej domowej prywatnej biblioteki.

 

Po poprzewracaniu kilku stron książek oraz innych dostępnych mi źródeł, w które jestem zaopatrzony, dowiedziałem się tak na dobrą sprawę, że Ozyrys jest bogiem wegetacji roślinnej, czego zresztą wręcz wcześniej nie wiedziałem. Brat Setha, Neftydy i Izydy, mąż tej ostatniej i ojciec Horusa, był bardzo dobrym bogiem. Nauczył Egipcjan m.in. uprawiania ziemi i wypiekania chleba. Po śmierci panował nad zaświatami, gdzie był bogiem, królem i sędzią umarłych. Seth, zazdrosny brat Ozyrysa, postanowił usunąć go z tronu. Podstępnie zwabił go do ozdobnego sarkofagu, który zabito gwoździami i wrzucono do Nilu, jednak Izyda odnalazła ciało zmarłego męża i ukryła przed Sethem. Ten natomiast odszukał je, poćwiartował i rozrzucił po całym państwie. Zrozpaczona Izyda pozbierała szczątki Ozyrysa, poskładała i mocą swoich czarów ożywiła. Gdy Ozyrys umiera, ginie też cała roślinność, a gdy zmartwychwstaje, roślinność rodzi się na nowo.

 

W wyobrażeniach Ozyrys występuje jako mumia z czarną lub zieloną twarzą, w koronie ozdobionej strusimi piórami. W skrzyżowanych na piersi dłoniach trzyma bicz – atrybut sędziego i królewskie berło. Jak widać Orion w starożytnym Egipcie, jak i Ozyrys odgrywali bardzo ważną rolę, gdyż stanowili jedność. Czy tylko w tej części świata Orion był tak wielce ważny, jak w przypadku Egipcjan? Za wszelką cenę chciałem się dowiedzieć, czy też w innych kulturach Orion również odgrywał jakąś ważną rolę. Aby odszukać kilka odpowiedzi na zadawane pytanie, musiałem poświęcić dość sporo czasu. Samo przysłowie jednak mówi „Nie od razu zbudowano Kraków”, dlatego i ta sprawa nie była łatwa, a zarazem wymagała jakiegoś terminu.

 

Odwiedziłem sporo bibliotek, a także i nawiązywałem sporo kontaktów z ludźmi, którzy mogliby mi odpowiedzieć na kilka pytań dotyczących wierzeń, religii oraz legend innych kultur naszego świata. Chodziło mi o cywilizacje takie jak Mezoameryka, Mezopotamia oraz Kambodża – a przynajmniej inne niż to, co tyczy się samego Egiptu. Odpowiedzi uzyskiwałem różne, więc musiałem każde wersje dokładnie zapisywać w notesie, gdzie później za pomocą odpowiedniej literatury analizowałem to, co mi przekazano. Zadanie nie było proste, ale za to warte tego całego molochu. Nie będę się rozpisywał za bardzo, gdyż wcale tu nie chodzi o inne kultury, lecz tylko i wyłącznie o Egipt, ale szukam pewnych zbieżności co do Oriona i Ozyrysa, a także i samych piramid, więc opisu trochę przeznaczę w tym artykule.

 

Na początku zacząłem od Mezopotamii. Temat tej części świata nie jest mi obcy tak samo, jak i świat faraonów. Profesjonalnie mówi się, że pierwszą i najstarszą cywilizacją, która zamieszkiwała naszą planetę, był Sumer (dzisiejszy Irak). Ta również tajemnicza, jak i do końca niepoznana cywilizacja rozpoczyna swój kalendarz od roku ok. 3760 r. p.n.e. Jednym z najważniejszych miast Sumerów był Sippar – poświęcony bogu UTU, którego Akadyjczycy nazywali Szamaszem, co znaczy lśniący lub, który oświetla, lecz w późniejszych językach bliskiego wschodu słowo Sippar nabrało znaczenia Ptak. Trzeba pamiętać, że nie przypadkowo wzmianki o lataniu łączą się z UTU/SZAMASZEM. Ponieważ był on bogiem obu miast Heliopolis, który wznosił się do nieba w swoim MU i dlatego zasłynął jako Helios, bóg słońca unoszący się w lśniącym rydwanie.

 

Analizując dalszą poszlakę tej ciekawej cywilizacji, odnalazłem pewien kontekst związany z tym, że Sumerowie znali coś i nazywali to coś słowem E.KUR. Szukałem konkretnego określenia tego znaczenia i przyznam, że nazwa ta doprowadziła mnie do zdumienia. Gdyż słowo E.KUR oznacza „Dom Jak Góra” Odnosi się to oczywiście do dwóch miejsc. Pierwszym z nich jest bez wątpienia Zigurat (Piramida Schodkowa) EKUR Enlila w Nippur, a drugi zaś znajdował się na afgańskich terytoriach Dolnego Świata. Dowodzą tego wzmianki zawarte w akadyjskim tekście LUDLUB BEL NEMEQI mówiące o złym bogu, który wyszedł z E.KUR za horyzontem w dolnym świecie. A dokładnie E.KUR z dolnego świata to Wielka Piramida. Czy w takim razie piramida jest starsza niż ok. 2500 roku p.n.e.? A może to Sumer jest znacznie młodszy, niż uważa sama nauka. Ta niejasność jednak pozostaje przeznaczona do dokładniejszej analizy.

 

Kolejnym miejscem, którego nie mogłem pozostawić w spokoju była Mezoameryka, a konkretnie to Aztekowie. Lud ten, jak i pozostałe kultury starożytnych cywilizacji, owiewa wielka tajemnica, a przede wszystkim wymarłe miasto Teotihuacan. Jakieś 50 km na północny wschód od Meksyku leży prastare miasto Teotihuacan. Olbrzymi kompleks niezwykłych budowli, których konstrukcja, zawarte w niej przesłania świadczą o wiedzy niedostępnej innemu ludowi ówczesnego świata. Teotihuacan jest największą metropolią świata znajdująca się 2440 m n.p.m. leżącą w dolinie Anahuac. Nazwa pierwotna miasta nie jest znana. Nawet nie wiadomo, jakim językiem, mieszkańcy Teotihuacan mówili ani kim byli i skąd przybyli. A jednak i tu stoją piramidy, które dokładnie, tak jak i w Gizie, owiane są tajemnicą do dziś niepoznaną. Owe piramidy mają tu swoją nazwę – Piramida Księżyca, Słońca i Quetzalcoatla (Boga Pierzastego Węża).

 

W tej części świata budowle te, choć o innym kształcie ścian, lecz też o podstawie kwadratu, mają bardzo dużo wspólnego z piramidami w Gizie. Nie wiadomo też, do czego służyły i te piramidy, chodź bez wątpienia miały religijny i astronomiczny charakter. Na wschód od Alei Zmarłych wznosi się masywna Piramida Słońca, szeroka u podstawy na ponad 215 metrów, licząca 70 m wysokości i ongiś także zwieńczona świątyniom. Dalej widać Piramidę Quetzalcoatla. Ma mniej niż 30 m wysokości, ale na podstawie tego, co pozostało, można wysnuć wniosek, że była niewykończona. Otacza ją bowiem fundament nawet potężniejszy niż podstawa sąsiedniej Piramidy Słońca. Jednym z powodów, dla których piramidy te zawsze intrygowały archeologów, jest ich wielkość oraz rozplanowanie. Podstawa Piramidy Słońca jest prawie tak samo szeroka, jak jednej z egipskich piramid. Co więcej, gdyby przez wierzchołki Piramidy Quetzalcoatla i Piramidy Słońca przeprowadzić linię prostą, byłaby równoległa do Alei Zmarłych, podczas gdy mniejsza Piramida Księżyca, znajdująca się na początku alei, jest nieco odsunięta na lewo.

 

Układ ten jest dokładnie taki sam, jak usytuowanie piramid w Gizie. Aczkolwiek piramidy w Teotihuacan są nieco niższe od egipskich, lecz różnica między nimi polega na tym, że piramidy w Gizie położone są pod kątem 45 stopni w stosunku do osi centralnej, natomiast w Teotihuacan piramidy położone są pod kątem prostym. Także Aleja Zmarłych biegnie dokładnie równolegle do tej osi centralnej, tymczasem w Egipcie nie znaleziono tak szerokiej ulicy. Mimo to, gdyby nałożyć plan piramid w Teotihuacan na plan piramid w Egipcie w tej samej skali, podstawy i wierzchołki piramid niemal dokładnie nałożyłyby się na siebie. Piramida Cheopsa odpowiadałaby Piramidzie Quetzalcoatla, Piramida Chefrena – Piramidzie Słońca, a piramida Menkaura – Piramidzie Księżyca.