Edgar Cayce

 

Kiedy przyglądamy się historii starożytnego Egiptu według powszechnie przyjętej formy, napotykamy na masę niewyjaśnionych zagadnień. Weźmy na przykład skomplikowaną budowę piramid, przenoszenie ogromnych, liczących nawet 200 ton bloków kamiennych, czy chociażby znajomość różnorodnych dziedzin nauki: geometrii, astronomii, matematyki, rzemieślnictwa, bądź medycyny, która postrzegana była jako uzdrawianie duchowo – fizyczne (Egipcjanie wiedzieli o czakrach i wyższej naturze człowieka). Wszystkie te „wielkie” pytania są obecnie poza zasięgiem poznania przez konwencjonalną naukę. Na szczęście, był w historii świata niezwykły człowiek, który znał prawdziwą historię Egiptu. Mowa o jasnowidzu, mistyku, uzdrowicielu i proroku – Edgarze Cayce (18.03.1877 – 03.01.1945 r.). Ponieważ tematem tego artykułu nie jest życie E. Cayce’go, nie odniosę się szerzej do sylwetki tego człowieka. Zamiast tego opowiem nieznaną, tajemniczą i jakże ciekawą przeszłość Egiptu, którą „Śpiący Prorok” podawał podczas ridingów, czyli odczytów przeprowadzanych, gdy mężczyzna wprowadzał się w odmienny stan świadomości.

 

12 000 lat temu …

 

Planeta Ziemia była zupełnie innym miejscem, niż jest w czasach obecnych. Rozwijały się tutaj najrozmaitsze, zaawansowane cywilizacje, żyły różne stworzenia, na czele z istotami pozaziemskimi. Niestety, wojny i konflikty doprowadziły do ogromnej katastrofy, która 9 500 – 11 000 lat p.n.e. zmieniła oblicze świata; zatopione zostały kontynentu, takie jak Atlantyda i Lemuria. W obliczu klęski, przedstawiciele tych kultur zaczęli migrować na inne lądy. Jednym z nich był Egipt, skolonizowany przez Atlantydów. Jak informują nas ridingi E.Cayce’a, uciekinierzy wraz ze swoim przybyciem, przywieźli kroniki, które mają spoczywać do dnia dzisiejszego w Gizie. Kroniki te, to zbiory pism i dokumentów opisujące całościową historię świata, powstanie życia na Ziemi i pierwszych cywilizacji. Ponadto, zapisy odnoszą się do sfery duchowej, kiedy „duch przybrał formę”.

 

Tak więc, kiedy 10 500 lat p.n.e. Egipt nawiedzili emigranci z zapomnianego królestwa, zastali oni tylko plemiona, które co prawda prowadziły osiadły tryb życia, jednak daleko im było chociażby do budowy skomplikowanych budowli. Jak twierdził Cayce, ponieważ duch na początku świata wcielał się w zwierzęta, koczownicy egipscy przypominali wyglądem bardziej te istoty niż ludzi (postacie z filmu „Avatar” są dobrym odniesieniem). Wkrótce do Atlantydów i rdzennych mieszkańców dołączyli wojownicy Ararta, z kraju Ararat. Najeźdźcy postanowili zagarnąć władzę w Egipcie. Koczownicze ludy były oczywiście bezbronne  w porównaniu z  zaprawionymi w bojach łupieżcami, toteż ich król o imieniu Raai, nie stawiał większego oporu, by w ten sposób zachować przy życiu swój lud. Egipt stał się z czasem domem dla wielu kultur: Greków, Hindusów, Mongołów, Asyryjczyków, Arabów i Persów. Dominującą warstwą społeczną byli jednak najbardziej rozwinięci Atlantydzi. Niestety, większość z przedstawicieli tej rasy zapomnieli już o świętym prawie do wolności każdej istoty. Z tego względu, zaczęli wykorzystywać rdzennych mieszkańców o zwierzęcym wyglądzie jako niewolników, a wręcz przedmioty. Król Arart i jego kapłan Ra - Ta (wcielenie Cayce’a) wyraźnie sprzeciwiali się podobnym praktykom. Wkrótce władca Arart zmuszony był abdykować. Powodem takiej decyzji był bunt ówczesnej klasy wyższej, która nie akceptowała nałożenia na nią podatków – dotacji. W miejsce Ararta, nowym królem stał się jego syn – Araaraat, który podzielił władzę z Raai (przyjął imię Aarat). Jeszcze do niedawna król tubylców pełnił rolę skryby, nauczyciela i mędrca. Wspólna praca Aarata, Ra – Ta i Araaraata zaowocowała wprowadzeniem Deklaracji Równości oraz podział kraju na departamenty.

 

12 000 temu w Egipcie nastąpił niespotykany wcześniej postęp technologiczny. Budowano liczne kopalnie: w Ofir (Kadesz), gdzie obecnie znajduje się syryjskie miasto Tel nebih Mend, w Abisynii, a także w górnym odcinku Nilu. Wydobywano: onyks, beryl, diament, złoto, żelazo, ołów, cynk, cynę, srebro, ametyst. Konstruowani maszyny tnące kamień,  a  nawet stworzony coś, co Cayce nazwał mianem centrum handlowego, służącego do nawiązywania komunikacji z odległymi krajami. Rozwijało się tkactwo, haftowanie, rolnictwo, handel oraz ogrodnictwo. Wynaleziono także elektryczność. W ridingu jasnowidza czytamy:

 

„Ta istota była szczególnie obdarzona zdolnościami do ściągania z kamieni, z chmur, z różnych elementów oddziaływania, które po zastosowaniu pobudza działanie organów człowieka, obecnie nazywamy to małymi prądami”.       

   

Do podróżowania na znaczną odległość używano gazu, który był lżejszy od samego powietrza (wykorzystywany do transportu bloków skalnych). Biblioteka Aleksandryjska założona była nie przez byle kogo, lecz Atlantydę: Apex-el. Ponadto budowano świątynie, których celem było leczenie ludzi oraz przybliżanie ich do mocy samego Stwórcy. Około 10 500 lat p.n.e. rozpoczęto prace nad Wielką Piramidą. W budowę zaangażowani byli m.in.: Hermes (wcielenie Jezusa), Ra – Ta (Cayce), jego żona Isis, oraz Atlantydzi: Hept - Supht,  i Ajax-ol. Pierwotnym celem Piramidy było odkrycie przed człowiekiem prawdy. Budowla zwana była Świątynią Inicjacji Białego Bractwa, a układ korytarzy, kształt i kierunek określa dzieje ludzkości. Przyglądając się Piramidzie Cheopsa faktycznie dochodzimy do wniosku, że jest ona wyjątkowa, ponieważ wewnątrz niej nie ma absolutnie żadnej inskrypcji naściennej. Po za tym, znajdujący się tam sarkofag był od zawsze pusty, co znaczy że nigdy nie był przeznaczony do pochówku ciała. Dochodzi jeszcze niezwykła aktywność energetyczna obszaru, gdzie zlokalizowana jest Giza – jest tam czakram Ziemi.

 

Ład wprowadzony przez mądrych królów i kapłana Ra – Ta, został zachwiany. Już za życia mędrzec został wygnany z Egiptu i osiedlił się w Nubii. Po powrocie do Egiptu, który przez pewien okres pogrążał się w chaosie pod nieobecność Ra – Ta (zwanego później Ra), znów odzyskał utraconą równowagę. Co ciekawe, analizując historię kraju egipskiego, zauważamy względną harmonię, nawet kiedy krajem rządzili faraonowie, którzy oddali panowanie w ręce wężowych istot. Gadzia istota, widoczna na czole królów egipskich to Ureus. Kiedy modlono się do nakrycia głowy faraona, energia skierowana była właśnie do niego. Jakby nie patrzeć, choć Egipt nie uniknął wojen i podbojów, rozlewu krwi i śmierci niewinnych ludzi, w porównaniu do Sumeru (Mezopotamia) uniknął ludobójstwa, na jakie niejednokrotnie narażali swoich poddanych panowie miast sumeryjskich.   

 

Czy ludzkość kiedykolwiek pozna prawdziwe oblicze Egiptu i zgłębi skrywaną przez niego wiedzę? Myślę, ze już czas.

 

Artykuł na podstawie: „Antyczne tajemnice”, Jerzy M. Łatak