Dlaczego nie Chufu?

 

Pierwszym źródłem informacji jest starożytny historyk Herodot. Wskazał on na Cheopsa jako twórcę budowli oraz opisał go jako tego, który zniewalał lud przez trzydzieści lat do budowy rampy oraz piramidy. Relacja ta jest wątpliwa, ponieważ według każdego innego materiału źródłowego zaznaczone jest, że Cheops panował około dwudziestu lat. Zatem istnieją tu duże rozbieżności i Herodota nie można uznawać za godnego zaufania. Trzeba zaznaczyć, że metoda stosowana przez Herodota jest absolutnie nie do zaakceptowania. Polegała ona bowiem na zadawaniu przez historyka pytań dotyczących dziejów sprzed tysięcy lat zwykłym przechodniom. Co prawda jestem rodowitym radomianinem, ale gdyby ktoś zapytał mnie, jakie wzorce konstrukcyjne stosowano w Radomiu trzy tysiące lat temu, to bym zrobił tylko głupią minę. Bo skąd niby mam wiedzieć takie rzeczy? Przekazy Herodota odpadają więc już w przedbiegach.

 

 

Poza tym,  jeżeli Chufu był wielkim budowniczym, powinniśmy odnajdywać monumenty, posągi i inne artefakty poświęcone jego osobie. Czy tak jednak jest? Nie! Chufu jest znany ze swoich wypraw wojennych, eksploatacji miedzi i turkusów, natomiast na pewno nie z działalności budowniczej.

 

Pochylmy się zatem nad kolejną możliwością, mianowicie nad odkryciem Brytyjczyka Howarda Vyse’a. Pułkownik Richard Howard Vyse, pochodzący z rodziny królewskiej w pierwszej połowie XIX wieku odkrył rzekomo dowód, na to, że faktycznie to  Cheops wzniósł Wielką Piramidę. Vyse badając budowlę, doszukał się w jej wnętrzu hieroglificznych symboli, które odczytać można jako Chufu (znalazł kartusze zawierające nazwę Khnum-Khufu, Horusowe imię Cheopsa - Mddw, czytane jako Medediu lub Medżediu). Wydaje się więc, że jest to jednoznaczna wskazówka dla nas i zagadka, kto zbudował piramidę, nie powinna stanowić żadnej tajemnicy. Jednak czy odkrycie pułkownika jest autentyczne? Co ciekawe, a zarazem bardzo zastanawiające 72 lata wcześniej, przed znaleziskiem Vyse’a, badania w Wielkiej Piramidzie prowadzone przez Nathaniela Davisona, nie przyniosły podobnych rewelacji. Zaznaczyć należy koniecznie, że Davison odwiedził najniżej położoną komorę w budowli, tymczasem Vyse znalazł znaki w najwyżej położonej komorze - tzw. Komorze Campbella. Oznacza to, że jeżeli Cheops był budowniczym piramidy, to musiał zaczynać konstrukcje… od góry, co już jest absurdem i stawia w nie najlepszym świetle autentyczność hieroglifów (istnieje możliwość, że Cheops kontynuował budowę po swoim poprzedniku). Zadajmy sobie jeszcze jedno pytanie, a mianowicie czy Howard Vyse był człowiekiem godnym zaufania? Wiele wskazuje, że tak nie było. W 1807 roku człowiek ten wystartował w wyborach do Parlamentu Brytyjskiego jako kandydat w okręgu wyborczym Beverley. Vyse wygrywając minimalną ilością głosów, nie ustrzegł się licznych praktyk manipulacyjnych i korupcyjnych. Z 1010 głosów, jakie zdobył, aż 932 były sfałszowane. Co więcej, w książce dotyczącej historii rodziny Waltera M. Allena z Pittsburgha dowiadujemy się, że pradziadek Waltera - Humphries Brewer, wtedy 20-letni mężczyzna pracujący jako robotnik w pracach przy Wielkiej Piramidzie, widział na własne oczy, jak Anglik wraz ze swoimi asystentami Hillem i Ravenem odświeżali i kreślili nowe znaki (hieroglify). Informacja ta utwierdza mnie tylko w przekonaniu, że nikt nigdy nie miał wystarczających dowodów na pochodzenie Piramidy Cheopsa z rąk faraona Chufu. Również egiptolodzy z XIX i XX wieku mieli liczne wątpliwości, dotyczące hieroglifów Vyse’a.

 

Znawca pisma egipskiego - Samuel Birch (1813 – 1885) - w pierwszej fazie studiów nad znakami odnalezionymi przez ekspedycję orzekł, że hieroglify pozostawili kamieniarze pracujący w piramidzie. W drugiej fazie badań stwierdził już jednak pewną niezgodność. Mianowicie hieroglify, które miały być zostawione przez IV dynastię, do której należał przecież Cheops, wyrażone były pismem stosowanym setki lat później. Mówiąc wprost, zastosowano pismo linearne, pół-hieratyczne i hieratyczne. Tymczasem jak się okazało, tytułu odnoszące się do króla, pochodziły z różnych okresów. Birch wykazał, że układ hieroglifów znaleziony w piramidzie podobny jest do zapisu tytułu na trumnie żony Amazisa pochodzący z uwaga… dopiero XXVI dynastii. Naukowiec dodał też, układ poszczególnych symboli był bardzo dziwny i nietypowy. Poza inskrypcjami Vyse’a odnaleziono także prawdziwe znaki kamieniarskie w postaci strzałek i linii, które służyły w celach pomocniczych. Wszystkie te symbole narysowane końcem ku górze, ale uwaga, już wszelkie znaki naniesione na symbole kamieniarzy kierują się w dół lub poziomo. Na czym polegała podobna rozbieżność? Otóż w pierwszym nakreślonym przypadku ludzie, którzy stworzyli znaki pracowali w pomieszczeniu nienakrytym dachem. Mogli zatem przyjąć postawę wyprostowaną i należycie odbić pomocnicze symbole. W drugim przypadku historia wygląda diametralnie inaczej, ponieważ twórcy znaków musieli wykonywać je w pozycji zgarbionej, co oznacza, że pomieszczenie było już zadaszone. A więc mamy tu do czynienia z autentycznymi i profesjonalnymi znakami oraz próbą naśladowania oryginałów. Badacze potwierdzili z resztą, że znaki Vyse’a (a dokładniej pana Hilla, który z polecenie Vyse’a nanosił hieroglify) wykazują się niezwykłą dla dawnych skrybów niedokładnością, brakiem precyzji i wyczuciem pisma. Zatem z całą pewnością można powiedzieć, że odkrycia dokonane przez pułkownika były zwykłym fałszerstwem… dokonanym przez niego samego. Śledząc dziennik Vyse’a dochodzimy do wniosku, że kartusz Chufu naszkicowany przez niego w jego dzienniku nie pochodzi z Wielkiej Piramidy, ponieważ w porównaniu do kartusza znajdującego się w budowli okrąg widoczny po prawej stronie kartusza nie posiada poziomych linii. Oznacza to, że Vyse musiał znaleźć ten kartusz na zewnątrz Wielkiej Piramidy. W 1837 roku egiptolodzy nie wiedzieli jeszcze, że puste koło, tak jak wypełnione poziomymi liniami można także odczytywać jako „Ch”  (jak również Ra).